WOWWWW....DEHŞET OLMUŞ SÜPERRR...!!! TIRSTIM Bİ AN.... SÜPER OLMUŞ EEE SÜPER 6 SENARİST BİRLEŞİNCE ORTAYA BÖYLE BİŞİ ÇIKMASI NORMAL...RESİMLERDE SÜPER...!!!
AYNEN
Misafir
Misafir
Konu: Geri: ஓ Şatodaki Dehşet ஓ - Aramızdaki Güçlü "Bağ" - 12.Bölüm - 62.Sayfa... Perş. Ocak 27, 2011 6:02 am
Ekrem’in ve Ayçin’in itirazlarına rağmen, Sevil hiç kimseyi dinlemez ve kapıyı açar… Ekrem: Ağabeycim, Sevil’i yalnız mı bırakacağız? Ayçin: Ay evet, bırakmayalım bizde gidelim peşinden. Cihan&Cenker: Haydi gidelim o zaman… Ayçin: Allah’ım bir günümüzde adrenalinli, maceralı geçmesin ya. Ekrem: Bütün belaları mıknatıs gibi çekiyoruz, bu ne arkadaş! Ayçin: Sevil, Sevil bizi bekle!
Sevil: Haydi çabuk olun, daha otobüse yetişmemiz gerek. Ve Şatoya adımlarını atarlar ki… GÜM!! Ayçin: Hiii!! Sevil korkudan, refleks olarak hemen Ekrem’e sarılır. Ama biraz bekledikten sonra kendini geri çeker… “ Pardon “ Ekrem: Sorun değil canım, bu yakışıklılık, bu karizmatiklik ki mi çekmez ki?
Sevil: Yakışıklılık ve karizmatiklik insanları çeker, ama odunluk çeker mi işte orasını bilemem. Sende sanırım odunluk harici diğerleri eksik ha? Ekrem: Kızım sen benle niye uğraşıyorsun ya. Sevil: Ben sadece doğruları söylüyorum, niye uğraşıyım canım aa. Ayçin: Hey! Kapı kapandı, kilitli kaldık anlıyor musunuz? Sizce burada birbirinize laf sokmanız doğru mu?!
Ekrem: Ama A.. Ayçin: Mazeretlerinizi dinlemek istemiyorum! Sevil: Nasıl kilitli kaldık ya! Açılmıyor mu? Cenker: 1 dakika birde ben deniyim. Cenker kapıya doğru yavaş adımlarla yaklaşır. Kapı kolunu sıkıca tutup, çekmeye çalışır. Cenker: Hayır ya! Olmuyor!
Cihan: Ya bir dakika, panik yapmayın. Sakince bir düşünelim… Sevil arkasını döner ve birden gözüne bir kâğıt takılır. Dikkatli adımlarla kağıdın olduğu duvara yürür, titriyordur, çünkü korkuyordur. Kağıdı eline alır ve okumaya başlar: “ SANA FAZLA MERAK İYİ DEĞİLDİR DEMİŞTİM... DİNLEMEMEYİ SEÇTİN... HEPİNİZ ÖLÜMÜNÜZLE KARŞILAŞACAKSINIZ BURADA!! “
Sevil ( İçinden ): Her şey bu kadarla bitemez. Hayır bitemez. Hepimiz sağ salim çıkacağız buradan! Sevil: Hayıırr!! Sevil ölüm lafını duyunca daha da kötü olmuştur, çünkü her şeyin kendisinin yüzünden olduğunu düşünüyordur. Koşarak kapıyı açmaya ve bir yandan da ağlamaya başlar. Ama nafile, kapı açılmıyordur…
Cihan: Sevil, Sevil! Tamam, bırak artık uğraşma! Sevil: Hayır!! Buradan çıkmalıyız, hepsi benim suçum! Ekrem: Bunları daha öncede düşünebilirdin! Sevil: Ne?
