13.BÖLÜM Kaan: Çocuğumuz olacağını öğrendiğin zaman mı? Ümit: Evet. Kaan: Türkü? Türkü: Söylemek zorunda kaldım. Kaan: Ne demek zorunda kaldım? (Ümite) Zorla söyletmedin ya kıza! Ümit: Gerçekleri bilmeye en az senin kadar hakkım var. Kaan: Hadi yaa, kimsin ki sen? Türkü: Kaan yeter ama, ne o zorladı ne ben söyledim. Ultrason kağıdını gördü. Kaan: Öyle demek. Ee, ne yani? Çocuğun babası benim, biz tam bir aile oluyoruz. Bu durumda aramızdan çekilmen gerekmez mi? Ümit: O kadar kolay değil işte. Kaan: Ne demek kolay değil? Bizim bir çocuğumuz oluyo, seninle mi uğraşıcaz biz? Türkü: Yeter! Artık canım sıkılmaya başladı. Gerçek bu! Ben hamileyim, bebeğin babası Kaan. Ümit beni seviyo olabilir, bu benim için bişey ifade etmiyo. İkiniz de yeterince tatmin oldunuz mu? Kaan: Bana değil Ümite sor sen. Ümit: Bunları zaten biliyorum. Kaan: Senin karımın gözünde değerin olmadığını biliyosun yani? Ümit: Kaan! Kaan: Buna rağmen hala arsızca karımın etrafında dolaşıyosun! Ümit: Eeh, anladık be, tutturdun karım karım diye! Kaan: Çünkü o benim karım ve senin bunu anlamamakta ısrarcısın. Ümit: Ben neyin ne olduğunu zaten biliyorum. Kaan: Harika, o zaman burda bir dakika daha durmaz, İstanbula dönersin değil mi? Ya da ortaklık biter. Ümit: Bu işlerin o kadar kolay olduğunu sanmıyorum. Şirket meselelerinden anlamam ama biz her şeyi göze alarak koskoca bir anlaşma imzaladık. Kaan: Umurumda değil. Senin yediğin pisliği herkes öğrenir, basın dahil! Ümit: Türküyü hiç mi düşünmüyosun? Onuru gururu beş paralık olur! Nasıl dayanır buna? Kaan: Ne zamandan beri onun onurunu düşünür oldun? Türkü: Üzgünüm ama Ümit haklı Kaan! Benim bir onurum var. Basına taşırım diye bahsettiğin şey benim için çok büyük bir mesele. Kaan: O bir anda öfkeyle ağzımdan çıkmış bir laf, tabi ki seni zor durumda bırakacak bir şey yapmam Türkü. Ama anlaşmayı her koşulda iptal ederim. Ümit: Bunu bu kadar küçük görme, ya baban? Eline yüzüne bulaştırdığın işin hesabını nasıl vereceksin? Üstelik başlanmış bir proje var. Mimarlarımız gecelerini gündüzlerine katıp çalışıyolar, bu zararı nasıl karşılayacaksın? Kaan: Yani diyosun ki sen anlaşmayı bozamayacaksın, Türkü de hep gözümün önünde olacak. Türkü: Bir dakika ya! Siz neyi paylaşamıyosunuz? Beni mi? Ben zaten seçimimi yapmışım, her şey malum. Niye hala tartışıyosunuz? Kaan: Doğru, sen tercihini yaptın. Ümit: Evet, ben sadece küçük bir umut istemiştim. Kaan: Ama Türkü vermedi. Ümit: Belki. Kaan: Ne demek belki? Seni sevmiyo o. Ümit: Belki. Kaan: Türkü bişey söylesene. Türkü: Gidelim Kaan ********************************************************* Türkü ve Kaan odaya gittiler. Kaan: Böyle bir şeyi bana nasıl söylemezsin Türkü? Türkü: Tatsızlık çıkmasını istemedim. Kaan: Ne olursa olsun bana söylemeliydin. Kendimi çok aptal hissediyorum. İkinizin de bildiği bir şeyler var, sen ona önemli bir şey söylüyosun. Ama bundan benim haberim yok. O adam karşımda konuşurken salak gibi kalakaldım. Sen bu oyunu kurallarına göre oynamıyosun. Eğer bir şey varsa benimle de paylaşmalısın. Türkü: Neden detaylara takılıyoruz? Öğrendi bitti gitti. Hem oyunun kuralları dediğin ne Kaan? Kaan: Sen bir oyun oynayalım dedin, ama benden daha yumuşaksın Ümit'e karşı. Neden? Türkü: Ne demek neden? Sorgulanacak bir şey mi var yani? Ona aşkımın depreştiğini falan mı düşünüyosun? Kaan: Belki de hiç bitmemişti. Türkü: Bitmemiş olsa ne olur? Ben bir intikam oyununa başladım, her şeyi mazide bıraktım. Kaybedecek hiçbir şeyim yoktu benim. Ne annem, ne babam. Sana sığındım, yardım istedim. Senin de ihtiyacın vardı bu evliliğe. Ve evlendik. Ama sanki ben seninle yalvar yakar evlenmişim, ben sana muhtaçmışım gibi karşında hep mahcup duruma düşüyorum. Sen de istedin evlenmek. Niye şimdi sürekli yüzüme vuruyosun yaptığın yardımı? Kaan: Yüzüne vurmuyorum! Türkü: Basbayağı vuruyosun! "Ben sana bir iyilik yaptım, o zaman benim kurallarıma göre hareket edicez." diyor gibisin. Kaan: Asla onu kastetmiyorum. Türkü: Gerçek karı koca bile değiliz, neden bu kadar çok kavga ediyoruz Kaan? Yanlış bir şey yaptık galiba. Bu evlilik