Merhaba, ben Cenker 20 yaşındayım.. . bir otelde garson olarak çalışıyorum. Bazen buraya çok sayıca ünlü gelir ve onların kaprislerini çekmek çok zordur. Yine gelecekmiş genç bir oyuncu adı Ayçin Yakut . Bir dizi de oynuyormuş dinlenmek amacıyla buraya geliyor çok ünlüymüş herkes onu tanıyormuş ama ben tanımıyorum. Neyse gelince görürüz.

Cenker( Özgün Karaman): kahverengi gözleri ve kumral teniyle dikkat çekiyor. hem okuyup hem çalışan biri

Ayçin Yakut (Melike Emiroğlu): Yemyeşil gözleri var çok güzel bir kadın .. Otele sadece dinlemek için değil saklanmak için geliyor peşinde belalısı var

Anıl(Necati Kutlu):Ayçin'in belalısı


Idea

çok güzel bir senaryoya benziyor..
Merakla bekliyorum
Hayırlı olsun

Teşekkür ederim beğendiğine sevindim:)

spr olmus

1.bölüm

Herkeste bir telaş görende başbakanın kızı geliyor sannedecek. Ama gelen sadece manken ve oyuncu kısacası ünlü biri..

İşte geldi. Şu an arabadan iniyor yavaşça. Yemyeşil gözleri var ve açık kestane renkli saçları. Topuklu ayakkabısıyla bir o yana bir bu yana sallanıyor. Bana doğru geliyor ve yanımdan geçiyor rüzgar gibi..

''Hadi Selen nerede kaldın? '' Bağıyor peşinden gelen kadına.

''Geldim efendim, şimdi odanıza çıkarız.''

'' Hadi biraz çabuk olun..uykum var.''

'' Tamam efendim.''

'' Sen. Niye bana bakıyorsun.'' Bana bakarak söylüyor bunları

'' Hıı.. Ben mi? ''

'' Evet,sen ! Neyse gelde bavulları odaya çıkart.''

'' Tamam.''



Bavullara beraber asansöre bindik.. Bana bakıyordu. Başımı önüme eğirdim. Sonunda ortaya gelmiştik.. Ben ise bavulları yerleştiriyordum.

''Sen hala burda mısın? Selen parasını verce gitsin''

'' Tamam Ayçin hanım.''

''Gerek yok giderim ben''

''Ne şimdi bu.. Aman ben yatıp dinlencem kimse rahatsız etmesin''

Dışarıya çıktım...

　


Bir türlü aklımdan çıkmıyor.. Onu her gördüğüm de sanki biraz daha farklı bir duygular kaptılıyorum kendimi bu ne biçim bir duygudur bende bilmiyorum.. Yine bir gün şipariş için odasına gittim bir adamla bir şeye konuşuyorlardır;

'' Prensesim anla o adam seni rahat bırakmaz''

'' O zaman ne yapacağım Ahmet bey''

'' Tek bir şey kalıyor başka birisi''

'' Denedik sevgilim rolündeki adamı öldürmekle tehdit etti. Yani işe yaramadı. ''

'' O zaman sende- '' Sözünü kesti Ayçin. Bana dönerek;

'' Ne var ne istiyorsun? ''

'' Kahvenizi getirdim Ayçin hanım.''

'' İyi bırakta git. ''

'' Tamam.''

'' Dur bir dakika.'' Ahmet bey bana doğru söyleyerek.

'' Efendim.'' Dedim.

'' Buldum Ayçin o adamdan nasıl kurtalıcağını buldum.''

''Nasıl?''

'' Bu adamla evlenerek.'' Dedi Ahmet bey.. İkimiz şaşkınlıkla..

''Neeee'''

''Neeee''





'' Sen ne dediğinin farkında mısın?'' Dedi Ayçin

'' Başka çaremiz yok Ayçin o psikomattan kurtulmak için evlenmek zorundasın.''

'' Ben buna inanamıyorum.. Benn bir uşak parçasıyla evleneceğim. Hayır olamaz.''

'' Ayçin bu gerçek bir evlilik olmayacak''



Ayçin'in bana '' uşak parçası'' demesi beni çok kızdırdı.

''Neyse senin adın neydi?'' Ahmet bana yöneyerek

'' Cenker.''

''Cenker bak bu gerçek bir evlilik olmacak ve zaman geldiğinden ayrılcaksınız ve paranı da alacaksın .. Hem de çok iyi para ne dersin?''

'' Ben bunu kabul edermem. Üzgünüm. ''

'' Ama çok iyi para kazanıcaksın isterdiğin her seyi yaparbilirsin iş bittikten sonra''

'' Ben yokum. Başkasını bulun.''

'' Aman sanki seni isteyen çok vardır.''

'' Başka birini bulursunuz benim yerime Ayçin hanım. Tekrar iyi günler.''

'' Ukala şey ne olacak.''



Son bir bakış attım Ayçin'e sonra odadan dışarıya çıktım. Ne kadar ukala olsada onda anlayamadığım bir şey vardır. Ve beni kendine çekilyordu.

''Cenkerr Cenkerrr''

''Hıı''

adımı söyleyen iş arkadaşım Mehmet'tir.

''Ne oğlum bu aşık mı oldun yoksa sen??''

''Şeyyy.. yoo..yokk nereden çıkarttin''

'' İyi öyle olsun. Öğlen yemeğine geliyor musun?''

''Yok aç değilim'' diyip işimin başına geçtim.

Spr olmus devam ett

2.blm nerde kaldi

~Evcilik Oyunu~

(2.Bölüm)

Bu kıza dayanamıyorum artik, keske hemen gitse. Onun gibi şımarligını görmedim..

