Merhaba!
Ben size karanlıktan seslen kişiyim.
Ah,çoğu kişi beni görebiliyor aslında...
Ama ben...Göremiyorum!
Aslında bu yaklaşık 1 yıldır böyle.
Ama ben alıştım!
Asla bundan nefret etmiyorum.
Sonuçta benim alnıma da bu yazılmış.
Aslında bende bir yetenek var.Hislerim kuvvetli.
Biliyorum,ne kadar saçma!,diyorsunuz,şu anda.
Ama böyle işte.Sadece ben değilim ayrıca,çoğu görme engelli de yapabiliyor bunu!
Çoğu kişi benim engelli olduğumu bilmiyor.Okulda ki kişiler benim tek başıma yürüdüğümü görünce engelli olduğumu bile hissetmiyor.
Ben mutluyum.Bazı kişiler yanımda pot kırdığını zannediyor,çünkü bana şuna baksana falan diyorlar.
Ama ben her zamanki mutluluk oyunumu oynuyorum.Pollyannacılık bir bakıma.
Ama benim dostlarım var.En yakın arkadaşım Sevil bir kere.Onla çocukluktan arkadaşız.
Ben onu engelli değilken gördüğüm için tanıyabiliyorum.
Bir de ağabeyim var,adı Cihan...
Bana bir şey yapan olursa,hemen o kişinin kafasını kırar!
Ne güzel değil mi?
Böyle dostlarım olunca zaten gözlerin kör olmuş,kimin umurunda arkadaş!
Çok konuştum belki,bıktınız.
Ama anlatacağım çok şey var.
Bizim hikayemize var mısınız?
Ha,diyorsunuz ki bir de arkadaşların senin kör olduğunu öğrenince ne yapıyor?
Bazıları üzülüyor ve benden zamanla uzaklaşıyor.
Bazıları "Yaaa" diye üzülme numarası çekiyor,ama sonra hemen çekip gidiyor.Bazılarının bu şekilde olunca adını bile söylemiyor,hemen mazeret uydurup kaçıyorlar.
Ama Sevil var ya..O beni asla bırakmaz...
Önce size Sevil'den bahsedeyim:



Sevil benim tek dostum.
Bana yardımcı olan,hep yanımda olan kişi.
Aynı evde kalıyoruz.
O olmasaydı yaşayamazdım sanırsam.
Resminde de gördüğünüz gibi;
ÇOK TATLIII!
Bayılıyorum onun fındık suratına.
O da benim mutluluk oyunuma katılıyor.
Benim kör olmamı umursamıyor bile.
Ben onu fındık suratım diye severim -ki suratını şu anda göremesem bile.
O da bana eskiden Aşık derdi.Çünkü o kadar şaşkınım ki aşıklar bile bu kadar değildir.Yani değildi.
Şimdi de bana Kör Aşık diyor.
İlk başlarda üzüleceğimi sanıyordu,ama bana böyle seslendikçe,ben huzura ulaşıyorum ya..
Umursamıyor sonuçta.

Bir de abim var!



Tamam biraz tipsiz olabilir.
Ama o benim bir tanem.
Benden onun ay parçasıyım yani...
Öncelikle söyleyeyim.
Ona bir şey yapacak olanı öldürürüm.
Gözlerim kör olsa bile!
Çok felsefik konuşur.
Lisedeyken buna süzme derlerdi.
Valla!Çünkü,aramızda kalsın biraz salaktı,yani...
Ama şimdi avukat oldu ablası.Ya da ablaları abileri.
Ben bir 5 yaş büyük.
Bende daha üniversiteyim ya!
Bir an önce büyüsem keşke.
Neyse..Ben şan bölümündeyim.
Şarkıcı olacağım yani...
Küçükken bir arkadaşım bana kadırgalı derdi.Adı Kerem miydi,neydi?
Hala öyleyim aslında.
O çocuk ne oldu acaba?diye merak ederdim taaa ki o güne kadar!

O gün hangi gün mü?

Durun onu da anlatacağım,ama biraz yoruldum.Gözlerimi yormamam lazım.

Adım mı?
Tanıştığımıza memnun oldum,ben Ayçin!

2.Bölüm:Aşkın ilk halleri.

Evet,geldim.Belli anlatımlarımdan herkes sıkılmış.Hiç kimse ısrar etmiyor.Ama ben anlatayım.
Tamam,o günü size anlattım.Ama hiç bir şey normal değildi.
Ekrem bir anda en yakın arkadaşlarımdan biri olmuştu.
Sevil'le anlaşamıyorlardı ama.
O ikisi beraberken olan gerilimi göremesemde,kokusunu duyabiliyordum.
Cenker?Ondan hiç haberim yoktu.
O günün ertesi günü Ekrem bizi evden almıştı.Kapıda abimle karşılatık.
Ekrem'i o da sevdi.
Sonra hemen bir davasına yetişmek için gitti.N'apıyoruz diye bakmaya gelmiş.
Başımızda erkek görünce de rahatladı tabii.
Neyse..O gün okula gittiğimizde,Ekrem'in Cenker'i merak ettiği her konuşmasından beliydi.Sürekli etrafa baktığı da belliydi.
Tamam,ilk okula gelişimizden başlıyayım.

