Hayatım üç kişil bir emek herkesin emeği var biz zevkle ufak ufak yazmaya başladık şahsen bazen yazarken hatalar oluyor.Beraber çok gülüyoruz.Ortakların fandaki adları yanlış hatırlamıyorsam.
"e.s. sever" ve "ÜmiTürükÜ"
Bakalım ortaya birşeyler çıkartmaya çalıştık.Akşama Tanıtımı koyarız diye umuyorum...
En son ~ÇakıL KoLik~ tarafından Perş. Tem. 07, 2011 2:43 am tarihinde değiştirildi, toplamda 1 kere değiştirildi
"Ben Sevil Çokçetin. 23 yaşındayım Üniversite son sınıf öğrencisiyim. Sosyoloji bölümünde okuyorum. Kasaba'da yaşıyoruz, Kasabamızda pek kolay kolay güneş açmaz. Genellikle hava kapalı, nemli, yağmurludur. Babam her sabah kasabamızdan Amasra'ya gider. Bu yüzden yola erken çıkar. Bende kasabamızın yakınlarında bir üniversitede okuyorum. Yol çokda uzun sürmüyor.1 saat filan. Kasabamız caddeye biraz uzaktır. Bu yüzden kolay kolay arabalar buralardan geçmez. Sessiz, sakin bir yerdir burası. Babama gelince, babam Organize Şube'de amir. Başarılı bir polis. Tuttuğunu kopartan cinsten. Bazı günler geceleyin bile çalışıyor ve kasabamızda pek insan olmadığından, hemen hemen herkesin yavaş yavaş buradan taşınıp, şehirlere gittiğinden dolayı buralar sakindir. Ve de babam geceleri işe çıktığı zamanlarda evde yalnız kalırım ve de bu ürkütücü olmaya başlar. Her zaman babam için endişelenirim. Çünkü babam bir polis olduğundan silahlı silahsız, belalı belasız herkesi yakalamakla meşguldür. Neden kasabada yaşadığımıza gelince, aslında babam anılarından kaçıyor. Amasra'dayken annem ile evliydi. Fakat annem ben küçükken bizi terk etmiş ve babamda annemin bizi terk etmesinden sonra daha fazla Amasyra'da yaşayamamış, çünkü hep gözünün önünde annemle yaşadıkları anıları canlanmış, bu yüzden de bu kasabaya taşınmışız. Annemi ben hiç görmedim. Ne bir fotoğraf ne bir video. Ne de bir anı kalmış ondan. Babam onu unutabilmek için hepsini yırtmış atmış. Vede son çare bu kasabaya taşınmışız. Kasaba da hemen hemen herkes çok iyi çok tatlı insanlar. Zaten dediğim gibi pekte insan yok. Kasaba'da havaların bozulmasından sonra yavaş yavaş halk buradan uzaklaştı ve şehirlere gitmeye başladı. Ama babam burayı çok seviyordu. Bu yüzden buradan taşınmakta istemiyordu. Bende seviyordum sevmesine, fakat arada baya bir ürkütücüydü buralar. Evimiz 2 katlıydı. Ahşaptandı çok seviyordum evimizi. Camdan bakınca karşı tarafta dağlar vardı. Benim odam üst kattaydı. Babamın odası da benim odamın yanında. Babamın odasında o kadar çok silah var ki. Kimse bilmiyor. Ama ben evde yalnız olduğum bir gün gördüm ve öğrendim. Ama kimseye demiyorum tabi. He, bu arada, babam polis olduğundan ve de bazı geceler benim bu sessiz, ıssız ve ürkütücü kasabada yalnız kalma sebebim ile benim güvenliğim açısından bir kaç tedbir aldı. Ama en önemli, kesinlikle yanımdan hiç ayırmamam gereken bir takip cihazım var. Aslında bir saat, fakat aslında içinde ufak bir takip cihazı var. Ve de yanındaki tuşa basınca direk bulunduğum yere dahil sinyalleri veriyor ve kaybolma anında benim yerimi belli ediyor. Bu yüzden babam hiç bir zaman, bu saati asla yanımdan ayırmamam gerektiğini söylüyor bende hep öyle yapıyorum. Üniversiteden Ayçin adında çok cana yakın bir arkadaşım var ve onunla beraber arada vakit geçiriyoruz. Şimdilik hayat okul ev ve kasaba arasında geçiyor. Yani anlıyıcağınız herkes gibi normal bir hayatım var..."