Ekrem: Böyle olabileceğini düşünebilirdin. Hepsi senin suçun! Senin meraklılığın, inatçılığın yüzünden biz şu anda buradayız. Niye geldik ki peşinden! Şimdi senin yüzünden hepimiz hapsolduk burada! Ne yapacağız şimdi! Ağlayıp, kurtulacak mıyız? Ayçin: EKREM! Sevil’e bağırma! O böyle olacağını tahmin edemezdi… Ekrem: Ayçin bana Sevil’i sakın savunma! Sanırım siz hala olayın ciddiyetini anlamış değilsiniz! Hapsolduk burada, hapsolduk!!
Cihan: Ekrem, biz de anladık olayın ciddiyetini, ama senin gibi bağırmıyoruz kardeşim! Birilerini suçlamıyoruz! Sadece sakin olmaya çalışıp, düşünüyoruz… Ekrem: Ağabeycim bende bu durumda sakına sakin olmamı beklemeyin! Cihan: Ama Ek…
Cenker: ÇOCUKLAR!!! ( Hepsi birden Cenker’e bakar ) Tartışarak mı buradan kurtulmayı planlıyorsunuz siz! Bakın önce bir şatoyu gezelim diyorum, bir bakalım neler varmış, belki kurtulacak bir yer buluruz. Ayçin: Evet, evet süper fikir. Bence de bir gezelim etrafı bir görelim. Cihan: Ama şato çok büyük. Ayrılarak gezelim, birbirimize nerde ne olduğundan haber veririz.
Cihan: Ekrem, biz de anladık olayın ciddiyetini, ama senin gibi bağırmıyoruz kardeşim! Birilerini suçlamıyoruz! Sadece sakin olmaya çalışıp, düşünüyoruz… Ekrem: Ağabeycim bende bu durumda sakına sakin olmamı beklemeyin! Cihan: Ama Ek…
Cenker: ÇOCUKLAR!!! ( Hepsi birden Cenker’e bakar ) Tartışarak mı buradan kurtulmayı planlıyorsunuz siz! Bakın önce bir şatoyu gezelim diyorum, bir bakalım neler varmış, belki kurtulacak bir yer buluruz. Ayçin: Evet, evet süper fikir. Bence de bir gezelim etrafı bir görelim. Cihan: Ama şato çok büyük. Ayrılarak gezelim, birbirimize nerde ne olduğundan haber veririz.
Sevil: Evet, bence de ayrılalım. Biz Ayçin’le olalım. Ayçin: Sevilcim, ama biz şimdi 2 kız olursak korkarız falan, seni bilmemde ben korkudan ölürüm yani. Yok yok biz kız-erkek ayrılalım. Cenker: Bence de korkarsınız siz. Cihan: O zaman Sevil-Ekrem, Ayçin-Cenker, bende tek olayım. Ekrem: 1 dakika ya! Neden ben Sevil’le oluyorum. Sevil: Ben bu şahsiyetle hayatta gezmem!
Ekrem: Sevil laflarına dikkat et! Sevil: Pardon şahsiyet bile fazla gelir, lafımı düzeltiyorum, ben bu odunla hayatta gezmem! Ekrem: Ha-ha çok komik ya! Sevil: Komik algılaman ne iyi, oysaki ben doğruları söylüyordum. Ekrem: Ağabeycim ben bu kızla hayatta gezmem! Ayçin: Ekrem oldubitti, haydi ya gezelim de çıkacak bir yer bulalım. Ekrem: Of, ben yine buna kaldım.
Sevil: Sen bana dua et be, asıl ben sana kaldım diye ağıt yakıyorum. Beni bulmuş da dua etmiyor. Ekrem: Emin ol sana dua etmek istiyorum, ama edecek bir şey bulamıyorum. Sevil: Çok iyi olduğumdan de mi? Ekrem: Yok ben daha çok başarman için etmek istiyorum, ama başarabileceğin bir iş göremiyorum ne yazık ki. Ayçin: Ay! Haydi ya! Siz yukarıyı gezin, biz bu katı gezeceğiz.
Cenker: Biz sizi buluruz. Ekrem ve Sevil üst kata çıkarlar. Her ikisi de birbirlerine belli etmese de, korkuyorlardır. Sevil duvarda bir kâğıt daha görür. Duvara yaklaşır ve kâğıdı alır. Okumaya başlar: “ KORKUNUN ECELE FAYDASI YOK. ÇIKAMAZSINIZ! “ Ağlamaya başlar, Ekrem kâğıdı görünce ne olduğunu anlar ve Sevil’in yanına gelir. Kağıdı elinden çeker, okumaya başlar.
