“Melek”
4.Bölüm
Türkü
Nasıl yaa napıcam şimdi,nasıl açıklıycaz? Çalıştır kafanı çalıştır dur yaa o çok bilmiş ümit bey düşünsün hemen mesaj çektim “napıcaz şimdi?” anında mesaj geldi “hemen gelmen lazım!” off sinir şey! Biliyoruz değil mi ! “nasıl gelicem? Mazeret?” bekle bekle bekle yok yok cevap vermiyecek bu,çantamı ceketimi alıp çıktım hemen bir koşu bakkala uçtum ve iki ekmek aldım ohh! Sonunda kafanı çalıştırdın kızım! Ve mesaj geldi,ağır ağır apatmana doğru ilerliyordum “bakkala git bikaç şey al gel!” hıh! Anca jeton düşüyor beyfendinin,akıl edebildik o kadarını şimdide sen bekle bakalım ! Eve yavaş yavaş geldim asansörede binmedim merdivenleri çıktım ve nefes nefese kaldım off bana değilde şimdi çocuğa bir şey olucak! Canım,bebeğim iyimisin? İyin iyisin maşallah =) Elim karnımda konuşup duruyordum ve sonunda kapının önündeydim de zile bastım, çok geçmeden açıldı, Ümit karşımda burnundan soluyordu kolumdan tutup beni içeri çekti! Oww canımı acıtmıştı! Hayvan!
Ümit “neredesin sen?” diye fısıldadı içimden ona sana ne demek istedim ama diyemezdim hiçbir cevap vermedin mutfak olduğunu tahmin ettiğim odaya yöneldim ve istediğim sonuca erişmiştim burası mutfaktı =) çok şirin bir mutfak ama tamamen bekar eviydi! Hiihh hiç evli bir çift böyle olurmu ıyk şuraya bak! Annesi umarım görmemiştir diyerek ekmekleri masanın üzerine bıraktım döndüğümde ümit kapıya yaslanmış sinirli bir biçimde bakıyordu bana
“kapıyı kaplamasanda içeriye geçsem nasıl olur?” bunu yanından sıyrılıp içeriye geçme mücadelesi verirken söylemiştim,oda yavaşça geri çekilmiş ama bana tepeden tepeden bakıyordu! DEVE! Ne vardı bu kadar uzun olucak hay yarabbim tepeden bakması yok mu çok sinir bozucu,aynı zamanda da… aynı zamanda da… azıcık az çok az yani biraz gıdımcık tatlı. Tamam türkü çocuğun bakışlarınada teşhisi koyduğuna göre annesi Nihal hanımın yanına gidebilirsin! Toparlan, gülümse neşeli ol! Haydi bismillah! Bir hızla içeriye girdim Nihal hanım yani “annem!” kanepede oturmuş bizi bekliyordu belli ,hemen yanına gidip elini öptüm sarıldık koklaştık filan =)
“ahh anneciğim çok afedersiniz ben bakkala kadar gitmiştimde kusura bakmayın beklettim sizide” ben böyle konuşa duruyım Nihal hanımın karşısındaki tekli koltuğa oturmuştum bile bu ümit ne yağtı? Geldi koltuğun koluna oturdu! KOLUNA OTURDU! Sen bana sabır ver allahım! Nedir benim bundan çektiğim,duurr türkü hanım bunlar daha yeni!! Birde koluna omzuma atmazmı?! Birden ona baktım annesine bakmış gülümsüyor bir şeyler anlatıyor ve gülerek bana dönüyordu,usta oyuncumuz! Neyse trükü sorarsın hesabını sonra! Sinir yok! Stres hiç yok!
Havadan sudan konuşuldu yok şu şöyle yok şu böyle filan derken bi kaç saat geçmiş bile,Nihal hanımda anlamış olacakki yerinden kalktı ve bze doğru geldi
“kusura bakmayın çocuklar sizide ilk günden rahatsız ettim ama anneyim işte birgelip bakayım dedim ama hazır değilsiniz anladım artık bir dahaki sefer şöyle bir tarıycam evi ona göre gelin hanım ;)” yerimden kalkıp tekrardan sarıldım “yüzünü kara çıkarmıycam efendim” biraz gülüp daha ciddi oldum ve “her zaman bekleriz bugün işte geç kalktık filan yorgunlukda vardı tabii birde ümitin eski evi olduğu içinde bazı eşyaları millatan öncesine dayanıyor! =D” bunun üzerine karşılıklı gülüştük tabii Ümit hariç! Hahahayt!