Neyse. Yine iş günü, o kızı yine görecegim. Bazen ona baktıgım zaman içimde üperti hissetiyorum.. Kafam karışıyor.. Yere bardak düşmesiye dikkatim dagılıyor. Kırık bardagı toplamak için yere egiriyorum ve o anda telefonumda Umut kaya- silinmeyen hatırla müzigi yükseliyor.. Telefonumu elime alıp, ekrana baktıgımda 'annem' aradıgını fark ediyorum.

"Anne!"

"Oğlum, çabuk hastaneye gel. Kardesin.." Sesi ağlamaklı geliyor.



"Anne! Ne oldu Candan'a" sesim bağırtı seklinde çıkmistır. Annem telefonun öbür ucunda ağlamaklı ses tonuyla bana bir seye anlatıyordu,
"Hemen hastaneye gelmelisin oğlum." Telefonun öbür ucunda bir ses duydum, 'dütt' bir sey yere düsmüstür. Annemin sesi kesildi. Ve o sessin annemden geldigini tahmin ettim, bayılmıştır. Tüm hızımla çeketimi alıp otelden çıktım. Koşarak ilerliyordum. Nefes nefese kalmıstım. Bir taksiye durdurarak, bindim. Taksiye gidecegim yeri ve hızlı olmasını söyledim. 25 dakika sonra annemlerin bulundugu hastaneye gelmistim. Hala nefes, nefesedim. Hemsireye tüm hızımla kardesimin odasına sordum.
"Sakin olun beyefendi. Kardesiniz 23 nolu odada" hemen oradan ayrılip, kosar adımlarla odayı bulmaya çalıstim. Bir dakika sürmüstür. Odaya girdiğimde kardesin bir yatakta, annem yanındaki yatakta uyuyorlardı.

"Hasta yakınımısınız" arkama dönmemle, doktoru burnumun ucunda bulmam bir oldu.
"Evet oğluyum. Neyi var doktor?"
"Anneniz iyi, sadece tansiyonu düsmüs"
"Kardesim." dememle beraber içimde korku üperti.
"Hasta. Çok hasta. Yani kan kanseri" doktorun söyledikleri beynime nüfuz ediyordu. Yerin ayagımın altında kaydıgını hissedryordum. Doktor devam etti
"Ameliyat olunması lazım acilen. Geç kalınırsa hastayı kaybedebiliriz. Ama tabii ameliyat parası, tedavi nereden bakınırsa 50 60 bini geçer. " doktorun son söyledikleri ile yer ayagımın altından kayıp gitti...

Gözlerimi açtıgımda etrafta beyazdan baska renk yoktur. Etrafıma baktım; yatak, dolap, masa vs eşyalar vardı. Anlasıyan bayılmıştım ve beni odaya almışlardır. Kapı açıldı ve benimle konuşan doktor girdi içeriye.. Yatagımın yanına geldi.
"Nasılsın delikanlı, iyi misin?"
ağzımdan sadece "İyi" kelimesi çıktı. Sonra gözlerimi tekrar kapattım.
"İyi o zaman, sen biraz dinlen." dedi. Ve kapının kapandıgını duydum. Gözlerimi tekrar açtığımda, yataktan kalktım. Ve kolumdaki iğneyi çıkartıp, odadan dışarıya çıktım

Odamdan çıktım. Ve koridordan kardeşimin yattıgı odaya geldim. Çok uzakta degildir, 2dakika içinde gelmiştim. Odaya girdim, kardesimin başucuna kadar yürüdüm. Saçlarını oksadım, saçları elime geldi. Gözümdeki yaşlar damla olup elimdeki saça aktı,

"Kardeşim benim, kurtallacağim seni her ne olursa olsun, seni ölüme terk etmeyeceğim." yanına eğriydim ve saçlarından öptüm. Gözyaşlarım, saçlarına akıyordu. Mavi gözlerini açtı, bana dogru bakıyordu. Ağzını oynatmaya başladı. Sesi fısıltıya çıkıyordu.

"Abii, sen ağlıyor musu?"

"Hayır canım ağlamıyorum, ben iyiyim."

"Abii, çok yorgunum. Uykum var"

"Uyu güzel prenses uyu" tekrar ona dogru egrildim ve alnından öptüm. Doğruydum, ve kapıya yöneldim. Candan'a son bir kere baktım, uyumuştur. Sonra odadan çıktım. Tüm hızımla hastaneden çıktım. Bir taksiye binip otelle geldim. Kendimde değildim, yıkılmıştım.

"Ooo delikanlı, nasılsın?" arkama döndüğümde Ayçin hanımın menerjalı Ahmet bey tam karsımda duruyordu.

"İyiyim efendim,"

"Teklifimi düşündün mü?" adama baktım, benden cevap beklercesine bana bakıyordu. Bir anda kafamı aşağıya yukarıya salladım.

"Kabul ediyorum ama bir sartla, 60 bini simdi hemen istiyorum"

"Tamam. Ama önde bir sözleşme imzalayım."

"İsterdiğini yap," eline telefonu aldı ve yanımda birini aradı, telefonu kapattıgında bana dogru,

"Birazdan avukat geliyor, paranıda götürecek, aynı zamanda nikah memuruda geliyor"

Ne güzel !

Bir saat sonra her şey hazırdı. Nikah memuru gelmistir. Avukat önüme bir kağıt ve kalem bıraktır.