Sevil: Sen bana dua et be, asıl ben sana kaldım diye ağıt yakıyorum. Beni bulmuş da dua etmiyor. Ekrem: Emin ol sana dua etmek istiyorum, ama edecek bir şey bulamıyorum. Sevil: Çok iyi olduğumdan de mi? Ekrem: Yok ben daha çok başarman için etmek istiyorum, ama başarabileceğin bir iş göremiyorum ne yazık ki. Ayçin: Ay! Haydi ya! Siz yukarıyı gezin, biz bu katı gezeceğiz.
Cenker: Biz sizi buluruz. Ekrem ve Sevil üst kata çıkarlar. Her ikisi de birbirlerine belli etmese de, korkuyorlardır. Sevil duvarda bir kâğıt daha görür. Duvara yaklaşır ve kâğıdı alır. Okumaya başlar: “ KORKUNUN ECELE FAYDASI YOK. ÇIKAMAZSINIZ! “ Ağlamaya başlar, Ekrem kâğıdı görünce ne olduğunu anlar ve Sevil’in yanına gelir. Kağıdı elinden çeker, okumaya başlar.
Sevil yere çökmüş, duvara yaslanmış, ağlıyordur. Ekrem biraz önce yaptığının, ona bağırmasının yanlış olduğunu anlar, o da Sevil’in yanına çöker ve ona döner. Sevil’in yüzünü ellerinin arasına alır: Ekrem: Sevil, özür dilerim. Sevil: Neden? Ekrem: Aşağıda sana bağırdığım için… Sevil: Sen doğruları söylüyordun sadece, hepsi benim yüzümden, öleceğiz burada…
Ekrem: Hayır Sevil, hayır… Şimdi ağlamak yok tamam mı güçlü olacağız ki buradan çıkabilelim. Şimdi sil bakalım o gözyaşlarını… Sevil hemen siler gözyaşlarını. İkisi de birbirlerine bakıyorlardır, ama bu çok uzun sürmez. Çünkü Sevil karşı ki duvarda bir kâğıt daha görür. Korkarak kalkar, yavaşça kâğıdın yanına gider, Ekrem’de peşinden. Kâğıdı eline alır ve okumaya başlar: “AĞLAMAKLA KURTULACAĞINI MI SANIYORSUN? HERŞEY İÇİN ÇOK GEÇ! “ Sevil çok geç yazısını gördüğünde, gözünden 1 damla yaş gelir. Bu 1 damlayla sanki bütün mutluluğunu atmıştır içinden. Şimdi sadece korku ve hüzün kaplamıştır yerini. Daha sonra Ekrem’de kâğıdı okur. O inanmıyordur, kurtulacaklardır, hissediyordur veya hissetmek istiyordur. Kim bilir? Sevil “Çok geç” diye sessizce tekrarlamaya başlar. Ekrem: Sevil, hiçbir şey için geç değil. Sevil: Ama hepsi benim yüzümden.
Ekrem: Hayır, Sevil senin yüzünden değil. En az senin kadar bizimde suçumuz var. Seni durdurabilirdik, ama başaramadık. Şimdi bunları unutuyoruz. Olan oldu artık. Kurtulacağız buradan, tamam mı? Sevil “ tamam “ anlamında başını sallar. Ama gözyaşlarını hala tutamıyordur… Ekrem dayanamaz… Ekrem: Artık ağlamana gerek yok, sil şu gözyaşlarını der. Ve eliyle Sevil’in gözyaşlarını siler. ---
Cenker: Ayçin sen iyi misin? Benzin solmuş, ruh gibisin. Ayçin: Bu du-durum-m-durumda i-iyi oo-olm-olmamı mm-mı bb-beek-bekliyorsun? Ayçin bunu kekeleyerek konuşuyordur. Çünkü çok korkmuştur. Bu şato onu korkutuyordur. Cenker: Haklısın. Ayçin: Cc-cen-Cenker bb-ben ko-korku-korkuyorum. Ya b-bura-buradan çç-çık-çıkmazsak?
