coook güsel olmus cnm dewamm =)

FAZLA YORUM GELMEDİ AMA
BEN GENEDE KOYUYORUM EĞER BEĞENEN OLURSA LÜTFEN
YORUM ATSIN ! YOKSA DA ZATEN BİTİRİCEM !

Süper olmuşşş...

süper !.

(yeni okuyucu) ellerine sağlık devam

mavi* demiş ki:

çok güzel olmuş canım çok beğendim devamını bekliyorum...

yeni
okuyucu

Yeni okuyucuuu! Çok güzel yazıyossun canım.
Devamm!

Βende yeni okuyucuyum çok güzelmiş senaryon devamıni bekliyorumm

yeni okuyucu çok güzel ve eğlenceli bir senaryo devam cnm

Uzun zamandır bölüm yazmamıştım. Siz yorum yapınca yazim dedim. İyi okumalar bol bol bol yorumlar :D





4.Bölüm.

Ekrem'in, Sevil'e bakan sevimli gülümsemesi içeriye hızla giren beyaz önlüklüler sayesinde bozuldu. Neşet konuşmaya başladı.

NEŞET: Merhabalar. Ben Dr.Neşet. Bu asistanım Cenker. Sevil senin doktorunum.
NEJDET: Ben de Dr.Nejdet. Asistanım Ayçin. Ben de senin doktorunum Ekrem.
NEŞET: Evet. Bakalım neyin varmış Sevil.

Diyerek masanın köşesinde duran dosyayı aldı ve incelemeye başladı. Aynı şekilde Nejdet'te. Bir süre sonra Nejdet Sevil ve Ekrem arasında ki perdeyi çekti ve Ekrem'i muayene etmeye başladı. Neşet'te Sevil'i muayene etmeye başladı. Bir süre kapanan perdenin yarısı açıldı ve Nejdet kafasını uzatarak:

NEJDET: Ne zaman sessiz bir şekilde muayene etmeyi öğreneceksin. Hastam rahatsız oluyor burda.
EKREM: Yoo. Sesini bile duymamıştım ben.
NEJDET: Sen sus bakim.
NEŞET: Sen de ne zaman hastalarına karşı nazik olmayı öğreneceksin.
NEJDET: Ben oldukça naziğim tamam mı! Sen kendine bak!
NEŞET: Aa, Ne varmış ben de!
NEJDET: Ne yok ki!
NEŞET: Bana baksana sen!
NEJDET: Asıl sen bana bak!
AYÇİN-CENKER: Yeter!
AYÇİN: Kavga etmeyi ne zaman bırakacaksınız!
NEŞET: Asistanına söyle Bir doktorla bu şekilde konuşamaz! Gerçi senin asistanından beklenir ama!
NEJDET: Öyle mi Neşet bey!
NEŞET: Öyle Nejdet bey!

Nejdet sinirle masada ki su dolu bardağı Neşet'in kafasından aşağıya döker. Ve kavgaya tutuşurlar. Cenker ve Ayçin'de onları ayırmaya çalışırlar ama pek de başarılı oldukları söylenemez. Hatta onlar bile kavga etmeye başlarlar.

CENKER: Hep senin doktorun yüzünden bunlar başımıza geliyor. Azcık sussa ne olurdu sanki!
AYÇİN: Alla alla! Senin doktorun da alttan almayı hiç bilmiyor!
CENKER: Neden alttan alacakmış! Suçlu senin doktorun!
AYÇİN: Hayır senin ki! Laf ebesi yapıpta kışkırtan o!
CENKER: İlk başta başalatan da o!
NADİDE: Yeteeeer!

Herkes aynı hızla dona kalır.


NADİDE: Hastane sizin kavgalarınızla inliyor! Hepinizi odama bekliyorum!

Dedikten sonra sinirle çıkar. Her biri birbirine sinirle bakarak Nadide'nin peşinden giderler.
Ekrem ve Sevil gene olduğu gibi kalırlar.

SEVİL: Neydi şimdi bu ?
EKREM: Ben de anlayamadım.

Nadide kendi koltuğunda onun karşısındaki koltuklarda Neşet ve Nejdet oturuyordur. Ayçin ve Cenker ise ayakta duruyorlardır.

