yb kimler ister şimdi?

15.BÖLÜM

Sevil’in ağzından:

Sırf onu unutabilmek ve onu kıskandırabilmek için sözlendim Emre’yle.Ama Emre

mutluluktan havalara uçuyor.Bense ona gayet de uzağım.Bunun farkına varamadı henüz.

Emre:Aşkım çok merak ediyorum şu Hüsna teyzeyi anlatıp durdun ama bir göremedim.Bir

de oğlu varmış Ekrem diye anlatsana biraz onu.

Sinirlerim tepeme attı o anda.

Sevil:Ya sanane Ekrem’den gidince görürsün.

Emre:Bu kadar sinirleneceğini bilseydim sormazdım.

Sevil:Bir daha sorma o zaman.



Aslında tek derdim Ekrem’in pişman olmasını sağlamaktı ve yarın bu olacaktı.Büyük bir

zafer edasıyla gülümseyerek mutfağa gittim.Kendime bir sandviç hazırlayacaktım.Tam

domatesi kesecekken elimi kestim.Ufak bir çığlık atım.Ama canım acıdığı için değil Ekrem

aklıma geldiği için.Emre geldi hemen.

Emre:İyi misin aşkım?

Sevil:İyiyim ama lütfen bana aşkım deme Emre daha çok erken.

Aslında erken değildi ama başka bir bahane bulamadım.Aşkım demesini istemiyordum.Bana

sadece Ekrem’in aşkım demesini istiyorum.

Emre:Tamam sen nasıl istersen?

Canım onunla kavga etmek istiyor.Ekrem’in sinirini ondan çıkarmak istiyorum.Ama Emre

hep alttan alıyor beni, bir kavga edemiyorum.

ERTESİ GÜN

Ankaradayız.Ekremlerin evine geldik.Zili çaldım.Kapıyı şen şakrak Hüsna teyze açtı.Belli çok

özlemiş beni sıkı sıkı sarıldı.

Hüsna:Vay hayırsız Sevil vay!Annen nasıl cnm?

Sevil:İyi selamı var size.

İçeri geçtik ama Ekrem’i göremedim.

Hüsna:Ekreem!Hadi gel oğlum!Ay Sevil bu yine duymadı beni sen bir bakıver kızım.

Sevil:Ama ben—

Hüsna:Hadi kızım hadi hem ben de delikanlıyı tanırım sen gidince sorular sorar konuşurum

sen Ekremle hasret gider.

Sevil: Peki.

Başka söyleyecek bir şey bulamadım.Yukarı çıktım.Ekrem’in kapısının önündeydim.Kapıyı

çaldım.


Ekrem:Gir!

Korkarak ve ellerimin zangır zangır titremesine izin vererek kapı kolunu çevirdim.Açtım

kapıyı.Arkası dönüktü.Ben de sönük bir sesle

Sevil:Ekrem ben geldim.

Hemen arkasını döndü ve gözleri gözlerime değdi.İçimde bir şeyler kopmuş gibi oldu.Buz

gibi bir sesle

Ekrem:Sözlenmişsin.

Sevil:Evet.

Ekrem:Beni bu kadar kolay unuttun demek.

Dayanamadım.

Sevil:Unuttuğum için değil seni unutabilmek için.

Ekrem:Geç bu lafları.Çok duydum ben bunları senden.Sen bana telefon meselesinde

inanmadın.Ya da inanmak istemedin.Oysa ben suçsuzdum.

Sevil:Özür dilerim.Ben..telefonunu Zeynep açınca şey sandım.

Ekrem:Sen bana güvenmedin bir kere.

Sevil:Özür dilerim.

Ekrem:İyi ama Emre?

Kısa bir süreliğine bencillik edip Emre’yi düşünmedim.Ekrem’in yanına gittim.

Sevil:Boşver Emre’yi.Bana sen yetersin.

Ekrem benim ona gelmemi fırsat bilip yaklaştı bana.Onun nefes alıp verişlerini

duyabiliyordum.Çok yakındı yüzlerimiz.

Ekrem:Seni seviyorum.

