~ ѕєη мυтℓυ σℓ ~ "1. вöℓüм"
~Ayrılık Günü~
O gün Sevil ve Ekrem bankta oturuyorlardı. Biraz sessizlik oldu. Ekrem yavaşça kendi elini Sevil’in eline doğru götürdü. Tam eli eline değmişti ki. Birden Sevil elini çekti ve. “Ekrem benim sana bir şey söylemem gerek.” Ekrem ise meraklı gözlerle. “Sö-söyle.” Dedi ve dinlemeye başladı. Sevil derin bir nefes aldı. Ve tek nefeste “Senden ayrılmak istiyorum!” dedi. Ekrem hiç bir şey anlamamıştı. Neden ayrılmak istiyordu ki? Halbuki Ekrem onu çok seviyordu. Gözleri doldu Ekrem’in. Ve çatallı sesiyle cevapladı “Ne-neden?” Sevil ise tek kelimeyle cevap verdi. “Sıkıldım.” Dedi ve oradan uzaklaştı Sevil. Ekrem ise öylece kala kalmıştı. İşte bu günden beri Ekrem’in yüzü hiç gülmüyordu……
O sabah geç uyanmıştı Sevil. Çünkü gördüğü rüya onu çok etkilemişti. 2 ay önce ayrıldığı sevgilisi onun rüyasına girmişti. Halbuki O, O’nu çoktan unutmuş, yeni erkeklerle sevgili olmuştu. Hala anlayamıyordu neden eski sevgilisinin onun rüyasına girdiğini. Kafasındaki bu soru işaretleriyle okuluna gitmek için giyinmeye başladı. Birazdan formasını giymiş, saçını yapmış vaziyette okuluna doğru yürümeye başlamıştı. Yolda giderken birden karşısına Ayçin çıktı. “Selam canım. Nasılsın?” dedi Sevil. “Çok kötüyüm Sevil” dedi hüzünlü bir ses tonu ve üzgün yüzüyle. Sevil ise merakla sordu. “Ne oldu?” dedi merakla. “Daha ne olsun ya. Ekrem çok kötü.” Dedi Ayçin. Çok üzgün olduğu halinden belliydi. Sevil ise umursamaz tavırla cevap verdi “Aman. Nabıyım ya?” dedi. Ayçin sinirlenmişti. Ciddi bir tavırla cevapladı “Ne demek nabıyım ya!? O seni ne kadar çok seviyor biliyorsun. Neden durup dururken ayrıldın O’ndan?” dedi. Sevil ise yürümeye devam ederken bir taraftan da telefonuyla mesajlaşırken Ayçin’in sorusunu cevapladı “Ya beni biliyorsun-uz! Ben bir erkekle fazla duramam. Sıkılırım.” Dedi ve telefonuna geri döndü. Ayçin hızla Sevil’i kolundan çekip kendine çevirerek cevapladı. “Sevil! Ekrem’in sana ne kadar bağlı olduğunu bilmiyormuş gibi konuşma benimle! Hem nedir bu erkeklere aldığın siper? Hiç birini sevmiyorsun. Bir tek Cenker’i o da Ekrem ile arkadaş diye pek değil!” dedi. Sevil ise telefonunu hızla okul çantasına koyup Ayçin’e döndü ve. “Ayçin! Neler yaşadığımı iyi biliyorsun!” dedi ve yürümeye devam etti. Ayçin ise hızla peşinden giderek cevap verdi. “Tamam. Belki Murat seni aldatmış olabilir. Hem de bir paçavra gibi fırlatmış olabilir…” Paçavra kelimesinden sonra Sevil’in gözleri sinirle Ayçin’e bakmaya başladı. Ayçin ise laflarına devam etti. “…Ama her erkek Murat gibi değil! Özellikle Ekrem! O çok farklıdır! Aşık oldu mu tam sever! Anladın mı? Tam!” der ve hızlı adımlarla okula doğru gitmeye başlar Ayçin. Sevil ise sinirle tam gidiyordur ki. Birden gözleri kararmaya başladı. O sırada o günü hatırlar. Murat’ın evine gittiği günü…
~O Gün…~
