Geldikleri yeri gördüğünde coşkuyla gülümsedi Ayçin.İçide ki kırıkların,yaraların bir bir iyileşeceğine inanıyordu.Cenker gelmişti ve Ayçin onun bir daha gitmesine izin vermeyecekti.
''Çok iyi düşünmüşsün.''
Cenker Ayçin'in elini kavradı.Kavradığı eli dudaklarına götürerek,elinin üst kısmına bir öpücük bıraktı.Bulunduğu her fırsatta ona dokunmak,onu hissetmek istiyordu.Yaşananların gerçekliğine inanması biraz zaman alacaktı.
''Haydi gidelim.''
Yavaşça tekneye doğru yürürlerken ikisininde içinde ilk gün ki heyecanları vardı.Sanki her şey onlar için bir tiyatro oyunuydu.İlk perde kapandığında oyun bitti sanılmış,perdenin bir daha aralanmayacağı düşünülmüştü.Sonra biri gelmiş,onlar için her şeyi baştan yazmıştı.Baştan yazılan kaderleri,onları duymuş,anlamış ve mutlu etmişti.
Tekneye ilk önce Cenker girdi.Dar yoldan geçerken en ufak bir tereddüt bile yaşamamıştı.Aynı durum malesef ki Ayçin için geçerli değildi.
Cenker sevdiğinin yüzünde ki tedirginliği görünce gülümsedi.Anlaşılan Ayçin onun ellerine kalmıştı.
''Sevgilim ne bekliyorsun?''
Ayçin korkuyla bir adım attı.Sonra geri çekildi.Oradan tek başına geçemezdi.Keşke topuklu ayakkabı giymeseydi.Cenker’de kendisine hiç yardımcı olmuyordu.Onun amacını anlamıştı Ayçin,ilk günlerde ki gibi kendisi ile dalga geçecekti.
''Eğer bana yardım etmezsen,tüm günü burada geçireceğiz.''
Cenker ufak bir kahkahanın ardından Ayçin'in elini tutup,geçmesine yardımcı oldu.Onu indirirken,kollarını onun beline doladı.Kendine doğru çekti ve başına bir öpücük kondurdu.
Derin derin soluklandı.Ayçin’in kokusu,onun yaşam için gerekli olan oksijeniydi.Yıllarca yaşayan bir ölü gibi dolaşması bunun en büyük kanıtıydı.
''Bundan sonra benden ayrı hiç bir yerde bulunmayacaksın.''
''Başka hiç bir yerde mutlu değilim Cenker.''Sonra ekledi.''Sanırım benden bıkacaksın.''
''O da ne demek?''
Cenker’in korku dolu sesiyle birlikte gülümsedi Ayçin.Yüzüne muzur bir ifade yerleştirdi.Saklayamadığı bir neşeyle konuştu.
''Rüyalarında bile seni yanlız bırakmayacağım da ondan.Buna alışmak zorundasın.Sürekli dırdırını çekeceğin bir kadın var artık hayatında ve ömür boyu senin peşini bırakmayacak.''
Cenker sahte bir hüzünle iç çekti.
''Ne kadar geveze olduğunu unutmadım Ayçin’im.Sadece umursamamaya çalışıyorum.''
Ayçin sahte bir öfkeyle Cenker'in omzuna vurdu.
''Ben de senin ne kadar numaracı olduğunu unutmadım Cenker Bey.Sadece hatırlamamaya çalışıyorum.''
Birlikte gülerek,teknenin iç kısmına geçtiler.İkiside denize aşıktı.Genellikle burada buluşur,saatlerce konuşurlardı.Kimi zaman sadece birlikte oturup,hiç konuşmazlar,sadece denizi izlerlerdi...
***
Sevil susuyor,hiç bir şey söylemiyordu.Ekrem buna daha fazla dayanamayacağını hissetti.
''Sevil..''dedi uzatarak.''Hadi artık..''
''Ekrem ben üzgünüm ama teklifine cevabım,hayır.''
Ekrem’in dudakları bir şey demek ister gibi açıldı.Boğazında ki yumru yüzünden sesinin çıkmayacağını anladığında geri kapandı.Dolan gözlerini saklamak amacıyla gözlerini yumdu.
''Bugün yaptıklarım yüzünden mi?''
Kendini toparlayabildiğinde aklına gelen ilk soruyu sormuştu.Şimdi bugün yaptıklarında pişmandı.Onun amacı sadece Sevil’i biraz kızdırmak ve utandırmaktı.Ama kızların bu konularda ne kadar ciddi olduğunu unutmuşa benziyordu.
Sevil onu nereden vuracağını biliyordu.Ekrem’in yüzünde gördüğü acıya rağmen oynadığı oyuna devam edecekti.
''Hayır.'' dedi fısıltıyla.
Bunun üzerine Ekrem’in gözleri şaşkınlıkla büyüdü.Bugün yaptıklarından dolayı Sevil’in kızmasını anlayabilir,ona kendini affettirebilirdi.Ama daha önce verilmiş bir karar için yapacak pek fazla şeyi olduğunu düşünmüyordu.
''Neden o zaman?''
''Seni hiç tanımıyorum ve sende beni tanımıyorsun.''Sevil burada gerçek düşüncelerini dile getiriyordu.
''Seni sevecek kadar tanıyorum ben.''Ekrem sesinin yükselmesine engel olamamıştı.Sevil bu kadar dersin Ekrem’e yeterli olduğunu düşünerek büyük bir kahkaha attı.Ekrem’in bakışlarında ki 'deli misin?' sen anlamını gördüğün de gülmekten gözünden yaşlar geliyordu.
