3. BÖLÜM
Ekrem;
Hemen yanına gittim.Hava çok soğuktu.Nabzına baktım.,yavaşlamıştı.
Üzerimdeki montu çıkarıp etrafına sardım.Soğuk bedenini tek hareketle ve kolayca kaldırdım.
Ardından Cihan geldi.Sevil'i hemen kollarımdan alıp arabasına doğru yürümeye başladı.Zorlandığı belli oluyordu ama yardım etmeme izin vermedi.
Ayçin iyice paniklemişe benziyordu.Hastaneye doğru yola çıktık..


Ayçin;

Sevil fiziksel olarak iyiydi.Sadece biraz üşütmüştü.Ablasına haber verip vermemekte başta kararsız kaldım ama daha sonra söylememeye karar verdim.Sevil için endişeleniyordum,haklıydımda..Son günlerde o eve sık sık gittiğini biliyordum ama bir şey söyleyemiyordum.

Bu gece Cenker'de bizde kalmasını istedim.Beni fazlasıyla sakileştiriyordu.Cihan'da kalmak istediğini söyledi fakat ben buna gerek olmadığını, en küçük bir olaydan bile onu hemen haberdar edeceğimi söyleyip Ekem ve Cihan'ı yolcu ettik..

Salona geçtik.Başımı Cenker'in omzuna yasladım...
''Sevil uyuyor mu?''
''Evet..'' dedim.
Kısa bir sesiizlikten sonra;
''ÇOk zor şeyler yaşamış gerçekten!''
''Evet..Bazen kendimi onun yerine koyuyorumda..dayanamazdım heralde!''
''Ama maddi yönden hiç sıkıntı çekmedinz?''
''Evet çekmedik.Ailesindende büuük bir miktar para miras kaldı ama kuruşuna dokunmadı.Ablasıda..Zaten ablasının ihtiyacı yoktu kocasının şirketi var zenginler yani..''
''E o parayı harcamadıysa butiği..?''
''Eniştesi ve ablasının hediyesi.Biraz zor oldu ama en sonunda kabul etti!''
''Bayağı ilginç bir hayat..''
''Evet fazla ilginç ve hüzünlü..''

Daha sonra yukarıdan Sevil'in çığlıklarını duymayabaşladık.Hemen yerimizden fırlayıp yukarıya çıktık.

Yine kabus görüyordu.Uyandırıp su içirdim.Cihan'ın verdiği haplardan birini içirdim.Tekrar uykuya daldı.Sessizce odadan çıktık.

''Daha önce böyle olmuşmuydu?'' diye sordu Cenker.
''Evet.Ama önceleri daha sık oluyordu.''
''Rüyasında ne görüyor acaba?''
''Hiç anlatmadı.Bende sormadım.Zaten anlatmezdeda.Ama bana klırsa kaza anıyla ilgili bir şeyler görüyor.''



Sevil;

Gözlerimi araladığımda kendimi yüz yıldır uyuyormuş gibi hissediyordum.Her yerim uyuşmuştu.Yatağımda doğrulup zorla yutkundum.Yavaşça odadan çıkıp merdivenlerden inmeye başladım.Salona girdiğimde Ayçin ve Cenker'in sarılıpuykuya daldıklarını gördüm.Yine sessizce mutfağa doğru giderken kapı tıkladı.Ev sessiz olmasa bu sesi asla duyamazdım.Kapıyı açtım.Mavi gözleri beni iyice inceledikten sonra;

''Sevil!?''
''Geçsene içeri.Dışarda bekleme.''
Ona mutfağı gösterdim.çünkü gerçektem açtım.
''Ayçin'le Cenker nerede?''
''Onlar daha uyuyorlar.''
''Senn.. İyi misin?''
''Evet..''
Ardından Ayçin ve Cenker mutfaktan içeri girdiler.Sesimize uyanmış olmalıydılar..
''Günaydın!''
''Günaydın.'' dedi Ayçin.
''Sen hangi ara uyandın ve sende hangi ara geldin?''
Ekrem'le aynı anda.
''Az önce!'' dedik.
Bu gerçekten komik bir durumdu.Hep beraber gülmeye başladık.
Tekrar KAPI!!
''Ben bakarım.'' dedi Cenker.
Gelen Cihan'dı.Yanağıma bir öpücük kondururken;
''Günaydın aşkım!Nasılsın?''
Normalde bu kadar samimi değildir Cenkerler'in yanında.Değişen neydi?Sanki birine nisbet yapıyordu.