Yağmurlu bir gündü. Sevil koşarak Murat’ın evinin önüne gelmişti. Murat, Sevil’in evinde cüzdanını düşürmüştü. Sevil ise Murat’ın yani Sevgilisinin cüdanını ona getirmek için Murat’ın evine doğru koşuyordu. Murat ise çoktan gazlamıştı arabasıyla. Ve evine varmıştı bile. Birazdan kapısı çaldı. Gelen patronu Kamil Bey’di. Hızla onu içeri aldı. Kamil Bey içeri girer girmez koltuğa oturdu. Murat’da hızla karşısına oturdu. Kamil Bey tam ağzını açıcaktı ki. Birden kapı çalmıştı. Murat ise hızla camdan dışarı baktı. Gelenin Sevil olduğunu gördü. Biraz paniklemişti. Ama pek aldırış etmeden Kamil Bey’e “O geldi. Ben bir bakıp geliyorum.” Dedi tam kapıya doğru gidiyordu ki. Kamil Bey arkasından bağırdı. “Onu sakın içeri alma! Yoksa tüm plan mahvolur” dedi Kamil Bey. Murat ise kafasıyla onayladı. Ve hızla gidip kapıyı açtı. Sevil kapının önündeydi. Merak ve tedirginlikle sordu Murat “Ne oldu canım? Neden geldin? Daha demin sendeydim” dedi. Sevil ise soluk soluğa cebinden cüzdanı çıkartıp Murat’a uzattı ve “Cüzdanını unutmuşsun aşkım” dedi ve cüzdanı ona verdi. Murat iyicene tedirginleşmişti. Çünkü cüzdanın içinde çekler vardı. Cüzdanı hızla alırken sinirle sordu Murat “İ-içine baktın mı?” dedi. Sevil ise Murat’ın sesindeki tedirginliği sezmişti. “Hayır. Bir şeymi vardı?” dedi merakla ve şaşkınlıkla Sevil. Murat ise gülerek “Yok canım bir şey yoktu. Öyle ıvır zıvır şeyler” dedi ve cüzdanı içeri sehpaya koyup Sevil’e döndü ve “Eee canım. Gitmiyor musun?” dedi. Sevil ise “Ta-tamam gidiyorum” diyip arkasına bile bakmadan gitti. Sevil gider gitmez Murat derin bir nefes aldı. Ve hızla içeri gidip Kamil Bey’in yanına oturmuştu. Sevil elini cebine koymuştu. Birden cebinde bir şey hissetti. Eline aldı. Bu bir çekti. Hemde 50 milyarlık bir çek. Sevil şaşırmıştı. Ama hızla çeki Murat’a vermek için evin önüne geldi. Tam zile basıcaktı ki. Birden kapının açık kaldığını görüp yavaşça kapıyı açtı. Ve sessizce içeri girdi. Biraz içeri girdikten sonra Murat’ın biriyle konuştuğunu duydu. Ve dinlemeye başladı. “Peki bundan sonra ne olucak Kamil Bey?” diyordu Murat. “İşte şimdi planın 2. evresine geldik, sen ne yapıp ne edip Sevil’i buraya getiriyorsun. Ben de sizi kameraya arıyorum. Bundan sonra ne yapıcağını bilirsin sen zaten” diyip göz kırpmıştı Murat’a Kamil Bey! “Anladım efendim. Peki ben ne kadar alıcam?” dedi Murat merakla ve sırıtarak. “Eğer bu işi güzel halledersek 500 bin dolar alırız. E sana da yarısı düşer” dedi gülerek Kamil Bey. Muratta sırıtmaya başladı ve “Çok iyi” diyerek kahvelerinden içtiler. Sevil ise bu denenleri duyduktan sonra hızla çeki sehpaya fırlatıp koşarak evden çıktı…
~ ~ ~