NADİDE: Derdiniz ne sizin ?
NEŞET: İlk önce o başlattı!
NEJDET: Hayır sen!
NADİDE: Çok güzel bir de çocuklar gibi birbirinize suç atın! Asistanlarınızı da kendine benzetmişsiniz ilk andan!
NEŞET: Muayene etmeme bir türlü izin vermiyor! Kafamdan aşağıya su döktü!
NEJDET: Oda çok sesli muayene ediyor. Ne dediğimi şaşırıyorum!
NADİDE: Her neyse! Bundan sonra beraber çalışmayı öğreneceksiniz! Ayrıca bir daha bu tür bir kavga çıkarsa Hastaneden atılırsınız ona göre!
NEJDET-NEŞET: Ta-tamam.
NADİDE: Şimdi çıkabilirsiniz.

Hepsi birden tam çıkarken. Nadide Cenker ve Ayçin'e bakarak:

NADİDE: Siz değil!

Cenker ve Ayçin Nadide'nin bu sözü üzerine dururlar.

NADİDE: Hadi onlar sürekli sürekli böyle kavga ediyorlar. Ya siz ?
AYÇİN: Doktoruma laf etti!
CENKER: Aa, Hiç de bile yalan söylüyor!
AYÇİN: hıh! Benim senin gibi yalanla işim olmaz tamam mı!
NADİDE: Ooof Of! Bakın az önce söylediklerim sizin için de geçerliydi. Bir daha böyle bir kavga daha çıkarsa...
AYÇİN-CENKER: Hastaneden atılırız.
NADİDE: aynen öyle! Şimdi çıkın.

Odadan çıktından sonra Ayçin tam gidicekken Cenker durdurur onu:

CENKER: Şey. Özür dilerim.
AYÇİN: Ben de.
CENKER: Barıştık o zaman.
AYÇİN: Küs değildik ki.

Her ikiside mutluluk içinde hastalarının yanlarına giderler.

AYÇİN-CENKER: Merhabalar.

Ekrem ve Sevil onlara garip garip bakarlar.

SEVİL: Gene kavga etmiyeceksiniz dimi ?
CENKER: Aa, hayır. Evet neydi senin sorunun ?
AYÇİN: Şey. Senin ismin ne ?
EKREM: Kimin benim mi ?
AYÇİN: Evet.
EKREM: Niye sordun ?
AYÇİN: Doktorunum ben senin tabi sorucam. Bu arada gözlerin çok güzelmiş.

Cenker gözleri fal taşı gibi açılmış bir şekilde Ayçin'e bakar. Sırıtarak Ekrem'in yanında oturan Ayçin, Cenker'in ona baktığını anlayınca hemen kalkar kendini toparlar.

AYÇİN: Yani şey. Gözlerinden mi sorunun var dicektim ?
CENKER: Sevil'cim şimdi--
EKREM: Ne çabuk kaynaştınız!
CENKER: Anlamadım ?
EKREM: Anlatayım mı!
SEVİL: Ekrem iyi misin ?
EKREM: Evet.
AYÇİN: Her neyse Ekrem önüne dönersen muayene edebiliceğim seni.
EKREM: Tamam.

Ekrem sinirle önüne döner.

SEVİL: ee ne zaman çıkabileceğim burdan ?
CENKER: Durumun iyi canım. doktorla da konuşurum yakın zamanda çıkarsın.
EKREM: Hayır ya o çok hasta!
CENKER: hasta mı ? İyi de hiç bir şeyi yok ki!
EKREM: Sen ne anlarsın! Anca Canımlı-cicimli konuş!
CENKER: Ne diyorsun sen ya!
AYÇİN: Cenker! Hastanedeyiz!
CENKER: Farkındayım Ayçin.
AYÇİN: O zaman öyle davran! Ayrıca bir hastaya bağrılmaz!
EKREM: Evet! Seni şikayet edicem!
CENKER: Bak ne diyo ya!
SEVİL: Ekrem ne oldu şimdi ?
NEŞET: Hey ne oluyor burda ?
CENKER: Hocam bu hasta deli!
EKREM: Sensin be deli! Resmen kıza sarkıyor!
NEŞET: Cenker ?
CENKER: Yok öyle bir şey hocam ya! Ben işimi yapıyorum!
EKREM: Senin işin sarkmak mı!
CENKER: Benim sevgilim var tamam mı!
AYÇİN: Ne!
NEŞET: Tamam tamam sakin olun.
AYÇİN: Daha önceden hiç söylememiştin!
CENKER: Daha yeni tanıştık.

Ayçin sinirle çıkar odadan. Cenker'de sinirlenir ve oda çıkar. tabi Neşet'te peşlerinden çıkar.

SEVİL: Nasıl bir hastane bu ya! Oof...