Arkadaşlar Hikayeyi Yazmadan Önce Şnu Söylemek İsterm.Bn Brda Yabancı İsmler Kllandm
Çakıl Taşlarndakileri Diil
Ve Ltfen Düşünelernzi bnmle pylaşrmsnz
Ölüm Günü
Sabah Erkenden Kalkmışdım. Şehirden Ayrılıcakdım.Üzgündüm.bELKİ aNNEMİ bABAMI hİÇ GÖREMİCEKDİM.Ama Buna alışmalıydım.Ayakda durmayı başarmalıydım.Yola Koyulmak İçin sadece 1 saatim kalmışdı.Herkeze Veda ettim.Artık Hayatımı değiştiricek o lanet olası şehre gtmek için uçakdaydım.GelmiŞDİM.kALıcağım YURDA doğru yrümeye başladım.Herkez bana garip garip bakıyordu.oDAMI bULDUĞUMDA oDa arkadaşlarım çokdan yerleşmişlerdi ve beni bekliyordu.Onlarda bi gariplik olduğunu hissediyordum.Bakışları Sanki Beni öldürmek istiyorcasına bakıyordu.Tanışmak İstediğimde İlk Önce Tepkiliydiler.AMa sonra birbirlerine bakıp kendileirini kontrol ettiler.İlk Oda Arkadaşımn Adı Helena İdi.Diğr Arkdaşımn adı ise Hannah'dı.Göz Renkleri Çok Farklıyd.İsmini Koyamadığım renktelerdi.Beni Aşağıda Bekliceklerini bANA OKULU gEZDİRCEKLERİNİ sölediler."Tamam" Diyip Odama Yerleşmeye Çalışdım.Duvarlarda Garip garip resimler vardı.Garip kıyafetler vardı.Anlayamıyordum.oDAMA yERLEŞİP hANNAH vE Helena'nın Yanına Gttm.Göz Renkleri YNe Değişmişdi.Lens Takıyordurlar Diye Düşündüm.Bir Anda Hannah "Hayır Lens Takmıyoruz" Dyince Tüylerim Ürperdi.Helena Hannah'ın Kolunu Sıkdı.Ve "Sus" Dedi.BanA Dönüp " Özür Dilerim Kaitlin" Deyince.Şaşırdım."Niçin" dİYE sORUNCA Bu sefer şaşıran Ben değil Onlar OLmuşdu.Nse Gidelim.dEdiler.Biraz Yürüdükden Sonra Karşı Kapıdan 1 Grup bize doğru yürüyünce Hannah Ve Helena " Burası Tehlikeli Kaitlin Bizimle Gelmelisin"Dediler.Hemen Onalrla Gittim.hHelena" Kaitlin O Çocukda Br Şey Fark ETttinmi ?" "Ne gibi ?"
"Gözlerinde Br Değşiklik Fark Ettinmi? " "Ahhh Evet Gözleri Bizimkiler Gbi Değildi Simsiyahdı " dİYİNCE İç çektiler."Noldu " "Birşey yok Sadece Merak Ettim O yZDEN sORDUM" dEDİ...
F Hava Kararıyordu.Ve Daha Bir Yurdumuza Dönememişdik.Helena ve Hannah Hayla Orasının Benim İçin tehlikeli olduğunu düşünüyorlardı.Ben Hala Bir Anlam Veremiyordum BU olanlara.Hannah Ve Helena'nın Gözleri Yemyeşildi Onların Dediklerine Göre o Çocuğun yani Gabriel'in Gözleride Simsiyahdı.Bu Birşeyler Çağrıştırıyordu.Sanki Şeytan idi.Küçükken okuduğum Masalllarda Simsiyah gözleri olanalrı hep Şeytan diye nitelendirirlerdi.Ama Böle bşi olmadığını bldiğim için İnanmıyordum.Yoksa Gerçekden Bunlar gerçekmiydi?.Yoksa Hepsi Uzunn Bir Rüyamıydı? Anlayamıyordum!.Hala İçimdeki O Korku Geçmemişdi.Helena Bana Dönüp:
-İyi Misin?Çok Korkmuş Gözküyorsun.
