Araz(Türkü Turan)
Simay(Hazal Kaya)
Nefes(Melike Emiroğlu)
Melodi(Begüm Topçu)
İdil(Merve Boluğur)
Bahar(Başak Akbay)
Rüya(Serenay Sarıkaya)
Cemre(Müge Boz)

Bulut(Ümit Kantarcılar)
Akın(Çağatay Ulusoy)
Kaan(Burak Özçivit)
Ege(Sezgi Mengi)
Yağız(Serkan Şenalp)
Melih(Kaan Yılmaz)
Semih(Sarp Apak)
Erdem(İbrahim Kendirci)
Tunç(Dağhan Külegeç)
Ateş(Özgün Karaman)

1.Bölüm
Geçen gün SBS sonuçları açıklandı. İlk yıl 429, ikinci yıl 440, son yıl da 483 yapmıştım. İlk yıl daha çok çalışsaydım eğer daha yüksek bir puan alabilirdim. Ama ilk olduğu için pek önem vermemiştim. Neyse birkaç gün sonra tercihlerimi yapacağım. En yakın arkadaşım Beste ile okulumuza yani eski okulumuza tercih yapmaya gidiyoruz. Giderken yine onu görüyorum. O kim mi? Benim hoşlandığım çocuk… Hoşlanmak hiç uygun bir kelime değil bence. 4 yıl boyunca ondan hoşlanamam. Onu seviyorum. Sevdiğimi öğrendi ama kardeşi olarak görüyormuş beni. Ve en yakın arkadaşım pardon ama ona yavşayınca ikisiyle de konuşmaz oldum. O yani Furkan çocuk gibiydi. Onu sevdiğimi öğrendiğinde hiçbir şey bilmiyormuş gibi yaptı. Ben onun bildiğini bildiğimi öğrendiğinde benimle konuşmadı. Sonra dedi ki “Neden arkadaş kalamadık?”. Benimle konuşmayan o hem de bu soruyu soran o. Neyse tercihleri yapmaya gittiğimizde onu gördük. Bana dediği tek şey “SBS’den kaç aldın?”. “Elinin körünü aldım.” Diyecektim ama vazgeçtim. “Görüşürüz!” bile demedi yada “Merhaba!”… Sonra bir daha görmedim onu. Yaz tatilinde memleketime gittim. Yazım öyle geçti. Tercihler açıklanmıştı. 454 puanla “…………………………………………………………” lisesini kazanmıştım. Bir Anadolu lisesi… 8.sınıfın başında bu okulu araştırmıştım ama nerden bilebilirdim o okulu kazanacağımı? Okul kıyafetlerini aldık. Okul günü geldi çattııı… Annemle birlikte gittik okula. 10, 11, 12’ler hep birbirini tanıyor. Sarılıp tokalaşıyorlar öpüşüyorlardı(yanaktan.:D). Sonunda herkes sıraya geçmeye başladı. Sanki dışlıyorlarmış gibi 9’ları diğer sınıflardan ayrı bir yerde tutuyorlardı. Dışlamak ile alakası yoktu aslında tüm sınıfların sığacağı alan yoktu. Sınıflarımızı öğrenip çıktık sınıflarımıza. 9.sınıflar en üst kattaydı. Sınıfa girdim ve kapı tarafından ikinci sıraya oturdum. Ders başlamıştı. İçeri bir bay hoca girdi. Hepimiz ona o da bize bakıyordu. Bize “Good Morning!” diyince çoğumuz biraz şaşırdı. İngilizce hocası olduğunu bilmediğimiz için söylediği söz karşısında donmuştuk. Hoca kendini tanıttı. Boğaziçi mezunu bir kimya öğretmeni. Ama İngilizce derslerine giriyormuş. Okulun ilk haftası tam olarak yerim belli değildi. Her gün farklı yerlerde oturuyordum. Son tercihler yapılmıştı. Sınıfa yeni öğrenciler gelecek ve bazıları da gidecekti. Okulların açılmasından bir hafta sonra kapı tarafından en arkanın bir önüne oturmuştum. Emre diye bir çocuk yanıma oturdu. Tenefüste bir kız vardı. Yanı boştu. O Emre sayesinde o kızla tanıştım. Onun yanına geçtim. Adı Nefes’ti. Çok iyi bir kızdı. İyi anlaştık. Zamanla cam kenarında en arkanın bir önünde oturmaya başladık Nefes’le. Önümüzde Simay ile Melodi oturuyordu. Onlarla da iyi anlaştık. Arkamızda Yağız ile Melih oturuyordu. Yağız herhalde sınıftaki erkekler arasında konuştuğum sayılı erkeklerden biriydi. Diğeri de Ege… Ege tam bir inek… Dersleri çok seviyor gibi gözüküyor ama bence hiç sevmiyor. Derslerde kağıtlara bir şeyler çizen biri nasıl dersi sevebilir. Sıkılıyor hep… Çok güzel de resim çizer… Yağız her