Kolunu kaldırıp,saatine baktı.Neredeyse 15 dakikadır burada bekliyordu ve arkadaşları hala gelmemişti.
Ekilmiş miydi?!
Ellerini cebine atıp,yürümeye başladı.Tek başına bara girmek içinden gelmiyordu…Üstelik arkadaşlarına onu beklettikleri için trip atmalıydı!
Karşıdan koşarak gelen bir kızın omzuna çarpmasıyla sendeledi.Kız ise ona hiç bakmamış ve yoluna devam etmişti.
Ah ne güzel! Gerçekten şanslı günündeydi.Görünmez falan mıydı da kimse onu umursamıyordu?
Öfkeyle solurken adımlarını hızlandırdı.Arkasından gelen seslere kulak asmadı.Her kim sesleniyorsa,enerjisini bağırmak yerine ona yetişerek harcayabilirdi!
Omzunu silkip,yürümeye devam etti.Ona doğru gelen hızlı adımları duyabiliyordu.Tabi ona söylenen kızı da!
''Sağır mısın arkadaşım sen?'' Birden durdu.Arkasına dönüp,yüzünde masum bir ifade oluşturdu.
''Bu sesi herkes duyabilir.''diyerek kızla dalga geçti.Gerçekten,ne kadar cırtlak bir sesti.!
Kız nefes nefeseydi.Onu öfkelendirdiğini görebiliyordu Mete.''Sen bana hakaret mi ediyorsun şimdi?''diyerek gözlerini kısmıştı kız.Boyu kısa olduğu için ayaklarını kaldırmış,Mete'ye kafa tutuyordu.
Bir savaşçıya benzetti Mete onu.Güzel ve cesur bir savaşçıya.Kızın gözleri masmaviydi...Öfkeyle parlayan,açık mavi gözler!
''İltifat olarak algılayacağın aklıma gelmedi.''dedi umursamazca.Belki bu kızla biraz daha oyalansa arkadaşları gelirdi ve bu süre zarfında oda sıkılmamış olurdu!
''Sen..sen şu kendini bir şey sanan,serseri tiplerden misin?''
''Sen nasıl düşünmek istersen.''Sinir bozucu bir gülüş eşliğinde kıza göz kırptı.''Neyse..ne istemiştin?''
Kız elini kaldırıp,ona cüzdanını uzattı.''İnsanlık yapıyorduk ama ayılar ne kadarını anlar bilemiyorum!''
Öfkeyle dişlerini sıktı Mete.Kızı bu duruma kendi getirmişti ama onun bu kadar başı dik olacağını düşünememişti.''Bana bak.''
''Bakıyorum.''diye gereksiz bir neşeyle söylendi kız.
''Sen bana sabır ver Allah'ım.''
''Ne oluyor burada?''diyen kalın bir ses aralarına girdi.Kız hemen ayaklarını indirmiş,gözlerini Mete'den çekmişti.Arkadaşına bakıp,gülümsedi Mete.Onun gözlerinde ki anlamsız öfke dikkatini çekmişti.
''Buse.''diyerek kaşlarını kaldırdı Cihan.Doğru mu bu der gibiydi?
Mete şaşkınca araya girdi.Bu kızı nereden tanıyordu ki arkadaşı?''Siz tanışıyor musunuz?''dedi hissettiği merakla.Sesine yansıtmamaya çalışsa da başarılı olamamıştı!
''Kendisi kuzenim olur.''diye ağzının içinde lafı geveledi Cihan.Bunun zor bir iş olduğu gerçekten belliydi.Mete anlayışla güldü.Bu kız onu bile iki dakika da çileden çıkarmıştı.Kim bilir Cihan yıllardır neler çekiyordu?
''Allah'ım sen bana sabır ver.'' Bunu duyan Mete bir kahkaha atmaktan kendini alamadı.Demek ki kızın yapısı insanların sabrını ölçen cinstendi.
''Bende Mete.''diyerek araya girdi.Şirinlik yapıyordu.''Cüzdanımı getirdiğin için teşekkür ederim.''
Buse kaşlarını kaldırarak gülümsedi.''Bir dahakine dikkatli ol.Her gün benim gibisi zor bulursun.''Ardından cevap beklemeden gidip,bardan içeri girdi.
''Dostum..Sen bu kıza nasıl katlanıyorsun?''
''Alışkanlık.''diyerek iç çekti Cihan.''Yılların alışkanlığı...''
Mete elini kaldırıp,Cihan’ın omzuna koydu.Yürürken bir yandan da onu teselli ediyordu....
*** ''Vay canına.''diyen Ayçin,az önce Sevil’in anlattıklarına ilk tepkiyi gösteren kişi oldu.Zeynep hala şaşkınlıkla Sevil’e bakıyor,anlattıklarını kafasında tartıp,ona ne söyleyeceğini düşünüyordu.
Çünkü arkadaşı delirmiş olmalıydı.Aşk insana neler yaptırıyordu?Zeynep içinden bir kez daha aşık olmayacağına dair yeminlerde bulundu.Tüm kalbiyle aşık olmamayı diliyordu.
Sevil oturduğu köşeye iyice sinmişti.Zeynep’in tepkisinden korkuyordu.Aralarında en mantıklı düşünen oydu ve yaptığı mantık sınırlarını aşıyordu.Özellikle oyunu kendi lehine çevirme kısmın da Zeynep’in gözünde ki öfkenin 5 kat daha arttığını görmüştü.
