tabiki cevap veririm aynı olayın tıpkısının aynısını bn yaşıyorum bu yaşımızdan kaynaklanıyo olabilir die düşünüyorum ve günlüğümle olan bitenleri paylaşınca içimde bişi kalmıyo banada bni sevmiyolar gibi geliyo ama seviyolardır mutlaka sn de bi günlük tut bnce bu sayede içindekileri bağırırsn kndini üzme buda geçicektir sölediğim gibi bnde 12 yaşındayım bu yaşta anlaşmazlıklar başlıo aile arasında gerçek bi dost tavsiyesi olsn :D

yesim_es demiş ki:

canım o kadar çok mu nefret ediyorsun anneden ve babandan ?
Tabi ki bazen annen ve babana sinir olabilirsin ama bu kadar çok nefret ettirecek kadar ne yapabilirler ki :roll:

evet annemden ve babamdan nefret ediomuşum gibi bnde oluyorum ama bu düşünceyi hemen aklımdan siliyorum sonra pişman olursun bn oluyorum doğrusu

bnde 12 yaşındayım.tmm birazcık 12'yi geçtim.
bu yaşlamı ilgili bilmiorum.ama bn bunu dha çok 5 yaşında hissettim.ikiside çalışıyodu ve bni babaanneme bırakıyorlardı.bn orda kuzenimle oynayıp,kavga ediyordum.babaannem bna kızıyordu,kuzenim dha küçük olduğu için..
annem babam işten geliyodu,annemle çat pat iidim ama babamdan nefret ediodum.herkesin bnden nefret ettiğini düşünüodum.
ama şimdi herşey farklı.şimdi onlar bnle ilgilenio,bn onlardan kaçıyorum ilgilerinden...
inan düzelicektir,gerçekte nefret etmiosun bile.sadece sevgin arada bi onların davranışlarına göre nefrete dönüşüyor.
kimsenin işine maydanoz olamayacağı,onların duyamayacağı bi yerde hıçkıra hıçkıra ağla.herşeyi içine ata ata dha da dolarsın.ne hissediyosan,onu o anda yaşa.

benden size bir abla nasihati.....aile herşeyden önemlidir.....sen daha 12 yaşındasın....daha küçüksün....o yaşlarda herşey,herkes size karşı gibi gelir..isyan etmek istersiniz.....ama biraz büyüyünce bütün bu yaptıklarınızın saçma olduğunu anlarsınız.......aile gerçekten çok önemli.....

I_love_you_manga: Ben zaten yazmadan duramıyorum günlük değil ama çok üzgün olduğumda perişan bi halde olduğumda ya da çok mutlu olduğumda mutlaka karalarım defterimi...Teşekkür ederim.. (:

yesim_es: Sanırım ailenle aran gayet iyi, ama öyle şeyler yaşadım ki "ailem" diyemiyorum düşün...Evet, o kadar nefret ediyorum =/

Bloo: Söylediğin her cümleye, her kelimesine dahi katılıyorum.Hissettiğim duyguların tercümanı oldu yorumun.Çok teşekkür ederim.Tam anlamıyla ifade ettin beni...

can_kırıkları: Gerçekten öyle...Ben bu duyguları en yakınım olan ailemden öğrenmeyi hiç mi hiç istemezdim.Ama öğrettikleri şey bunlar işte...Alıştım bende, alışmaya mecbur olduğumu da anladım maalesef...

the meadow: Haklısın, ağlamak insanı rahatlatıyor.Arada bir yapıyorum bunu, gerçekten işe yarıyor bazen.Düzeleceğini hiç sanmıyorum.İnan bazen delirecek gibi oluyorum.Gidecek yerim yok, derdimi anlayan kimse yok diye çıldırıyorum! Ve bu acıları bana çektiren öz ve öz ailem olduğu için ve onlara hiç birşey yapamadığım için sinirden ölüyorum!

Mrs. Pc Kurdu: Bende de öyle oluyor evet..Tam herşey yoluna girdi galiba diyorum,
ama sonuç yine aynı oluyor.

Tuqßækrem: Evet bencede..Teşekkür ederim canım.

Bihter: Hayır, inan düşündüğün gibi değil benim olayım.Yaşla bir alakası yok.Ben hergün "nefret ediyorum sizden!ve her zaman nefret edicem!" cümlelerini sayarken onların umurunda bile değil! Büyüdüğümde bana bu yaşattıklarını unutacağımı mı sanıyorsun? İmkansız... Bir söz duymuştum, aile sadece para vermeye yarayn insanlar diye.Bazen bu söze inanıyorum düşün.




Hepinize çok teşekkür ederim...Yorumlarınız, beni anlamanız beni rahatlattı inanın...Sonsuz teşekkürler hepinize (:

_gamzenur_ demiş ki:

ergenlik..
annen baban seni anlamıyor,seni sevmiyorlarmış gibi geliyor,onlardan sürekli kaçmak istiyorsun..
anlıyorum seni.

katılıyorum ergenlik!