Cenker: Ayçin, bana bakabilir misin? ( Ayçin Cenker’e bakar. ) Bak buradan çıkacağız tamam mı? Çıkacağız. Korkmana gerek yok, ben varım yanında… Haydi, gel, Ekrem’leri yanına gidelim, belki bir şey bulmuşlardır. Ayçinler, Sevil ve Ekrem’in yanlarına gelirler ve bu da Ekrem’in elini aniden çekmesine sebep olmuştur. Ama tabii ki bu hareket Ayçin’in gözünden de kaçmamıştır. Tam o sırada Cihanda yanl arına gelir. Cihan: Aşağıda hiçbir çıkış falan yok, pencereler de kilitli, ayrıca kırılmıyor da… Ayçin: " s-se-sevil s-sse-sen aa-ağğlı-oo-ağlıyor musun?” Sevil “ hayır “ anlamında başını sallar. Cenker: Sevil, elindeki kâğıt ne? Cenker kâğıdı istemeye kalmadan, direk çekip almıştır bile, okumaya başlar. Cenker: Her şey için çok geç mi! Kim bu ya? Ayçin: G-geç mi? Ne d-diyor-diyorsun ya? V-ver-versene s-sen o ka-kağı-kağıdı bir? Ayçin de çekip almıştır kâğıdı. Ayçin: Of, k-kim bu ya? E-eşek ş-şa-şakası f-falan mı? Ya-yani öy-öyleyse hi-hiç ko-komik d-değ-değil! Daha sonra Cihan’da okur. Cihan: Arkadaşlar, bunun şaka olduğunu pek sanmıyorum. Kimse böyle bir şakaya kalkışamaz ki.
Ekrem: Haklısın, cesaret gerekir, kimsede de bu kadar cesaretin olduğunu pek sanmam. Ayçin: Eee Şş-şimdi n-ne yaa-yapa-yapacağız? Sevil: Of hava da kararıyor. Otobüsün kalkmasına ne kadar kaldı? Cenker: Saat “ 17:45 “ Sevil: Nee!! Ama otobüs “ 18:25 “ de kalkıyor.
Cihan: Burada her şey var; koltuk, dolap, yatak, ayna, pencere, kapı vs. Ama pencere ve kapılar açılmıyor ve kırılmıyor. Ayçin: E-Ekrem B-bir ş-şe-şey de-desen-desene! S-sen-senin ak-aklı-aklına h-hep b-bir fi-kir g-gel-gelir. Sevil: İşimiz Ekrem’in fikirlerine kaldıysa ooo… Ekrem: Kalmadı canım kalmadı, arkadaşlar buradan çıkamayacağımıza göre, sanırım bu gece burada misafiriz. Sevil: Hiii!
Ekrem: Anam! Ne oldu? Sevil: Tabii ya, biz bunu neden daha önce düşünemedik. Cenker: Neyi? Ekrem: Kızım söylesene merakta bırakma. Sevil: Ya bakın, biz buraya gelirken, telefon getirmedik mi yanımıza? Getirdik. Eee o zaman birilerini arayalım da gelip kurtarsınlar bizi. Ekrem: Tabii ya, bunu nasıl düşünemedik. Sevil: Kuş beyinli olduğun için olabilir mi?
Ekrem: Benimki kuşsa seninki pirinç tanesi falandır sanırsam. Sevil: Ekrem, seninle 1. sınıf çocukları gibi kiminki daha küçük kavgasına hiç giremem. Git sen başka 1. sınıf çocuğu bul. Ekrem: Sen kaçıncı sınıfsın ayıptır sorması? Sevil: Ayıptır sorması Ekrem. Ekrem: Ne? Sevil: Sus Ekrem, sus! Ekrem: Aman bana ne canım. Senle de konuşulmuyor hiç ya!