"İsterseniz okuyun" avukata dogru baktım, orta boylu sisman biridir gözleri mavidir. Ona karşı

"Hayır, gerek yok" dedim ve elime kalemi alıp imzaladım.

"Bu işte bittigine göre gelin hanım gelsinde nikah iside bitse," ahmet bey bunu gülerek söylemiştir.

Kapı sesiyle arkama döndüm, bembeyaz elbisesiyle bir melege benziyordu. Saçları dağınık bir sekildedir. Elbisesi dizlerinin üstünde fazla kısa olmayacak bir şekildedir. Yavaşça yanıma oturdu.

"Artık başlayım da bitsin," dudaklarında alaycı gülümsemesiyle söylemisti bunları


Nikah memuru önde bana sonra Ayçin'e baktı, sonra önündeki büyük defteri açarak bana yılın sorusunu sordu (!)

"... siz Cenker bey Ayçin hanımı karıya kabul ediyor musunuz?"

Evet büyük soru geldi, ben ne yapacaktım simdi.. Off bunu kardesim için yapacagım kendimi düşünmemem lazım.. Simdi kafamı toplayıp 'evet' diyecektim. Evet bunu kardeşim için yapmalıyım, onun yaşaması için, her ne kadar evlenecegim kız gıcığın teki olsa bile.. Kendimi düşünmemeliyim,

"Evet !"

"...siz Ayçin hanım Cenker beyi kocağa kabul ediyor musunuz? "
Ona baktım, derin düşünceye içindeki.. Hayır mı diyecektir acaba, insallah dermez, yani kardeşim için onun yaşaması için evet dermezi lazım..

"Evet" evet mi? Dedi. Tabii o da belalısından kurtulmak için dedi yanii,

"...bende sizi karı- koca ilan ediyorum." imzaları attıktan sonra resmen karı-koca olmuştuk, simdi ne olacaktır. Bundan sonra, hicbir fikrim yok, neyseki bir iki dakika herkes gitti odadan sadece ikimiz kaldık, ona öyleyce bakakalmıştım. Onun sesini duyuncaya kadar kendime gelemedim.

"Heyy, artik gitsen diyorum, nede olsa işimiz bitti"

"Şeyy..hıı..tamam..benden istediginiz bir sey var mı?"

"Evet, yalnız kalmak, lütfen"
Bu kız gerçekten gıcık ve cadı, neyse ben işime bakarım, yeterki kardeşim iyi olsun..
......
Aradan 3 gün geçti, bizde bu arada daha gerçekçi olsun diye eve taşındık. Sabahları çekimde, akşamları partiden partiye gidiyordu. Pek yüzünü gördüğüm söylenemez ki, ben de bu arada işime devam ediyordum ve kardeşimin yanında oluyordum. Bazen yattığı odasına giriyorum ve onu izliyorum o kadar melek gibi uyuyordu ki gıcık kızdan eser yoktur. Bana ne oluyor bilmiyordum....


Kapının çalması ve Ahmet beyin eve girmesi bir olmuştur.
"Hazırlanın, bu akşam bir partiye katılıyorsunuz ikiniz"
Ayçin,"Ahmet, ne dediginin farkında mısın?" dedi.
"Evlendiğine ve mutlu olduğuna dair gazete de haberlerin çıkması lazım."
"Ahmet bey, neden gerekli bu yani altı üstü bir adamdan kurtulmak için evlenmedik mi?" dedim.
"Şeyy, tamam söylüyorum. Aslında evlenmenizin asıl amacı o adamdan kurtulmak için değil aynı zamanda muhteşem çift olayını yaratmak"
"Nee??" Ayçin şasırmış bir yüz ifadeye bana baktı.
"Ve bu Muhteşem çift olayını gerçekleştirmek zorundasınız. Şimdi gidin ve gece için hazırlanın. "
"Ya dediğini yapmasak," dedi Ayçin gözlerini kısalarak
"50.000 doları ödersin ya da hapishane. Sen karar ver?" Ayçin'e daha çok yaklaşmıştır. Bana doğru "Senin için de geçerli. Yani ben bitti dermeden bitmez bu evlilik"
"Sen nasıl bir adamsın." dedim,
"Hadi hazırlanmaya başlayın şimdiden" arkasına dönüp gitti, Ayçin'e baktım sinirden tırnaklarını yiyiyordu. Bana sert bir bakış atıp odasına çıktı. Bende en son odama çıktım



Evet akşam olmuştur ve hazırdım gece için, salonda Ayçine beklerken, merdivenlerden aşağı indiğini gördüm. Çok güzel olmustur. Uzun , askılı kıpkırmızı bir elbise vardır üzerinde, tam oturmuştur. Göğüsün üstünde güller vardır. Saçlarını dağınık bir sekilde toplamıstır. Maklajı elbise tam uygundur. Muhteşem görünüyordu.

"Giderim artık,"
"Olur" dedim. Ağzım hala açıktır. Bize özel araba gelmiştir. Yarım saat sonra partiye geldik

"Evet,evet çok güzel. Simdi sola dön" adam ikide bir saga dön, sola dön. Yaparcağı sadece iki tane fotoraf çekmektir. Ama onu bile eziyet ettiyordu. Ama Ayçin bu eziyete alışmıştır. Objelere hep gülen yüzünü gösteriyordu. O kadar güzel ki, bazen kendimi ona bakmaktan alırkoyarmıyorum. Onbeş dakika sonra fotoraf çekimi bitmiştir.