-""İyiyim Hayır Korkmuyorum.""Ne Kadar Böle Desemde ÇOK Korkkuyordum.Bu oLanları anlamaya çalışıyordum.Hannah:
-Gerçekden Çok Üzgünüz Kaitlin.Böle Olsun İstemezdik.Ama Orda Tehlike Var.Senin İçin Büyük Bir tehlike.
-Nasıl bir tehlike Bu!! ? Bir Çocuğun Üstümüze Yürümesi mi ? He! ? Çok Snirlenmişdim.Tutamadım Kendimi Bianda Patladım Arkadaşlarıma.
-Kaitlin ! Sakin Ol Bize Güven ! .
-Nasıl Güveneyim Sizde Benm Gibi İnsansınız.!
-Kaitlin Biz İnsan Değiliz O GöRÜNÜMDEKİ Kişileriz!.
-Tabi Canım Doğru.
-Heyyy Yeter Artık İkinizde Sakin Olun! . Hannah Kaitlin Yeter!.Kaitlin Helena Doğruyu Söylüyor.Biz Canavar Değiliz.Fakat Seni Korumak İçin gönderilen Melekleriz.
-İYİ Ama Nasıl Olr?
-Gel Otur Anlatacağım Hepsiini.Tam Bundan 100 Yıl Önce Ölüm Günü Denilen Bir gün yaşandı.Şeytanlar Ve melekler!.100Yıl Önce Aynı Senin Gibi Heidi Adında Bir Kız Vardı...... Onu Korumak İle Görevliydik.Dünyaya Bu Yüzden Geldik Zaten.İşte Ozamanlar Heidi bize inanmadı.şEYTANLARLA sAVAŞIMIZA sON 1 AY KALMIŞDI.Taa Ki Heidi Ozaman Gelmişdi.Ona Tüm Meleklerin gücünü Verdik.TOPRAK,ATEŞİ,SU,HAVA BÜKME HIZLI KOŞMA GÜÇ HERŞEYİ verdik.O zaman Çok güçlenmişdi.Kendine Olan Güveni aRTMIŞDI.o bÜyük gün gelmişdi.Şeytanlarla Savaşcağımız Gün.Şeytanların Lideri Optinpus Kendi Savaşçısı SLew'e tüm güclerini vermişdi.Slewde Heidi Kadar güçlüydü.Heidi Ve Slew Savaşmaya Başladılar.24 Saatlik Bir Savaş Sonunda Heidi Ağır Yaranlasa Savaşı Kazanmşdı.Slew'i Öldürmüşdü.Eyer Slew Kazansaydı.mELEKLER öLücekdi.Ve Dünyadaki Tüm İyi İnsanlar.dÜNya 100 yıl boyunca kötülük hakim olcakdı.Her Yerde Ateş Yanıcakdı.100 Yıl Sonra O kÖTÜLERİN iÇİNDEN sADECE 1 TANE İYİ bİR aİle çııkıcakdı.Ozaman Sen Dünyada Gelcekdin.Sen geldğinde İse Ölmüş Meleklerimiz Can bulucakdı.Liderimiz Aketrail Can Bulcakdı.Dünyamızda Kötülüğü Durdurup Eski Haline Getircekdi.Ve Tekrar Savaşlar Çıkıcakdı.Ancak Heidi Kzandığı İçin Şeytanlar 100 Yıl ölü kaldı.ANcak Senin Dğumun ile birlikde Senle savaşçak olan şeytanların askeri olcak olan Achor 'da Doğdu.Achor Doğunca Şeytanlarda Can Buldu.Achor Onların Askeri Olmayı Kabul Etti.Ama Sen Bizim Askerimiz Olucakmısın Dünyayı Kötülükden Korumamızda Yardımcı Olucakmısın?
-AH bU-BU-bunlar inanılmaz şeyler.Be-be -ben kabul ediyorum.Sizin Askeriniz Olacağım...
Kaitlin Hava Çok Kararmadan Hadi Ozaman ÇABuk Bizimle Gel"Dedi hELENA.
-Tamam Hadi Gidelim.