''İyiyim..'



Ekrem;

Hep beraber kahvaltı yaptık.Daha sonra Cihan'a bir telefon geldi ve özür dileyerek gitti.Hangi iş sevdiği kadının sağlığından önemli olabilirdiki?
"Siz içeri gidin,biz masayı toplayıp geliyoruz." dedi Ayçin.
Salona geçince başta huzursu...z bir sessizlik oldu.
"Ben dünkü yaptığım eşeklik için özür dilerim!" diyerek lafa girdim.
"Hangisi?"
"Sevil çok kötüsün ya!En son yaptığım şeyden bahsediyorum!"
"Ha yaptığın tüm eşeklikler arasında bir tek onda suçun yoktu işte!"
Gözüme önümdeki sehpanın üzerindeki tavla çarptı.
"Tavla oynamayı biliyor musun?" diye sordum merakla.
Cenker ve Ayçin kapıdan içeri girdiler.Son sorduğum soruyu duymuş olmalıydilar.
"Ekrem ne yaptın ya?Bu soru Sevil'e kavgada bile sorulmaz!"
"Ya demek oynayabiliyor?"
Şu an sinirlendiği her halinden belliydi.Bu hali hoşuma gitmemiş değildi..
"Bakalım oynayabiliyor muyum?" dedi ve tavlayı önüme koydu..
Ona dünü unutturabilmek,gözlerine yerleşmiş hüznü silebilmek için herşeyi yapabilirdim şu an.

Ama benim asıl anlamadığım daha dün tanıştığım biri için bunu neden istiyordum??



Sevil;

Doğruyu söylemek gerekirse Ekrem zorlu bir rakipti.Ama tavlayı tam anlamıyla öğrendiğimden beri kimseye yenilmemiştim,yine öyle oldu.Uzun zaman sonra ilk defa bu kadar eğlenmiş ve huzurluydum.

Ayçin bu gün butiğe gitmeme izin vermedi.Tüm ısrarlarıma rağmen!Anlaşılan sıkıcı ve kabus dolu bir gün beni bekliyordu!



Ekrem;

Ben arabayı kullanırken Ayçin'in bana gülümseyerek baktığını farkettim.

''Ne oldu Ayçin?''
''Çok çok teşekkürler Ekrem!''
''Ne için?''
''Sevil uzun zamandır bu kadar eğlenerek tavla oymamamıştı.''
''Ah yapma teşekküre falan gerek yok!Hem o da benim ... arkadaşım değil mi?''
''Evet arkadaşın.Yani Sevil'in tersliği tutmadığı sürece! :D''


Sevil;

Mutfağa girmiş kek,kurabiye birşeyle yapmaya karar vermiştim.

Bir mesaj geldi.Cihan'dandı.''Bu sabah çok önemli bir işim çıktığı için gitmek zorunda kaldım özür dilerim.Bu akşam bana gel uzun zamandır yalnız kalmadık..''

Gitmek istemiyorum!Ama hayırda diyemem!

Tekrar işimin başına dönmüştüm ki bu kezde telefonum çalmaya başladı..

-

İstanbulda kimim var?

Kimin için bu toz duman?

İstanbulda neyim var?

Ne kaldı ki kalabalıktan?


SON

DEVAMI 4. BÖLÜMDE! :D <3

muhteşem olmuş cnm dvm

4. BÖLÜM
''Alo abla?''

''Sevil sen kaç gündür nerelerdesin?Sesin solupun çıkmıyor!''

