Sevil annesini zar zor kandırmaya çalışsa da başarmıştı. Bu günü kendine ayırmıştı. Okul yoktu… Şimdi ilk iş göze çarpan bir mağazaya girip kıyafet bakmaktı. Ve bulmuştu da … Mağazaya girdiği anda ilk olarak direk kıyafetlere doğru yöneldi. Hmm… Bir bakalım… Çok abartılı olmayacak, Çok sade de olmayacak, Dekoltesi hiç olmayacak, Ama şirin olacak, Pek fazla değil ama birazcık da kısa olacak, Yanına gelen görevli bayana da aynı kritelleri sunduktan sonra bir elbise üzerinde karar verebilmişti. Elbise gerçektende hoştu ve yarı yarıya Sevil’in kritellerine uyuyordu. Hemen bu elbiseyi aldı ve şimdi sıra saç yapımına gelmişti. Kısa bir süre içinde saçlarının nasıl olacağına da karar verdikten sonra ayakkabıları ve çantasını ayarlamak kalmıştı geriye…
*** Okul bitmişti sonunda… Bu gün okulun bitmesini iple çeken iki kişi vardı. Tabiî ki de bunlar Cenker ve Ayçin’di… Her ikisi de çok ama çok heyecanlıydılar. Evlerine gidecekler ve 1 saat sonra okulun önünde buluşacaklardı.
***
Ekrem bu gün okulda Sevil’i görememişti. Bu yüzden de oldukça gerilmişti. Eğer hastaysa ya da vazgeçmişte olabilirdi. En iyisi evine gitmekti. Bir süre sonra eve vardı. Kapı uzun bir süre çaldı fakat açan yoktu. O sıra bahçe kapısı açıldı ve içeriye Sevil girdi.
S: Aa Ekrem ne işin var senin burada ? E: Şey, bugün seni okulda göremeyince vazgeçtin sandım onu sormaya gelmiştim. S: Ee, telefonda edebilirdin ? E: Aa dimi. Unutmuşum işte neyse sen geliyorsun yani buluşuyoruz dimi. S: evet evet geliyorum. E: Oh be… S: Efendim ? E: Şey, o zaman 1 saat sonra görüşürüz. S: Şunu 2 saat yapsak. E: Neden ? S: Hazırlanmam uzun sürer. Ee seni de kapıda ağaç etmek istemem. E: Hee. Ee peki o zaman. 2 saat sonra görüşürüz. S: görüşürüz.
Ekrem’de gittiğine göre artık Sevil hazırlanabilirdi. Aldıklarını yatağının üzerine bıraktıktan sonra, üzerine rahat bir şeyler geçirdi ve kuaförün yolunu tuttu… Bir süre sonra kuaförde işi bitmişti. Saçları gerçektende çok güzel olmuştu. Hemen eve girdi ve odasına çıkarak, Kıyafetini giydi. Daha sonra ayakkabılarını, Sonra ise makyajını yaptı ve çantasını da aldı. İşte hazırdı…
***
Bir saat çoktan geçmiş hatta bu iki utangaç buluşmuş sinemaya bile gitmişlerdi. Şimdi ise yeni açılan kafe tarzı, arkası bahçe olan yeşilliğin üzerinde rahatça oturulabilen bir yere gelmiştiler. Ayçin burayı çok beğenmişti. Ee Ayçin bu kadar mutlu olunca, Cenker’in mutlu olmaması mümkün değildi. Kendilerine iki minder alıp çimenlerin üzerine oturdular. İçeceklerini de sipariş ettikten sonra, Sohbet etmeye başladılar:
A: Burası çok güzelmiş Cenker. C: Sen de öylesin…
Ayçin utangaçca gülümseyerek başını öne eğdi. Cenker’inde ondan bir farkı yoktu.
***
Sonunda kapı çalabilmişti. Sevil’in kalbi sanki yerinden çıkacaktı. Kapıya geldi, derin bir nefes aldıktan sonra kapıyı açtı. Ekrem Sevil’i görmesiyle donması bir olmuştu. Adeta kilitlenmişti Sevil’e…
S: Hoş geldin. E: … … S: Çıkalım istersen ? E: … … S: Ekrem ? E: … … S: Ekreem ? E: … … S: Ekreeeem ? E: Se-se-sev-sevi-sevil. S: Evet ? E: Ço-ço-çok gü-güz-güzel ol-olmu-olmuşsun. S: teşekkür Ederim de Ekrem iyisin dimi ? E: hem de çoook. S: İyi. Hadi o zaman gidelim artık. E: İyiydi böyle ya. S: Ekrem ben kapı önünde dikilelim diye hazırlanmadım heralde. E: hee. Pardon Sevil. Buyur önden.
Yola çıkmışlardı. Yolda Sevil etrafı, Ekrem ise Sevil’i izliyordu. Sonunda vardılar… tam güneşin battığın an, Sahil kenarın da, her yanı çiçeklerle kapalı, büyük bir kalp duruyordu. Sevil bunu gördüğü an duraksadı. Ekrem’e döndüğünde , Ekrem’in gözlerinin içi parlıyordu. Sevil artık kendini tutamadı ve Ekrem’e sarıldı. Bu sefer karşılıklıydı Ekrem de Sevil’e sarıldı…
Sonunda kapı çalabilmişti. Sevil’in kalbi sanki yerinden çıkacaktı. Kapıya geldi, derin bir nefes aldıktan sonra kapıyı açtı. Ekrem Sevil’i görmesiyle donması bir olmuştu. Adeta kilitlenmişti Sevil’e…
S: Hoş geldin. E: … … S: Çıkalım istersen ? E: … … S: Ekrem ? E: … … S: Ekreem ? E: … … S: Ekreeeem ? E: Se-se-sev-sevi-sevil. S: Evet ? E: Ço-ço-çok gü-güz-güzel ol-olmu-olmuşsun. S: teşekkür Ederim de Ekrem iyisin dimi ? E: hem de çoook. S: İyi. Hadi o zaman gidelim artık. E: İyiydi böyle ya. S: Ekrem ben kapı önünde dikilelim diye hazırlanmadım heralde. E: hee. Pardon Sevil. Buyur önden.
Yola çıkmışlardı. Yolda Sevil etrafı, Ekrem ise Sevil’i izliyordu. Sonunda vardılar… tam güneşin battığın an, Sahil kenarın da, her yanı çiçeklerle kapalı, büyük bir kalp duruyordu. Sevil bunu gördüğü an duraksadı. Ekrem’e döndüğünde , Ekrem’in gözlerinin içi parlıyordu. Sevil artık kendini tutamadı ve Ekrem’e sarıldı. Bu sefer karşılıklıydı Ekrem de Sevil’e sarıldı… mukemel olmuş cnm tek kelimeyle harika ...
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ~ вιя мυм уαк ~ 