Helena Ve Hannah Birbirlerine Bakarak Gökyüzüne Doğru Gden Bir Yol Oluşturdular.
-Çabuk Achor Geliyor Kokunu Almış Olmalı.Dedi Hannah
Bir Anda Toprak Bizi Havaya Kaldırdı.1 Dk bile olmamıştı Ki Varmışdık.İyilik Tapınağıymış Buranın İsmi.Tapınağın Kapıısından İçeri Girdikden Sonra Herkez bizi bekliyormuş gibi bana baktılar.Bu Kaitlinn . Bizim İyilik Savaşçımız Diye Bağırdılar.Bana HeMen özel güclerini Sölediler.AchoR İle savaşacağım zaman bana gerekli olan güçleri sölediler.İnAnılmazdı.İlk Dersime Yarın bAŞLIYACAĞIMızı Sölediler.Sakar Olduğum İçin Odama Giderken Düşüp Bacağımı kırmışdım
.Herkez Yanıma Gelip "Bunu Nasıl Becerdin" Dediler
. Aralarından Çok Yakışıklı Ve Tatlı brisi Çkdı.Adı Micheal'mış.Buranın En Yakışıklısıymış.Beni Odama Götürüp Bacağıma Pansuman Yaptı.Hemen İyileşdi.Çok Şaşırmışdım.İçimden Ona Aşık Oluyorum Gallibe Acaba Onla evlensek nasıl olur diye düşünüyordum.Micheal Güldü.
-Noldu Neye Gülüyorsun? Sakarlığımamı Yoksa şuanda garip bakışımaMI? dYince kahkaha attı .
-Hayır Hiçbrine değil.
-Peki YA nEYE?
-Senin Düşündüklerine Gülüyorum.
Yanaklarım Kızarmıdı.Utancımdan Yerin Dibine Grmşdm.
-Ne Düşünüyormuşumm Peki?
-Hmm Bana Aşık Olduğunu Ve Benle EvlenseN nasıl olr .Devam Edeyimmi?
-aHH.Yok Saol
.
-Biraz Yürüyelimmi Kaitlin?
-Neden Olmasın .
-gEl benle.Beni Eşşiz Manzarası Olan Bir Yere Götürdü.Bi anda DuygulandımGözlerimden Teker Teker yaşlar süzüldü.Michael Gözyaşlarımı sildi.
-Noldu Kaitlin Niçin Ağlıyorsun?
-Bak tam karşımızda bir yıldız war ya bir anda o yıldızın içinde ailemi gördüm.yansımalarını gördüm.asla bulamayacağım ailemi...
-İyide Daha Dün Ailenden Ayrıldın.
-Onlar Benim Ailem Değil!.Ben Daha 5 yaşındayken ailemgil bir trafik kazasında ölmüşler.yüzlerini hayal meyal hatırlıyorum.Mucize eseri ki hastanede ölümden kurtulmuşum.bianda kalbim durmuş.tam beni morg'a götürceklerken kalbim atmaya başlamış.Bi anda Beyaz bir ışıık çıkmış.Bedenimden.Yaşadığım için beni kimsesizler yurduna götürmüşler.orda daha o 1 gün kalmadan bir aile gelip beni almış.İşte 5 yaşımdan bu yşıma kadar beni byüten ailemde onlar.Ama ben onları değil gerçek ailemi istiyodum.haylada öle.Asla bulamayacağım ailemi...
-Tabi Ya O mELEK bU YZDEN ölmüşdü.
-Hangi Melek Nçin??
-Sen bebekken Kalbin durmuşdu ya.seni morga götürürlerken bi anda bedeninden beyaz br ışıık çıkmış.asldna sen o gün ölücekdin.Mucize falan değil onlar.Senin Bizimle Kötülere Karşı Savaşacağını Bliyorduk.Senin Ölmeni İstemedik.Bu Yzden Sana Hepimizden çok Güvenen Bir Melek Vardı Heidi.
-Sizinle Kötülere Karşı SAVAŞanmı?