Ayçin, "Fotoraf çekimi bitti artık simdi peşimi bıraksan diyorum" dedi.
"Şeyy..benn.. " lafımı tamamlamayı beklemeden. Yanına gelen adama sarıldı.
Ayçin,"ayy, sen nereden çıktın. Yurt dışında değil midin?"
"Bir proje üzerine tekrar döndüm. Ee sen ne yapıyorsun bu arada." dedi adam.
Ayçin,"Hiç ne yaparım işte Kenan aynı iste"
Kenan bana bakarak,"Tanıstımayacak mısın beni arkadaşınla Ayçin" dedi
"Şeyy. Cenker.. Kenan "

"Memnun oldum." dedim.
Kenan, "Bende, bu arada beni tanıyorsundur dizilerden. Ben Kenan Ece " elini uzattı.
"Yoo tanımıyorum" dedim. Elini tuttum.
Kenan,"Hıı.. Tv izlemiyorsun, bende izleyemiyorum sektör gereği," dedi.

Ayçin lafın ortasına girerek," sekerim gel biz giderim. Dans etmeyi özlemişindir." kenanı kolundan çekerek dans pistine çekti. Müzikle beraber sarmaş dolaş dan ettiler.

Banane kiminle dans ederse etsin. O zaman niye adama kötü kötü bakıyordum. Of Allahım bana ne oluyordu.

Ayy, çok güzel olmuş canım ellerine sağlık

Ayçin lafın ortasına girerek," sekerim gel biz giderim. Dans etmeyi özlemişindir." kenanı kolundan çekerek dans pistine çekti. Müzikle beraber sarmaş dolaş dan ettiler.

Banane kiminle dans ederse etsin. O zaman niye adama kötü kötü bakıyordum. Of Allahım bana ne oluyordu.

Yeni bölüm ne zaman?

~Evcilik Oyunu~

(3.bölüm)

Bütün gece o adamla dans etti. Çok eğleniyor olmalı durmadan gülüyordu. Ama gülmek ona çok yakısıyor. Keşke benim yanımda gülse. Allahım ben ne diyiyorum böyle sadece bir antlaşma o kadar. Bardağımdaki içkiyi bir nefeste içerken, içkinin sertliği beynine vuruyordu. Elimle başımı ovuşturdum. Yanıma bir kız oturdu. Siyah dalgayı saçları uzun boylu, siyah gözleri vardı. Kırmızı bir elbise giymiştir. Boyu dizlerinin üstünde;

"Merhaba ben Yağmur." elini uzattı.

"Bende Cenker." dedim. Elini 15 saniyelik tutarak.

"Seni hiç görmemistim. Oyuncu musun?" dedi.

"Hayır. Sadece garsonum."

"Çok şekersin. Böyle yalnız kalman çok yanlış. Bence oyuncuyum."

"Hımm. Hangi dizi?" dedim. İçkisini yudumlardi ve bana baktı gülümserek.

"Elde Var Hayat. İzler misin?Trt 1 de"

"Bazen. Rast geldiğim zaman." Kafamı yana cevirdim. Ve adamın Ayçin'e sarkıntılık ettiğini görünce hemen yerimden kalkıp onların yanına gittim.

Ayçin,"bırak beni"

"Ne oluyor? Ne yapıyorsun sen "dedim.

Kenan," sanane lan süt kuzusu. Sevgilim o benim."

"Ne diyiyorsun sen ya" diyerek yakasına yapıstım. Kendime çekerek kafaya attım. Yere düştü. Başı kanıyordu.

Ayçin bana doğru" sen ne yaptığını sannediyorsun?"

"O adam sana zarar veriyordu."

"O benim sevgilim aptal. Sen kimsin peki"

"Bende senin kocanım."

"Kağıt üstünde. Gerçek sanma bu evlilği ve sakın benim islerime burnunu sokma."

"Tamam Ayçin hanım. Size ve sevgilinizle mutluluklar"
koşa adımlara oradan uzaklaştım. Buraya gelmem. Böyle bir seyi kabul etmem hataydı. Biliyordum. Dışarı çıkmıstım. Bu saatte burda taksi geçer mi? Yanımda bir araba durdu. Beyaz bir araba. Arabanın içinde o kız Yağmur indi.

"Gideceğin yere götürelim seni."

"Nereye gideceğimi bilmiyorum ki"

"O zaman beni takip et. Hadi."

"Tamam."

Arabaya bindik. Yol boyunca hiç konuşmadık. Camdan dışarı izlerdim sadece. Sonunda gelmiştik.

"Burası neresi?" dedim.

Bana bakarak"benim evim. Hadi içeri. "

"Şeyy, ben gelmesem. Zaten çok içtim." dedim üzgün ifade takılarak

Yanıma sokuldu,"korkmana gerek yok. Sadece kahve içeceğiz."dedi.

"Ben bilmiyorum. Üzgünüm eve gitmem lazım. İyi geceler. Tanıstığıma memnum oldum." dedim ve arkama dönüp yürüdüm. Gecenin karanlığa yürüdüm. Ne kadar yürümüştüm, bilmiyorum ama kendimi o evde buldum. İçeriye girdim. Ayçin ve Kenan denen o adam konusuyorlardı. Durdum. Dinlemeye başladım.

O adam Ayçin'e bağırıyordu,"Bu ilişki hep böyle mi devam edecek? Yeter ben böyle bir iliski istemiyorum. Seni o adam denen kisile paylaşamam."

Ayçin,"Kenan bu bir iş. Bende istemiyorum ama ne yaparbilirim ki"

Kenan,"Ya o adamdan ayrı ya da beni sevdiğine ikna et"

"Ne yapayım ki? Seni seviyorum Kenan. "

"Artık benimle beraber olmanın zamanı gelmedi mi? Bu kadar beklediğimiz yeter. Bir senedir bekliyorum"

"Bu sana kaç defa söyleceğim. Kendimi hazır hissetene kadar bekle."

