bende burdayımmm

Ben hiç kaçırmam biliyosun ..:D

bende burdayım=)

43.BÖLÜM

Sevil’den;

Ekrem bavulları arabaya yerleştirirken Ayçin yanımdan uykulu bir biçimde geçip kendini arabanın içine attı. Önceki gece annesi ve anneannesiyle geç saatlere kadar oturmuşlardı. ‘’Cihanla Zeynep’in böyle karşılaştığına inanamıyorum.’’

‘’Ben de.’’ Son bavulumu da bagaja koydu. ‘’Ve şu anda Cihan’ın kafası çok karışık..Ama yeniden onunla görüşüp yüzleşmek istiyor.’’ Düşünceli bir şekilde yüzünü buruşturdu.

‘’Onu hala seviyor olmalı.. Yaşadıklarının çok zor olduğunu biliyorum ama sanki..Sanki iyi bir şeyler olacak gibi hissediyorum.Belki onlar için bir şans vardır.’’

Bana, yüzünde şefkatli bir gülümsemeyle baktı, elimi tutup dudaklarına götürdü. ‘’Eğer bir melek böyle söylüyorsa, o zaman mümkündür.’’ Dudakları, yaralarımın bıraktığı izler üzerinde dolaşır, kirpiklerinin arasından bana bakarken içimde tarifsiz bir sıcaklık hissettim.

Parmak ucuma kalkıp çenesinin altına bir öpücük kondurdum. Tam geri çekilmiştim ki Ekrem’in annesi, anneannesi ve Ecrin’in bize veda etmek için geldiğini gördüm.

‘’Her şey için çok teşekkür ederim.’’ Ekrem’in elini bırakıp Ecrin’e sımsıkı sarıldım, bu harika kıza duyduğum sevginin her geçen gün daha da arttığının farkındaydım ama artık onun benim için apayrı bir yeri olduğunu biliyordum.

Bizi birbirimize bağlayan, önemli, büyük bir ortak noktamız vardı.

Ekrem.

Tam ayrılmadan önce kulağıma yavaşça fısıldadı. ‘’O sana emanet birtanem.. Ne olursa olsun, sakın ondan vazgeçme..’’

Başımı gülümseyerek, onaylarcasına salladım. Onu asla bırakmayacağımı, bunu istesem de yapamayacağımı çok iyi biliyordum.

Ecrin kucağıma atladı ve dudağını sarkıtarak mırıldandı. ‘’Gitmek zorunda mısınız?’’

Yanağını elimin tersiyle okşadım. ‘’Sık sık ziyarete geleceğiz bitanem.’’

Gözleri yaşlarla dolduğunda, bu minik kıza duyduğum sevgi ve şefkatin yüreğimi doldurduğunu hissettim.

‘’Söz mü?’’

Ben cevap veremeden Ekrem kollarını ikimizin birden etrafına sardı, Ecrin’in ve benim alnıma birer öpücük kondurdu. ‘’Söz.’’

‘’Evet, söz.’’ Başımı salladım, üçümüzde sessizce gülüştük. Ecrin gülümseyerek Ekrem’in kucağına geçti, ben de Hüsna teyze ile vedalaşmak için döndüm.

Onu hiç beklemediğim bir şekilde buldum.

Ağlıyordu.

Yanaklarından çenesine akmakta olan bir damla yaşı kuruladı, bizi büyük bir mutluluk ve güvenle izliyordu. Onun yanına doğru seğirttim ve kollarımı boynuna doladım. ‘’Hüsna teyze.’’

‘’Teşekkürler Sevil.’’ Sesi buğuluydu. ‘’Oğlumun hayatı boyunca başına gelen en güzel şey olduğun için teşekkür ederim.’’ İtiraz etmek için dudaklarımı alamadım ama Hüsna teyze başını iki yana sallayıp ellerimi tuttu. ‘’Sen bir mucize gibisin.’’

‘’Deme öyle.’’

‘’Ama öylesin.’’ Yeniden kendine çekip sarıldı bana. Bir şey söylemedim, duyduklarım karşısında ne diyebilirdim ki? ‘’Kendine iyi bak, en kısa zamanda ben de döneceğim New York’a..’’ Yüzündeki yaşları Ekrem’e göstermeden silmeye çalıştı ama ben Ekrem’in bu küçük konuşmanın tamamen farkında olduğuna emindim. Arabaya bindiğimizde, yüzünde ki bilen bakış da düşüncemi doğruluyordu..

Greenport’ta o kadar güzel anılarım olmuştu, burayı öylesine benimsemiştim ki, içimden bırakmak gelmiyordu..

Ekrem’e döndüm. ‘’Yeniden geleceğiz değil mi?’’

Güldü. ‘’Elbette Sevil.. Ecrin’e söz verdik.’’ Göz kırptı ve elimi sağ elinin içine aldı. Kenetlenmiş ellerimizi izlerken, içimdeki hüzünün yerini mutluluğa bıraktığını hissettim.

Ellerine saglik cnm cok gzl olmus

Ohaa..Enaamm o kadar güzel olmuş ki..
Yine bayıldım..
En kısa zamanda yeni bölümü istiyorum haberin olsun..
:DDDDDD

SÜPERSSSİİİNNN

çok güzel olmuş cnm

çok güzel olmuş :D

diyecek kelime bulamıyorum yani "muhteşem" olmuş...okurken sanki ben yaşıyormuşum gibi :D

süperr olmuş cnm
devam =)

merakla bekliyom=)

kadırgalı_dünyagüzeli demiş ki:

diyecek kelime bulamıyorum yani "muhteşem" olmuş...okurken sanki ben yaşıyormuşum gibi :D

kelimesi kelimesine katılıyorum harikaydı

yine spr olmuş