Sevil hızla kendine geldi. Ama Murat’ı unutamıyordu. Çok derin bir iz bırakmıştı Murat onda. Artık erkekleri zerre kadar sevmiyordu. Sevmeyecekti de! Hızla kendine gelip durağa doğru gitmeye başlamıştı. Yolda hep düşünmüştü. Murat’ı çok seviyordu. Ama eskiden. O günden beri hem Murat’tan hem de tüm erkeklerden nefret ediyordu. Bir tek babasına güveniyordu. Ama babası da yoktu artık.Ölmüştü. annesiyle birlikte bir trafik kazasında onlarda gitmişti. Sevil yalnızdı her zaman ki gibi. Özellikle Ekrem’den ayrıldıktan sonra. Artık onu kimse sevmiyordu neredeyse. Çünkü Ekrem’i tüm okul severdi neredeyse. Çünkü Ekrem çok iyi biriydi. Sevil de biliyordu Ekrem’in iyi biri olduğunu. Fakat yemin etmişti, ant içmişti hiçbir erkeği sevmeyeceğine dair. O yüzden Ekrem’ide sevmemeye çalışıyordu. Sevmiyordu da. O’nuda öbürleri gibi bırakmıştı yalnız. Ama tüm okulda Sevil’e siper almıştı. En yakın arkadaşı Ayçin bile. O bile Ekrem’in yanındaydı. Ve sevil yalnızdı. Hem de çok yalnız. Ama Murattan sonraki çıktığı erkekleri düşünmüştü de. Galiba en çok Ekrem’e hayran kalmıştı. Ama O’nuda sevmek istemiyordu. “Kendine gel Sevil! Murat’ı unutma!” dedi ve hızla belediye otobüsüne bindi. Ve bir koltuğun cam kenarına oturup yolu izlemeye başladı. Bir taraftan da Ekrem’i düşünüyordu. O’nunla ilk karşılaştığı günü. Ekrem’in onu öpmeye çalıştığı. Fakat kendisinin öptürmedği günü hatırlamıştı. Ekrem’i ilk gördüğünde de içinden “Yakışıklı bir o kadar da tatlı, fakat sende bir erkeksin” demiş ve Ekrem’i kendine aşık edip ondan ayrılmıştır. O sırada birinin sesiyle irkilmiştir. “Buyur kızım al” diye bir yaşlı teyze Sevil’e peçete uzatmıştır. Sevil ilk başta çözememiştir teyzenin neden ona peçete uzattığını. Fakat birazdan dikkat etmiştir ki ağlıyordur Sevil. Şaşkınca peçeteyi teyzenin elinden alır. Fakat kim için ağladığını hala çözemiyordur. Ekrem için mi? Yoksa Murat için mi?...
Ayçin okula gelmişti. Ekrem ve Cenker okulun bankında oturuyordu. Hızla onların yanına gitti. “Günaydın” dedi Cenkere gülerek. Sonrada Ekrem’i görünce üzülerek “Sana da günaydın Ekrem” dedi. Ekrem ise başını kaldırıp hüzünlü bir şekilde “Sana da” dedi ve öylece bahçeye bakmaya başladı. Ayçin ve Cenker Ekrem’i üzgün bir şekilde izlemeye başladı. Ayçin, Ekrem’i biraz mutlu etmek için ortaya farklı fikirler atmaya başladı. “Eee. Bu akşam deniz kenarına gidelim diyorum ne dersiniz? Kafa dağıtırız” deyip Ekrem ve Cenker’e baktı. Cenker cevapladı direk “Olur canım. Hatta süper olur. Eko sen ne dersin?” deyip hızla Ekrem’e meraklı gözlerle baktı. Ekrem kafasını Cenker’e döndürüp “Yok kardeşim siz gidin. Ben eve gidip dinlenicem” dedi ve hızla banktan kalkıp sınıfa doğru gitmeye başladı. Ayçin ve Cenker, Ekrem’in peşinden üzgünce bakarlar. Ekrem gözden kaybolunca Ayçin hızla Cenker’e dönüp. “Ya bu Ekrem’i ne yapıcaz?” dedi. Cenker ise Ayçin’e dönüp “Bence onu kendi haline bırakalım. Belki unutur.” Dedi. Ayçin ise “Ekrem mi? Olmaz öyle şey. Kendine zarar verebilir. Sevil’i çok seviyor görmüyormusun?”