Onuda yolcu ettikten sonra salona şöyle bir baktım ve içimden sandığım ancak dışımdan çıkan sesi duydum “ıyyhh burası ne böyle?! Çöplük mü?!” bunun üzerine arkamda bir ses beliriverdi ve o sesin bana ulaşmasıyla sürüklenen bir nefes üsperiverdim bir anda! “eee kadın eli değmeyince! Naparsın?!” arkamı dönmemle Ümitle göz göze (!) , burun buruna (!) gelmem bir oldu! Ay birde sırıtıyor şapşal! Ben ne kadar çok argo laf kullanıyorum bu adama! Hıh salak işte! Bak yine! Tamam türkü sakin ol! Bak bebeğin etkilenecek! Ümit biraz daha gülümsedi ve “eh artık bir el atarsın değil mi annesi?” “ney ben mi?!” “yok alt kattaki Ayşe teyze! Ace ile gelicek parlatıcak buraları!” “hiç gülesim yok Ümit! Yoksa şurda katıla katıla gülerdim inan!” “buna ne şüphe?” biraz itekleyerek salondan çıkıp kapıya ulaştım ve ceketimi aldım çantamıda kaptım ve ayakkabılarımı gelişi güzel ayağama geçirerek çıktım evden ümit kapıyı tutumş sesleniyordu arkamdan “yie bekleriizz!! Güle güle!” hiç cevap vermden kapıya geldim ve anahtarı kilide sokup çevirdim tam içeriye giriyordumki gözgöze gledik ve şunları söyledi “hey! Bebeğime iyi bak!” öylece donup kalmıştım anında kapıyı kapattı ve neredeyse tüm apartmanın duyabileceği bir kahkaha attı! Bende büyük bir şiddetle kapıyı kapatıp salona attım kendimi! O çöplükten kurtulunca burası pek bir güzel göründü gözüme! Düşündümda yazık be çocuğa! O ne güzel ev bulmuş benim için ama kendisi sırf bize yakın diye yani benimle bebeğimize yakın diye o berbat çöküntü evde kalıyor hemde çöplük gibi! Evet evet! Yapıcam! O evi bir güzel elden geçiricem! Bebiş hazırlan bakalım 3. dünya savaşına çıkıyoruz! Hemde Yarın!
Ümit
Sabah kapımın alacaklı gibi çalınmasıyla uyandım bu kimdi böyle yahu! Kalktım saat 7;30’u gösteriyordu! Bismillah noluyoruz yahu! Kapıya bi koşu kopardım ve açtım,hiçde beklemediğim bir yüz ve o yüz öyle bir pozisyon almıştıki bir anda bir hırsız olarak polisi karşımda bulmuş vede ellerimi kaldırma hissi duymuştum! Zorlukla bu şoku atlatıp sesime kavuştum!
“hey noluoruz?!” Türkü, elinde bir kova içinde vilede ve birkaç şişe diğer elinde cam sileceği filan kemerine sıkıştırılmış toz bezleri ve daha neler neler saçları dağınık topuz yapılmış vede üstündeki bluz ile göbişini fark ettim! Biran donup kaldım o bu haldeyken sanki bebeğim bana ordan el sallıyordu elimde olmadan bir gülümseme belirdi yüzümde ve hemen toparlanıp sorguma devam ettim
“hayırdır rüyanda mı görün beni?” derken oda içeriye giriyordu ve elindekileri bırakıp bana döndü sırıtıyordu haha! Türküyü böyle gülerken asla göremiyeceğimi düşünüyordum!
