Garsonun daha yeni getirdiği yemeklerimizi yemeğe başlamışken, bir yandan da Ayçin’e Cihan’ın Zeynep ile karşılaşmasını anlatıyordum. –Ekrem’den duyduğum kadarı ile.-
Salı günü, öğle tatilindeydik; bizde bunu fırsat bilerek Ayçin ile yeni açılmış bir Meksika lokantasında, yemek yemeğe gitmiştik.
‘’..Ve Zeynep de çıkıp gitmiş.’’
Ayçin söylediklerimi duyunca duraksadı. Şaşkınlıkla donakalmıştı. ‘’ Bu nasıl olabilir? Neden kimse beni hiçbir şeyden haberdar etmiyor?’’ Kızgınlıkla çatalını salatasına sapladı.
‘’Biz de daha yeni öğrendik zaten.’’ İçeceğimi dolduran garsona başımla teşekkür edercesine bir işaret yaptım.
‘’Peki, Cihan ne durumda?’’
Dudağımı ısırdım. ‘’Ekrem onunla konuşmaya gitti.’’ Çatalımı elime alırken düşünceli bir biçimde kaşlarımı çattım. ‘’Eğer bu olay Cihan’ı çok üzerse, dostları olarak yanında olmanız gerekecek.’’ Beni kendine ne kadar yakın gördüğünü bilmediğim için kendimi katmamıştım.
Ama sonuna kadar onun yanında olacaktım, çünkü Cihan benim için gerçekten önemliydi.
Ayçin gözlerini devirdi. ‘’Sevil sen de en bizim kadar onun dostusun.’’ Kaşlarını kaldırdı. ‘’Cihan seni çok seviyor, ve yanında ona destek olması için isteyeceği insanların başında geldiğinden eminim.’’ Elimde olmadan sırıttım. ‘’Sonunda itiraz etmeden beni dinlemeye başlıyorsun demek..’’ Durdu, eliyle masada ritim tuttu. ‘’Ekrem’le ilgili de beni dinlesen siz çok önce sevgili olmuştunuz!’’
Bu kez gözlerimi devirme sırası bendeydi. ‘’Ayçin, bu en doğru zamandı.’’
‘’Sanki ilk tanıştığınızdan beri ondan etkilenmemişsin gibi konuşma.’’ Yanağını avcuna yasladı. ‘’Siz harika bir çift oldunuz.’’ İç geçirdi.
‘’Teşekkür ederim.’’ Kıpkırmızı olmama rağmen gülümsememin daha da büyümesini engelleyemedim. ‘’Ayçin, ilk kez böyle hissediyorum, biliyor musun?’’
O da kıkırdadı ve masanın üzerinden uzanıp ellerini bileklerime doladı. ‘’İleride bir gün evlenirseniz, biz gerçekten de kardeş olabiliriz! Ve sizin çocuklarınız bana teyze derler, Cenker’e de amca. Bizim çocuklarımızla sizinkiler çok iyi dost olurlar ve aynı bizim gibi hiç ayrılmazlar..’’
Ayçin her zamanki gibi ileri seviyedeki hayal gücünü harekete geçirmişti; o son hız konuşmaya devam ederken söylediklerinin aslında ne kadar güzel olduğunu fark ettim. Sahip olmak için her şeyimi verebileceğim bir gelecekti bahsettiği; her ne kadar şimdilik tüm bunlar çok uzak görünse de belki bir gün.. Bir gün gerçek olurlardı..
‘’Ayçin biraz sakinleşir misin?’’ Kolunu dürttüm. ‘’Daha yeni sevgili olduk!’’
‘’Olabilir. Bu, o kurbağa yavrusu Ozan ile olduğundan bin kat daha parlak bir geleceği görmezden gelmemiz gerektiği anlamına gelmiyor.’’ Omuzlarını silkti. ‘’Size bakan herkes bunu anlayabilir.’’ Sesi ciddileşti ama gözlerindeki sıcacık bakış hala oradaydı. ‘’Ekrem’i nasıl değiştirdiğini, o içine kapanık, mutsuz adamın yeniden mutluluğuna kavuşmasına nasıl yardım ettiğini bilen herkes bunu anlar.. Seninle yeniden doğmuş gibi..’’
‘’O benim için tahmin edemeyeceğin kadar değerli Ayçin..Onu asla bırakmayacağım.. Ne olursa olsun incitmeyeceğim..’’
‘’Yapmayacağını biliyorum.’’ Elimi daha sıkı tuttu. ‘’Ve senden bir şey rica ediyorum, sakın onun sorunlarını çözeceğim derken kendininkileri ikinci plana itme. Onun da sana destek olmasına izin ver, problemlerini paylaş..’’
Yemeğin geri kalanında her zamanki gibi Ayçin ve Sevil sohbetlerimizi yaptık, ben ona patronun yapacağı açıklamayı merak ettiğimi anlattım, o da düzenlenecek yeni bir moda haftasında koleksiyonun nasıl tanıtılacağını; arada sırada çıktığımız öğle yemekleri hep eğlenceli geçerdi.
O gün anladım ki, ikimizin sevgilileri, farklı işleri, hatta belki bir gün farklı evleri olsa bile biz hiçbir zaman birbirimizden kopamazdık..
Restorandan tam çıkıyorduk ki, birinin adımı söylediğini duydum. Arkamı döndüğümde, Bora Arslan ile burun buruna geldim. ‘’Merhaba.’’
‘’Merhaba.’’ Yüzünde kocaman bir sırıtışla dengemi bulmama yardım etti. Elleri, gereğinden birkaç saniye fazla kalmıştı belimde. ‘’Ne hoş sürpriz.’’
‘’Sürpriz? Biz buna karşılaşma diyoruz.’’
‘’Ama ‘hoş’ kısmıyla bir sorunun yok herhalde.’’ Ellerini ceplerine soktu ve ağırlığı tek bacağına vererek dikildi önümde. ‘’Yanında o buz kalıbı olmadan sana rastladığımı sevindim.’’ Ayçin ile beni süzdü. ‘’Ayçin Terzioğlu?’’
‘’Merhaba Bora. Biz de tam gidiyorduk.’’
‘’Eve bırakmamı ister misiniz?’’
Kötü bir şey söylememek için dilimi ısırdım. ‘’Hayır, arabamız var. Sen eğlenmene bak.’’ Ayçin’i kolundan tuttum. ‘’hoşça kal.’’
Başını sanki çok eğleniyormuş gibi yana eğdi. ‘’Görüşmek üzre.’’
Ayçin ile beraber dışarı çıkarken, arkadan bir kıkırdama duyduğuma yemin edebilirdim.
'Buse'
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 411
Rep gücü : 427
Kayıt tarihi : 22/07/10
Nerden : İzmiiir (:
Kişisel İleti : Aref nabzını nasıL durdurdu? O sandaLyeLer nasıL düştü? O yüzük ağzına nasıL girdi? Babam böyLe pasta yapmayı nerden öğrendi.? :)
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ♥♥ KADERİN ELLERİ ♥♥ [46.Bölüm Sayfa 76] C.tesi Mart 12, 2011 7:25 am
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ♥♥ KADERİN ELLERİ ♥♥ [46.Bölüm Sayfa 76] 
Nerden
Kişisel İleti
