Spr olmus kitabi okudum Fransizca versiyonu yane fransa'daki kitabi evet spr olmus biliyorum o kitabi hatta kitabin ustunde bir iz var ama çirkin gzl bir senaryoya benziyor 1.blm'ü bekliyorum

bende bekiyorum canım
hayırlı olsun:)

satmalıklarını :D evet anlıyoruz neyse cnm keşke momo adlı kitaptan esinlenerek yazmasaydın.. sen kendin daha güzel yazardın..

çooook teşekkür edrim hepinize

1.Bölüm(Büyük Bir Kent Ve Küçük Bir Kız)
Eski zamanlarda tiyatro salonu olarak kullanılan şimdilerde ise bir harabe haline gelmiş bir yerde 15 yaşında küçük bır kız yaşıyordu.Kızı gören insanlar biraz tuhaf buluyordu çünkü saçları çok uzundu ve hiç tarak görmemiş gibiydi.Üstünde ise püsküllü bir etek ve kendisine 2-3 benden büyük gelen bir erkek ceketi vardı.Genellikle yalın ayak gezerdi.Günlerden bir gün Birkaç kişi toplanıp küçük kızın yanına gittiler.Bir adam kıza yaklaştı ve sordu:
-Adın ne senin?
-Sevil.
-Burada tek başına mı yaşıyorsun.
-Evet.
-Senin ailen yok mu?
-Yok.
-Kaç yaşındasın?
-15.
-Bizimle birlikte gelmek ister misin?
-Burada kalmak istiyorum.
-Peki o zaman senin için burayı biraz güzelleştirelim,dedi adam.Ve Sevil için harabenin bir bölümünü düzeltmeye başlandı.Duvar ustaları duvara resimler çizdi.Küçük bir tezgah yapıldı.Yatak getirildi ve küçük bir oda oluştu.Sevil her zmanki gibi gece yıldızları izliyordu.Yanına birisi geldi:
-Merhaba ben Ayçin.
-Bende Sevil.
-Burada mı yaşıyorsun.
-Evet
-Sıkılmıyor musun?
-Çok güzel vakit geçiyorum.

yarıda kesmek zorunda kaldım arkadaşlar annem yüzünden!!!

spr olmus cnm devam et bayildim tek kelimeyle muh-te-sem Yb Ne zaman??

bencede çok güzel tatlım yb?

2.Bölüm
Ayçin biraz çekinerek Sevile doğru yaklaştı ve sordu:
-Bende senin yanında kalabilir miyim?
-Tabii ki kalabilirsin.Seninle birlikte çok güzel oyunlar oynarız.
-Oyun için biraz büyük değil miyiz?sen 15 yaşındasın,ben16.
-Olabilir.
Ayçinle birlikte biraz dolaştılar.Hava kararmıştı.Birlikte
yıldızlızları izlemeye başladılar.Sevil sessizliğin sesini
dinliyordu.Ayçin ise hayatta hiç üzüntü nedir bilmediği için bu
yaptıkları işin çok saçma olduğunu düşünüyordu.Sonunda ikisinin de
uykuları geldi ve Sevilin yatağına girdiler.Sabah olmuştu.Sevil ayçini
uyandırmadan kalkmıştı.Taş basamakların birinde oturuyordu.Birden
birinin onlara yaklaştığını gördü. Mavi gözleri vardı.Uzun boyluydu ve
20 yaşında gibi duruyordu.Sevilin yanına geldi ve:
-Burada tek başına ne yapıyorsun?
-Benim kimsem yok o yüzden tek başımayım,dedi.genç adam yanlış bir
cümle kurduğunun farkına yeni vardı ve ortamı yumuşatmak için:
-Biz tanışmadık.Ben Ekrem.Sen?
-Bende Sevil.
-Burada böyle tek başına mı yaşıyorsun?
-Evet.Bir sakıncası mı vardı?
-Biraz sivri dillisin herhalde.
-Ben herkesle iyi anlaşan biriyim.Sorun sende olabilir mi acaba?
-Bana bak kızım kendini birşey zannetme.Küçük yetim bir kızsın sen,inlar seni besliyor,besleme.
-Yeter ya kes sesini.Burada senin saçmalıklarını dinlemek zorunda
değilim tamam mı?!dedi ve odasına doğru yürüdü Sevil.Ağlıyordu o
kendisini asla bir besleme olarak görmemişti.Herkesle iyi anlaşyordu ama
bu mavi gözlü sinir bozucu şahsiyet bunun arasına girmiyordu.Sevilin
hiç kimsede olmayan özel bir yeteneği var.Çok iyi bir
dinleyici.Karşısındaki kişinin sözü bitmeden asla konuşmazdı ve
karşısındaki kişi konuştukça sorununu kendisi çözerdi.Bu güne kadar
kimseyi kımamıştı.Ama o çocuk farklıyrdı.''Besleme''demişti.Böyle insanlar için gözyaşı dökmeye bile gerek yoktu.Ayçin
uyanmış Sevile bakıyordu.Gözlerinde hüzün vardı.Kabus falan mı
görmüştü acaba? diye düşündü Sevil.Ayçine yavaşça yaklaştı.Ayçin biraz
çekingen duruyordu.
Sevil iyice merak etmişti.Arkadaşını üzgün görmek onu gerçekten meraklandırmıştı Ayçinin yanına oturdu ve sordu:
-Ne oldu Ayçin,kabus falan mı gördün rüyanda?
-Yok hayır öyle birşey değil.
-Ne oldu o zaman?
-O çocuk seni fazla üzdü mü?
-Tanıyor musun?
-Hayır ama sana ''Besleme''dedi.Buda seni üzebilecek bir kelime.
-Boşver öyle bencil insanları kafama takacak kadar ahmak değilim,dedi
Sevil.Ayçin kaş göz işareti yapıyordu fakat Sevil anlamıyordu:
-Ayçin ne yapmaya çalışıyorsun,dedi Sevil.Sırtında bir el hissetti:
-Bencede benim gibi bencil insanları kafana takmamalısın,dedi
Ekrem.Sevil şaşkınca ona bakıyordu.Nerden çıkmıştı şimdi bu çocuk:
-Sen ne arıyorsun burada.
-Ben özür dilemek için gelmiştim.Bazen çok kaba olabiliyorum diyecektim.
Ekrem kendinin iyice tanıtmaya başladı.Aslında 18 yaşındaymış.Lise 4'e gidiyormuş ve geçimini turist rehberi olarak sürdürüyormuş.Bölgeye gelen turistlere kafasından uydurduğu hikayeleri anlatıyormuş.Ama hiç bir zaman aynı hikayeyi iki defa anlatmazmış.Bazı türistler onun uydurduğunu anlayor ve azarlıyormuş,çevre halkı ise gülüp geçiyormuş.
2.Bölüm sonu

