MAVİŞ GÖZLERİN CANKUŞ'U =) 2.SEZON 25. bölüm geldii (:

**Kayıt tarihi** : 24/08/10

Aşklarım benimmm :D Çok teşekkür ederim.. Esra sen yenisin galiba :D Hoş geldin tatlım beyenmene çok seviindim Dün giremedim ya cumartesi pazarda girmicem ya :D bugün bi bölüm daha ister mi benim okuyucularım acaba :D :D

**Kayıt tarihi** : 06/09/10

süperdi yine=)bu arada bence senaryonun face paylaşması bence hoş değil alıntı olduğunu söylemesi yetmez izin alması gerekirdi en azından ismini falan yazabilirdi nese hallemişin sen=)devamını merakla bekliyom=)süslen bakalım anlatırsın bize havadisleri=)

**Kayıt tarihi** : 06/09/10

ben bi bölüme hayır demem koy=)

**Kayıt tarihi** : 24/08/10

Canlarım vala bekleyemicem diğer bölümüde koyuyorum.. Çok teşekkürler yorumlar için esma hanım diloş hanım duygu hanım kumsal hanım ve daha bir sürü hanım neredeler acabaaaa.... :D Hıııı kızdırmayın beni :D Diğer bölüm geliyor birazdan

**Kayıt tarihi** : 24/08/10

Durun vazgeçtim iyice bir yorum gelsin diğer bölümü öyle koyucam :D

**Kayıt tarihi** : 31/10/10

genç kızlık duygularımlan ne kadan mutlu olmuştum tahmin bile edemezsin neyse beklicez artık Sad

**Kayıt tarihi** : 24/08/10

:D ayy kıyamam.. :D azucuk sabır ihsan prenses bugün gelicek sonuçta bölümünüz

**Kayıt tarihi** : 31/10/10

insanın gönlünü almasını iyi biliyorsun:Dbu arada prensesim çok hoşuma gitti canımın içi:D

**Kayıt tarihi** : 24/08/10

:D Edebiyatımız iyi :D Felsefemizde fenadır :D Gönlünü alabildimse ne mutlu bana sizi üzmek istemem çünki.. Benimde canının içi olmak hoşuma gitti :D :D Teşekkür ederim Prenses

**Kayıt tarihi** : 31/10/10

üzmedin canımın içi şirinlik yapmaya çalışıyorum bölümü koymanı hızlandırsın diye :D

**Kayıt tarihi** : 27/11/10

Hoşbulduuk tatlıım
Yeni bölüm gelir mi bugün Very Happy

**Kayıt tarihi** : 24/08/10

Gelir bebeyim gelirde Benim okuyucular yok piyasada bi gün girmedik hale bak dağılmış millet :D Durun bari yorum yazarak sayfayı 100 yapalımda sonra koyim bölümü :D

**Kayıt tarihi** : 06/09/10

aman 100 dediğin ne ki yaparız şimdi hemen=)

**Kayıt tarihi** : 27/07/10

süper.....

**Kayıt tarihi** : 21/11/10

hangi hastane sorusu şaşırttı beni mavi i yanında istediğine göre babasına birşey oldu belliki cansu da onlara gitt diğer bölümde neler olacak merak ettim doğrusu ama cansu ilk başta kızsa kızkansada yağmurun başına gelenleri duyunca anlayışla karşılar diye düşünüyorum

ellerine sağlık mervecim :D bu arada yeni bölümü dee meraklan bekliyorum :D

**Kayıt tarihi** : 21/11/10

hıııı 100 e az kalmış o zaman sen hazırla bölümü bende yorum yapayım azıcık daha

:D

**Kayıt tarihi** : 06/09/10

bencede babsına bişi oldu ve hastaneye gitmiycek gidip özgürlerde kalıcak yağmuru görünce üzülebilir ama cansu dediğin gibi anlayızşlı biri kızmaz öğrenseler artık kardeş olmadıklarını nasıl rahtlıycam var ya=)

**Kayıt tarihi** : 19/11/10

çok güzel olmuş cnm
yeni bölümü bekliyoruz
devam ett....

