Gözlerimi açtığımda bir hastane odasındaydım.Yanımda Ekrem vardı.Neden burdayım ben diye düşünürken herşeyi hatırladım.Ayçin ve Cenker kaza yapmışlardı ve durumları ağırdı.
Ekrem:Sevil!İyi misin canım?
Sevil:Ayçin.Ayçin nerde?Durumu nasıl?
Ekrem:Ayçin yan odada.
Ekrem gölzlerini devirdi.Ben de anladım ki Ayçin'in durumu ciddiydi.
Sevil:Durumu kötü değil mi?(Ağlamaya başladım.)Her an herşey olabilir değil mi?Ekreemm!!Ben kardeşim olmadan ne yaparımm!!???
Ekrem:Kendine gel Sevil.Ayçin kadırgalıdır.Toparlar kendini.Ama Cenker..
Bir anda aklıma Cenker gelmişti.Sahi onun durumu nasıld?
Sevil:Onun durumu nasıl?
Ekrem:Ayçin'den daha kötü.
Eğer Cenker'e birşey olursa Ayçin mahvolurdu.Kendini yer bitirirdi.
O sırada odaya doktor geldi.
Doktor:Sevil Hanım kendinizi nasıl hissediyorsunuz?
Sevil:Ben iyiyiim doktor bey.Kardeşim Ayçin'in durumu nasıl?Siz onu söyleyin.
Doktor:Herşey netleştiği zaman size de haber verilecektir.Şimdi siz biraz daha istirahat edin.
Doktor çıkıyordu ama gördüm Ekrem'e "Gelin." anlamında bir işaret yaptı.Ama ben farkettim.Benden kaçmaz.Kesin benim bilmemi istemedikleri bir durum var.Ama ben o durumu öğrenirim.Doktor odadan çıktı.
Ekrem:Ben bir lavaboya gideyim canım.
Sevil:Tamam.
Doktor kesin Ekremle konuşacaktı.Ayçin benim kardeşimdi.Onun hakkındaki şeyleri benden nasıl saklamayı düşünürlerdi.Ekrem'in arkasından ben de çıktım.Duvarın köşesinde Ekrem ve doktor vardı.Bense duvarın öteki köşesindeydim.Onlar pür dikkat dinlemeye koyuldum.
Doktor:Sizinle açık konuşacağım Ekrem Bey.
Ekrem:Yoksa durum çok mu vahim?
Olabilirdi.Ayçin'imin durumu vahim olabilirdi.
Doktor:Daha herşey net değil Ayçin Hanım yeniden uyanmadan birşey söylemk çok zor.
Ekrem:Daha açık konuşur musunuz?
Doktor:Ayçin Hanım'ın bacaklarındaki sinirlerin tamamen sağlıklı olup olmadığını bilemiyoruz.Ayçin Hanım'ın yeniden uyanması ve bize bacaklarını hissedip hissetmediğini bildirmesi gerekiyor.İlk uyanışında bacaklarını hissetmediğini söylemişti.Eğer ikinci uyanışında da aynı şeyi söylerse...üzgünüm işte o zaman Ayçin Hanım Birdaha asla yürüyemeyecek demektir.
Ekrem:Siz ciddi misiniz doktor?
Doktor:Malesef.
O anda dünya başıma yıkıldı sandım.Kardeşim..Bir daha yürüyemeyebilirdi.Bir daha asla koşamaz,bir daha asla tekerlekli sandalyeden inemezdi.Düğününde ayağa kalkıp oynayamaz bir daha hiçbir zaman ayağa kalkamazdı.Sonra ne olurdu?Ayçin bunu kaldıramaz ve hayata küserdi.İnsanlara küserdi.Ben kardeşimi o eski şen şakrak zevzek kardeşimi kaybetmiş olurdum.Tamamen...Duvara yaslandım ve olduğum yerde çöktüm.Türkiye'deki ilk günlerimizi hatırladım.Beni zorla güzellik salonuna getirmişti.Ekremle bana benden habersiz randevu ayarlamıştı.Bizim aşkımızın oluşmasının temelini o atmıştı.Ne kavgalarımız ne tartışmalarımız olmuştu.O benim Jack'i unutmamı ve yeni aşklara yelken açmamı istiyordu.Artık toparlanmamı ve Dünya'ya bir kez daha dönüp bakmamı istiyordu. O hep benim iyiliğimi düşünmüştü.Bense o benim iyiliğimi düşünürken onunla tartışmaktan başka birşey yapmamıştım.Huysuz abla tavırları yapmıştım.Oysa şimdi ne kadar pişmanım.Tabi ben de onun iyiliğini düşünüyordum.Ama onun kadar değil...Onun hayatının güzel olmasını herşeyden çok isterdim.Tam Cenker'i buldu mutlu oldu demiştim.Ama bu mutluluğun bir bedeli olabilirdi.Belki de benim canım kardeşim birdaha asla...Bunları düşünürken gözlerimden yaşlar süzüldü.Artık hıçkıra hıçkıra ağlayamıyordum.Hıçkırıklarım içimde yankılanıyordu ve bu içimi yakıyordu.Şu anda tek istediğim onun yanında olmaktı.Onunla konuşmak... Birden Ekrem çıktı karşıma.Beni gördüğüne şaşırmış gibiydi.Fakat ağladığımı görünce herşeyi duyduğumu anlamış olmalıydı.