Eyvah!Ayçin dün yaşananlardan bahsetmiş olabalar miydi?

''İ-işler biraz yoğunduda ablacım.''

''Sevil sen çok çalıştık bu sıralar.Biraz buraya gelde tatil yap.Hem buralar sıcak.

''Ama şimdi o kadar...''

''İtiraz kabul etmiyorum Sevil!Birkaç gün içerisinde buradasın!'' diye lafa karıştı eniştem.

''Ama enişte..''

''Seviill geliyorsun dedim o kadar'İstersen ben gelip alıyım yada şöfor falan gönderiyim?''

''Gerek yok ben gelirim..''


Gitmek istemediğim bir yer daha!

Şimdi buradaki işimim bitirip butiğe gidiyim.Hem iyi bir bahane!


Ayçin;

Butik bu gün sakindi.Elinde paketle Sevil içeri girdi.

''hayrola Sevil?!''

Elindeki paketi sallayarak;

''Konuşmamız gereken şeyler var.Hem bak sana bir sürü mama yaptım.'' dedi gülümseyerek.

Paketi sehbanın üzerine koydu ve karşılıklı koltuklara oturduk.

''Siz gittikten sonra ablamla eniştem aradı.''

Yüzümü ekşittim.Eniştesinden pekde hoşlandığım söylenemezdi.Sevil de anlamıştı durumu.

''Enişteme bende bayılmıyorum ama ablam..''

Cümlesini devam ettirmesine gerek yoktu.

''Orada kısa bir tatil yapmama içni çok ısrar ettiler..''

Gitmek istemediği belliydi.Benim itiraz etmemi bekliyordu heyecanla ama bu tatil ona çok iyi gelebilirdi.

''Aslında hiç fena olmaz Sevil.Biraz dinlenirsin.''

''Biraz derken ne kadar?''

''Aylarca değil merak etme!Sadece bir kaç hafta!Hem çabuk gelmezsen ben seni özlerim!''


Ekrem;

''Ekrem hadi yemeğe çıkalım artık!Çok acıktım!''

''Valla bende acıktım Cenko!''


Ayçin'i almak için önce butiğe indik.Burayı seviyordum.Nedeni neydi peki?

Sevil'in tatil yapması gerekmiyor muydu?

Ayçin bakışlarımdaki soruyu anlamışçasına cevap verdi.

''Evde tutamıyorum işte!Bu arada beyler bu öğle yemeği Sevil'den!'' dedi gülerek.

''Hayret Sevil senin insanlara laf atmaktan başka becerilerin var mıydı?Ayçin zehirlenmeyelim?''

''Ha ha ha ha!'' dedi Sevil sinirle.


Sevil;

Kapıyı Cihan açtı.Elinde içki bardağı vardı.Yanından geçerken üzerine sinmiş alkol kokusunu almamak imkansızdı.Ama yinede hiç bir şey söylmedim.Hatta salona girdiğimde sehbanın üzerindeki büyük içki şişelerinden birinden kendimede doldurdum.Koltuğa oturduğumda Cihan'da yanıma oturdu.

''Sen içer miydin?'' dedi.Sesinde meraktan eser yoktu.

''Normalde hayır.''

''Şimdinin özelliği ne peki?'' dedi yüzünü yüzüme çevirirken.

''Mutsuzum.''



Tam yüzünü yüzüme yaklaştıracakken.

Telefon!Bazen gerçekten bu telefona minettar kalıyordum.

''Alo?''

''Alo Sevil?Ben Ekrem!''

''Ekrem?!''

İyide ben ona numaramı vermemiştim.Ahh!Tabiki Ayçin!

''Ya ben senin numaranı Atçin'den aldım.Sorun olmaz değil mi?''

Tamda tahmin ettiğim gibi!

''Yoo hayır.Sen bir şey mi söyliycektin?''