. “İyide biz bir şey yapamayız ki Ayçin” dedi Cenker. “Onu bu gece ne yapıp ne edip kafa dağıttıracak bir yere götürmeliyiz” dedi Ayçin düşünceli bir tavırla. “İyide gelmez ki. Gelse bile de sadece o gece dağıtıp bir daha ki gün tekrar hatırlayacak Sevil’i. Aşkını unutmak zor.” Dedi Cenker. Ayçin ise “O zaman bizde ona başka bir kız buluruz.” Dedi Ayçin çaresiz bir tavırla. Cenker ise “İyide Ayçin, Ekrem Sevil’i seviyor. Nasıl başka bir kızı sevicek?” dedi Cenker. “İşte o kıza göre değişir. Mesela Sevil gibi iyi birini bulursak. Ekrem sever.” Dedi Ayçin gülerek. Cenker ise “Olmaz. Ekrem Sevil’i unutmaz” dedi Cenker. “Sevil Ekrem’i çoktan unuttu Cenker ya! Hatta başka birileriyle sevgili oldu. Ama Ekrem hala unutamadı. Bu Ekrem’e kötülük değil mi? Derste Sevil’e devamlı bakmıyor mu? Ve Sevil’i bir erkekle gördüğü zaman çıldırmıyor mu? Bu kötülük işte Cenker!” dedi Ayçin üzülerek. Cenker ise “Haklısın” dedi tek kelimeyle. O sırada Sevil okulun kapısından içeri girdi. Eskiden Sevil Ekrem’in sevgilisiyken genellik Sevil ve Ekrem’e hayranlıkla bakardı. Ama Sevil Ekrem’den ayrıldığından beri. Kimse Sevil’e bakmıyordu artık. Sevilin gözü Ayçin ve Cenker’e kaydı. Ama onlar ise hızla kafasını çevirdiler başka yöne. Sevil ise üzülerek hızla sınıfına doğru gitmeye başladı. Ekrem koridorda kaloriferin önünde duruyordu. Sevil, Ekrem’i orada görünce biraz duraksadı. Ekrem’e baktı bir süre. Ekrem ise Sevil’e aşkla ve bir o kadar da kırgınlıkla baktı. Sevilin gözleri dolmaya başladı. Ve koşarak lavaboya gitti. Ekrem ise hızla bahçeye çıkıp Ayçin’in yanına gitti ve. “Ayçin, Sevil pek iyi değil. Bir yanına gidermisin?” dedi. Ayçin merakla ayağı kalktı ve “Na-nasıl ne oldu?” dedi. “Ağlayarak lavaboya gitti de. Bir bak kendine bir şey yapmasın.” Dedi ve hızla banka oturdu. Ayçin ise Ekrem’e “Ekrem, o senden ayrıldı. Ama sen hala onu düşünüyorsun. Hala” dedi ve hızla lavaboya gitti. Cenker ise elini Ekrem’in omzuna koydu ‘dayan kardeşim’ dercesine…
Ayçin koşarak Sevil’in yanına gitti. Sevil lavaboya yaslanmış ağlıyordu. Ayçin elini Sevil’in omzuna koydu ve “Sevil.” Dedi sessizce. Sevil yavaşça arkasını dönüp hızla Ayçin’e sarıldı. Ayçin’de Sevil’e. Sevil geri çekildi. Ayçin ise Sevil’e “Sevil, sana bir şey söyleyeceğim. Her ne kadar inkar etsende.” Der ve Sevil’e bakar. Sevil ise ‘ne söyleyeceksin?’ dercesine bakar yaşlı gözleriyle. Ayçin tebessüm ederek “Sen Ekrem’e gerçekten aşıksın ki.” Der. Sevil ise hızla göz yaşlarını siler ve “Hayır. Ben Ekrem’e aşık filan değilim!” dedi ve hızla lavaboya dönüp yüzünü yıkamaya başladı. Ayçin’in gülen yüzü düşer ve “O zaman neden ağlıyorsun Ekrem’i görünce?” der sinirle. Sevil ne diyeceğini şaşırır. Ama kıvırmayı da başarır ve hızla Ayçin’e dönüp “Murat’ı hatırladım anladın mı? Ben ona aşıktım. Ve bir tek ona aşık