"O zaman beni unut."

"Bu kadar basit mi?"

"Hoşçakal Ayçin." bana doğru yürümeye başladı. Ve beni gördü.

Kenan," Sen bizi mi dinliyorsun?"

"Hayır." dedim. Yutkunularak.
Ayçin bize dogru gelerek

Ayçin,"Kim o? Nereye gittin sen?"

"Size ne?" dedim ve bana ayrılan odama geçtim. Beş dakika sonra kapım çalındı ve ardından kapıyı açtı.

"Ne demek size ne? Ya bir gazeteci görsedir seni. O zaman ne yapacaktık unutma bir antlasma yaptık"

"Sizce unutmayın. Benim hayatıma Karışamazsınız. " konuşmak için tam ağzını açarken telefonu çaldı. Telefonu eline aldı ve açtı.

"Alo." yüzü düşmüştür. Gülümsemesi sönmüstür.

"Geldin mi? Burada mısın? Tamam." kapatır.

"Ne oldu? " dedim.

"Asıl görevin başlıyor. Anıl gelmiş. "

"Nee? Ne yapacağız şimdi."

"Bunu bana mı soruyorsun"

"Tamam. Sakin bir seyler düşüneceğiz elbet." dedim.

"Çabuk olsan iyi olur yarın geliyor çünkü." arkasına döndü.

"Ayçin, Kenan'ı çok mu seviyorsun."

Bana döndü,"Bu seni ilgilendirmez." diyeyek odamdan çıktı.


Çalar saatin ötmesiyle ayağa kalktım. Kendimi hemen banyoya attım. Sıcak suyun vücudumdan aşağıyla akmasına izin verdim. Sıcak bir duş bana çok iyi gelmiştir. Üstüme bir seyler geçirip, mutfağa geçtim. Çaydanlığın içine suyunu ve çayını koyayak ocağa koydum. Kahvaltıları dolaptan çıkartıp masaya yerleştirdim. Mutfağın kapısında durmuş bana bakıyordu Ayçin; ''Güzel kahvaltı. Kime hazırlık bunlar.'' dedi. ''Kendime'' dedim. Kararlı bir ses tonuyla, sonra devam ettim ''İstersen..hıı.. sen de.. benimle...hıı.. kahvaltı.. etmek .. istersen.. yaniii '' ne demiştim ben ya ne dediğimi ben bile bilmiyordum. Kızın anlaması mümkün değildir. ''Olur.''

Olur mu? Olur mu dedi. İnanmıyorum olur dedi. Ne yapacağım ben şimdi niye böyle heyecanlandım. Anlam veremiyorum kendime. Kendimi toparlamam lazım.. '' Buyur. Buraya otur.'' gösterdiğim yere oturdu. Bence onun yanına oturdum. Bana dönerek o sevimli gülümsemesiyle ''Ee çay olamadı mı?'' dedi. ''Şeyy.. bakarım.''ayağa kalkıp ocaktaki çaya baktım, olmuştur. ''Eee olmuş.'' dedim. '' İyi o zaman doldursana bardakları ne duruyorsun daha'' dedi gülerek . Çaydanlığı ocaktan alıp bardakları doldurdum ve sonra tekrar çaydanlığı ocağa koydum. Onun yanındaki yerimi aldım. Çok güzel gülümsüyordu. Sekeri çayını atıp karıştırdı. Sonra bardağı narin masum dudaklarına götürdü. Bardağı tekrar masanın üstüne bıraktı. Çatallı masanın üstünden alıp, çatallı penirle batırılarak, ağzına attı. Allahım ben napıyordum tam 10 saniyedir onu izliyordum. İyi ki beni görmedi. Sekeri çayıma atarak, karıştırdım. Hiçbir sey olmamıs gibi davrandım.Sanki onu takip etmemişim gibi.Kapı çalındı. Masadan kalktı ve kapıya doğru yöneldi. Bende onun peşinden geldim. Kapıyı açtı. Kapıdaki kıro,kabadayı tipli bir adamdır.Ayçin'in yanağından makas alarak ''Ben geldim gülüm. Hapisten çıkar çıkmaz sana kostum.'' Ayçin'e eğrildi.Ayçin geri çekilde tam bu arada adamın gözleri bana cevirdi. Üstüme gelerek ''Lan bu kim? Ben senin için 5 adam öldürelim. Lan bu kim öldürelim mi seni ha öldürelim mi?'' cebindeki çakıyı çıkarcarak bana doğru sallamaya başladı. '' Anıl. Sakin ol. O.. o adam benim.. kocam'' dedi. Çok korktuğu yüzünden bellidir. ''Nee?? İnanmıyorum yalan söylüyorsunuz?'' dedi Anıl.elindeki çakıyı hala bana sallıyordu. Ayçin biraz daha öne atarak kendini ''Bir dakika hemen geliyorum'' merdivenlerden yukarıya doğru koşa adımlara çıktı. 20 saniye sonra tekrar aşağıyla indi. Elinde evlilik cüzdanıyla beraber. '' Bak şimdi inandın mı?'' elindeki cüzdanı gösterek ''Demek evlendin. Ne bileyim gerçek bir evlilik olduğu'' Ayçin'e sarılarak ''Gerçek bir evlilik bu ve biz birbirimizicok seviyoruz.''dedim. Ayçin de bana bakarak'' Evet biz birbirimizi çok seviyoruz'' dedi.O kadar inandırıcı demiştir ki ben bile neredeyse inanacaktım. '' Size mutluluklar.. O zaman ben giderim'' dedi kapıdan çıktı. Ayçin'e dönerek '' Bu kadar mıdır?Bitti mi simdi'' dedim. Orda bana ''Ne bitmesi daha yeni başlıyoruz'' diyerek mutfağa geri döndü