' Eкяєм '
"Ben Ekrem Terzioğlu.24 yaşındayım.Bir kasabada yaşıyorum.İşimden dolayı bir yıl önce bu kasabaya taşındım.Burda çok yağmur yağıyor her an ve ne zaman yağmur bastırabilir bilinmez, her zaman hava çoğunlukla kapalıdır.Yaşadığım kasaba çok şirin bir yer ama şirin oduğundan buranın sorunsuz bir kasaba olduğu çıkartılamaz.Bir Polislik bürosunda çalışıyorum.Tabi orda çalıştığım için Polis olduğumu anlamışsınızdır.Ben sadece sıradan belinde silah olan polislerden değilim.Özel eğitimim var.Dövüş, silah kullanımı ve polislikte lazım olabilecek herşeyi biliyorum, ama daha tam olarak yetişmedim daha önümde öğrenmem gereken ve hayatın bana öğreticeği çok şey var.Öğrendiğim çoğu şeyi Hüseyin Amirim'e borçluyum.Benimle her zaman yakından ilgilendi ve azimim karşısında hep bana destek çıktı bir yerlere gelebildiysem onun sayesindedir.Geçen gün bir mafyayı göçerttik ve pis işlerini yakaladık.Elimizdeki kanıtlarlada hapise attırdık.İşimiz şimdilik Hüseyin Amirle suçluları suç üstü yakalamak.Hayatın ileride ne göstericeği bilinmez..."
' Hüѕєуiη '
"Ben Hüseyin Çokçetin. 47 yaşında Organize Şube'de amirim. Sevil adında bir kızım var.Her gün suçluların peşinde koştururuz neredeyse. Ruz, dedim farkındayım. Tüm ekiple gidiyoruz operasyonlara. Bazen bazıları gelmiyor bazıları geliyor. Fakat hiç bir zaman beni bırakmayan, her zaman yanımda olan, oğlum gibi gördüğüm tek kişi vardır o da Ekrem. Oğlum olmadığından onu oğlum gibi görmüşümdür. Ve de tüm tekniklerimi, yani 25 sene boyunca tüm öğrendiğim şeyleri Ekrem'e öğretmişimdir. O da zehir gibi olduğundan tüm dersleri anlamıştır.E bizim meslek zor, belalı olup bize takanlar da var. Bu yüzden kızım Sevil'i korumaya almak için ona saatli bir takip cihazı verdim. Onun sayesinde her dakika onun nerede olduğunu öğrenebiliyorum. Ekrem'de benim için önemli olduğundan ona da bu yüzden polisliğin ustalığını öğretmişimdir. Sevil annesini hiç bir zaman görmedi. Çünkü onu terk edip giden bir annesini görmesini gerektiğini düşünmediğimden göstermedim hiç bir zaman annesini. Ona hem annelik hem babalık ettim. Ve de onuda alıp Amasra'dan başka bir kasabaya taşındık. Fakat işim Amasra'da olduğunda buraya hep gelmek zorundayım. Ama hayatımdan memnunum..."
' Aуçiη '
"Ben Ayçin Yakut.23 yaşındayım ve İşletme okuyorum.Küçük ve şirin bir kasabada kalıyorum, ailemle birlikte.Kasabamız çok sessiz sakin bir yerdir, herkes birbirini tanır ama şu sıralar bir kaç kişi daha taşınıyormuş sanırım öyle duyumlar aldım.Laf aramızda kalsın kasabadaki dedikodular bendedir.Biricik arkadaşım Sevil'i çok severim, arada takılırız, yaş farkımız yok o yüzdende çok kafa dengidir zaten başkada arkadaş oluncak biri yok ki şu kasabada. Hanımefendinin babası polis olduğunda pek bir güven hissi veriyor bana.Kasaba dedim,okul dedim aklınız karışmasın kasabamızın yakınında üniversitede vardır o yüzden rahatız.Annem ve babam İstanbul'dan kaçarak geldiler Amasra'ya benim içinde pek birşey değişmedi çünkü geldiğimizde ben daha 4 yaşındaymışım.Süslü olduğumu söylerler ama bir o kadarda hırçınımdır.Eli maşalıda diyebilirsiniz hani.Neyse çok uzattım sanırım işte ben Çinçin..."
YORUMLARINIZI BEKLİYORUZ. (: 1.BÖLÜMÜ EN KISA ZAMANDA KOYACAĞIZ....
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Konu: ♥ Tαкiρçiм 'Aşк' ♥ // 2.ßöℓüm... // Sαуƒα:8... 
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