Sevil: Konuşma o zaman. Sevil ve Ekrem, Ayçinlere bakarlar. Ayçinler, Ekrem ve Sevil’e öylece bakıyorlardır… Sevil: Ayçin neden öyle bakıyorsun? Sevil, Ayçin’e elleriyle dikkatini dağıtmak için hareketler yapar. Ayçin hareket etmez. Ekrem: Erkemden Ayçin’e, Dünya’ya dön lütfen! Sevil: Ay ses vermiyor bunlar. Korkmaya başladım ben. Ekrem: Hey Ayçin! Ayçin: ( Sakince ) Bitti mi?
Ekrem & Sevil: Efendim? Ayçin: Bitti mi diyorum, tartışmanız? ( birden bağırmaya başlar ) Yarım akıllılar!! Biz burada ne yapmaya çalışıyoruz, siz hala tartışıyorsunuz! Yeter be! Bu ne böyle! Ekrem: A-ayçin t-tamam a-ama. Sevil: Pardon ya bu şahsiyetin yüzünden oldu. Ekrem: Sevil! Cihan: Yeter ağabeycim yeter. Nedir aranızdaki sorun ya? Cenker: Evet ya çözemediniz gitti. Sevil: Ne sorunu canım, sadece anlaşamıyoruz o kadar! Neyse biz konumuza dönelim. Ekrem: Evet, hadi çıkarın telefonlarınızı. Hay sıvıyayım! Sevil: Ne oldu? Ekrem: Telefonun şarjı bitmiş! Of, sizin telefonlarınızın şarjı var de mi? Cihan: Hay aksi, benimki otobüste kalmış ya! Sevil: Durun benimki yanımda. Sevil: Allah kahretsin! Erkem&Ayçin&Cenker&Cihan: Ne oldu? Sevil: Telefon çekmiyor! Ayçin: Ne!! Cihan ve Cenker’de telefonlarını çıkartırlar. Cihan: Benimki de çekmiyor. Cenker: Maalesef benim ki de. Ayçin: Saat kaç? Cenker: 18:00.
Ayçin: Eee ne yapacağız o zaman? Sevil: Ekrem’in de dediği gibi, sanırım bu gece burada misafiriz. Ayçin: Of… Cihan: Peki biz sonra nasıl çıkacağız? Bugün çıkamasak bir daha diğerlerinin yanına da gidemeyiz. Cenker: Hele şuradan bir çıkalım da. Ekrem: Yapacak bir şey kalmadı. Eğer çıkabilirsek de mutlaka zor da olsa, kaybolsak da gideriz diğerlerinin yanlarına.
Sevil: Bari gelinde gece kalacak bir yer bulalım, ayrıca da benim karnım acıktı ya, yiyecek bir şeyler de bulalım. Cenker: Tamam, ama hava kararıyor, ışık da yok, ne yapacağız? Cihan: 1dk, ben buraya gelirken çantama el feneri almıştım. Sevil: Bende almıştım. Onları kullanalım.
Sevil ve Cihan çantalarında ki el fenerlerini çıkarırlar ve hep beraber şatoda gezecek yer aramaya başlarlar. En son kocaman bir oda bulurlar. Oda da 2 tane yatak vardır. Sevil: Bu oda bizim olsun. Ekrem: Allah Allah neden sizin oluyormuş? Sevil: Kızlara nezaket diye bir şey duymadın mı sen? Ekrem: Hayır…
Sevil: Odunsun, insan kızlara nezaketi bilmez mi canım… Ekrem: O kızlar, eğer başkalarına karşı iyi biriyse, işte o zaman onlara nezaket gösterilir. Sevil: Allah Allah… Ekrem: Aynen öyle canım, tabii bu herkes için geçerli değil. Dünyada �’una nezaket gösterilir, ama %1’ine gösterilmez, işte o %1’de sadece sensin. Sevil: Ben mi? Nedenmiş?
Ekrem: Şundan hanımefendi, sen bir kere çok laf sokuyorsun, 2 hiç nazik değilsin, 3… Ayçin: Ay! Susun tamam. Ayrıca Sevilcim ben sende olsan tek yatamam. Ya diyorum ki, diğer odalardan yatak getirsek de bu odada hep beraber kalsak. Sevil: Ay hayatta olmaz! Ben bununla aynı odada kalmam. ( Ekrem’i gösteriyordur. ) Ekrem: Ben de kalmam bununla aynı odada. Cenker: Vallaha bana uyar ben kalırım.