S:Ayçin,benim dersim var en iyisi ben hemen gideyim.Burada durursam geç kalacağım.
A:Peki.
S:Ekrem.
E:Hı?
S:Ayçin'e iyi bak tamam mı?
E:Ya,merak etme yaaa..Ona çok iyi bakarım.
S:Neyse,güle güle.
E:Güle güle.
A:Güle güle.

Aradan bir kaç dakika geçti.Biz de derse geçtik.Ders bitince de kantine indik.

A:Ekrem?
E:Efendim?
A:Bana dünya'dan bahsetsene biraz.
E:Ne deyim?
A:İnsanlar..Nasıllar?Yani...Biliyorum ama...Son 1.5 yıldır nasıllar?
E:Aslında..İnsanların çoğu kötü oluyor be Ayçin.Onun için senin bu dünyayı görmemen daha güzel.Mesela...Ben senin yerinde olmayı çok isterdim.
A:Ekrem?
E:Hı?
A:Nasıl birisin?
E:Yakışıklıyım ya...
A:(gözlerini devirir.)(sessizce)Sen küçükkende böyleydin zaten!
E:Hı?
A:Yok bir şey.Peki...ııı..
E:Ne?Sen bir şey merak ediyorun.Hadi çıkar ağzında ki baklayı.
A:Cenker...O nasıl biri?
E:Hımm...Valla onunda kimse eline su dökemez.Yani..o da yakışıklıdır.İyi çocuktur.Karizmaysa karizma yani.Tüm kızlar.Cenker Cenker!Ama yani kusar o.
A:Efendim?
E:Yaa...O heyecanlanınca kusuyor.Yani bir kaç haftadır yok.Se....sebebini bilmiyorum(Seni görene kadar diyecekti).
A:Hımmm...Ekrem?
E:Efendim?
A:Sen Sevil'den hoşlandın mı?
E:Ne..Ne alakası var ya?!Manyak mısın?Yok öyle bir şey.
A:Emin misin?
E:Yok...sanırım...Offf..Evet!Ama söylemeyeceksin!
A:Merak etme...Ekrem?
E:Hı?
A:Cenker dün niye kızdı?
E:Ya..O se-
S:Ayçin!Ekrem!
E:N'oldu ya?!
A:Ne olmuş?Ne olmuş?
S:Ya..Cenker derse geldi.
A:(Gülerek)Gerçekten mi?
E:Eee?
A:Sonra?
S:Ya bir susun!Sonra...Gitti.
E:Gitti mi?
A:Gitmiş mi?!İnanmıyorum ya!
S:Ya,öğretmene bir kağıt verdi.Biz de yeni sergileyeceğimiz oyuna çalışıyorduk sonra gitti.
A:Bir şey olmadı mı yani?
S:Oldu,oldu.Şimdi....... bir tiyatro oyunu sergileyecektik ya hani.?"Kalbimizden Dökülen Yapraklar"(tamamen attım)..Onda o başroldü ve gelmiş geçmiş en iyi tiyatro oyunuydu.Çok iyi bir drama.Ama o sanırım rolünü bırakmış.
E:Ne!
A:Sen nereden anladın?
S:Öğretmen dedi ki "Yeni başrol seçmeleri yapılacaktır.Cuma gününe hazır olun!" dedi.Ohh,anlattım sonunda.
E:Ya bu çocuk beni deli edecek!
S:Niye bıraktı sen biliyor musun?
E:Biliyorum.Ama size söyleyemem.
A:Niye?
E:Çünkü,o benim en yakın dostum ve ben ona ihanet edemem.(gider)
A:Nasıl yani?
S:Nasıl ya?
A:OoO hiç birşey anlamadım.1.si Cenker niye dün o kadar sinirlendi?2.si neden rolünü bıraktı?
S:1.si Bence Cenker seni dün Ekrem'den kıskandı.2.si Bence seni kıskanmasıyla alakası var.
A:1.si Cenker beni niye kıskansın?2.si Beni kıskandysa bile niye rolünü bıraktı?
S:1.si Cenker sana kör kütük aşık.Bunu anlamadıysan yuh sana!2.si Bunu bende daha anlamadım ama bence seninle alakalı bir şey.
A:Bence bu 2. si benimle alakalı değil.NE!Ne dedin sen!Cenker bana mı aşık?!Bak,Sevil.Biz daha onla dün tanıştık.
S:Bence o seni çok önceden seviyordu.
A:Ama benim göremediğimi bilmiyor.
S:Eee,çoğu kişi fark etmiyor.
A:Üfff,Ekrem'i ara bana ver.
E:Alo,Sevil?
A:Ben Ayçin.
E:Efendim,AYÇİN?

Fark etmedim sanmasın,adımı bastırarak söyleyip,Cenker'e gönderme yatığını fark etmiştim.