''Aaa evet.Eğer yarın müsaitseniz sizi yarın yemeğe davet edicektim.''

''Sen mi yapacaksın?''

''Evet!'' dedi.Gülüşünü duyabiliyordum.

''İmtikamım acı olucak!''

''Yani geliyorsun?''

''Aslında bilmiyorumÖnce Ayçin'e sormam gerek..''

''Yengeciğimle biraz önce konuştu.O geliyor.''

''E o zaman bende geliyorum!''

''Aman maşallah maşallaaah!Öyle yemekler yapacağımki parmaklarınızı yiyeceksiniz!''

''Hadi bakalım!Görelim!''


Telefonu kapattığimda Cihan yüzünde garip bir ifadeyle beni izliyordu.

"Ekrem'le ne zamandan beri bu kadar yakınsınız?"

"Ne yakınlığı Cihan?"

..."Öyle aramalar, şakalaşmalar,yemek yapmalar ne oluyo öyleyse?"

"Sen iyice kafayı yedin Cihan!Sen hiç bir kız arkadaşınla yemeğe gitmedin mi?"

"Aynı şey değil!" diye bağırdı.

"Sen iyi değilsin!" dedim ve çantamı alıp yerimden fırladim.Fakat Cihan kolumdan tuttu.

"Ben gayet kendimdeyim o çocuğun sana nasıl baktığını gördüm!"

"Nasıl bakıyormuş?"

"O sana ... aşıkmış gibi bakıyor!"


Bir süre duraksadım.Doğru olabilir miydi?Ahhh!Saçmalama Sevil!Sadece 2 gündür seni tanıyan birisi sana mı aşık olacak?

Ona doğru eğilip,yüzümü yüzüne yaklaştırdım.

''Sen tam bir paronoyaksın!'' dedim ve arkama bakmadan evden çıktım.


**2 GÜN SONRA**

Cihan dünden beri arayıp duruyor.Ama hiçbirini açmadım.Son çare olarak telefonumu kapatıyordum.Eve veya dükkana geldiğinde kendime girecek birer delik buluyordum.

En başında onu gerçekten yani onun beni sevdiği gibi sevmeye çalışıyordum.Çünkü onun bu sevgiyi hakettiğini düşünüyordum.Ama olmadı işte sevemedim.Zaten artık onun bu sevgiyi hakettiğine dair şüphelerim var.

Ekrem'in yemeklerine gelince, eğer çalışırsa iyi bir ahçı olabilir hatta daha fazlasını ama gece boyu onu sinir etmek için yorum yaptım ama tam tersine bu yorumlar onu mutlu etmekten başka bir işe yaramadı!Ters tepki dedikleri şer bu muydu acaba?



**1 HAFTA SONRA**

Antalya'ya geleli 5 gün oldu.5 gündür Cihan binlerce kez aradaı fakat hiçbirini açmadım.Çoğu zaman telefonumu kapatmayı tercih ediyorum.Sadece Ayçin'le konuşurken açık oluyor.Bir kaç kez de Ekrem aradı.

Günlerim deniz sefaları,çeşitli geziler ve küçük yeğenlerimle geçiyordu.

Sabah uyandıpımda kimse yoktu evde.Daha doğrusu ben öyle sanıyordum.Ablam çocuklarıda alıp alışverişe gitmiş.Üstümde geceliğimle merdivenlerden aşağı iniyordumki, eniştemi gördüm.

Salonda televizyonun karşısına oturmuş sabah sabah bira içiyordu.Hemen dönmeye davrandım.O da beni görmüştü.Apar topar kaçmayı yakıştıramadım kendime,ayıp olacaktı.''Günaydın.'' dedim gönülsüzce.

''Sevil.'' diye mırındandı üzerimde gezinen bakışlarıyla.

''Ne kadar benziyorsun ablana!''

Bu kadarı çok fazlaydı.