şeye karışır. Bu yüzden Nefes ile çok kavga ediyorlar. Bu kavgalar da benim hoşuma gidiyor. Nefes çok iyi bir kız… Okula ilk geldiğinden beri 10.sınıflardan bir çocuktan hoşlanıyor. Adı Ateş… Neler olacak bunu ilerde göreceğiz. Simay çok çok iyi anlaşırız. Hep beraber dolaşıyoruz. Bana sormadan bir yere gitmiyor. :D Melodi şarkı söylemeyi seviyor. Sesi güzel… İyi anlaşırız ama gerçekten beni çok kızdırır. Bir gün tartışacağız ama ne zaman bilmem. İdil Nefes’le dolaşır. İyi anlaşırız onunla da… Güzel kızdır. 11.sınıflardan birini seviyor başka bir 11.sınıf öğrencisi ise kafayı takmış İdil’e… :D Bahar, Rüya ve Cemre sınıfta sevmediğim kızlardan bazıları… Cemre derslerde uyur. Bahar hocalarla inatlaşır, tartışır. Rüya da yavşar(tekrar özür dilerim.). Notu düşük olduğunda gider hocalara yalvarır. 11.sınıftan birinden hoşlanıyordu. Gitti onun en yakın arkadaşı ile çıktı. 11.sınıftan biriyle çıkmasına bir şey demiyorum bile… Tunç ve Semih sınıfın komik olanları… Erdem de sınıfın başkanıdır. Her yere o koşar. 5 dakikada kantine gidip gelebiliyor ya… Çok hızlı koşar. :D Kaan da komiktir. Bulut’un en yakın arkadaşıdır. Bulut… Onun hakkında ne düşündüğümü şimdilik bilmiyorum. Kafam karışık… O gözleri mavi gözleri beni benden alıyor. Ama tavırları filan hiç hoşuma gitmiyor. Sınıf ikiye ayrılmış durumda… Ben, Simay, Nefes, Melodi, İdil, Ege, Yağız, Melih ve birkaç kişi daha ayrı bir grup… Bahar, Rüya, Cemre, Bulut, Kaan, Semih ayrı bir grup birkaç kişiyle birlikte… Erdem ve Tunç gibi hiçbir grupta olmayanlar da var. Onlar hepimizle konuşuyor. Ama biz zorunlu olmadıkça pek konuşmayız. Diyeceksiniz bir Emre vardı. O nerede? Demeseniz bile ben bunu yazdıktan sonra aklınıza gelecek. O, Nefes ile benim yakın arkadaş olmamızı sağlayan kişi, şu an yaşamıyor. Normal bir pazartesi günüydü. Sınıftaki bazı kişilere “Elveda!” diye mesaj atmıştı. Pazartesi gelmedi. İlk ders İngilizce’ydi. Sınıf öğretmenimizdi o. Ona söylediler. Hoca bize bir şey söylemedi. Son derse geldik. Rehberlik hocasıyla geldiler. Emre intihar etmişti. Sınıf öğretmenimiz biliyormuş ama bize söylememiş. O gün çok kötü bir gündü. Mekanı cennet olsun.
Karneleri aldık. Taktiri 4 puanla kaçırdım ya… Hep o edebiyat ve biyoloji yüzünden… Edebiyatta hayatımda ilk ve tek olarak sınavdan 1 aldım ve karneme 3 geldi. Biyolojide notlarım 68 ve 68’di. Sözlüme 70 ve 80 verdi ve ortalamamı düşürdü kadın. Neyse tatilde tatil yapmadım. Hoca “Suç ve Ceza”yı ödev vermişti. Onu okumakla geçti bütün tatilim. Okul başladı. Dersler, sınavlar filan derken ikinci dönemin sonlarına yaklaştık. Bir gün Simay yine bir yere gitmek için bana sordu. Ben de “Bana ne ya? İstediğin yere git.” Dedim. Ben bunu derken Simay zaten gidiyordu. O giderken yanından da Bulut geliyordu. Üzerine alındı. Bana “Ne var?” anlamında başını salladı. Ben sadece gülümsedim. Bunu Simay’a anlatırken gülmekten kendimi alamadım.
Ben size herkesi tanıttım ama kendimi tanıtmadım. Ben Araz. Başarılı bir öğrenciyim. Çalışkan değilimdir. Çoğu öğrenci evde ders çalışırken ben televizyon izlerim. Matemetik’te çok iyiyimdir. Çalışmadan 100 almıştım birinci dönem. Edebiyat ve Biyoloji kötü… Tıp okumak istiyorum ama Biyoloji yüzünden başka bir meslek seçeceğim. İstanbul’da yaşıyorum. Okula servisle gidip geliyorum. Resim çizmeyi seviyorum. En sevdiğim ders resim… :D 14 yaşındayım. Yarışmacı arkadaşlara başarılar diliyorum. :D