Az önce hazırladığı tepsiyi eline alarak Ekrem’in yanına gitti.Yanağına bir öpücük kondurdu.
''Az önce söylediklerim için üzgünüm.Sadece şaka yapmak istemiştim.Teklifini hala düşünüyorum.''
Söylediklerinin Ekrem’de bıraktığı etkiyi görmeden içeri kaçtı.Kaynanasının bir baskınını ve Ekrem’in tepkisini şu an için kaldıramazdı.
Sevil mutfaktan çıktığında hala olduğu yerde duruyordu Ekrem.Sevil’in teklifini kabul etmediğini öğrendiğinde yıkılmıştı.Bunun bir şaka olduğunu öğrendiğinde ise hem havalara uçarak Sevil'e bu intikam planına hayran olduğunu söylemek istemiş,diğer yandan ona hak ettiği dersi vermemek için kendisini zor tutmuştu.
Düştüğü durum aklına gelince gülümsedi.Bu gülümseme gitgide kahkahaya dönüştü.Kafayı yiyordu!
***
Hüsna Hanım'ı birlikte yolcu ettikten sonra rahat bir nefes aldı Sevil. Yaşadıklarını atlattıktan ve şaşkın kimliğinden sıyrıldıktan sonra kendi gibi davranmış ve Ekrem’in annesini çok sevmişti.
Hüsna Hanım çok sıcakkanlı ve oğlunu tanıyan bir anneydi.Öyle ki bugün burada olanlar hakkında tek bir soru bile sormamıştı.
İçeri yürürlerken Sevil artık eve gitmesi gerektiğini düşünüyordu.Yeterince gecikmişti.
''Canım ben artık gitsem.''
Onun sesinde ki yorgunluğu duyan Ekrem ona soracağı hesabı bir kenara bıraktı.Kıyamadı.
''İlk önce geç biraz otur.Bende bu sırada sana bir bitki çayı hazırlayayım.Yorgunluğunu alır.''
''Gerek yok.''
''Sevgilim lütfen.''
''Pekala..Bekliyorum.''
Ekrem mutfağa girdi.Gerekli malzemeleri hazırlarken,Sevil’i ne kadar sevdiğini düşünüyordu.Onun dürüstlüğünü,saflığını,zaman zaman saklayamadığı öfkesini seviyordu.
Ama en çok utanınca kızaran yanaklarının aldığı renge bayılıyordu.Telefonundan yayılan sesle birlikte elindekini bir kenara bırakarak telefonunu çıkardı.Gördüğü isimle birlikte sinirleri bozulmuştu.Aslı arıyordu.
''Efendim.''
''Canım nasılsın?''
''Birincisi ben senin canın değilim.İkincisi sana bir daha beni aramamanı söylemiştim.''
''Ekrem lütfen..Ben ben seni seviyorum.Çok mutlu ederim seni.''
''Aslı..Seninle aramızda bir şey olamaz.Bunu aklında çıkar.Kapatıyorum şimdi işim var.''
Aslı'nın bir şey söylemesine izin vermeden telefonu kapattı.
Sevil’in bir şey duymadığını anlayan Ekrem rahatladı.Aralarına 3. kişileri sokmak istemiyordu.Hiç bir zaman.. *** Eve geldiğin de hala Cihan’ın anlattıklarını düşünüyor,içinde ki acıya çare olacak bir şeyler arıyordu.Dayanılmaz olan onun kendisini sevmemiş olması değildi.Dayanılmaz olan onun yaşananları kendi suçuymuş gibi görüp,hayatını kendisine zehir etmesiydi.
Bu duygu ile yaşanmazdı.Zeynep Cihan’ın içinde ki acılara merhem olmak istiyordu.Bunu yapabileceğinden emin değildi ama en azından deneyebilirdi. Bu yolda kendiside çok acı çekecekti.Biliyordu.Bilmesi ona engel olmuyordu.Cihan’ın yüzünde gördüğü küçük bir tebessüm onu mutlu ederdi.
Yine de yatağına uzanırken Cihan’ın kendisine söylediği son cümle aklından çıkmamış,kendi içinde de bir yerleri kanatmaya devam etmişti. ''Çünkü seni de sevmiyorum.'' *** Bomboş sokaklarda dolaşırken,bugün neden Zeynep’e her şeyi anlattığını düşünüyordu.Daha önce de kendisine yakınlaşmaya çalışan kızlar olmuştu fakat hiç birine böyle bir açıkla getirme gereği duymamıştı.
Zeynep farklıydı.Diğer yapışkan kızlara benzemiyordu.Son söylediği cümleden sonra sessiz kalmış,ona bağırmamıştı bile.Başkası olsa yaşadıklarına aldırmaz,kendisini küçük düşürdüğü için ortalığı birbirine katardı.
Adımlarını eve doğru çevirirken düşüncelerinin yeniden Zeynep’e kaydığını farkettiği halde şaşırmadı..Düşündükleri,bir kaç gün içinde önemini yitirecekti.Zeynep iki günde onu unutacak,başka biri için aynı hisleri besleyecekti.Kendisi acılarıyla,yanlız kalacaktı.
Bundan emindi!
~ ♥ Yepyeni Bir Aşk Hikayesi ♥ ~ (Final Bölümü Sayfa 116)
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ~ ♥ Yepyeni Bir Aşk Hikayesi ♥ ~ (Final Bölümü Sayfa 116) 