''Bir kahve alıyım ben.'' diye mutfağa yürüdüm.



Öfkeyle titreyen ellerim fincanla tabağı üstüste koymakta zorlanıyordu.İşte o anda soluğunu ensemde duydum.Kollarıyla arkadan sarılıvermişti.Tüm gücümle ittim.Sarsıldı,sendeledi, geri geri gidip mutfak masasına dayandı.Tekrar üzerime doğru geldi.Anaktarın sokak kapısının kilidi içinde dönmesi bile kendine getiremedi onu.Son bir gayretle üzerimden itip geri çekildiğinde mutfak kapısının eşiğinde sıralanmış, şaşkınlıkla izleyen ablam ve çocukları gördüm.Ne biyik bir utanç!

Mutfaktan çıkıp odama koşmamla üstüme bir şeyler geçirip dışarı fırlamam arasında iki dakika geçti geçmedi..


Ekrem;

Bu gün klinikten her zamankinden geç çıktım.Cenker ve Ayçin yemeğe gitmişlerdi zaten.Sokağa indiğimde ilk olarak butiğin kapısını açmaya çalışan bir yandanda hıçkırıklara boğulmuş bir kadın dikkatimi çekti...

-

Durup düşünmeye zamanın olur mu?

Yitirmeden anlamaz insan

Sevdiklerin yolun sonunda

Sarıl her fırsatında o insana,

Arkasından ağlayan olma

Geri getirmez çok ağlasan da!



Uyur… Uyur belki hep yanında

İlk sevgilin kendi solunda

Her hatıra asılı duvarında

Ömür… Ömür sanki bi kara kutuymuş

Günü gelince herkesin açılmış

Ama sorarsan hep geç kalınmış...



-SON-

DEVAMI 5. BÖLÜMDE..

yeni okuyucu :D
çok güzel olmuş
son bölümdeki sahne " eroinle dans" ı çağrıştırdı bana xD
süper :D

çok güzel olmuş ellerine sağlık devam:)

Çok güzL oLmuş cnm ynei okuyucu (:

çağlacım burda bi kaç bölüm fazla yaz sayfadakilere söylemem xD

harika olmuş..

süperrrr.......................

son 3 bölümü yeni okudum harkaydı y.b

dvm :D

Çok teşekkürler..
Fatmnur sen çok fenasın! Ama üzgünüm önce sayfaya yazıp yayımlıyorum daha sonra buraya kopyalıyorum canım
Yeni bölüm en kısa zamanada geliyor..

:D ya çok kötüyüm di mi

evet çok kötüsün teşekkürler bu arada <3

:D

5. BÖLÜM
Belki son defa,

Belki yıllardan sonra,

Sırlar içinde korkarım anlatmaya,

Aşk alır beni,kandırır beni,

Küçük bir çocuk gibi,

Sen güzel kadın,

Hiç mi mutlu olmadın?

Hiç mi sevmedin?

Hep mi yarım kaldın?

Belki bilmeden bekledin beni,

Seni bana kader getirdi...



Sevil;

Tüm ailem olan ablamı bu sabah kaybetmişmiydim yani?

Hayatta tek başıma,yaşama sebepsiz..

Eve gitmek istemiyordum, bu yüzden butiğe gittim.Çünkü Ayçin'in tüm sorularını cevaplayacak kadar güçlü değildim.Zaten ona herşeti anlatınca ortalık iyice karışacak...



Ekrem;

Sessizce yanına yaklaştım.Daha önce Sevil'i hiç böyle görmemiştim.Elimle yavaşça omzuna dokunduğumda;

''Dokunma bana!'' diye bağırıp geri çekildi.Oysa daha yüzümü bile görmemişti.Göz yaşları sokak lambasının altında parlıyordu.

Nazikçe omuzlarından kavradım.Gözlerime bakmasını sağladım.

''Sevil'Sevil'Ben Ekrem.Bak ben sana zarar vermem.''