**Kayıt tarihi** : 24/08/10

Tuba--> dimi canikom yaparız şimdi :D
Bihter--> Çok teşekkürler :D
Gülller içinde--> Çok teşekkürler canım tahminlerin doğru .. ben hazırladım bölümü 100 oldun mu koyalım :D hadi el birliğiyle :D

**Kayıt tarihi** : 24/08/10

Kıs kıs kıs 100 oldu yeni bölüm geliyorr :D

**Kayıt tarihi** : 06/09/10

oldu evet 100 deyiz heycanlı meraklıyız=)

**Kayıt tarihi** : 17/08/10

Ayy ne zamndır yorum yapamıyodum :D Tabiki yorum yaptğım ve yapamadığım bütün bölümler süper olmuş :D Çok beğendm yeni bölümü de sabırsızlıkla bekliyorum herkes gbi

**Kayıt tarihi** : 21/11/10

bekliorum ama sabah a kaldı okumak şimdi çıkmam gerek...kalbim senaryoda kaldı :D

**Kayıt tarihi** : 24/08/10

Ve... 100 oldu vee... 22. bölüm geldi :D İyi okurlar güzellerim

22.bölüm

"Hangi hastane?!!" Yaka paça çıktık evden. Ne kadar itiraz etsemde

zorla gidiyordum o eve. Ahmet abi bu kez gereğindende hızlı

kullanıyordu arabayı. Annem hüngür hüngür ağlıyor. Yanımda küçük bir

çanta arka koltukta oturuyorum. Sicim gibi dökülüyor yaşlar

yanaklarımdan. Keşke diyorum. Keşke. Oysa ben keşke demeyi hiç

sevmezdim. Ne çok keşke der oldum şu hayatta. Babam trafik kazası

geçirmiş ve ağır yaralıymış. Düşündükçe içim gidiyor. Daha bu sabah ona

çıkışmışken şimdi beni! annemi! geçte olsa tanıttığı oğlunu! bırakıp

gidemezdi. Nolur hayata tutunsun. Nolur ALLAH'ım!! Araba aniden

firenledi. Annem hızlıca indi aşağı. Çantamın ucundan çekerek arabadan

çıktım. Maviş'lerin kapısının önüne gelmeyeli neredeyse 5 ay olacaktı.

Annem kolumdan çekiştirerek kapının önüne geldi. Zile uzunca bastı.

Gözleri şişmiş ağlamaktan kızırmıştı. Hala ağlıyor ve hıçkırıyordu. Onun o

halini gördükçe bende ağlıyorum. Kapı açılmadı bir müddet. Ve en

sonunda Maviş belirdi karşımızda. Yüzü donmuş kireç gibi duruyordu.

Şaşkın ve kımıltısız dudaklarında tek bir kelime belirdi. "Cankuş!" Göz

göze kalmıştık. Yanaklarım istem dışı durmadan ıslanıyordu. Annem

hemen kırık sesiyle konuştu. "Özgür annen evde mi?" Özgür şaşkınlıkla

bakıyordu hala. Hiç birşeye anlam katamıyor neler olduğunu delicesine

merak ediyordu. "E-evet evde. Kötü bir şey mi oldu?" Annem yine

konuştu. "Çağırsana bi oğlum anneni." Özgür bir an kımıldayamasada

koşarak içeri gitti. Bu kez koşarak geri gelen iki kişiydi. Neslihan teyze

gereğinden fazla panikle sordu. Ne de olsa annemle eski arkadaşlardı. (O

olaydan sonra görüşemeselerde) "Ne oldu Ebru!? Kötü bir şey mi? Tatlım

söylesene ne bu haliniz?!" Annem alel acale konuştu. "Cansu sizde

kalabilir mi Neslihan? Orhan trafik kazası geçirmiş. Ağır yaralanmış.

Hastaneye gidiyorum şimdi. Ne yapıcağımı şaştım!" Annemin

hıçkırmasıyla Neslihan teyze kucakladı onu. Özgür gözlerini benden

ayırmıyordu. Neslihan teyze "Tamam canım tamam kalsın bizde. Sakin ol

biraz. Dur ben seni böyle gönderemem. Bende geliyorum.! Özgür

montumla çantamı ver ordan bana." Özgür silkelenerek annesine baktı.

Sonradan kavradığı lafı yerine getirmek için içeri girdi. Koşar adım geldi

ve annesine mont ve çantayı uzattı. Neslihan teyze aceleyle konuştu.

"Hadi gidelim canım. Korkma bir şey olmamıştır. Özgür Cansu'yla ilgilen.

Yeşim ablana söyle bir şeyler yedirsin ona. Oda hazırlayın. Aman yapın

birşeyler işte!" Göz yaşlarımın arkasından boğuk bir sesle konuştum.

"Anne bende gelmek istiyorum." Annem güçlükle yanıtladı beni.

"Almıyorlar yavrum yapma böyle. 18 yaşından ufaksın diye almıyorlar

işte." Neslihan teyze susturdu annemi. "Tamam canım tamam gel hadi.

Cansu'cum söz veriyorum her şey iyi olacak." Annemi çekerek arabaya

bindiler. Arabanın uzaklaşmasını bekleyene kadar baktım arkalarından.

