Gördüklerinin gerçekliğine inanmak için,gözlerini kapatıp,açtı.Ah..Hiç bir şey değişmemişti!
Hızlanan soluklarına,hızlanan adımları eşlik etti.Mert denen o pisliği oturduğu yerden kaldırıp,sürekli Sevil’in üstünde olan o gözünü morartmak için yanıp,tutuşuyordu.
Masanın başında dikiliyordu ama onu gören bile olmamıştı.Ne güzel!
Sevil’e baktı.Sürekli gülüyordu.Bu şaşkoloz ne anlatıyordu ki!
Dikkat çekmek için yanında duran boş sandalyeyi hızlıca çekip,oturdu.İki çift göz ona dönünce yarattığı etkiden memnun kalarak gülümsedi.
Oysa kötüydü.Ellerini zaptetmekte zorlanıyordu.Ne kadar rahat görünmeye çalışsada,değildi işte!
''Biz de Mert'le geçen seneki olayları konuşuyorduk.''
Tek kaşını kaldırıp,Mert'e döndü.''Öyle mi?'' Yüzünde kendini beğenmiş bir gülümseme oluştu.''O zaman,Mert'in geçen sene ki Tuba macerasını da ben anlatayım.Çok olay olmuştu.Eğleniriz biraz.''
Mert'in yüzünde ki ani değişimle kasılan bedeninin,gevşediğini hissetti.İyi noktaya parmak basmıştı.Mert öfkeli gözlerle ona bakıp ''Sakın.'' dedi.
Kollarını masaya dayadı.''Dediğim gibi parazitlerden kurtuluyorum.''
Masadan hızla kalkan Sevil’i görünce,o da ayaklandı.
''Mert benim arkadaşım ve ona böyle davranamazsın.Aslında,kimseye böyle davranamazsın!''
''Kime nasıl davranacağıma karışamazsın.'' Dişlerini birbirine kenetledi. ''Üstelik bu aralar onunla fazla yakınsın.Nasıl biri olduğunu bilmiyor musun?''
Sevil’in hiç bir şey söylemeden arkasını dönüp,gidişini izledi.Bunun şokunu atlattıktan sonra koşarak gidip,onu kolundan yakaladı.
Gözlerini,Sevil’in gözlerine kenetledi.''Onunla aranda bir şey mi var?''Sakince sormuştu ama içinde fırtınalar kopuyordu!
''Sanane.''Sevil omuzlarını silkmiş,başını da yere eğmişti.Ah bu kızı tanıyordu!Kesin bir şeyler vardı.
''Sana bir soru sordum.''Farkında olmadan Sevil’in kolunu fazlaca sıkıyordu.''Cevap ver.''
''Sen ne karışıyorsun?Kim olduğunu sanıyorsun?''
Kantinin ortasında olmasalar ve onu tamamen kaybedeceğine inanmasa onu kim olduğunu gösterirdi.Sinirden titreyen dudaklarını,dudaklarıyla kavrar,değil o şaşkolozu,Dünya'yı unuttururdu!
''Ben senin arkadaşınım ve uyarmaya çalışıyorum.''
''Kimsenin bakıcılığına ihtiyacım yok benim.Ayrıca kolumu bırak!''
Ekrem hemen sıkıca kavradığı kolu serbest bıraktı.Kantine giren hocayı görmese bu konu daha uzardı.
''Sonra konuşacağız!''
***
Sinirle sırasına vurduğu kalemin,çevreye yaydığı gıcık sesten haberi olduğu söylenemezdi.Zeynep’in arkadan kendini dürtmesiyle yerinden sıçradı.
''Ne yapıyorsun?''diye sinirle söylendi.
''Şu kalemi sıraya vurmayı bırak.Yoksa edebiyatçı o kalemi kafanda kıracak!''
Elinde ki kaleme baktı.Sinirden ne yaptığını bilmiyordu ki!Ekrem’in sürekli kendine karışmasından bıkmıştı.Kıskandığını düşünmüyordu elbette.Neden kıskanacaktı ki? Onun kendi sevgililerini bile kıskanmadığına en yakın şahit değil miydi?
Sıkıntıyla iç çekti.Ekrem'i bir anlayabilseydi.Onun fazla korumacı olduğunu biliyordu.Bunun dışında çok iyi anlaşıyorlardı.
Saatine baktı.Zilin çalmasına on dakika bir şey kalmıştı. Cebinde ki telefonun titrediğini hissetti.Normal de olsa telefonunu kapatırdı ama bu ders zaten hiç bir şey dinlememişti.
Hocaya görünmeden cebinden telefonu çıkardı.Çantasını hemen yana koydu.Gelen mesajı okurken yüzünde ki tebessümü engelleyemedi.
İşte böyleydi.
Ekrem'e kızıyor,onu çabucak affetmeyeceğini söyleyip duruyordu.Sonra onun en ufak bir hareketinde,özür dilemesinde,onu affediyordu.
Onda şeytan tüyü olduğuna kesinlikle inanmıştı.
Mesajı bir daha okudu.''Seni korumak isterken,salakça davranıp,canını acıtan bu yakışıklı arkadaşını affedeceksin,değil mi?''
''Bilmiyorum.Düşünmeliyim.:S'' Çok geçmeden cevap geldi.
''Düşünme,uygula. ''
''Bir cola ısmarlarsan...belki.''
''Çıkışta bir yere kıpırdama!''
Cevap vermedi.Heyecanla çıkışı beklemeye başladı.Ne olursa olsun,onun yanında huzurlu ve mutlu hissediyordu.Yine içinde sızlayan bir yer mutlaka vardı!
***
Yüzünde ki engelleyemediği tebessümle Sevil’i izliyordu.5 yaşında ki bir çocuk gibi frambuazlı pastayı görünce çığlık atmıştı.Ardından kibar olmaya bile çalışmadan koskoca dilimler alarak pastayı yemeye başlamıştı.
''Ne oldu?''
''Hiç..Çok tatlı görünüyorsun.''Ardından kendin önünde ki çatalı alıp,Sevil'in pastasına daldırdı.
''Ya bırak,o benim pastam!''Sevil Ekrem'in eline vurup,pastayı almasına engel olmaya çalışıyordu.
''Çok iştahlı yiyordun,benim de canım çekti.Yazık değil mi bana.''Dudaklarını büküp,elinde ki çatalı bıraktı.
Sevil onun numara yaptığını biliyordu.Biliyordu ama yine de onun bu haline kıyamazdı ki!Aklına gelen fikirle gülümsedi.Hem onun istediği yerine gelecekti,hem de kendisi pastasından ayrılmayacaktı.
Elini kaldırıp,garsonu çağırdı.Bir frambuazlı pasta daha istedi.Kızın siparişi alırken bile Ekrem'e bakması sinirlerini bozmuştu.
Neredeyse ona neden bu kadar yakışıklı olduğuna dair hesap soracaktı.Ama ne hakla?Elinde olmadan yüzü düştü.
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ~♥Yaktın Beni En Derinden♥~ Final Bölümü Sayfa 61 SON 
''
