Aynennnn :D :D normalde yrn İngilizce sınavım olucaktı tbi bizm ing. hocamız aynı zmnda sınıf hocamız olunca bizim iyiliğimizi düşünüoo sınavı haftaya bugüne erteledi çnkü bu perşembe başkabi sınavımız varr :D :D
~│•Özgé•│~
Co-Admin
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 13857
Rep gücü : 4359
Kayıt tarihi : 01/11/10
Nerden : Eskişehir
Kişisel İleti : Melo'm ♥
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ♥•••LİSE AŞKLARI•••♥[28.BÖLÜM "SEVİL'İN EKREM'E OLAN PLANI NE?" SF:98 Salı Ara. 14, 2010 6:31 am
24.BÖLÜM Uyandığımda hala hastane odasında olduğumu farkettim.Ama bu sefer yanımda Ekrem de vardı.Yorulmuş birtanem.Benimle ilgilenmekten dinlenmeye vakit ayıramadı çocuk.Onu uyandırmama çalışarak yavaşça kalktım.Kendimi boğulur gibi hissettim.Çok ağır şeyler yaşamıştım.Hemen pencerenin yanına gittim.Sabah olmuştu ama heryer çok sessizdi.Camı açtığımda soğuk rüzgar yüzüme vurdu.İçim ürperdi birden.Ama güzeldi soğuğa karşı dayanabilmek.Daha fazla üşümek istemedim.Çünkü eğer hasta olursam Ayçin'e de bulaştırabilirdim.Şimdi Ayçin'i görme vaktim geldi.
Odadan çıktım.Yavaşça yan odaya girdim.Kapıyı açar açmaz kardeşimin kahkahaları yerine beni makine sesleri karşıladı.Ayçin'in sesini ne kadar özlediğimi farkettim.Ayçin'in yanına gittim.Elini tuttum.İster istemez tüylerim ürperdi.Kardeşimi böyle makinelere muhtaç halde görmek hala canımı acıtıyordu.Bir anda parmağının kımıldadığını farkettim.Yoksa uyanıyor muydu?
Sevil:Ayçin..
Yavaşça gözlerini araladı.Allah'ım sana şükürler olsun!Biricik kardeşim uyanıyordu.Hemen kapının önüne çıkıp mutluluktan "Doktor!" diye bağırdım.Fazla bağırmış olmalıyım ki Ekrem geldi hemen.
Ekrem:Ayçin'e birşey mi oldu?
Sevil:..Uyanıyor..!
Hemen mutluluktan Ekrem'in boynuna atladım.o da en az benim kadar sevinmişti.sonuçta Ayçin onun da kardeşi sayılırdı.İşte o an aklıma Cenker geldi.Çocukçağızın durumunu bilmiyordum.
Sevil:Ce-Cenker?
Ekrem:Dün sordum durumunu.Doktor bir gelişme yok dedi.
Sevil:Hala uyanmadı mı yani?
Ekrem:Malesef...
O sırada doktor içeri girdi.Arkasından da ben.Ayçin uyanmıştı.
Sevil:Ayçin!!
Hemen boynuna atladım.Smsıkı sarıldım.Galiba biraz fazla sarılmış olmalıyım.
Ayçin:Ahh!
Sevil:Ay pardon canım acımadı bir yerin değil mi?
Ayçin:Ooo Sevil Hanım sen böyle davranacaksan ben hep kaza geçireyim.
Sevil:Aklının ucundan bile geçirme kaza lafını!
Ayçin:Tamam tamam kızma. (:
Doktor:Ayçin Hanım kendinizi nasıl hissediyorsunuz?
İşte can alıcı soru gelmişti.Acaba ayaklarını hissediyor muydu?Allah'ım lütfen ona çakabileceğinden fazla acı verme.
Ayçin:Doktor Bey ben gayet iyiyim.Siz bana Cenker'in nasıl olduğunu söyleyin.
Ohh!İyi ki iyisin kardeşim.Yoksa ben ne yapardım?Ama..Cenker?