Zeynep sakinleşmeye çalıştı.Uysal davranacak,öfkelenmeyecekti. Çünkü arkadaşı gerçekten zor durumda gözüküyordu.Ekrem resmen onu kullanıyordu ve oda buna izin veriyordu.
Sert bir sesle söylendi.''Bu çocuk seni resmen kullanıyor!''
''Hayır.''dedi Sevil yine fısıltıyla.''O sadece arkadaşından yardım istedi.''
''Saçmalık!''diyerek ayağa fırladı Zeynep.Odanın ortasında bir oraya,bir buraya yürüyor,arada kendi kendine söyleniyordu.Ayçin onun bu halini hem endişeli hem de eğlenceli gözlerle izlerken,Sevil patlamanın ne zaman gerçekleşeceğini merak ediyordu.
''O çocuk seni kullanıyor.''Sesinin dozayı biraz daha arttı.''Ve sende buna izin veriyorsun!''
''Bence Ekrem,Sevil’e aşık.'' Ayçin lafı ortaya attı.
''Ne?''diye bağıran iki kızı görmesiyle gülümsedi.''Bakmayın bana öyle ne diyor bu kız der gibi?''
''Öyle bakarız tabi.Söylesene nasıl sever Ekrem beni?''diyerek hiddetle sordu Sevil.
''Senin onu sevdiğin gibi.''
''Bu aralar fazla romantik takılıyor.''dedi Zeynep alayla.''Aşk romanları ve Cenker...''
''Ne alakası var?Asıl siz hiç bir şey anlamıyorsunuz.''
''Neymiş anlamadığımız şey?''
''Ekrem Sevil’e böyle bir şey teklif etti..Çünkü...ona yakın olmak istiyordu.'' Kaşlarını çatıp,düşünmeye başladı Sevil.Ne demek istiyordu bu kız?Bir şeyi de dolandırmadan söyleyemez miydi?
''Lafı dolandırmada söyle.''Ayaklarını uzatıp,yanda duran yastığı eline aldı Ayçin.
''İki senedir bu çocukla yediğin,içtiğin ayrı gitmedi.''
''Eee..''diyerek sabırsızca sordu Sevil.
''Peki bana söyler misin,hangi erkek bir kız arkadaşıyla bu kadar vakit geçirir?Özellikle de erkeklerle takılmak varken.''
''Belki de erkek değildir,ne biliyoruz.''diyerek kahkaha attı Zeynep.
Ayçin kucağında ki yastığı Zeynep’e fırlatırken,Sevil’de kitabı fırlatmıştı.''Saçmalamasana ya!''diyerek çığlık attı.
''Doğru söylüyor olabilirim ama..''
''Sus Zeynep ya.Susta anlatsın kız!''
''Tamam be.''diyerek omzunu silkti Zeynep.
''Seni kuzeninden bile kıskandı...Doğum gününde sinema kapattırdı...Kaza geçirdiğin de günlerce hastane de oda seninle birlikte kaldı.''
Derin bir iç çekti Sevil.Evet bunların hepsini yapmıştı.Ama arkadaşı olarak!
''Ve şimdi de bu saçma sapan oyuna kalkıştı.Hem de tam senin Mert'le aranda bir şeyler olacağını düşünürken!''
''Öyle bir şey yok.''Sevil hala karşı çıkıyordu.
''Ama Ekrem bunu bilmiyor.''
''Yine de saçmalık işte bu.''
''Değil.''
''Saçmalık.'' Bu sefer Zeynep’te Sevil’e katılmıştı.
Sohbet böyle sürüp giderken,Sevil’in aklında ki tek şey tüm bunların gerçek olup,olmayacağıydı...
*** Ekrem odada sürekli dolaşıyor,sabırsızca telefonunun çalmasını bekliyordu.Sevil’e Zeynep ve Ayçin’le konuştuktan sonra kendisini aramasını söylemişti.Saat neredeyse 10 ‘du ve hala aramamıştı.
Ekrem telefonu eline alıp,rehberden 'Meleğim'i buldu.Kararsızca eli tuşa gitti.Ardından vazgeçerek telefonu elinden bıraktı.
Aramayacaktı!
Sevil söz vermişti ve o aramalıydı.Bazen yorulduğunu hissediyordu Ekrem.Ona olan duygularını saklamak,ona dokunamamak..yoruyordu onu.
Derin bir of çekip,odadan çıktı.Öykü'nün odasına geldi ağır adımlarla.Kardeşi dün gecenin yorgunluğundan dolayı bugün erkenden uyumuştu.Bir süre onu izledi.
Sonra dayanamayarak Öykü'nün yanına kıvrıldı.Elinde telefonuyla bütün gece Sevil’in aramasını bekledi...
Yorumlarınızı eksik etmezseniz sevinirim
tatlı cadı...
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 1461
Rep gücü : 1477
Kayıt tarihi : 01/09/10
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ~♥Yaktın Beni En Derinden♥~ Final Bölümü Sayfa 61 SON Ptsi Ocak 24, 2011 1:27 am
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ~♥Yaktın Beni En Derinden♥~ Final Bölümü Sayfa 61 SON 
Kişisel İleti
Nerden