Yeni senaryom.. Umarım beğenirseniz.. Yorumlardan sonra 2.Bölüm sizlerle olur..

Çok Güzeel

2. Bölümü sabırsızlıkla Bekliyorum.

güzel

Bu senaryoya yorum yapılmaz mı ya tabiki de harika ve hatta muhteşem.;D

Hepinize teşekkür ederim..
Sunny teşekkürler ruh ikizim..
Yorumlar çok az... Biraz daha yorum gelse ikinci bölümü yayınlayacağım..

Çok komik olmuş (:

ÜmiTürkü<3<3 demiş ki:

Çok komik olmuş (:

Teşekkür ederim canım..

Umarım beğenirsiniz.. Yorumlarınızı bekliyorum..

Yine süper hep süper.

Teşekkür ederim..

Teşekkür ederim canım..
Yarın yeni bölüm yayınlamaya çalışırım..

senaryonu şimdi okoudum çok güzel olmuş çok beğendim dewam lütfen

çok güzel cnm dewamını bkliyom

3.Bölüm
Salı günü öğle arasında söyleşi vardı.. Herkes konferans salonundaydı. Nefes hariç… O biraz geç geldi yanımıza. Yanımıza gelip oturduğunda;
Nefes:Kızlar ne olduğuna inanmayacaksınız.
Simay:Ne oldu?
Nefes:Osman var ya… 11’lerdeki…
Melodi:Hangisi?
Nefes:Bahar’ın eski sevgilisi…
-Evet. Ne olmuş ona? Yeniden sevgili mi olmuşlar?
Nefes:Hayır. Bahar ile alakası yok.
Melodi:Ne oldu peki?
Nefes:Ben inerken karşıma Osman çıktı. Kimse yoktu etrafımızda. Aramızda bir basamak vardı. Karşı karşıyaydık. Boylarımız eşit olmuştu. Ben sol tarafa kaydım o da sağa… Yani tam karşıma… Ben bu sefer diğer tarafa geçtim. O da yine aynı şeyi yaptı tam karşıma geçti. Bu böyle 3-4 kez oldu. Sonunda kurtulmayı başardım.
Simay:Vay be… Osman’ın gözü sende anlaşılan…
-Saçmalama Simay… Osman bunları bilerek yaptı dimi?
Nefes:Evet. Gülümsüyordu.
Simay:Demedim mi?
-Nefes Osman’dan uzak dur.
Nefes:Niye?
-Kızım sınıfın iki ayrı grupmuş gibi gözükmesinin sebebi kimler?
Simay:Bahar ve Nefes…
-Evet. Bahar Nefes’i Osman’ın yanında görürse ne olur?
Simay:Bahar kavga çıkarır.
-Ve ben okulun kapanmasına 1 ay kala kavga mavga çıksın istemiyorum.
Nefes:Tamam kızlar… Hem ben Osman’a bakar mıyım? Ateş dururken…
Simay:Aferin.
-Söyleşi başlayacak susalım.
Bir şair getirmişler okula. Hiç tanımıyorum. Dediklerini kısaca anlatayım.
Şair:Okula ne ile geliyorsunuz?
Öğrenciler:Trenle/Minibüsle/Servisle…
Şair:Hayır. Mutlulukla geliyorsunuz.
Sorduğu soruya ve verdiği cevaba bak alakası yok.
Şair:Öğretmeniniz size günaydın diyor mutlu oluyorsunuz.
Yok artık. Bu adam ya hiç öğrenci olmamış ya da tam bir inekmiş. Ders başlıyor günümüz nasıl aydın olacak ki biz mutlu olacağız.
Şair:Ve tenefüs zili çalıyor. Mutlu oluyorsunuz.