-Evet o.Heidi Seni Morga Götürmeden Önce Bulup Bedenine Girmişdi.Şuanda Seni Yaşatan O.fAKAT hEİDİ Seni Buraya GETİRDİĞİMZDE bedeninden çıkmış Ve Tüm İyi Olan Ölülerin yaşadığı yere gitmişdi.Senin Burada Yaşaman İçin bİRİSİYLE kANINI bİRLEŞTİRMEN gEREKİYOR.vE Bunu yarın derslere başlamadan sen seçiceksin.
-İnanılmaz birşey bu.Michael çok geç oldu.Ben artık Yatsam olurmu.? Gülümsedi.
-Tabi SanA İyi geceler
.Diyip Yattım...
SaBah olmuşdu.Eğitimime Başlıcakdım Bugün.
Sabah İlk İşim Micheal İle Buluşmakdı.İnanılmaz Birisiydi.Gözleri Masmavi Deniz Gibi Saçlarıı Rüzgar Gibi Savrulan Altın Sarısı Gibiydi.İLk Dersim için.Chicago adında bir hocaya gitmemi sölediler.İlk eğitimimin akıl,cesur gerektirdiğini sölediler.Şaşırdım fakat yapmaya hazırdım.Yerde ateş gibi sıcaklıkda taşlar vardı.Onun üstünden ayağımı yakmadan geçmemi İstediler.Geçerdim fakat bunda akıl gerektircek ne yapıcakdım,ayağım nasıl yanmadan geçiçekdi.Düşünmem için süre verdiler.Biraz ileride gübre gibi bir şey gördüm.Gittim.Sanırım onu ayağıma sürersem o ateşli taşalrdan ayağım çok az veya hiç yanmıyaral geçeceğini anladım.Ayağıma sürdüm,Ve hazırdım.
-Hadi Geç Bakalım Kaitlin.Dediğini Duydum Hocamın.
İlk Adımı attım.Birşey olmadı Ama biraz daha durursam ayağımın ameliyatlık olucağını biliyordum.Micheal bi anda kahkaha attı.Sanırım düşüncemi okumuşdu yine . Bende Güldüm.Koşarak karşıya geçdim.Ayağımda hiç bir yanık yokdu.Başarmışdım.Chicago Hocam boynuma bir kolye takdı.Ve Takarkende :
-Kaitlin,Küçükken annen ve babannın öldüğünü bbiliyoruz.Sana Can veren Heidi bunuda biliyorsun.Anneni,babanı ve Heidiyi görmek istiyorsun.Bu Kolyede Bu işe yarıyor.Eyer gerrçekden onları herşeyden çok istiyorsan onları görürsün.Belli Bir Sürede onlarla görüşebilirsin.Fakat Sadece bir kez bu hakkını kullanabilirsin.dİyince Heycanlanmışdım.Ço istiyordum fakat şimdi değil.Çünkü Eyer bu hakkımı şmdi kullanırsam güzel olur fakat ilerde bu özlemim şiddetle artıcak.Şu anda Sanırım benim tek istediğim şey Micheal'dı.Hannah ve Helena ile ne zamandan beri görüşmüyordum.Onları aramaya çalışdım.Fakat bulamadım.Bir odaya girdiiğimde kapı kapalı kaldı.Açamadım.Köşede oturmaya başladım çaresizce.Bi Anda odadaki tüm kapılar ve pencereler kendiliğinden açılıp açlıp kapanmaya başladı.