Daha sonra hıçkırıklar içerisinde kollarını boynuma doladı.Bedeni buz gibiydi.Ürperdim ama belli etmedim.Teni..Teni şeker gibi kokuyordu.Bende sıkıca sarıldım ona..Peki neden ona ölesiye sarılma isteği duyuyordum?

Bunları düşünmenin zamanı değildi..

''Tamam canım.Güvendesi.Sakin ol!''

Birkaç dakika sonra geri çekildi.Gözyaşlarını silmekle uğraşıyordu.

''Hadi seni eve bırakayım!'' dedim.

''Hayır ben bu gece burada kalacağım.'' dedi ve kapıyı açtı , içeri girdi.Arkasından bende içeri girdim kapıyı kilitlrdikten sonra Sevil'in peşinden arka bölmeye doğru gittim.

Sevil'i bu kadar üzen şey neydi?Ne yaşamıştı?Meden burada kalmak istiyordu?

Bunlara benzer birçok soru sormak istiyordum amayapamazdım.Belki kendi anlatırdı.

Oturduğu koltukta yanına oturdum.

"Git" dedi.

"Gitmeyeceğim!" dedim.

Onu bu halde bırakamazdim.

..."Neden?" diye sordu.Gözlerini kapatıp başını geriye doğru yaslamıştı.

Bunu ağlamamak için mi düşünmek için mi yaptığını anlayamamıştım.

"Çünkü gerçekten iyi değilsin ve birine ihtiyacın var!"

Sustu.Çünkü o da biliyordu ki haklıydım.

"Neden eve gitmek istemedin?"

"Çünkü kendimi Ayçin'e herşeyi anlatacak kadar güçlü hissetmiyorum!" dedi usulca.Gözleri hala kapalıydı.

"Ama bana anlatman için güçlü olman gerekmiyor. Istediğin gibi anlatabilirsın ağlıyorsun değil mi?Hem belki bir çözüm yolu buluruz.."

Gözlerini açıp bana minnet dolu bakışlarıyla baktı....

''Nasıl anlatacağımı bir bilsem...Hem keşke bir çözümü olsaydı.''

''Yaşadığın gibi..Hem anlatmadan bilemeyiz çözümünün olup olmadığını.''

Yüzünde önce bir alaycı gülümseme oldu ardından çok sert bir ifade aldı.Güçlü görünmeye çalışıyordu.Fakat en sonunda pes edip başını yavaşça omzuma yasladı.

''Bu sabah tüm ailem olan ablamı kaybettim sanırım!''

''Na-nasıl?''

İçindeki nefreti kusarcasına tüm yaşadıklarını anlattı.En sonundada yüzünü tamamen omzuma gömdü.

''Çok utanç verici!''

Onu geri çektim ve yüzünü ellerimin arasına alarak..

''Saçmalama Sevil eğer burda utanması gereken biri varsa o da enişten olacak hayvan!''

Eğer o adam elime geçerse hiç düşünmeden gebertebilirdim iyi bir derside haketmişti ama şu an Sevil'i sakinleştirmeliydim.

''Ablan..bir şey söylemedi mi?''

''Hayır..Zaten hemen çıktım geldim..'' yüzünü yavaşça omzumdan çekti.

''Aramadı mı?''

''Bilmiyorum telefonum sessizdeydiı..''

''Bence bir bak..''

Çantasınnın içinden telefonunu çıkarttı.Ekranda '20 Cevapsız Arama.' yazısı belirdi.

''Hepsi Cihan'dan.'' dedi ümitsizce.

''Sen..Cihan'la konuşmuyor musun?''

''O mesele çoktan kapandı.''

Telefonu birden çalmaya başladı.

Sevil bu kez telefonu tamamen kapattı.

''Kim?''

''Cihan..''



Sevil;

Ekrem'in sanki dili tutulmuştu.Sadece susuyordu.Daha sonra o masmavi gözleri gözlerimle buluştu.Gözlerimi kaçırdım.Omuzlarımdan nazikçe tutup başımı dizlerine koydu.Koltuğun başındaki yorganı üzerime örttü.