Cihan: Bana da fark etmez de. Ekrem? Ekrem: Efendim ağabeycim? Cihan: Çok ciddi bir şekilde soruyorum, sizin probleminiz ne? Ekrem: Efendim? Cihan: Hep kavga ediyorsunuz, yeter ağabeycim ya. Neyse probleminiz çözün artık veya bize söyleyin çözüm yolu bulalım hep birlikte, ama kavga etmeyin! Ekrem: Ama ağabeycim o başlatıyor ya!
Cihan: Kimin başlattığı umurumda bile değil, susun yeter. Gelin de şimdi yatak getirelim diğer odadan. Ekrem: Tamam tamam geldim. Cenker, Cihan ve Ekrem 3 tane daha yatak odaya getirirler. Ayçin: Ay ben bu yataklarda yatmam. Böcek falan vardır, ayrıca hiç temiz değil. Sevil: Ayçin baksana bu dolapta temiz kıyafet, çarşaf falan var. Gerçi tek eksiği, makyaj malzemeleri ya.
Ayçin: Ona gerek yok canım, ben yanıma bolca almıştım zaten. Ekrem: Sende de bu beklenirdi zaten. Ayçin: Aaa canım niye öyle diyorsun? Ben bakımlı biriyim, Sevil gibi makyajsız dışarı çıkamam. Bakımsız olamam. Sevil: Ne yani bakımsız mıyım ben? Ayçin: Sevil, dost acı söyler yani. Hiç makyaj yapmıyorsun canım sende. İnsan bir göz kalemi, bir parlatıcı olsun sürer yani. Çevrene güzel gözükmen gerek
Sonra seni beğenmezler falan. ( Bu cümleyi söylerken Cihan ve Cenker’e göz kırpar. ) Cihan: Vallaha ben bu konuda Ayçin’e hak vermiyorum değil. Benim gördüğüm bütün kızlar bir göz kalemi olsun sürüyor, ama sen hiçbir şey yapmıyorsun. Biraz bakımlı olmalısın. Cenker: Her ikisine de hak veriyorum Sevil. Kendine biraz bakmalısın.
Sevil: Ay siz karışmayın bana. Ben böyle iyiyim, almayım o makyaj malzemelerini. Ayrıca yani söylemediniz söylemediniz, söyleyecek yeri de buldunuz, bravo size. Ayçin: Aman sen bilirsin canım. Ekrem: Benim karnım acıktı ya… Sevil: Ne zaman toktun ki. Ekrem: Efendim bir şey mi dedin? Sevil: Hayır, gelin inelim de şunun karnı doysun. Ekrem: Kızım sanki sen aç değilsin ha. Ayçin: Aman haydi gelin… Ekrem: Tamam tamam. Hep beraber mutfağa inerler ve yemeklerini hazırlayıp, yerler. Akşam olur, yatma vakti gelmiştir, zaten çok da yorgundurlar, bu kadar macera onlara fazla gelmiştir. Hepsi, yastıklarına başlarını koymuşlardır. Dışarıdan baykuş sesleri geliyordur. Ayçin: Ay ne sesi bu?
Ekrem: Aaa siz tanışmadınız mı Ayçin’ciğim, tanıştırmak bana düşmüş. Tanıştırayım, Ayçin – Baykuş sesi; Baykuş sesi – Ayçin… ( Bunu söylerken sırıtıyordur. ) Ayçin: Ay Ekrem ne kadar komiksin ya, karnıma ağrılar girdi yani. Ekrem: Huyum kurusun… Sevil: Kurusun da huysuz kal e mi? Ekrem: Senin benle bir problemin mi var? Sevil: Aman ne problemim olacak canım.
Cihan: Haydi, uyuyalım. Yarın yine yorucu bir gün olacak bizim için. Hepsi, Cenker’e bakarlar, Cenker çoktan uykuya dalmıştır bile… Sevil: İyi geceler, ben yatıyorum. Ekrem: Bende yatıyorum, iyi geceler. Ayçin: Eh hadi bizde yatalım bari. Cihan: İyi geceler. Uyumalı, uyanmalı, korkulu, tatlı bir gece geçirmiştir bizim beşlimiz.