Çok Korkkuyordum.Pencereden siyah bir şey girdi.Adını koyamıyordum.İlk Defa böle bişi görüyordum.Bi anda o rüzgar gbi siyah ışık kendini toparlayıp ruh gibi bir şeye dönüşdü.Elinde de bir mızrak.Üstüme Doğru Yürümeye Başladı."Merhaba Kaitlin" Dedi O Kalın sesiyle."Sanırım Biliyorsundur.Benim kim olduğumu Şeytanlar Asker ! " " Se-se-s-s-sen Achor's-ssun " "Evet "Dünya Bizim Olucak,siz 100 yıl burda yaşamıcaksınız,hepiniz ölceksiniz!!"Dedi.İnnanamıyordum bunlara."Benden Kurtulşun Yok Kaitlin,Ölümün işte şuanda benim elimden olcuak.!.Dedi.İçimden cesur-akıl-güç kelimeleri geldi aklıma.Achora nasıl bir oyun oynayablrdm.Bilmiyorum.Düşünmem İçin 5 dk Achor'u oyalama çalşdıM.Blmuşdum."bENİ burda öldüremezsin! dışarda öldürmen geerekiyor.! dedim."Nedenmiş o " "Korkaklar sadece bunu yapar Çnkü " diyince öfkelendi şimsekler çakmaya başladı.beni Bulunduğum odanın Penceresinden atmak için Pencereden dışarı sarkıttı.4 kattaydık.Bi anda beni yere atmak için Doğruldu.Tam Yere Düşerken Micheal Kanatlarıyla yer edüşmeden tutup uzakklara götürdü.Achor Delrmşdi.Ortalığı kırıp yıkıyordu.Achor'un gittiğinden emin olduğunda Micheal Beni geri götürdü.Hiç Bir melek yokdu.Dışarda.Micheal dışında tabi.Ortalık Alev alev yanıyordu.Bir not vardı yerde.Alıp Okumaya başladım."Kaitlin Eğer gelip teslim olmazsan senin acını elimizdeki bu meleklerden başlayarak kullanırım.Imm ilk önce Hannah Ve Helena'dan başlarım Sanırım.Bu Gece sAAT 12'ye kadar vaktin var Eğerr Gelirsen Melek Arkadaşların kurtulur.Gelemzsen 1 kişinin hayatına karşın bunca meleğin hayatı gider." Yazıyordu.Micheal'dan oraya gitmerk istedim.Micheal:
-Olmaz Kaiitlin!!!!!!! Bu Br Oyun Seni Alınca Bizi Serbest bırakmıcakk.Senide Bizide Öldürcek Gitmemeliyiz Oraya !. Dedi.Ancak Dinlemedim . Yine BEnm hayatım için onca kişinin ölmesini istemiyordum.Topkı HEİDİ gİBİ.Gece Saat 10 'da Michealdan Beni götrmesini istedim.Bana güvenmesini söledim."Tamam" Dedi.Sadece bana güvendiği için.Saat 10 Olmuşdu.Ateşden bir tapınak vardı.Micheal gitmemeliyiz diyordu.Ama dinlemişyordum.İçeri doğru yürüdüğümde ateşden köprü yıkılmaya başlıyordu.Bastığım yerler lavlarla çevrili göl gibi bir şeye düşüyordu.Micheal'a baktığımda Yokdu.Gitti Sanmışdım.Tam Üzülürken Bi Anda Yanmda Belrdi Ve" Gitmiyomuyuz" Dediğini Duydum.Koşarak gittim kArşı tarafa.Ayağım Kaydı.Lavların içine düşcekken Micheal beni elimden Tutdu.Fakat Elm TEerliyordu..Elim Micheal'ın elinden kaymaya başlıyordu...Tam elim kaymış düşüyorken Micheal son bir hamle yaptı.Beni yukarı çekmeye çalışdı.Sonunda yukardaydım.Tapınağın içine girmek için ilerledik.Micheal benden önde yürüyordu.Bir Anda Micheal'ın bastığı yer çukur oluşturup Micheal'ı içine çekdi.Onu kurtarmak için eğildiğimde çok geçdi Micheal çokdan çukura düşmüşdü.Ve içerisi çok karanlıkdı.Napacağımı bilemiyordum.Karşıya geçemicekdim.Sanırım...Çünkü çukur sadece ufak bir delik değildi benim karşıya geçmek için kullanacağım yolun tamamını kaplamışdı.Etrafıma baktığmda hiç ağaç yok sanmşdm.Tapınağın çevresinde ilerlemeye başladım.Bir ağaç gördüm.