güzel

sevdim bu hikayeyi devam:)

çok teşekkür edrim

Birşey sorabilir miyim?Yorumun altında çakıl taşları yazan bir çizgi var ya onun altına nasıl yazı yazıyorsunuz

güzel

öncelikle bölüm biraz kısa ama çok güzel olmuş
Sorunun yanıtıda;
ttlım öncelikle profiline giriyosun,daha sonra imza seçeneğini seçiyosun.ve isteğin yazıyı yazıp gönderiyosun.
Bu kadar:)

yrnsen_ekomm demiş ki:

öncelikle bölüm biraz kısa ama çok güzel olmuş
Sorunun yanıtıda;
ttlım öncelikle profiline giriyosun,daha sonra imza seçeneğini seçiyosun.ve isteğin yazıyı yazıp gönderiyosun.
Bu kadar:)

yorumlar için hepinize tşk edrim bu arada tşk edrim

4.Bölüm(Final)
Ekrem,Sevil ve Ayçin ayrılmaz bir üçlü oldu.Hergün bir başka olay oluyordu.Günlerini çimenlerde uznarak,birbirlerine hikayeler anlatarak ve gece olunca da yıldızları izleyerek geçiriyorlardı.Ekremin aldığı bebekle Sevil hergün gizlice konuşuyordu küçük bir kız gibi.Kimseye anlatamadığı şeyleri bebeğe söylüyordu.Bebekte onu gülümseyerek dinliyordu.Ekrem hergün bir önce ki günden daha şiddetli bir şekilde bağlanıyordu Sevile.Onu düşünmediği tek bir an bile yoktu.Onunlayken o kadar hızlı geçiyordu ki zaman.Ayçin ise bir köşeden onları izliyordu.Bu iki inatçı kişiyi sessizce izliyordu.Sevilin hergün herkesten önce kalkıp bebeğe Ekreme aşık olduğunu söylediğini de biliyordu.Aradan 3yıl geçemişti.Sevil ve ayçin 18 yaşında,Ekrem ise 20 yaşında olmuştu.Ayçin sabrı kalmamıştı.Bir gün Sevil yine bebekle konuşurken Ekremi kolundan tuttu ve götürdü Sevil in sözlerini dinletti.Ekrem yüzünde oluşan gıcık bir sırıtma ile Sevili dinliyordu.Melike ellerini göğsünde birleştimiş ona bakıyordu.Ayçin ile beraber bir plan kurdular.Ayçin Sevili uzaklaştıracaktı.Ekrem ise burayı beyazlarla süsleyecek ve Sevile beyaz bir elbise alıp Ayçine verecek,Ayçin ise beyaz elbiseyi Sevile giydirecekti.Ekrem tiyatroyu süslerken bir de kaset hazırlamıştı.Bugüne kadar uydurduğu hikayelerin hiç birine benzemeyen bir kaset.Sevil ve kendisiyle ilgili hikayeler oluşturuyordu kaseti.İşi bitmişti sonuda.Ayçin ve Sevilde gelmişlerdi.Sevil gördükleri karşısında büyük bir şok yaşıyordu.Rüyalarında bu kadarını görebiliyordu ancak.Ama rüyaları gerçek olmuştu.Gecelerin imkansız gibi görünen rüyaları gerçek olmuştu.O kadar şaşkın bi şekilde etrafa bakıyordu ki Ekrem onun bu şaşkın halini gülümseyerek izliyordu.Sevil kendini toparladı ve Ekreme sarıldı.Ekrem onu kucağına aldı ve döndürmeye başladı.Sonunda kendilerine gelince Ayçinin de orada olduğunu hatırladılar.Ekrem muzip bir sesle:
''Aşkımızın mimarını da unutmamak gerekir yani'' dedi ve hep birlikte gülüştüler.
Günleri eğlenerek geçti
*************************************************************
ARKDAŞLAR SENERYOMU BİTİRDİM ÇÜNKÜ YENİ BİR SENERYOYA BAŞLAYACAĞIM

spr olmus