Ayçin gözlerini açtığında, onu öpenin Cenker olmadığını anladığı anda Ekrem’i bir hışımla itti. Ekrem bir anda itilmenin şokuyla şaşkınlığa uğradı ;
A: Sen ne yaptığını sanıyorsun! E: A-ayçin. A: Bir daha sakın ama sakın bunu deneme bile! Sakın! E: A-ma Be-en Se--- A: Sus! Daha fazla sinirimi bozma!
Ekrem kulaklarının sağır olduğunu bile düşünmüştü. Duydukları adeta yıkmıştı onu… O mutlu Ekrem’den eser yoktu.
Ayçin ise sinirle uzaklaşmaya başladı oradan, Tam Cenker’in yanından geçerken, artık kendini tutamadı ;
A: Senden Beklerdim!
Cenker, Ayçin’in söylediğinden hiçbir şey anlamamıştı. Ama bu sözün peşini bırakmaya niyetli değildi. Ayçin’in ardından gitti…
Ekrem olduğu yerde dikiliyordu. Sevil ise anlam veremediği bir duygunun içerisindeydi. Tam arkasını dönüp, acısını kalbine gömüp gidecekti ki ;
E: Gitme!
Yine kalbine yenik düşmüştü Sevil. Kulakları o sesi duyduğunda kalbi hızla atmaya başlıyor ve söz konusu ‘’o’’ olunca her şey olumlu oluyordu. Geri doğru döndü ve Ekrem’in gözlerinin içine baktı. Aslında istemiyordu, ne burada olmak, ne de onun gözlerinin içine bakmak. Ama lanet olsun ki kalbine söz geçiremiyordu. Ekrem’e olan kini, sevgisini örtemiyordu. Dönmüştü işte geriye, bir kez daha bakmıştı gözlerinin içine… Kalbi yansa da, canı acısa da yapmıştı bunu… Ekrem, Sevil’in farkında olmadan canını ne kadar yaksa da… Sevil dayanamıyordu işte ona. Arkasında bırakıp gidemiyordu bir türlü…
E: Ne olur sen de gitme! Sana çok ihtiyacım var.
Sevil bir an dondu kaldı. Bu sözler aslında hep Ekrem’den duymak istediği kelimelerdi. Canını yeniden yanacağını bile bile Ekrem’e gitmişti. Yani bilerek kendini ateşe atmıştı.
Karanlık ve boş sokaklarda tek ses Ayçin’in ayakkabılarına aitti. Olanları düşünemiyordu bile, Ekrem’in onu sevemebileceği aklının ucundan bile geçmemişti. Bu aralar hiç beklemediği, düşünmediği şeyler oluyordu. Ne zaman bitecekti bu bilmiyordu, kafası karışmıştı.
Fakat bilmiyordu ki kafası asıl şimdi karışacaktı… Biri arkadan ‘Ayçin’ diye sesleniyordu. Yavaşça arkasını döndü, Bu Cenker’di ;
A: Cenker. Senin ne işin var burada ? C: Az önce ne demek istedin ? A: Anlamadım ? C: ‘’Senden beklerdim’’ Dedin. Bu ne demek oluyor ? A: Hala daha anlamadın mı! C: Ne yani şimdi sen beni mi… A: Evet ben seni seviyorum! Ama sen o lanet olası kitaplardan başını bir türlü kaldıramadığından beni göremedin!İneklik devrin hiç bitmeyecek sandım doğrusu! C: İnek ? A: Evet inek! Bir kızın sana olan sevgisini göremeyecek kadar inek ve körsün! C: Bu kadarı da fazla ama! Hiç ummadığım kişiden neler çıkıyor. Nerden bilebilirdim ben. A: Bir tek senin mi, Benimde hiç ummadığım kişiden bir sürü şey çıkıyor! C: … … … Off! Özür dilerim ama, bak istemeden sana bir ümit verdiysem gerçekten de özür dilerim, çok üzgünüm. Ama olmaz anlıyor musun ? Yeni bir aşka hazır değilim. A: Sen zaten derslerinden, sınavlarından başka neye hazırsın ki! C: Özür diledim işte daha ne bekliyorsun! A: Özür dilemekle bitiyor mu sanıyorsun! Hıh, özür diledin tamam bitti her şey sen yoluna ben yoluma bu mudur yani! Nasıl hiçbir şey olmamış gibi davranabileceksin.Benim kalbimi kırmışken her sabah, her gün, her dakika nasıl benim yüzüme bakabileceksin heh! Hiç acı çektiği mi düşünmeyecek misin ?
O an Ayçin artık kendini kaybetmiş durumdaydı. Cenker ise anlatılmayacak kadar üzgün, Ama Ayçin’nin konuşmasını bölen tek bir şey vardı; -Masum ama çok değerli bir öpücük…
***
Serin rüzgar, denizin eşsiz sesi ve hep istedikleri o huzur. Bir bankta oturuyorlardı… Ekrem, Sevil’in dizlerine yatmış, öylece denizi seyrediyordu. Sevil ise Ekrem’i… Sonra Ekrem sessizliği bozdu ve konuşmaya başladı;
E: Teşekkür ederim. S(Boğuk bir sesle): Ne için ? E: Her zaman yanımda olduğun için, Beni hiç yalnız bırakmadığın için, Her şeyime katlanıp, hiç şikayet etmediğin için Her şey için çok teşekkür ederim. S: Ne önemi var ki, nasıl olsa her şey bir teşekkürle ödeniyor. E: İste bir şey yapayım senin için ? S: Bu halde mi ? Sen ilk önce kendini toparla. E: Sevil S: Efendim ? E: Beni hiç yalnız bırakma olur mu ? S(fısıltıyla) : İstesem de yapamam ki. E: Anlamadım ? S: Bırakmam diyorum. E: Ben de sana söz veriyorum, Ben de ne olursa olsun seni asla yalnız bırakmayacağım.
Kelimeler bu sefer yerini gözlere bırakmıştı. Uzunca bakışıyorlardı. Biri aşkla bakarken, diğeri ise kafası karışık bir halde bakıyordu. Durum gene aynıydı. Sevil, bu gün de ne bir adım öne gidebilmişti, ne de geriye. Bozulmuş bir plak gibi başa sarıyordu sadece. İlk önce aşkına daha da bağlanıyor, Daha sonra plak bozuluyor ve kin yerini alıyordu… Ama bununda bir önemi yoktu. Çünkü şimdi sıra her şeyi yeniden başa sarmaktaydı…
yeni okuyucu çok güsel omuş senaryon ben bişeyi merak ediyorum cenker ayçini gerçekten seviyoda yeni bir aşk istemediği için bişe demiyo? cvp yazarsan sevinirim...
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ~ вιя мυм уαк ~ 