''Sen de iyi idare ettin bakıyorum da. birbirimizi cok seviyoruz filan'' bana bakmadan söylemiştir bunu. Ben de aksine ona bakarak '' Öyleyimdir ama senin eline su dökemem.'' dedim. '' Ellerine sağlık, sana afiyet olsun.'' masadan kalktı ve merdivenlerden yukarıya çıktı. Onun peşinden gitmek isterdim. Gitsem mi acaba? Neden giderim ki.. evet gitmemem lazım..masadan kalktım. yukarıya merdivenlere çıktım..ama gitmemem lazım.. simdi geri dönmem lazım. ama ayaklarım onun odasına doğru gidiyor.. Sakinim simdi Cenker geri dön oğlum. Tam geri dönmek üzereyken onu karşımda buldum. '' Odamın kapısının önünde ne işin var'' dedi. Gözleri.. gözleri çok başkadır. yemyeşil.. zümrüt tanesi gibi pırıltayan gözleri vardır.Çok yakınımdadır. Onu öpmek istersem hemen öperbilirdim. Hayır ama öyle bir sey olmayacaktır. Yapmayacaktım. '' Sana diyorum. Odamın kapısınde ne işin var'' bir kere daha baktım. simdi onu öpsem ne yapar ne hisseder. of neler diyorum ben ''Banyoya gidecektim'' dedim.''Banyo aşağı da hala öğrenemedin mi? '' Üzgünüm.'' dedim ve arkama döndüm. ''Bir dakika'' dedi ve devam etti ''Yarın akşam bir yerde parti var oraya gideceğiz haberin olsun'' ''Tamam'' dedikten sonra,

Aşağıya indim. Orda peşimden aşağıya indi. Arkama döndüm. Burun burunadık, O kadar yakındık ki, neredeyse dudaklarımız birbirine dokunacaktır. Güzel kokusunu burnumda hissetiyordum. Ve bir anda o güzel kokusuna kaptırdım kendimi, dudaklarına yapıştım. Yapıştım derken sadece dudaklarımı dudaklarına bir saniyenine kondurdum. Gözlerime baktı. Onun zümrüt gözlerine bu kadar yakın olmak içimdeki ateşi daha da alevlendiriyordu. Benden bir adım uzaklaşarak; '' Bunu bir daha yapma'' diyerek mutfağa doğru yürüdü. Kendimi odama attım. Yatağımın üstüne oturdum.Ben ne yapmıştım. Bu bir oyundur. Sadece bir oyun. Daha fazlasını beklememem lazımdır. Unutmam lazımdır onu. Unutmam.. Yatağıma sırt üstü yattım. O an hala aklımdadır. Kokusu burnumda hiç gitmeyecek gibidir.


Evden çıkıp, hastaneye geldim. Annem, kardeşimin yanında uyuyakalmıştır. Kardeşimin saçını oksadım. Eğrildim. Tam öpecekten annem gözlerini açtı, beni karşısında görünce gözlerinde ışıltı gelip geçti. Doğruldum. Annem de ayaga kalktır. Bana sımsıkı sarıldı. Boğulacaktım nerdese, anneme; "anne, tamam boğuracam bırak beni" annem beni bırakarak, sikayet eden bir tonla "Nerdesin hayırsız. Dün kardeşin ameliyat oldu ama sen yoksun ortalıkta" annemin ellerini tuttum. "Şey, anne b-ben e-ev-lendim" kekelemece olsa söylemiştim. "Nee, nasıl bizden habersiz mi? Babana ne diyecegiz, ve adama inme inerse " annemin elini sıkıca tutarak "Anne, babam yok artık. O adam bizi bırakıp gitti" annem ellerini ellerimde hızlıca çekti "O senin baban. Bizi bırakıp gitmedi. Sadece bir iş gezintisine çıktı. Bir daha duymalarım bu sözleri"
"Her neyse anne, ben sadece haber vermek için geldim. Gazetelerde duymayın diye "
"O nasıl bir söz oglum. Hem bizden habersiz evleniyorsun hem de sanki bu normal bir sey gibi söylüyorsun"
"Anne, tamam özür dilerim. Benim simdi gitmem lazım, sonra görüsürüz"
"O gelmedi mi? Yeni karınla tanıstırmayacak mısın?"
"Daha sonra anne, daha sonra" deyip anneme sarırdıktan sonra odadan çıktım. Hastanenin kapısında bir taksiye binip 15 dakika içinde eve geldim. Odama geçtim. Akşam için hazırlanmam lazımdır, oyun için..

Akşam olmustur bile, hazırdim. Üstüm de siyah takim elbise vardır. Ve orda hazırdı. Merdivenlerden asağı indi. Bu sefer üzerinde kırmızı bir elbise vardı. Boyu dizlerinin üzerinde, düz bir elbise, omzundan aşagıya gülü var. Saçı kıvrılcık dağınıktır. Maklajı her zamanki gibi ne çok fazla ne çok azdır. Çok çok güzeldir. Ayakkabısı kırmızı renkli topukludur. Onun sesiyle kendime geldim.
"İzleyecek misin hala"
"Hıı.. Şeyy pardon. Giderim mi?"
"Bence de, hadi"
Beraber bir şekilde evden çıktık..