hiç olmamalıydı. Ben çocuğumu babasından ayrı büyütücem, ne kadar büyük bi günah, ne kadar büyük bi yük... Nasıl altından kalkıcam bu yükün? Kaan: Yanında olmaya çalışıyorum, üstelik çocuğuna babalık yapmak da benim için bir yük değil. Türkü: Ümit beni seviyo, bi oyun, bi intikam için mi bütün bunlar? Kaan: Yanılmıyosam sen de onu seviyosun. Yanılıyo muyum? Türkü: Bilmiyorum. Sevmesem de alışırdım. Çocuğumu düşünüyorum ben. Kaan: O zaman doğru yerdesin. O adamdan baba olmaz. Türkü: Öyle mi diyosun? Ama çocuğun senden olduğunu sanmasına rağmen benden vazgeçmedi, ona babalık yapar mısın desem kabul edecek belki de. Kaan: Hiç sanmam. ******************************************************** VE ARADAN BİTMEK BİLMEYEN BİR ZAMAN GEÇTİ. İKİ HAFTA SONUNDA... Kaan ve Türkü dönüş hazırlıkları yapıyorlardı. Ümit de onlarla dönecekti. Yıldırım: Artık işlere dönsen diyorum Ümit. Ümit: Tamam baba, akşam üzeri İstanbul'dayım. Yarın şirkete geliyorum. Yıldırım: Sana bir çalışma arkadaşı ayarladım oğlum. Ümit: Çalışma arkadaşı mı? Yıldırım: Evet, bu işin püf noktalarını öğrenene kadar sana yardımcı olup yol gösterecek. Ümit: Öyle mi? Gerek yoktu ama tabi sen bilirsin. Yıldırım: Gerek var elbette, okudun okumasına da işi nasıl yapacağını bilmiyosun. İşte bu kız sana bunları öğretecek. Ümit: Kız mı? Yıldırım: Kız. Ne o, çok mu sevindin? Bak oğlum bu kız benim çok kadim bir dostumun kızı, ona başka bir gözle bakmayacaksın. Ümit: Yok ya, ne alakası var baba? Yıldırım: Ben söylemiş olayım da. Babasıyla geçmişten bir hukukumuz var. Bu yüzden beni pişman etme. Ümit: Of baba tamam ya, amma da kafa ütüledin. Yıldırım: Peki peki sustum, hadi akşama görüşürüz. Ümit: Görüşürüz. (Kapattı.) Demek kız ha! Güzel... Kaan ve Türkü çıkış işlemlerini yapmaya geldikleri sırada Ümitle karşılaştılar. Kaan: Gidiyo musun Ümit? Ümit: Gidiyorum. Kaan: Umarım memnun kalmışsındır hizmetimizden. Ümit: Tabi, kaldım. Kaan: Çok tuhaf. Bizim geldiğimiz gün geldin, bizim gittiğimiz gün gidiyosun. Seni tanımasam bizi takip ediyosun diyeceğim. Ümit: Yanılmazsın. Bir saat sonra uçağım kalkıyo. Kaan: Bizim de. Belki de aynı uçakla gidiyoruz. ÜmiT: Tesadüfün de bu kadarı. Kaan: Yaa, öyle. VE İSTANBUL... ERTESİ GÜN... Şirkete geldiler. Yıldırım Bey: Ümit, işte sana bahsettiğim çalışma arkadaşın Hazal... Hazal (Hazal Kaya): Tanıştığıma memnun oldum Ümit bey. Ümit gülümseyerek: Sadece Ümit de Hazal. Hazal: Peki. Ümit: O zaman biz çıkalım, odama gidelim. Hazal: Olur. Ümit: Hadi. Çıktılar, o sırada Ümit Türkü'yü gördü. Türkü Ümit'i ve Hazal'ı görünce onları şöyle bir süzdü. Ümit: Nasılsın Türkü? Türkü: İyiyim. ÜmiT: Hazalcım Türkü benim en sevdiğim arkadaşlarımdan biridir. Hazal: Öyle mi? Ne iş yapıyosunuz? Türkü: Muhasebeci. Hazal: Muhasebeci? Türkü: Şaşıracak ne var anlamadım. Bu şirketin muhasebeciye de ihtiyacı var dimi? Hazal: Yani. Türkü içinden: Bilmiş! Ümit: Türkü bu da Hazal, benim yeni çalışma arkadaşım. Türkü: Çalışma arkadaşın mı? ÜmiT: Evet. Neyse ben seni tutmayayım, babamın odasına gidiyodun galiba. Sonra görüşürüz. Odam şurda Hazal. Gittiler. Türkü: Nasıl olur ya? 13.BÖLÜM SONU
"Kumsal"
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 2349
Rep gücü : 1522
Kayıt tarihi : 08/09/10
Kişisel İleti : Feronia' ♥♥
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ...aLDaNıRıM... "14.BÖLÜM-SAYFA 50" SEZON FİNALİ Cuma Mart 25, 2011 2:43 am
harika olmuş bu seneryodaki kaana gıcık olmaya başladım. ümitle türkü birleşsin artık bu hazal'da sonradan sanki ümite aşık olacak gibi geldi bana hazala'da gıcık kapmaya başladım
'Buse'
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 411
Rep gücü : 427
Kayıt tarihi : 22/07/10
Nerden : İzmiiir (:
Kişisel İleti : Aref nabzını nasıL durdurdu? O sandaLyeLer nasıL düştü? O yüzük ağzına nasıL girdi? Babam böyLe pasta yapmayı nerden öğrendi.? :)
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ...aLDaNıRıM... "14.BÖLÜM-SAYFA 50" SEZON FİNALİ Cuma Mart 25, 2011 6:59 am
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ...aLDaNıRıM... "14.BÖLÜM-SAYFA 50" SEZON FİNALİ 