Bu sözü beni ona daha da yakınlaştırdı.Artık dudakları dudaklarıma değiyordu.Bu tarifi

imkansız bir şeydi.Kalbim yerinden çıkacak gibiydi.Kendi kendime”Artık yeter bir gören

olacak.”dedim ve ondan uzaklaştım.

Sevil:Ekrem ben de seni seviyorum ama biri görürse ne deriz biz?

Ekrem:Kimse beni ilgilendirmiyor senden başka.

Tam o sırada kapı çaldı.

15.bölüm sonu


yorumlarınızı alayım...

vay be harika olmuş ayrılmasınla zaten ekremle sevil dayanamyorum sonra devam cnaım çok gğzel olmuş

Ümi[T]ürükÜ demiş ki:

vay be harika olmuş ayrılmasınla zaten ekremle sevil dayanamyorum sonra devam cnaım çok gğzel olmuş

katılıyorum onlar kavga ediyor ömrimden ömür gidiyor resmen yaa

saolun arkadaşlar beğendiğinize sevidim :D
inşallah çakıl taşları bitmez bir de o var

inşallah yaa çakıl taşları biterse zaten biz biteriz

inşallah maillere devam

spr cnm dwm

yb yarın gelecek

süperr devamm

teşekkü ederim :D

süper.......

spr cnm dwm

yb gelsin mi birazdan?

16.BÖLÜM
Sevil’in ağzından:


Birden kapı tıkladı.

Çalan kişi “Girebilir myim?”dedi.Bu ses Emre’nindi.

Ekrem:Seninki bu değil mi?

Sevil:Evet ama lütfen bir şey çaktırma.

Ekrem:Ne hakkında?

Belli beni çileden çıkarmaya çalışıyordu.

Sevil:Az önce olanlar hakkından.

Ekrem:Az önce ne oldu?

Beni deli edecek bu ya!

Sevil:Ekreem!

Ekrem:Tamam tamam .

Ekrem:Gel!

Emre içeri girdi.

Emre:Bir anda ses gelmeyince yoksunuz sandım.

Ekrem:Ama varız!

Ekrem sırf bana gıcıklık olsun diye kaba davranıyordu Emre’ye.Ona ters bir bakış attım.Ama

o bana muzurca gülümsedi.

Emre:Hadi yemek hazırmış gidelim Sevil.Ah,Bu arada ben Emre.Sen de Ekrem olmalısın.

Ekrem:Evet benim.

Ekrem Emre’yle tokalaşmadı ve Emre’nin eli havada kaldı.

Emre:Eh iyi madem yemek hazır gidelim.

Aşağı indik yemek yemeye başladık.Yemekte Ekrem sürekli iğneli laflar etti Emre’ye.Dik dik

baktı.Ondan nefret ettiğini söylemiş kadar oldu bu davranışlarıyla.Yemek bitti.Ekrem

odasına çıktı ben de bunu fırsat bilip onun arkasından yanına gittim.

Sevil:Ekrem sen ne yaptığını sanıyorsun?

Ekrem:Ne yapmışım ki ben?

Sevil:Bak Ekrem seni seviyorum ama bizimkisi imkansız aşk.Anla bunu.Belki Emre’den

ayrılabilirim.Peki biz ikimizin durumunu Hüsna teyzeye ve anneme nasıl anlatacağız bunu

düşündün mü hiç?

Ekrem:Aşk her şeyi halleder.Annemler de anlarlar aşkın kıymetini.Hem sen bir ayrıl

Emre’den gerisini hallederiz.

Sevil:Emin misin?

Ekrem:Eminim tabi gel buraya dünya güzeli’m.

Yanına gittim bana sıkıca sarıldı.Tam o sırada kapı açıldı.Nisanur gelmişti.Hemen normale

döndük.

Nisanur:Anladım birbirinizi çok özlemişsiniz ama gelmeniz lazım annem fenalaştı.

Ekrem hemen aşağı indi.Arkasından ben..

Hastaneye geldik.Hüsna teyzenin tansiyonu düşmüş yine.Ekrem yanında.

Emre yanıma geldi.

Emre:Ekremle aranızda bir şey mi var Sevil?

Bu söz kalbime ateş gibi düştü.Emre bir şey mi biliyordu?

yorumları alayım tahminlerle birlikte..