Heh! Bak işte! Bu doğru. Söyleşi biterken şair şunları söyledi.
Şair:Bu çiçeği ve plaketi kendim için değil annemin babama verdiği hediye adına alıyorum.
Anladınız mı? Annesinin babasına hediyesi zaten o oluyor.
Aman neyse bu kadar eleştiri yeterli bence. Sınıfa çıktık. Normalde ders işlemememiz lazım ama derse girmemizi istediler. Kızlar lavaboya gittiler. Ben telefonla uğraşıyordum. Yanıma biri geldi. Başımı kaldırdım. Bulut’tu. Camın önündeydim. O da camdan aşağı bakıyordu. Sınıfta birkaç kişi vardı.
Bulut:Selam!
-Ne istiyorsun?
Bulut:Selam vermek de mi suç?
-Bundan sonra evet.
Bulut:Bırak da açıklayayım.
-Tamam. Çabuk ol.
Bulut:Iıııı… Islak mendil verir misin?
Kapıya baktım. Bahar oradaydı.
-Tabi… dedim gülümseyerek. Çantamdan ıslak mendili çıkardım. Onana verirken;
-Şansını kaybettin. Dedim ve Bulut da kendi sırasına geçti. Matematik dersi işlemedik. Hoca boş bıraktı. Neyse Salı günü de böyleydi.
Çarşamba günü Bulut’u fazla göremedim. Çünkü konferans salonundaydı. Törende gitar çalacaktı. Prova yapıyorlardı. Öğleden sonra tören oldu. Tören bitti. Dışarı çıktık. Servisin yanına gittim. Kapısı kapalıydı. Kızlar da gitmişti. Bulut okul binasından çıkıyordu. Beni gördü. Benim olduğum tarafa doğru yürümeye başladı. Hemen arkamı döndü. Servisin kapısı açıktı. Hemen servise bindim. Servis hareket ettiğinde camdan baktı. Bulut gitmişti. Akşam saat 8 gibi telefonuma mesaj geldi. Şöyle yazıyordu: “Selam!” Sms hakkım vardı. Kim olduğunu merak etmiştim ve cevap yolladım: “Kimsin sen?” Bir dakika geçmeden cevap geldi: “Tahmin et. .d” diye… Cevap yolladım. “Senle uğraşamam. Ya kim olduğunu söyle ya da bir daha mesaj atma.” Mesaj attıktan hemen sonra “İkisi de olmaz.” Diye mesaj geldi. “O zaman kendi kendine konuş.” Dedim ve telefonu sessize aldım. Kimdi acaba o?

Keyifli okumalar... Yorumlarınızı bekliyorum.

çok güzel olmuş çok beğendim en kısa zamanda yeni bölümü bekliyoruz

bu arada mesaj atan bulut muydu acaba bence buluttu

ada demiş ki:

bu arada mesaj atan bulut muydu acaba bence buluttu

Teşekkür ederim canım..
Bilmem olabilir de olmayabilir de...

türkü. demiş ki:

bence mesaj atan buluttu yaa bahar bulutumu seviyoo ya da sevgili mi bunlarr ?? çnkü bulut ne zamn baharı görse lafı çeviriyor. nese cnm çok güzel olmuş çokk beğendim devam...

Sorularınızın cevaplarını ilerleyen bölümlerde alırsınız. Ben şimdi söylemeyeyim..