Çok büyükdü.Ve dalları bir pencereye doğğru gidiyordu.Ağaca tırmanmaya bbaşladım.Neredeyse 10 dkdır bu büyük ağaca tırmanıyordum ve tepeye ulaştığımda çok yorulmuşdum.Biraz dinlenmek istedim ama zaman hızla akıp geçiyordu.Eyer geç kalırsam bütün melekler ölücekdi.Hızlı olmalıydım.Pencere doğru uzanan dala doğru süründüm.Pencereye ulaşmışdım.Fakat pencere kilitliydi.Dalda kırılmaya başlıyordu.Annemin bana küçükken öğrettiği gibi siyah tokam ile açıcakdım kilitli yerleri.Hemen saçımdan siyah toka alıp pencereyi açmaya çalışdım."Sonunda!!" diye bağırdım.pencereyi açmaya çalışmışdım.Pencereye doğru kendimi çekerken dal kırıldı.Aşağı baktığımda derin karanlık olan çukur bi anda lavlarşa çevrilmişdi.Pencereden el,m kayıyordu.Şanslıydım ki tutunduğum yerde bir ip wardı.Ona elimi dolayıp yukarı çektim kendimi.içeri girdiğimde bacaklarım kollarım kanamaya başlamışdı.Kapkaranlık bir odaın içindeydim.Hannah,Micheal Ve HeLena'nın ve daha bir sürü meleğin bağrışmalarını duyabiliyordum.İşkence ediyorlarlardı.Yüreğim parçalandı.Öle bir bağırıyorlardı ki...Sesin geldiği odaya doğru yürümeye başladım.Odadan içeri girdiğimde duvarlara zincirlenmişlşerdi.Ve her birinin önünde bir şeytan vardı.Kollarını bacakalrını ateşlerle yakmaya çalışıyorlardı.Bağırdım "Duruuuuuuuuuuunnnnnnnnnnn! diye.Beni gördüklerinde.Durdular ama saldırmadılar bana.BİR BİRLERine bakıp garip garip sözcükler sölediler.Sonra geri çekildiler.PENCereler kapılar çarpmaya başlamışdı.Siyah bir toz bulutu gibi birşey gelmeye başladı benim olduğum tarafa.Achor'du bu.Çok korkuyordum...Siyah Bulut Bir Anda sİMSİYAH BİR ADAMI OLUŞTURDU.aChor gelmişdi.Napacağımı bilmiyordum.Çok Korkuyordum.Hannah Micheal helena Hepsi duvara zincirlenmişlerdi.Micheal Haklydı Bu Bir tuzakdı Sanki.
-Geldim İşte Burdayım Onalrı Serbest bırak Seni Aşağılık Pislk. Diye bağırıyordum.
-Hiişşt Sakın Ol kAiTlLin.Arkadaşalrın seni hiç uyarmadı Çok yazık sende burda onlar gibi ölüceksin.Sende Daha önce karşılaşmak isterdim.Bu İşin uzamasını istemezdim.Kaitlin.
-Bırak onları .Dediğimde üstümde bir ağırlık hissettim.Achor Alev toplarından gndermişdi.Cayır Cayr yanıyordum.Ama erimiyordum.Bir aanda Hannah'ın bana bardıını duydum ne dediğini anlamay çalşdöm.
-Kaitlin başarıyorsun o ateşi bükebilceğini yüreğinde hisset Yeter!!.Diyordu
Konstre olmuşdum.Ateş bedenimde değil elimdeydi.Achor Şaşkına uğramşdı.Eyer ateşi bükebicleğimi yüreğimde hissedebiliyorsam toprak havayıda bükebileceğimi hissediyordum,biliyordum.Elimdeki ateşle napıcağımı beynimde geçrrsem olucağını bliyordum.Ateş topunu büyülttüm büyülttm.Achor bir kalkan oluşturdu.Hemen ateş topumu fırlattım.Nasıl olduysa çok hızlı koşuyordum.Achor Beni Kolumdan tutup pencereden Dışarı fırlattı.Yere düşmeden Toprağı bükerek ayakda kalmayı sağladım.Achor Üstüme zıpladı.Tutamadım.Bileğimde bir acı hissettim,bir anda Micheal'ın dediği gelmşdi aklıma.Eyerr bir şeytan tarafndan ıssırılsam sadece beni bir melek kurtarablrdi.Bednimdeki zehirin içmdeki meleğe Heidi'ye yayılmasını istemiyordum.Heidi'Yi vücudumdan çıkarmak için bana verilen gözyaşlarını kullandım.Bir anda hareketsiz kaldım yerde.Havada bir ışıık belrdi.Heidi idi bu.Sadece kenarda acılar içinde hareketsiz olarak heidi ve achor'u izliyrdum.Achor'un :
-OOO Heidi Eski düşmanım! Dediğini duydum kendi aralarnda konuşuyorlardı.
