1.Bölüm
Türkü’nün annesi kocasının yanında huzurla oturuyordu. En yakın arkadaşları olan Ümit ve Melike’nin ailesiyle konuşuyordu. Türkü’nün yanlarında olmadığını gören anne telaşlandı. Kocası onu sakinleştirmeye çalışıyordu. Biliyordu Türkü’nün nerede olduğunu. Doğduğundan beri ne zaman bu eve gelseler Ümit’in odasına kaçardı. Türkü’nün annesi odaya gittiğinde küçük kızını elinde Ümit’in oyuncağı onu kırmakla meşgul olduğunu görünce sevinse mi üzülse mi bilemedi. Ama o daha 3 yaşındaydı. Ona nasıl kızabilirdi? Türkü daha kırmamıştı oyuncağı. Hemen yanına giderse oyuncağı kurtarabilirdi. Tam bir adım atmıştı ki Türkü’nün bir elinde başını diğer elinde kolunu yerde de geri kalan parçalarını gördüğü oyuncağın artık param parça olduğunu anladı. Onun yanına gittiğinde arkasından bir inleme sesi duydu. Ümit’ti bu. Gözleri kızarmış bir şekilde Türkü’nün yanına giderek oyuncağın parçalarını sert bir şekilde aldı Ümit.
Ümit:Ne yaptın sen ya? Nasıl kırarsın benim oyuncağımı? O benim en sevdiğim oyuncaktı.
Ümit’in bağırışını duyan Türkü ağlamaya başlamıştı. Bağırışı duyan diğerleri ise odaya gelmişti. Ümit’in babası Ümit’in yanına gelerek sordu.
Ümit’in babası:Ne oldu oğlum?
Ümit:Oyuncağımı kırdı.
Ümit’in babası:Yenisini alırız oğlum. Ama unutma kırılan bir oyuncak yerine yenisini alabiliriz. Ama birinin kalbini kırdığında onu geri alman hiç kolay olmayabilir.
Ümit, babasının bu dediklerinden bir şey anlamamış olabilirdi şimdi. Ama yıllar sonra birinin kalbini kırdığında anlayacaktı babasının ne demek istediğini. Peki ya kalbini kırdığı kişi onu affedebilecek miydi?
*********************
Türkü ile Melike okuldan gelmişlerdi. Her zaman ki gibi Melike’lerin evine gelmişlerdi. Türkü 9, Melike 8 yaşındaydı. Ama aynı sınıftalardı. Eve gelince Melike’nin annesinin yaptığı yemekleri yemek için can atıyorlardı. Melike’nin annesi onlara patates kızartması ve köfte yapmıştı. Oturmuş onları yitorlardı ki kapı çaldı. Gelen Ümit ile Özgün’dü. Türkü’nün yüzünü bir gülümse kapladı. Ümit ile uğraşmayı çok seviyordu.
Ümit ile Özgün de oturmuş yemek yiyorlardı.
Türkü:Ümit! Köftelerini bana versene.
Ümit:Niyeymiş?
Türkü:Ben öyle istiyorum.
Ümit:Bana ne? Git annemden iste.
Türkü:Ben seninkileri istiyorum.
Ümit:Çok beklersin.
Türkü:Peki sen istedin. Diyerek masanın üstündeki ketçapı alıp Ümit’in tişörtüne sıkmaya başladı.
Ümit:Ne yaptın ya? Mahvettin üstümü.
Türkü bu sırada yerine gidip oturmuştu bile.
Türkü:Ben bir şey yapmadım ki… Sen beceriksizsin. Kendi üstüne ketçap döktün. Dimi Melike?
Ümit:Gıcık.
Türkü:Aaaa! Kendi kendine sesleniyor. :D
Ümit üstünü değiştirmeye çıkmıştı. Türkü’nün bir arkadaşı ders çalışmaya çağırıyordu onu. Çağıran kişi erkekti. Özgün’ün ise kardeşi gibi gördüğü birini bir erkeğin yanına göndermeye niyeti yoktu. Ümit aşağıya inmişti. Kardeşinin yanına gidip oturdu ve olanları izlemeye başladı.
Türkü:Murat’lara ders çalışmaya gideceğim.
Özgün:Gitmeyeceksin.
Türkü:Gideceğim. Sana ne oluyor ya?
Özgün:Sen benim kardeşimsin.
Türkü:Ama benim işlerime karışamazsın.
Özgün:Karışırım. Gitmeyeceksin dediysem gitmeyeceksin.
Özgün giderken Türkü yere çöküp ağlamaya başlamıştı. Birilerinin ona karışmasından nefret ediyordu.
Ümit, Türkü’yü o halde görünce babasının annesine getirdiği gül demetinden iki gül aldı. Birini gidip kardeşine verdi. Diğerini ise yanağına bir öpücük kondurarak Türkü’ye verdi.
Ümit:Sen ağlama! Ben ona gününü gösteririm. Özgünnnnn! Deyip Özgün’ün gittiği yere doğru koştu.
Türkü bir elindekine bir Ümit’in gittiği yöne bakıyordu. Aynı anda da boşta olan eliyle yanağına dokunuyordu.
Bu gül Türkü’nün kalbine düşen ilk kıvılcımdı. Kıvılcım oluşmuştu bir kere artık yanmaya mahkumdu.
Umarım beğenirsiniz... Yorumlarınızı bekliyorum... =)
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: կüгεĸlεгε ժüşεռ ﻨlĸ ĸıνıl८ıოlﻪг 1.Bölüm=>Syf:2 
