11.Bölüm
İnanmıyorum ya… Benden Tolga’dan ayrılmamı istedi. Ama rahatladım ya… Bütün düşündüklerimi söyledim. Ama beni yine sorulara boğmayı başardı. Tolga’dan ayrılırsam bana ne söyleyecek ki?
Akşam Tolga’ya o kadar mesaj attım. Hiç cevap vermedi. Bir şey mi oldu acaba? Çok merak ettim. Artık sabah öğreneceğiz.
Sabah beni almaya da gelmedi. Ne oldu ya? Meraktan çatlıyacağım.
Okula gittim. Orada. Niye beni almadı? Niye mesajlarıma cevap vermedi? Yanına gittim.
-Aşkım günaydın.
-Tolga:……
-Neyin var? O kadar mesaj attım. Niye cevap vermedin? Sabah niye almaya gelmedin?
-Tolga:Bundan sonra gelmeyeceğim.
-Ne? Ne diyorsun sen? Ne yaptım ben sana?
-Tolga:Git. Seni Ekrem alsın sabah. Ona mesaj at. Ona aşkım de.
-Ne Ekrem’i? Ne diyorsun? Hiçbir şey anlamıyorum.
-Tolga:Yalan söyleme. Bal gibi anlıyorsun. Sen Ekrem’i seviyorsun. Beni değil.
-Ne? Nerden çıkardın bunu?
-Tolga:Nerden çıkardıysam çıkardım. Önemli olan bu değil. Beni sevmemen. Ekrem’i kısakandırmak için benimle çıktın dimi?
-Saçmalama Tolga.
-Tolga:Doğruyu söyle. Sen Ekrem’i seviyorsun. Onu kıskandırmak istedin. Ve bunun için beni kullandın. Senden ayrılıyorum.
-Tolga… Tamam. Ekrem’i seviyorum. Ama yemin ederim ki onu kıskandırmak için seninle çıkmadım. Senden gerçekten hoşlanmıştım. Sana kim söyledi bunu biliyorum galiba. Ondan bunun hesabını soracağım.
Tolga’nın yanından ayrıldım. Hem onun yanından hem ondan ayrıldım. Ekrem’i kıskandırmak için onunla çıktığımı Ekrem söylemiş olabilir mi? Tolga’dan ayrılmamı istemişti. Ayrılmamız için o söylemiş olabilir mi? Lütfen o demiş olmasın. Onun yanına gidiyorum. Lütfen bunu yapmış olma Ekrem.
-Ekremmm!
-Ekrem:Sevil! Ne oldu?
-Beni dinle. Tolga’dan ayrılmamı istemiştin. Bu sabah Tolga benden ayrıldı.
-Ekrem:Gerçekten mi?
-Ama bi sorun var. Onunla seni kıskandırmak için sevgili olduğumu biri ona söylemiş.
-Ekrem:Doğru değil mi?
-Hayır. Ben ondan gerçekten hoşlanmıştım.
-Ekrem:………
-Sen mi söyledin bunu?
-Ekrem:Ne diyorsun Sevil? Ben böyle bir şeyi sana yapamam.
-O zaman kim?
-Ekrem:Zeynep olabilir.
-Neden yapsın ki?
-Ekrem:Biz onunla ayrıldık. Ayrılmamızın nedeninden dolayı olabilir. Ve o seni kıskanıyor.
-Ayrılmanızın nedeni?
-Ekrem:Sonra söyleyeceğim.
-Söylersin. Ben Zeynep’i bulmalıyım.
Oh… Ekrem söylememiş. Zeynep yapmış. Ne istiyor bu kız benden ya? Aslında teşekkür edebilirim ayrılmamızı sağladığı için ama bunu yaptığı için ona kızmalıyım. Yetti artık… Bugün aramızda ne varsa hallolacak. Bu böyle gitmez. Artık arkadaşım değil bir şeyim değil. Hala benimle uğraşıyor ya… Ben ne yaptım ona? Ne yaptım da bana böyle davranıyor? Eğer suçluysam, bir şey yaptıysam onu üzecek kendimi affettirmek için elimden geleni yaparım.
Zeynep okulda değildi. Arkadaşlarıyla parktaydılar. Onların yanına doğru yürüdüm. Ve birinin beni takip ettiğini anladım. Arkamı döndüğümde Ekrem olduğunu gördüm.
-Beni niye takip ediyorsun?
-Ekrem:Seni yalnız bırakmak istemedim.
-Arkamda durmana gerek yok. Ben kendim hallederim. Hem arkamda duracak kişi sen değil arkadaşlarım olurdu.
-Ekrem:Doğru! Arkadaşların arkanda. Ben önünde olurum. Seni korumak için… Hem benim de Zeynep ile konuşmam lazım. Ben de olayın içindeyim. Farkındaysan.
Dedi ve Zeynep’in yanına gitti. Beni korumak için önümde dururmuş. İşte birini kardeşin gibi görürsen böyle yaparsın. Ya da seviyorsan. Ama ilk şık için elimde delil var. Ekrem beni kardeşi gibi gördüğünü söyledi zaten. Ekrem’ e yetiştim ve onu geçerek Zeynep ile konuşmaya başladım.
-Zeynep!
-Zeynep:Ne var?
-Asıl senin neyin var? Ne istiyorsun benden?
-Zeynep:Ne diyorsun ya?
-Tolga’ya söylediklerinden bahsediyorum. Nasıl söyleyebilirsin?
-Zeynep:Üff… Git başımdan. Seninle uğraşamam.
-Başka zamanlar çok güzel uğraşıyorsun ama. Arkamdan iş çevirmeler filan… Şimdi yüz yüze konuşacağız. Ben sana ne yaptım?
-Zeynep:Bir şey yapmadın.
-O zaman neden bana kötü davranıyorsun? Sen benim arkadaşımdın. Ne oldu da böyle olduk?
-Zeynep:Yapmadın ama sevdin. Sen Ekrem’i sevdin. Ve ben de sevdim. Ama o seni sevdi.
-Ne? Beni mi sevdi?
-Zeynep:Evet. Doğru duydun. Ama sevdiğinin kendisi de farkında değilmiş. Ben sevdiğini geçen yıl anladım. Siz konuşmuyorken üzüldüğü çok belliydi. Ama sevdiğini hiç kabul etmedi. Daha yeni yeni kabulleniyor. Seni Tolga ile gördükten sonra aklı başına geldi.
-Bunları şimdi niye söylüyorsun?
-Zeynep:Ben Ekrem’i sevebilirim. Ama o beni sevmiyor. Ve ben daha fazla kötülük yapamam. Arkadaşlarıma bunu yapamam. Mutlu olmanız için gittim Tolga’ya söyledim. Ben söylemeseydim senin Tolga’dan ayrılacağın yoktu. Biliyorum. Çünkü onu kırmak istemiyorsun. Kimseyi kırmak istemiyorsun. Unutun Tolga’yı. O atlatır. Benim gibi. Siz birbirinizi gerçekten seviyorsunuz. Ayrı kalmanızı istemiyorum.
Zeynep, arkadaşlarıyla gitti. Söyledikleri fazla geldi. Ne düşüneceğimi ne yapacağımı bilemiyorum. Arkamı döndüm. Ekrem oradaydı. Her şeyi duymuş olabilir miydi? Duyduysa yanıma gelirdi. Duymuş muydu? Beni seviyor mu? Zeynep’e göre öyle. Seviyorsa biraz sürünsün. Benim süründüğüm gibi. Fazla da uzatmayayım. Fazla üzülürse ben de üzülürüm. Kıyamam ona.