A:Cenker'i buldun mu?
E:Ha...Evet!Ah!
A:N'oldu?
E:Cenker vurdu.
A: :D
E:Eee,n'olmuştu?
A:Nerdesiniz?
E:Şey...
A:Yada dur Sevil'e veriyorum,ona tarif et.
E:Tamam.
S:Ekrem?
E:Bak,şurdayız............................,tamam mı?
S:Ta-Kapattı.İnsan bir merhaba der.
A:Hadi beni oraya götür.
S:Tamam.

Biz oraya gittik.Benim Cenker ile konuşacaklarım vardı.Geldik sonunda.Ekrem,hemen yanımıza geldi.

A:Cenker?
E:O ilerde oturuyor.
A:Onla konuşacaklarım var.
E:Tamam.
A:(Ayçin'i götürürler)Siz gidin.
E-S:Tamam.
A:Cenker?
C:Efendim?
A:Sevil bana bir şey söyledi?
C:Ne söyledi?
A:Rolün...Bırakmışsın.
C:Evet..
A:Niye?
C:Niye bana bunları soruyorsun?
A:Merak ediyorum.
C:Niye?
A:Nasıl niye?
C:Üfff...
A:Bari şunu söyle.Dün niye kızdın?
C:Ben dün kızmadım.
A:Ya..Gerçekten mi?Ben de öyle düşünmüştüm zaten.
C:Üff,tamam.Kızdım.Çünkü,ben seninle tanışmak için senin yanına geldim herkes başımıza üşüştü.Sonra sen..Ekrem ile arkadaş çıktın.
A:Ekrem'imi kıskandın?(gülmemek için kendini zor tutuyor)
C:Ne?Biliyorsun,değil mi?
A:Neyi?
C:Sana aşık olduğumu?Anladın değil mi?Tam bir zavallıyım ben ya!
A:Hayır değilsin.Cenker..Sen dün bana...dediğin şeyler..Çok güzeldi.Belki..Ben seni göremiyorum..Ama sende tam aşık oluncak birisisin.Biliyor musun?Bana kimsenin aşık olacağını düşünmezdim.Niye daha önce söylemedin?
C:Iıı..Aslında..rolümü bırakmamın sebebi de bu.
A:Ne?
C:Ben..2 hafta sonra gidiyorum.
A:Nereye?
C:Ailem İzmir'de.Bende onların yanına gidiyorum.
A:Hayır...Hayır..Hayır hayır!Gidemezsin!(Cenker'e sarılır)Bak ilk kez birisi bana aşık ve...Şu zamana kadar hep aptalca Pollyannacılık aptım.Ama...Eğer sen gidersen...Artık o oyundan da usanırım ben!Gitme!Bak,sorun benim kör olmamsa...
C:Hayır!Hayır!Senin görmemen değil tabiiki de!(Ona sıkıca sarılır)Ben...Daha dün tanıştık ve...
A:Ve...
C:Bak,görmemen umurumda mı zannediyorsun?Bak,ben..ilk kez bir kızla bu kadar iyi konuşabiliyorum.Ekrem anlatmıştır belki ama...
A:Biliyorum,kusuyormuşsun.
C:Evet..Ama sen beni tamamen değiştirdin.Seni gördüm aşık oldum.Ben 3 aydır,bunu düşünüyordum.
A:Bak Cenker...Gitme...
C:Ayçin...
A:Ekrem'İ düşünüyorsan,rolünü düşünüyorsan,geleceğini düşünüyorsan.Beni...Düşünüyorsan.Beni seviyor musun?
C:Seviyorum...
A:Bende seni seviyorum...Karanlığın içinde olmamda,daha dün tanışmış olsak ta,gecenin Güneş'i sevmesi kadar imkansız olsa da aşkımız...Ben seni seviyorum...
C:Bende.Bende Seni seviyorum.(Ona sarılır)

Evet...Belki de hayatımın en duygusal anıydı o an.Tabii şimdi diyeceksiniz.Sevil Ekrem ne yapıyor?Hemen anlatayım

E:Sevil?
S:Ne?
E:Çok kibarsın.Ağlıyon mu kız?
S:Hayır canım!Ne ağlaması?!
E:Hadi hadi yeme beni!
S:Üff,ne var olamaz mı?Ağlayamaz mıyım?
E:Üf,tamam kızma.(Kolunu Sevil'in omzuna atar.Sevil ilk defa karşı çıkmamıştır.)
E:Ana kızmadı.
S:Susmazsan o da olacak.
E:Tırstım valla.(Sevil başını,Ekrem'in göğsüne yaslar,Ekrem sessizce)Oley!

İşte bunlar bizlerin aşkının ilk halleriydi.Sevil,ilk kez önyargılı olmadan bir şey yapmıştı.Çok değişti bu kız Ekrem çocuk gibi aşıktı.Ben..İlk oynadığım mutluluk oyunu olmadan mutluydum.Cenker..Onu daha çözemedim..

Neyse lan,bu kadar duygusallık yeter.Ağlıcam valla.