Aynı ben annem sanki benim düşmanım gibi davranıyor...beni sevdiğini biliyorum ama bunu hiç belli etmiyor.bazen dünyada en sevmediğim kişi olabiliyor

evet bende 12 yaşındayım ve biraz deliyorum ama annenzden ve babanızdan neferet etmeyin çünkü bi yerlerde izlemiştim bi gece 30 tyaşındaki adamın annesi arar adam korkar annesine bişey mi oldu diye düşünür annesi:nasılsın oğlum adam:iyim anne asıl siz nasılsınız diye soar anne:iyiyim oğlum sadece sesini duymak için ardaım rahatsızmı etim diye sorar adam:evet anne etin bunun için gecenin bu saatinde armana gerke yoktu yarın konuşabilirdik anne:sende beni 3o yıl önce bu saate uyandırmıştın oğlum DOĞUM GÜNÜN KUTLU LSUN OĞLUM (arkadaşlar ailenizden nefret etmeyin çünkü benim abim üvey abim annemiz aynı babamız farklı şimdi bi düşünün ben bunu arkadaşımdan 10 yaşında öğrendim )

MécHul~ demiş ki:

Galiba başka çarem kalmadı.Şuan konuşacak kimsem yok, ama eğer birilerine derdimi anlatmazsam bir yerlerden atlayıp intihar edicem!

Aile meseleleri...12 yaşındayım, ve delirmek üzereyim.Bir an önce büyüyüp, liseye geçip, bir kız yurduna yerleşmek ve bu bana hapishane gibi gelen evden uzaklaşmak istiyorum! Anne ve babama "Anne", "Baba" demek içimden bile gelmiyor... Sevilmediğimi bu kadar belli etmeleri çok canımı yakmaya başladı.Ters ters cevapları, durup durup kızmaları canıma tak etti. Çığlık çığlığa ağlayıp tüm içimdekileri kusmak istiyorum (!) ama onu bile yapamıyorum

Yaptığım şey çok saçma biliyorum, burda kimseyi tanımıyorum bile.Ama kimsenin cevap yazmaması bile umurumda değil... En azından bir nebze de olsun rhatladım

Böyle düşünmemelisiN elbet hepsi gecer birgün bu kadar olumsuzluğun sebebi nedir?

Anlamıyorsunuz.. sevil_ekrem 12 ve xxxgüneşxxx. Her aile farklıdır, ve her 12 yaşındaki kızın istedikleri farklıdır.Özgür olabilmeyi, çocukluğunu yaşabilmeyi ister herkes.Ben olmadım! Şimdi anladınız mı? Çocukluğumu aldılar diyorum, bundan ötesi var mı?

***...яσчαʟмıƨƨ...***: Güzel yöntem =)

cmrrnsd: Geçmiyor işte, geçmiyor.Her gün sözde "babam"ın lafları, bakışları,imaları canıma tak etti.Ben ölmeyi istedim ya, ölmeyi! Düşünebiliyo musun? Düzelmiyr, düzelmeyecek.Kıyafetlerime, sözlerime, davranışlarıma, herşeyime karışıyorlar.Ev,ev değil hapishane benim için.Çocukluk diyorum, insan çocukluğuna bir daha geri dönemez, ve herkes yaşamak ister o zamanları.Ben yaşayamadım! Hep bir engel yaptılar bana, hep bir zorlama.. Neyse, daha fazla konuşmayayım, sözlerim kötü yerlere gidiyor.

birak naparlar sa yapsin lar sen oku iyi meslek sahibi ol sonra sen ezer sin onlarin basinii

Küçüklüğümden beri bu böyle NesliCbn, o kadar küçük yaşta ne hata yapabilirim ben? Tek şey doğru, o da doğru olduğunu düşündüklerini yapıyor olmaları.Ama bu davranışlarının yanında beni hergün öldüren davranışları da var.Seviyolar belki evet, ama tek istediğim sevdiklerini bana hissettirmeleri..

ben şimdi 16 yaşındayım senin yaşındayken bende hep öyle olduğunu beni sevmediklerini sanırdım şimdi bu düşüncelerim değiştimi tam olarak kestiremiyorum ama insanları onlar beni sevmeselerde sevmeyi öğrendim kendi kendime bunu nasıl başardım bende bilmiyorum aslında senin ailen nasıl bir aile tam olarak tabii ki bilemem ama blkide bu düşünclerin ergenlikten kaynaklanıyordur -umarım öyledir- aslında tam olarak bilemiyorum düzgün bir aile düzgün ebeveynler nasıl olur -çünkü benim ailem hep problemliydi ve bugün bile aynı-ama ailen nasıl olursa olsun sana nasıl davranırlarsa davransınlar görmezden gelmeye çalış kendin onları sevmek için bahaneler uydur eminim böyle daha kolay olucaktır senin için mesela ben annemin beni sevmediğini düşündüğümde hep olsun bu kadın beni dünyaya getirdi vb derdim kendi kendime keşke sana daha fazla yardımcı olabilsem umarım bu hislerin geçicidir..

umarım geçicidir bunlar
ağla dök içini içine atma
içine attıkça hastalanırsın
sen sadece okumana iyi bi meslek sahibi olmana bak
üzülme bu kadar karamsar da olma
umarım bi gün seni anlicaklardır
kendine dikkat et