Önüme döndüğümde Özgürle göz göze geldim. Bir adım atarak yanıma

ulaştı. Ürkek ve hala şaşkın davranışlarla elimdeki çantayı aldı. Tam bir

şey diyeceği sırada atılarak sarıldım ona. Güveni, gücü bulduğum geriye

kalan tek kişiydi o. Kollarını sabit tutmuyordu. Kararsızdı. Acı çekiyordu.

Bu yüzden bıraktım onu. Geri çekildiğimde onunda gözlerinden yaşlar

damlıyordu. Benim onu o halde görmeye dayanamamam gibi oda

dayanamıyordu belliki. Yaşlarımı silmeye çalıştım. Israrla tekrar

geliyordu. Rüzgarın esmesiyle irkildim. Yakamdan girerek tüm

vücudumu dolaşmıştı. Özgür buruk bir gülücük attı ıslak yanaklarından.

"Hadi içeri geç üşütüceksin." Yavaşça içeri geçtim. Yeşim abla geldi

yanıma. "Alim montunu Cansu." Verdim. Özgür yol gösterirmiş gibi

önüme geçti. "Geç salonda duralım." İçeri girdim. Gözlerim bir kere daha

yanmıştı acıyla. Yağmur'un bu evde ne işi vardı.?! Yine çıkmaya mı

başlamışlardı yoksa? Bunca şeyden sonra? Özgür bunu nasıl yapardı

bana?! Gerçi artık bir önemi yoktu. Ben KIZ KARDEŞİydim onun. Ne

yaparsa yapardı. Bana sormamalıydı. Umrumda da değildi! Ben kimi

kandırıyorum ki. Kendi kendime kuruntular yaparak nereye varabilirim.

Tabiki umrumdaydı. Onun maviş gözlerinin bir tek beni görebilmesi için

her şeyimi feda edebilirdim. Alışmaktan başka yapacak bir şeyim yoktu

işte. Özgür Yağmur'a kitlendiğimi görünce açıklama yaptı. "Yağmur'unda

kardeşi hastalanmış. Yurt dışına çıkmak zorunda kalmışlar. bir iki hafta

bizde kalacak öyle. " Bu lafla hızla ona döndüm. Gözlerim gereğinden

fazla büyümüş olmalı ki Özgür toparlamaya çalıştı durumu. "Geçsene

otur şöyle. Yeşim ablaya söyliyim kahve yapsın sana. İstersen sıcak

çikolatada var, sen çok seversin?" Unutmamıştı. Koltuğa ilerledim.

Yağmur zıplayarak karşıma oturdu. Özgür durumun farkına vararak

konuştu. "Yağmur, sende istermisin kahve?" bastırarak konuşmuştu.

Yağmur cıvıl cıvıl yanıtladı onu. "İsterim tabiki canım. Ama sıcak çikolata

olsun benim ki." "Senin iştahın yoktu hatırladığım kadarıyla."

"İnanırmısın bir anda bi iştah geldi sorma." Arsızca gülüyordu. Koltuğa

iyice yerleşerek bacaklarımı göğsüme doğru çektim. Yan dönerek koltuğa

yasladım başımı. Yağmur'un sinir bozucu hareketlerini çekecek halde

değildim. Özgür beni inceliyordu. Yavaşça koltuğun kenarına çöktü.

Eğilerek baktı yüzüme. Hala eskisi kadar tatlı eskisi kadar muzurdu.

"Sıcak çikolata mı?" Hafif bir gülücük vardı yüzünde. Gözlerimi

temizleyerek kafamı salladım. Tamam dercesine bir hareket yaptı ve

gitti yanımdan. Yağmur onun odadan çıkmasıyla yanımda bitti. "Geçmiş

olsun canım. Ne kadar ömrü kalmış babanın?" Öfkeyle döndüm ona.

"Aaa.. Pardon babanızın diyecektim." Yavaşça kıkırdadı. Sesi içeri gitsin

istemiyordu. Çünkü Özgür'den korkuyordu. Nerden vuracağınıda iyi

biliyordu. Tüm bu yaptıklarının hepsi sırf Özgür'le birbirimizi

sevmemizmiydi? İyide biz yanlış bir şey yapmamamıza rağmen

ödüyorduk bedelini. Neden birde senle uğraşıyordum? Gücüm yoktu.