Partiye gelmiştik.. Diğer partilere hep aynıdır. Hiçbir değişikliği yoktur. Bir iki fotorafçı, Ayçin'le fotoraflarımızı çekti. Birbirimize o kadar yakındık ki fotoraf cekininde, kokusunu bütün vücudumda hissedebiliryordum.

Bana doğru dönerek; ''Ben dans etmeye gidiyorum. Sen burda bekle..'' benden uzaklasıp dans alanına doğru yürüdü. Bütün vücudunu kıvrımlı bir şekilde hareket ettirilyordu. Kendimi ona öyle kaptılmısım ki arkamdaki kişiyi göremedim bile..

''Dikkat etsene biraz'' arkamdaki ses
''Pardon, özür dilerim.'' dedim. Sesim bana bile duyulmayacak bir şekilde
Çarptığım kişiye dönünde güzel bir kız karşımda duruyordu. Bana tuhaf bir şekilde baktı.

''Cenker.. bu sen misin?'' dedi kız hayretle..
Saşkınlıkla ona baktım, ''Evet.. Sen kimsin?'' hala şaskındım.
Kız bana sarırlarak, ''tanılmadın mı? Duru ben.. Liseden..'' şimdi tanılmıştım. Ne çok değişmiştir. Liseden belli ilk defa görüyordum. -Bana sarılmayı bıraktı.- Tekrar bana dönerek, ''Ee.. anlatsana, ne yapıyorsun?'' Beni gördüğüne sevinmiştir. Bende sevinmiştim. Evet o benim kız arkadasımdır.



Eski kız arkadaşım.. Onunla bir geçmişim vardır. Güzel ve bitmiş bir geçmiş.. Ona dikkatle baktım eskisi gibi güzeldir, ama değişmiştir. Yüzü, giyimi her şeyi değişmiştir. Gözlerim Duru'nun arkasındaki Ayçin'e kaymıştır. 15 adım uzakta, bizi izliyordu. Gözleri kızgın yağ gibidir. Elindeki birayı bir dikişle içti. Ve yanından geçen garsondan bir bira daha aldı. Neden bu kadar sinirli olduğunu çözemedim. Acaba.. belki.. Çok salakça.. O bana aşık olamaz ki.. Çünkü bu bir oyun, ama ben ona aşığım.. Kafam karışık.. Ayaklarım bu karışıklığa aldırmadan, ona doğru gidiyordu. Onbeş adımda onun yanındaydım. Ona baktım. Sonra elindeki birayı hızla çekip alıp masaya bıraktım. Bana kızgın bir bakış attı. Sinirli ve birazda bağırarak

''Ne yaptığını sannediyorsun sen?'' dedi.
Sakin bir tavırla ''Çok içkiniz, giderim isterseniz?'' dedim.
Daha çok bağırarak ''Sana mı soracağım ne yapacağımı? Sen git kız arkadaşının yanına'' ''Yavaş, bağırmayın. Giderim?'' ''Hayır ben gitmiyorum. İstersen sen giderbilirsin?'' dedi. Sonra yanımdan gittip, dans pistine çıktı. Etrafıma önce bir baktım. Sonra yanına gidip kolundan tuttum. Bana sinirli bakarak ''Bırak kolumu''
''Gidiyoruz'' kolundan tutup sürüklemeye başladım. ''Ben gelmiyorum bırak beni''

Durdum. Ona baktım. orda bana bakıyordu. ''Kolumu bırak, acıtıyorsun'' kolunu bıraktım. Gerçektende çok sıkmıstım, kolu kızarmıştır. Bana bakarak ''Ne istiyorsun benden.. Bıraksana beni'' Tekrar gözlerine baktım. Yavaşça ona yaklaştım. Dudaklarımı onun dudaklarının üstüne kondurdum. Sıcacık dudaklarını, dudaklarımda hissedebiliyordum. İki saniye bir ömür gibidir sanki.. Hiç bitmeyen bir zaman.. Zaman durmuştur o an.. Sadece o ve ben vardım. Dudaklarımı onun dudaklarından çektiğimde, bana baktı. Şimdi sırasıdır. ''Ayçin, ben sana aşık oldum.''

harika bir senaryo eline sağlık çok beğendim merakla yeni bölümü bekliyorum

Teşekkür ederim

Çok güzel olmuş tatlım ellerine sağlık

Yavaşça ona yaklaştım. Dudaklarımı onun dudaklarının üstüne kondurdum. Sıcacık dudaklarını, dudaklarımda hissedebiliyordum. İki saniye bir ömür gibidir sanki.. Hiç bitmeyen bir zaman.. Zaman durmuştur o an.. Sadece o ve ben vardım. Dudaklarımı onun dudaklarından çektiğimde, bana baktı. Şimdi sırasıdır. ''Ayçin, ben sana aşık oldum.''