Doktor:Cenker Bey'in durumu şu anda kritik.Ama bu süreci atlatacağını düşünüyorum.
Ayçin cevap veremedi.Sadece ağlıyordu.
2 gün sonra
Ayçin şu anda yürüyecek durumda değildi.Ama Cenker de Cenker diye tutturduğu için onun yanına götürüyorduk.Onu, Cenker'in yanına gidebilmesi için tekerlekli sandalyeye oturttuk.Gergindi ve elinde olmadan gözyaşları akıyordu.Ağlama diyemiyordum çünkü hiç işe yaramayacağını biliyordum.Kendimden.Sandalyesini ben sürüyordum.Sonunda onun odasına geldik.
Ayçin:Dur!
Kendini hazırlıyordu belli.Tıpkı benim onu görmeden önce kendimi hazırladığım gibi...
Ayçin:Tamam.
Kapıyı açtım.Makinelerin sesi odadaki ölüm sessizliğini bozan tek şeydi.Ayçin Cenker'i gördüğü anda omuzları düştü.Belli tüm gücünü kaybetmiş gibi hissediyordu.Yanına götürdüm ve sessizce dışarı çıkacakken..
Ayçin:Yanımda durun.onun hepimize ihtiyacı var.
Haklıydı.Cenker'in hepimize ihtiyacı vardı.Ayçin iyileşti diye seviniyordum ama Cenker...
Ayçin'in yanına geçtim.O da konuşmaya başladı.
Ayçin:Aşkım..Neden yalnız bıraktın beni?Neden yanımda değilsin şu anda?Neden sıcacık gülümseyemiyorsun?Ben perişan haldeyim sen yokken.Canım..sen olmassan bn de olmam.Eğer sana birşey olurs yaşayamam.İlk tanıştığımız gün çok utangaç biri sanmıştım seni.Ama tanıdıkça anladım ki sen sevdiklerinle gayet de normal bir şekilde anlaşıyorsun.Sen beni sevdin.Ben seni daha çok sevdim.Ben güldüm sen de bana can veren suyum..Gül,eğer sulanmassa kurur öyle değil mi?Ben de sen olmassan erir biterim birtanem...
Ayçin'in Cnker'i ne kadar çok sevdiğini şimdi daha iyi anladım.Eğer o olmassa Ayçin de olmaz.Bu aşkın gücünü düşününce gözyaşlarıma engel olamadım.Eğer Ceenker'e birşey olursa Ayçin'im harap olurdu.Ekrem?Eğer Cenker'in yerinde Ekrem olsaydı ben kafayı yerdim.Ekrem olmassa ben zaten olmam.Birden ona sarılma hissi duydum.Hemen arkamdaydı.ona baktığımda onun da ağladığını gördüm.Kollarını doladı bana.Sımsıkı sarıldı..Ayçin de Cenker'in ellerini sımsıkı tutmuştu.Daha kötü olmaması için Ayçin'i sessizce odadan çıkardım.Ama ağlamaya devam ettiğinin farkındaydım.Ben de ağlıyordum.Ayçin'i yatırdım ve kendimi dışarı attım.Ekrem Cenker'in yanına gitmişti.Ben de dışarı çıktım.Hava buz gibiydi.Ama bu hava bana iyi gelmişti.Kendime getirmişti.Kuytu köşede bir bank buldum ve oturdum.
Türkie'ye geldiğimizden beri yaşadıklaımızı düşündüm.Neler nler vardı.Ben derin düşüncelere bakmışken biri omzuma dokundu.
XX:Oturabilir miyim?
24.BÖLÜM SONU
~Hande~
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 3800
Rep gücü : 3621
Kayıt tarihi : 05/11/10
Nerden : İzmir
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ♥•••LİSE AŞKLARI•••♥[28.BÖLÜM "SEVİL'İN EKREM'E OLAN PLANI NE?" SF:98 Salı Ara. 14, 2010 7:44 am
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ♥•••LİSE AŞKLARI•••♥[28.BÖLÜM "SEVİL'İN EKREM'E OLAN PLANI NE?" SF:98 
Kişisel İleti