Cevap dahi veremiyordum ona. Bir damla daha düştü durduk yere

gözümden. Yağmur iyice dibime gelmiş benimle çene çalmaya

çalışıyordu. "Sende haklısın valla. Bende olsam bende yerin dibine

girerdim. Abinle sevgili olmak olur iş mi canım.." Yüzünde mutluluğun ta

kendisi vardı. Bulmuştu bir oyuncak evirip çeviriyordu işte. Özgür girdi

içeri. "Söyledim." Yağmur'un dibimde olmasına hırsla baktı. "Ne

konuşuyordunuz?" Yağmur arsızca gülümsedi yine. "Babanızı!" Özgür

öfkeyle baktı ona. "Yağmur!! Yine başlama!" Öyle bir bağırmıştı ki

Yağmur bile sıçramıştı yerinden. İçimde bir sancı yoğunluğu daha

yaşadım. Zaten yaşlı olan gözlerim artık ağrımaya başlamıştı. "Yanlış bir

şey mi söyledim şimdi ben? Siz kardeş değilmisiniz?" Yeşim abla koşarak

geldi odaya. "Ne oldu yine ne bağrışıyorsunuz?" "Yok bir şey Yeşim

abla! (Özgür onada bağırmıştı. Yeşim abla susarak geri çekildi. Özgür

gerçekten sinirlenmişti.) Yağmur sen hemen odana gidiyosun!" Yağmur

hırsla kalktı yerinden. "Neden! Doğruları söylüyorum diye mi!!" "Yağmur

dedim!! Git ve yat!!!!" "Sen bana emir veremezsin!" "Madem benim

evimde kalıyorsun, bu evin kuralları bu! Şimdi tek kelime bile etme ve bu

kızı rahat bırak artık! Çık odana!!" O bağıdıkça yerimden zıplıyor daha

çok ürküyordum. Yağmur korkmuştu ama belli etmemeye çelışıyordu.

Hırsla koluna çarparak çıkıp gitti odadan." Yeşim ablada peşinden

çıkmıştı. Özgür yavaşça yaklaştı bana. "Korkma Cankuş.. Artık hiç bir şey

yapamıcak. Çünkü zaten yapıcağı en kötü şeyi yaptı bize." Yaşlarımı

aktıkça silmeye çalıştım. Düzgünce oturdum koltuğa doğrularak. Özgür

yaklaşarak önüme çöktü. Elleri dizlerimdeydi. Sessizce sadece gözlerime

bakıyordu. Elimi yine gözlerime götüreceğim sırada o uzattı elini.

Yavaşça silerken gözlerimi mırıldandı. "Şiii.. ağlama artık tamam."

Bakmaya devam etti gözlerime. Yüzüm avucundaydı. Gözleri doldu bir

anda. Elini çekti yüzümden. Yanıyordu içi her ne kadar güldürmeye

çalışsada. Oda biliyordu bizden abi kardeş olmayacağını. Peki ya bu

yakınlığı bir abi olarak mı yoksa Maviş olarak mı yapıyordu.

Anlayamıyordu. Silkelenerek kendimize geldik. Göz yaşlarım durmuştu.

Onun sıcak elleri sanki hala yüzümdeydi. Özlemiştim. Hemde delicesine

özlemiştim onunla olmayı. Ayağı90 doğrudu. "Hadi gel sana odanı

gösteriyim. Sıcak çikolatanıda oraya getiririm, İçer bir güzel uyursun."

Kafamı sallayarak ayaklandım. Çantamı aldı kenara koyduğu.

Merdivenlere yönelerek üst kata çıktı. Ruh gibi takip ediyordum onu.

Kendi odasının yanında ki kapıya yöneldi. Arada bir arkasını dönerek

orada olup olmadığımı kontrol ediyordu. Kapı açtı ve içeri girdi. Çantayı

köşeye koyarken bana bir bildirimde bulundu. "Bak bunu buraya

koyuyorum." Kafamı salladım. Yürüyerek yatağın ucuna oturdum. Bu

odada diğerleri gibi müthiş bir dekorla dizayn edilmişti. Özgür'ün

bakışları üzerimdeydi. Ona baktım. Bunu fark edince panikce konuştu.

"Ben sıcak çikolatanı getirim." diyerek yok oldu. Geri geldiğinde

pijamalarımı giymiş ve yatağın içine sıvışmıştım. Kapının tıkırtısına

gözlerimi sıkıca yumdum ve uyuma numarası yaptım. Bir oyuncuya ne

kadar inandırabilirdim bilmiyorum. İçeri girdi. Bir müddet se olmadı ve

masya konulan bir şeyin sesi geldi. Belliki sıcak çikolatamı bırakmıştı.

Yine se yoktu. Bir an saçlarımda bir el hissettim. Sonra bir sıcaklık. Tatlı

bir öpücük bırakmıştı saçlarıma. Mırıldandı. "Tatlı rüyalar Cankuş'um."

Fragman veremicem çünkü gerisini yazmadım :D Hafta sonu depolarım yine bölümleri.. anlayışınız için şimdiden çok thanx Yorumlarınız eksik olmasın

**Kayıt tarihi** : 06/09/10

of süper olmuş ya=)nutkum tutuldu valla anlatım şeklin çok hoş=)bişi sorcam tmci misin??