Cihan: Haydi, uyuyalım. Yarın yine yorucu bir gün olacak bizim için. Hepsi, Cenker’e bakarlar, Cenker çoktan uykuya dalmıştır bile… Sevil: İyi geceler, ben yatıyorum. Ekrem: Bende yatıyorum, iyi geceler. Ayçin: Eh hadi bizde yatalım bari. Cihan: İyi geceler. Uyumalı, uyanmalı, korkulu, tatlı bir gece geçirmiştir bizim beşlimiz.
Ekrem, kafasını koltuğa koyar, gözlerini kapatır. Sevil kulağındaki kulaklıklardan birini Ekrem’e uzatır. Sevil: Al sende dinle… Ekrem, kulaklılığı alır. Ekrem: Teşekkürler… Şimdi Mp3’te Umut Kaya – Mevsimler Geçerken çalıyordur. Her ikisi de birbirlerine bakıyorlardır… Ekrem: Sevil… Sevil: Hı? Ekrem: Biz seninle niye anlaşamıyoruz? Sevil: Bilmem.
Ekrem: İllaha laf sokman gerekiyor yani… Sevil: Benim yapım böyle. Of korkuyorum ben, ya çıkamasak buradan. Ekrem: Merak etme çıkacağız, kurtulacağız buradan.
Sessizlik kaplar etrafı, ikisi de susmuştur. Müziği dinliyorlardır… Seni ilk gördüğümde yok oldum yalan oldum, baktım gözlerine o anda talan oldum… Sevil, yavaşça başını Ekrem’in omzuna koyar… Ekrem’de eliyle sevilin kolunu tutar. Müziğin sözlerine kapılmışlardır ki tam o sırada Ayçin uyanmış ve salona gelmiştir, Sevil hemen başını kaldırır; Ama nafile, artık Ayçin bunu görmüştür bile.
Hemen odaya gider… Cihan ve Cenker’de uyanıktır… Ayçin: Size süper haberlerim var! Der ve anlatmaya başlar… Ayçin anlatacaklarını anlattıktan sonra içeri geçerler ve kahvaltılarını hazırlayıp, yerler. Yemekten sonra tekrar çıkış yolunu aramaya çalışırlar, aralar, aralar ama yine bulamazlar. Akşam olur ve herkes salonda bir koltuğa yığılmıştır bile.
Ayçin: Ay pestilim çıktı ya. Cenker: Benimde, of şu koskoca şatoda bir tane bile çıkış olmaz mı ya. Cihan: Pencereler bile çok sağlam, kırılmıyor da. Kapılarda kilitli… Ekrem: Yani bu gece de mi burada misafiriz? Sevil bir şey fark etmiştir. Sevil: Orda bir kâğıt daha var.
Ekrem: Oh ne güzel bir de avans olarak kutu koymuşlar. Hayır yani kağıt neyimize yetmedi ki! Ayçin: Ay patlamasın? Cenker: Yok canım patlamaz, patlamaz de mi? Ekrem: Ne korkaksınız oğlum, kız gibi her şeyden korkma! Sevil: Ben gidip alıyım. Ekrem: Sevil dur, tek gitme, ben de geleyim seninle. Sevil: Aaa ne gerek var canım, şuradan şurası, sanki Mısır’a gidiyorum ha.
Ekrem: Kızım, sen şimdi kızsın ya… Sevil: Eee? Ekrem: Korkarsın falan yani, ondan söyledim, yoksa neden söyleyeyim, ne yaparsan yap. Sevil: Ay Ekrem ay, ben şimdiye getirmiştim kutuyu. Ekrem: İyi işte beraber gidelim. Sevil: Tamam gel, gel. Sevil ve Ekrem, kutuya doğru yaklaşırlar.