1dün vicdanım el vermedi ve bende bi çılgınlık yapıp kapım kovaları geldim!” gülümsemesi bir anda silindi yüzünden ve beni kapıya doğru iteklemeye koyuldu, “hey dur dur noldu? Nereye ya!” “eve benimkine gidiyorsun e tüm gün beni rahatsız etmiyorsun ben işimi bitirince geleceğim ve evlerimize daılacağız anlaşıldımı?é yanıtımı beklemeden elime anahtarı tutuşturdu ve “tamam görüşürüz!” diyerek kapıyı kapattı! Alalhım ne biçim bir kız böyle! Sen bana sabır ver! Söylene söylene eve giriyordumki kapı açıldı ve türkü kasını uzatıp seslendi “sakın ha odama gireyim deme! Doğrarım seni küçük bey!” ardındanda aynı hıza kapıyı kapattı! Küçük beymiş! Çattık yaa!!
Eve girdim direk salona geçiş yaptım hiçbir şey umrumda değildi kendimi kanepenin kollarına bıraktım vee üdşler ülkesindeyim! =D
Türkü
Hııhh şuranında tozunu aldık mı işte bu kadar bitti be! Ohhh saat kaç bakıyım? Yuh! 3 mü? Maşallah türkü güzel iş yaptın yoruldun ama değdi hmm şimdi biraz yemek yapalım bakalım! Bizim hödükdende ses çıkmıyorya neyse!
Son bir oda kaldı koridorun en sonundaki oda hadi bakalım burayıda halledelim bari! Kapıyı yavaşça açıp içeriye giriyorum! Vay Canına! Bu-bu-burasıda ne böyle? Odanın bir bölümü kapatılmış cam ile kapanmış,duvarlar sanırım ses geçirmiyor belli çünkü,acayip aletler var gitarlar,mikrofonlar,bu bu bu burası Ümit’in stüdyosumu? Yok artık! Ümit ne yapıyor ki burada? Şarkı söylediğini veya çaldığını duymamıştım! Sakladı mı yani? Aman be kızım sende sormadın ki adam çalıyormusun,söylüyormusun diye! Napıyım ki? bUrayı nasıl temizlicem ben? Şöyle bir tozunu alıyım,toz beziyle toz almaya başladım bi kaç nota yazılı kağıt geçti elime düzenliyip güzelce bıraktım pek bir şey anlamamıştım doğrusu =) Bu seferde sözleri buldum okudum biraz çok güzellerdi! Acaba kendisi mi yazıyor? “Sen,erimeyen kar tanesi Sen,çiçeklerin prensesin Sen,vazgeçtikçe büyüyen aşksın aşksın sen!” vayy be aşık heralde ! ayy çocuğuda sevidğinden mi ayırdım ben? Bak görüyormusun sen şu işi! Bir aa konuşıyım bai isterse birkaç ay sora boşanalım yani ,şiddetli geçimsizlik der geçeriz ,içime kurt düştü kime yazı bunları? Neden yazdı? Daha doğrusu o mu yazdı? Off Ümit off! Biraz daha toz alıp yavaşça kapıyı çekip çıktım
Mutfağa geçip bi kaç aperatif bir şeyler yaptım ve buzdolabına kaldırdım! Birazda kendim atıştırdım! Hii!! Ayy pişmaniye!! Şimdi olsaydıda yeseydik! Nasıl çekti canım nasııll!!
Hemen evdeki eşyaları toparlayıp karşı tarafa geçtim daha geçemedimde kapısına dayandım! Ümit anca geliyor tabii beyefendi aheste aheste açsana be şu kapıyı!
Ohh açtı sonunda elimdekilere içeri fırlatı verdim ve ümite döndüm yalvarır gözlerle bakıyordum ona!
“PİŞMANİYEE!!”
Bölüm Sonu!
Umarım Beğenirsiniz
Lütfen En Beğendiğiniz Bölümü,Vede Tahmininizi yazın
Replik ve Tahmin geldikçe dahada mutlu oluyoruz )
Bu bölüm bana aitti
Ne kadar yorum o kadar çabuk bölüm =)
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: "MeleK" ∂αнα αℓєνℓєηмємιş вιя αşкıη мєуνєѕιη∂єη! ümitkolik_mry ile ortak senaryomuzdur! 9-Bölüm Sayfa;63 