''Biraz uyu,dinlen.Çok yıpranmışsın bu gün.'' dedi.

İtiraz edemedim.Hem neden ediyim ki?Yavaşça ablamın öğrettiği şarkıyı söylemeye başladım.Fısıldıydı daha çok.Benimle beraber Ekrem'de söylemeye başladı aynı şarkıyı.Bir yandan saçlarımı okşuyordu.Bunu farkında olmadan mı yapıyordu?Bilemiyorum..O kadar güzeldi ki..Büyülüydü herşey..Gereğinden fazla huzurluydum ve kendimi gerçekten güvende hissediyordum Ekrem'in yanında.Şarkımız bittiğinde ikimizde ağlıyorduk.

''Sen nereden biliyorsun bu şarkıyı?'' diye sordum.

''Annem öğretmişti.Sen?''

''Ablam öğretmişti onada annemle babam öğretmiş.''

Bir süre konuşmadı.

''Ayçin gelmeden önce çıkar kahvaltı yaparız dışarıda daha sonra Ayçin butiğe gidincede seni eve bırakırım olur mu?''

''Olur..''





Ekrem;

Sevil uyumuştu.Çok güçlü görünüyordu ama camdan bir bebekti resmen.İnsan dokunurken bile kırılmasından korkuyor.Elimi son kez yüzüne değdirdim, başının altına bir yastık koyum ön tarafa çıktım.

Saaat gece 1 civarlarındaydı.Saati umursamadan Cenker'i aradım.

''Alo?Eko?'' Uyumadığı sesinden belliydi.

''Cenker ben sana bir şey soracaktım..''

''Sor da ne bu acele?Sabah soramıyor muydun?''

''Önemli işte!..Hani Sevil'in eniştesi var ya onun adını,şirketini,adresini falan biliyor musun?''

''Nerden esti?Hayrola?''

''Lazım işte!''

''Bu işte bir iş var ama neyse yakında çıkar kokusu.Adamın adı Anıl Demir.Demir Holding işte.Ama adam sağlam papuç değil.''

''O kadarını biliyoruz.Numarası falan?''

''Bilmiyorum..''

''Şirket nerde?''

''Ana bina burada."

"İşte bu iyi.Sağol Cenko!Gece gece rahatsız ettim ama..''

''Önemli değilde sen ne yapıcaksın?''

''Yarın anlatırım.Neyse İyi geceler!''

''İyi geceler.''



Telefonu kapatıp tekrar Sevil'in yanına gittim.O kadar masum ve huzurlu görünüyorduki!Uyumaktansa onu izlemeyi binlerce kez tercih edebilirdim.Birkaç saat sonra ilginç bir şey farkettim.Sevil uykusunda konuşuyordu.Önceleri ne dediğini anlamıyordum ama son dediği çok netti.

''Ekrem!''



Sevil;

Sokaktan gelen gürültülerle gözlerimi açtım.Ekrem karşımdaki koltuğa oturmuş beni izliyordu.

''Korkmana gerek yok prenses!Sokaktan geçen ayaşlardan ya da tinercilerden biridir giderler şimdi.Hem ben kapıyı iyice kilitledim.''

Başımı salladım.Ekrem tekrar uyumamı söyledi ama uyumak istemiyordum.

Son duyduğumuz sesle Ekrem'le aynı anda gözlerimiz buluştu...

-

Gözlerim doluyor gecelerde

En yalın en küçük hecelerde

Dilimin ucuna geldiğinde

Söyleyemiyorum..

Zaman öyle akıp gidiyorken

Sana deli yüreğim biliyorken

Şeytan diyor ki dök dilinden

Söyleyemiyorum..



-SON-

çok güzel olmuş canım bayıldım ellerine sağlık:)

Teşekkürler! :D

harika olmuş süper..