oldum! Başka olamaz benim hayatımda. Ben bir tek onu sevmiştim. Ama o beni sırtımdan vurdu. O yüzden artık ben kimseye aşık olmayacağım! Anladın mı? Ben yemin ettim! Aşık olmamaya yemin ettim!” der. Ayçin ise sinirle “Aşk yemin dinlemez anladın mı?! Dinlemez!” der ve Ayçin hızla lavabodan çıkar. Sevil yine ağlamaya başlar ve Ayçin’in arkasından “Evet, dinlemez. Biliyorum! Dinlemez!” dedi ve hızla kendini toparlayıp sınıfa doğru gider…
Ders edebiyattır [şiir bulursn snra]
Okul bitmiştir. Herkes okuldan çıkıyordur. Sevil önden gidiyordur. Sevgilisi, yani canını yakacağı yeni bir erkek arkadaşı onu alacaktır. Ekrem, Cenker ve Ayçin ise arkadan çıkıyorlardır. Sevil’i görüyorlardır. Ekrem Sevil’e bakıyordur. Sonra Sevil’in bir spor arabaya bindiğini görür. Ve süren kişinin de Erkek olduğunu görür. İçi birden kötü olur. Ve Ayçin ile Cenker’e “Ben gidiyorum. Size iyi akşamlar” deyip hızla okuldan çıkar. Sevil ise yeni sevgilisiyle arabada duruyordur. Tam araba hareket edecektir ki. Ekrem hızla okuldan çıkar. Ve Sevil’e birazdan baktıktan sonra hızla arkasına bile bakmadan durağa doğru gider. Sevil’in ise gözleri dolar ve hızla “Oğuz, ben, ben gidiyorum.” Deyip hızla arabadan iner. Oğuz ise neye uğradığını şaşırır. Hızla arabadan inip Sevil’in arkasından şaşkınca bakar. Ve sonra arabaya binip gazlar…
Sevil koşarak durağa gidiyordur. Birazdan durağa gelir. Ekrem ise hala durağa gitmekle meşguldür. Yavaş yavaş gidiyordur. Hem de gözleri yaşlı bir şekilde. Birazdan otobüs gelir. Ekrem hala yoldadır. Sevil ise otobüse biner ve tekrar cam kenarına oturur. Ve elini başına koyup düşünmeye başlar. O sırada otobüs biraz hareket eder. Fakat birden durur. Sevil başını kaldırır ve ne oluyor diye bakar. Birden kapı açılır ve içeri Ekrem hızla girip şoföre “Pardon abi. Geç kaldım da. Sağ ol durduğun için.” Deyip hızla Bukartını basıp ilerler. Her yer doludur. Ve Ekrem ayakta durmaya karar verir. Sevil ise kendini Ekrem’e göstermemeye çalışıyordur. Çünkü Ekrem onu yeni sevgilisinin arabasına binerken görmüştür. Ama Ekrem tamda gelip Sevil’in koltuğunun yanında ayakta durmuştur…
………
Seninle her günüm ömre bedeldi,
Gönül dediğinde bağımdın benim,
Unutmak mümkün mü liselim seni,
Hayatım varlığım, canımdın benim.
Seninle bir kalem, bir kağıt gibi
Seninle bir defter bir kitap gibi,
Brilikte yazmıştık kaderimizi,
İlk aşkım, sevgilim, liselim benim.
Şimdi nerede bir liseli görsem,
Ne zaman oturup, önünden geçsem,
Kalbime kahrolur, gözlerime de,
İlk aşkım, sevgilim, liselim benim.
Seninle bir kalem, bir kağıt gibi
Seninle bir defter bir kitap gibi,
Birlikte yazmıştık kaderimizi,
İlk aşkım, sevgilim, liselim benim.
Birlikte yazmıştık güzel günleri…
~ ѕєη мυтℓυ σℓ ~ "1. вöℓüм ѕσηυ"
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: “ѕєη мυтℓυ σℓ ” “1. вöℓüм, Sayfa;3” 
Nerden