~Evcilik Oyunu~

(4.bölüm)

Bana bakarak daha gülmeye başladı. Gözleri alaycı bir hale gelmiştir.
...
''Sende haklısın, benim kadar güzel bir kıza herkes aşık olur. Ama unuttuğun bir şey var, aramızdaki seviye farkı. Ben senin denkin değilim. Tamam mı? Bir daha da bunu deneme bile'' saçlarını savrularak yanımdan hızla ayrıldı. Ben bu küstah kıza nasıl aşık olmuştum.Onun kadar şımarık, küstah birini görmedim. Sakin olmalıydım. Boşvermelidim onu. Ama kalbime söz geçilemiyordum. Aşık olmuştum bir kere ona hem de delile gibi. Ama o benden nefret ediyordu işte. Tamam. Her sey bitmiştir benim için. Ben elimden geleni yaptım, ama olmadı. boşvermelidim artık onu.. Kapıdan dışarıya çıkmak için kapıya yöneldiğimde, arkamdan ayak seslerini duydum sonra kokusunu, sonra da sesini ''Nereye gidiyorsun?'' ona sert bir cevapla ''Sanane..'' arkama döndüm. Tam burnumun dibindedir. Ve daha da yakınlaşarak o beni öptü. Dudaklarındaki nemliği hissedebiliyordum. Onu kaçıncı defa öpüşüm olduğu halde sanki ilk defa öpmüşüm gibidir. Benden ayrıldı.
Gözlerini gözlerime sabitleştirerek ''Nasıl kalbime girdin. Artık senden başka hiçbir sey düşünemiyorum. Bu kısa zamanda nasıl...'' Sözünü keserek onu tekrar öptüm. ''Sende benim kalbime girdin ben seni suçluyor muyum''

Dudaklarından muzip bir gülümseme geçti. Gözleri tekrar gözlerime değdi. '' Sen ukalanın tekisin.'' ona doğru sırıtarak. ''Sense bencilin önde gidenirsin.'' dedim.Onu kollarımın arasına alarak. Onu kendime doğru daha çok yakınlaştırıyordum. Aramızda hiçbir mesafe kalmamıştır. Elleri şaçlarımın arasında dolaşıyordu. Bense kollarımlar onu kendime daha çok çekiliyordum. Dudaklarımız birbirini yine bulmuşlardır. Onu bacaklarından kavrarak, kucağıma aldım. Onun dudakları yüzümde dolaşıyordu. Onu kucaklamamla beraber, yakında duran odamdaki kapıyı açıp.. Meleğimi yavaşça yatağa yatırdım. Dudaklarımız hala birbirine kenetlenmiş gibidir..

Ellerimi yatağın onun tarafındaki bölümünde gezdirdim. Boşluk. Gözlerimi açtım. Yanımda kimse yoktu. Gitmiş. Elime alnıma dayadım. Ben ne yapmıştım. Yerimden kalktım. Yere dağılmış giysilerimi topladım. Ve giyinmeye başladım. Giyindim. Odanın kapısını açtım. Evin içinde onu aramaya başladım. Yoktu. Ben kötü bir şey yapmıştım. Biliyordum. İncitmiştim onu. Kendi kendime be...
la okuyordum. Bunu yapmamalıydım. Biliyorum. Bunu o da istiyordu. Ama yine de en büyük hata bendedir. Şimdi onu tamamen kaybetmiştim. Kapı açıldı. İçeriye o geldi. Elinde torbalar vardı. Elindekileri umursamadan ona sarıldım. Saçlarını kokladım. Sımsıkı sarıldım. “Affet beni, özür dilerim. Bunu yapmamalıydım. Biliyorum. Ne diyeceğimi, ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum.” Beni susturarak, “ne dediğini anlamıyorum, yavaş konuş” ona sarılmayı bırakarak, gözlerine baktım. “ Gittiğini sandım.” Gülümsedi. “ Neden?” dedi. “Bilmiyorum. Korktum işte” tekrar gülümsedi. Gülünce gözlerinin içi gülüyordu. Ve çok tatlı oluyordu. “Gidecektim. Ama bir şey beni durdurdu. Ne olduğunu bende bilmiyorum.” Dedi. Onu dudaklarından öptüm. “ İyi ki gitmedin.” Dedim. Gülümseyerek, “Nasıl giderim ki, sonuçta kocamsın” dedi. Ne demişti o, ‘kocam’ mı, demişti. Bunu inanamıyordum. “Kocam mı?” dedim. Bana kızgınca baktı. “Ne olacak salak, tabiî ki kocam” dedi. Gülüyordu. Onu öptüm. Bir tane daha, bir tane daha… O kadar çok öpüyordum ki dudaklarından. Dudakları kıpkırmızı olmuştur. Kızgınca bana baktı; “Uf, tamam artık öpme” dedi. Yüzüme kocaman bir sırıtış ekledim, “nedenmiş, ben senin kocan değil miyim?” dedim. Gülüyordum. Elini yumruk yaparak, omuzlarıma vurmaya başladı. “Sen çok oluyorsun ama” dedi. Ellerini tuttum. Gözlerimler onu süzdüm. Dudaklarımız yine birbirleriyle buluştu. Gerçek yerlerini biliyormuş gibi…
Geri çekildi. “Uf, benim karnım acıktı. Seninle uğraşmayacağım koca bebek” dedi. Elindeki torbalara mutfağa yöneldi. Bende peşinden, torbaları masaya bıraktı. Teker, teker onları yerine yerleştirdi. Bense bir sandalyede oturmuş onu izliyordum. Yüzümde kocaman gülümsemeye… Önce çaydanlığı ocağa koydu. Sonrada yumurtaları suya koydu. Sonra mutfak tezgahında domatesleri kesti. Salatalıkları. Sonra onları tabağa yerleştirdi. Üzerine tuz ekledi. Masaya yerleştirdi. Sonra dolaptan; zeytini, reçeli, peyniri çıkarttı. Onları da tabağa yerleştirdi. Ve masada yerlerini aldı. İki bardak, iki çatal onlarda yerlerini aldılar. Neredeyse hazırdı. Çay kaynardı. Yumurtaya oldu. Masa hazırdı.

Bölüm Sonu