Ekrem:Sevil!Sen...
Sevil:Evet Ekrem herşeyi duydum.Benden kardeşimin neyle karşı karşıya olduğunu saklayacaktınız ha?
Ekrem:Sevill.
Sevil:Ekrem şu anda bana kendini affettirmek istiyorsan bana kardeşimi göster!
Ekrem:Tamam.Hadi gel.
Onu görmeye cesaretim var mıydı bilmiyorum.Onu görünce ne yapacağımı da bilmiyordum.Yüreğim dayanır mıydı onu o halde görmeye?Her ne olursa olsun onu görmek istiyordum.Kardeşimi...
Ekrem'in elini tuttum.Ayçin'in odasının önüne geldik.
Ekrem:Hazır mısın?
Derin bir nefes aldım.Hazırdım.
Sevil:Evet.
Son söylediğim kelime fısıltı halinde çıkmıştı.Belki de konuşmaya gücüm kalmamıştı.Tüm gücümü ağlayarak bitirmiştim.Ekrem kapının koluna dokundu.Yavaşça kapıyı açtı.O kapıyı açar açmaz içerdeki makinelerin sesi gelmeye başladı."Dıt-dııt-dııt-dıt..." Kalbim sıkışmaya başlamıştı daha onu görmeden.Odaya önce Ekrem girdi.Bana kendimi toparlamam için zaman vermişti.Ne kadar da düşünceliydi.Son kez olan gücümü toparlayı odaya adımımı attım.Ayçin sanki geldiğimi hissetmişti.Makinelerin sesi daha da hızlanmıştı ya da bana öyle gelmişti.
Ona baktığımda içim parçalandı.Onu ilk kez bir hastane odasında onu makinelere bağlı olarak görüyordum.Yüzü pansumanlıydı.Benim canım kardeşim tıpkı bir melek gibi uyuyordu.Yanına oturdum.Elini tuttum.Sımsıcaktı.Ekrem sessizce odadan çıktı.Gerçekten çok düşünceliydi.Benim onunla konuşacağımı anlamıştı.Bense nerden başlayacağımı bilmiyordum.Ama en sonunda başlayabildim.
Sevil:Kardeşim canım benim melek gibi uyuyorsun.Aaah ah!Seninle ne günlerimiz oldu bazen kavga ettik bazen güldük bazen de ağladık.Ama benim bu günlerde tek bildiğim senin kanatsız bir melek gibi iyi biri olduğundu.Sen olmasan ben nasıl atlatacaktım bunalımı?Jack'i nasıl unutacaktım?Ekrem'le benden habersiz randevu ayarlamasaydın ben ona nasıl aşık olacaktım?Hepsi senin sayende.Ben senin için ne yaptım?Sadece sana Cenker'i ayarladım.Sonra...sonra da onunla buluşmaya gierken kaza yaptın.Ya sana birşey olursa?Ben herşey için kendimi suçlayacağım.Seni kaybedesem ben nasıl yaşarım?Nasıl nefes alırım?Sen olmassan ben kiminle kavga ederim?(O sırada ağlıyordur.) Sen olmassan ben de olmam.Sen olmaasan hiçbirşey olmaz.Bırakma beni kardeşim tamam mı?Sakın...
Elini sımsıkı tuttum.Gözyaşlarıma engel olamıyordum.Birden makinelerden"Dıııııııııııııt." sesi geldi.Kalp ritmi yoktu.Ne yapacağımı şaşırdım.Kardeşim şimdi beni bırakıyor muydu?Hemen birşeyler yapmalıydım.Zor da olsa ayağa kalktım koşmaya çalıştım.Kapıyı açtım.Ekrem vardı.Daha fazla dayanamadım.Dizlerimin üstüne çöktüm.Ağzımın içinden fısıltıyla "Ayçin." kelimesi çıktı.Ekrem hemen odaya girdi.Girdiğiyle çıktığı bir oldu.Avazının çıktığı kadar "Doktooooor!!!" diye bağırdı.Bense yere çakılmıştım.Beni bırakıyordu.Onca konuşmama rağmen gidiyordu.Yoksa beni sevmiyor muydu?
O sırada doktor içeri girdi.Ekrem hemen yanıma geldi.
Ekrem:Sevil!
Sesi çok uzaktan geliyor gibiydi.Ama hemen yanımdaydı.Sesi boğuktu.Ben sadece yere çakılmıştım.Ağlayamıyordum bile.Sadece boş boş bakıyordum.Ekrem'e baktım.Elimi tutuyordu.Bense bunu hissetmemiştim bile.Sanki hislerimi almışlardı.İçerden makinelerin sesi geliyordu.Hala aynı şekilde ötüyorlardı.Galiba Ayçin bırakmıştı beni.Gitmişti bile...
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ♥•••LİSE AŞKLARI•••♥[28.BÖLÜM "SEVİL'İN EKREM'E OLAN PLANI NE?" SF:98 