Sevil, kâğıdı eline alır ve seslice okumaya başlar: " KORKUYA VAR MISINIZ? " Ayçin: Ay yok ben almayım. Yeter bana bu kadar. Doydum ben korkuya. Cihan: Ekrem getirsene o kutuyu buraya. Ekrem, dikkatlice kutuyu alır ve Cihanların olduğu yere götürür. Yavaşça kutuyu açar. Cenker: Bu ne ya? Kaset mi yani? Bu mu bizi korkutacak? Cihan: Ekrem taksana bir kaseti, bakalım ne varmış o kadar korkacak. Ekrem: Tamam, takıyorum. Ekrem kaseti takar ve izlemeye başlarlar. Ayçin: Oradaki şato bu şato değil mi? Cihan: Evet, baksanıza aynı şato. Ekrem: Bunlar kim peki? Sevil: Her halde onlar da öğrenci olsalar gerek, baksana bizim gibiler, çantalarla falan gelmişler. Biraz izlerler…
Sıra en korkunç bölümlere gelmiştir… Ayçin: Bak onlara da kâğıtlar geliyor… Sevil: Bize olanların aynıları onlara da oluyor. Cenker: O neden öyle davranıyor? Ayçin: Ay çocuk kendini bıçaklayacak! Sevil, gözlerini kapatmıştır, Ayçin’de… Cihan: Arkadaşlar sanırım, bu öğrenciler önceden bu şatoya bizim gibi gelmişler, ve bize olacakların aynısını yaşamışlar. Ekrem: Olacaklar?
Sevil: Ben korkmaya başladım… Ayçin & Cenker & Ekrem & Cihan: Bende… Ayçin: Ay bizde mi onlar gibi öleceğiz yoksa? Sevil: Hayır Ayçin, ölmeyeceğiz. Bak kurtulacağız buradan tamam mı? Ayçin “ tamam “ anlamında başını sallar. Ekrem: Kurtulabilirsek… Sevil: Ekrem, sen bana ne demiştin, kurtulacağız demiştin değil mi? Kurtulabilirsek, demek yok. Kurtulacağız buradan!
Cihan: Evet kurtulmamız lazım, ömrümüzün tümünü burada geçirmek istemiyorum. Cenker: Bende… Onlar konuşurlarken şatodan bir ses gelmiştir… Ama nerden geldiği belirsizdir… Yok gibidir, ama vardır… Ses yankılanıyordur, bütün şatoda…
X:Bu şatodaki Lanet Yüzyıllardır var. Hiç kimse sağ çıkmadı.30 yıl önce şatonun kilitli kapıları açıldı ve içeri bir grup öğrenci girdiğinde tekrardan onlar ölene dek kapılar kilitli kaldı. Öldüklerindeyse tekrardan açıldı. Buraya gelen öğrencilerin cesetleri bu şatonun altında yatıyor.
(Sevil hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlar.) Sevil: Her şey benim yüzümden benim. Benim yüzümden hepimiz ölü… (Ekrem elini sevilin dudaklarına götürür) Ekrem: Şşşş. O lafı ağzına alma. Ayçin: Nasıl ya biz şimdi ölecek miyiz?
x:İlk önce hepiniz teker teker delireceksiniz. Daha sonra hepiniz intihar edeceksiniz. X " Bu şatodan çıkış yok.. Ölüm sizi bekliyor...! BÖLÜM SONU… YORUM BEĞENDİĞİNİZ REPLİKLER TAHMİN= (:
x:İlk önce hepiniz teker teker delireceksiniz. Daha sonra hepiniz intihar edeceksiniz. X " Bu şatodan çıkış yok.. Ölüm sizi bekliyor...!
BÖLÜM SONU… YORUM BEĞENDİĞİNİZ REPLİKLER TAHMİN= (: YazaNLaR
~ÇakıL KoLik~:Ferhan
MelisOğuz : Melis
edahilal:Eda
Mirayümit:Miray
ancianeman:AsLıhaN
Tuğba
ஓ Şatodaki Dehşet ஓ - Aramızdaki Güçlü "Bağ" - 12.Bölüm - 62.Sayfa...
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ஓ Şatodaki Dehşet ஓ - Aramızdaki Güçlü "Bağ" - 12.Bölüm - 62.Sayfa... 
(: 