-Merhaba achor.Bakıyoyrumda Akıllanmamışsın Hala.
-Ben diil sen akıllanmamışsın hala beni yenebilceğini mi düşünüyorsun.
-Sanmıyorum ama Kaitlin iyileşene dkr ölene kadar senle ben mücadele edeceğim.Dediğini duydum.Bİr anda havada bir patlama yaşandı.Havadan üstüme düşen sadece beyaz tozlar vardı.Achor Ölmemişdi Ama Heidi'Yi öldürmüşdü.Achor Kahkaha atıp gitmişdi.Hareket edemiyordum.Bir anda Heidi'nin ruhu üstüme doğru yürümeye başladı.İlk defa korkmuyordum.Ölüceğimi biliyordum.Bu Kadardı.Heidi bileğidme ıssırılan yere gözyaşını dökdü.Bileğimdeki yara geçmişdi.Acı Hissetmiyordum.Hareketsiz değildim.Canlandığımda Heidi'nin Bana son olark şu sözleri söylediğini duydum.
-Ben Senim Kaitlin .
bUNU Demişdi.Ve bir anda bedenimden ışık saçıldı.Heidi tekrr bedenime girmşdi.Bir anda sırtımda 2 tane kanatın belirdiğini gördüm.Kolumdada bir iz vardı.Hemen Düştüğüm pencereden içeri girdim.Achor Dediğini yapmışdı.Son vericekdi Meleklerin hayatına.Yerde 3 melek yatıyordu.Kimisnn başı keslmşdi kmnsnn bacakları ve kolları.Ağlıyordum.Kndimi öldürmek istedim.Maffolmuşdum.Ancak Hannah,Micheal ve Helena'yı öldürmemşdi.Hayatta kalan bütün melekler duvardan kurtardım.Pencereden hepimiz uççaktık ki...
Bir Anda Micheal'ın aramızda olmadığını fark ettim.Diğer Meleklere "SİZ Gİdin " diyip Michel'ı aramaya başladım.Ateşlerle Çevrili bu tapınakda napabilirdim ki.Odadan çıktığım anda büyük bir acı ile kendimi yerde buldum.Kolumu bir şey koparmaya çalışıyordu.Fakat neyin koparmaya çalışdığını göremiyordum.Gözlerim kapanıyordu yavaşş yavş..Son Bir hamle yaparak göremediğim o yaratığı kolumdan atmaya çalışdım.Gitmiyordu dişlerini koluma geçirmişdi bile.Her an şuanda yaşadığım acının daha da kötüsünü yaşatarak kolumu koparabilirdi.Kemiğimin çıtladığını hissettim.Bağırıyordum,çığlık atıyordum.Bir anda nasıl olduysa üstümdeki ağırlığın bir anda yok olduğunu fark ettim.Micheal gelmişdi.Naptığını görmedim ama üstümdeki yaratığı üstümden atabilmişdi.Yaratığı hayla göremiyordum.Bir ses duydum sanırım yaratık kaçmışdı.Micheal Yanımdaydı.
-Kaitlin beni duyabiliyor musun ? İyi Misinn!? Diyordu bana.Konuşmaya çalışdığımda ağzımdan kan geldiğini fark ettimm.mİCHEAL
-Olamaz Hayır.Seni buradan götürmeiliyim?.Gibi birşeyler dediğini duydum.Beni kucağına almış pencereye doğru yürürken aCHOR GELMİŞDİ.Achor'u görünce kalbim yerinden çıkcak gibi atıyordu.Bir anda ateş toplarını göndermeye başladı.Aklımda ateş toplarını geri göndermeye yarıcak bişiler bulmak geliyordu ki.Beyaz bir yuvarlak ışık Micheal ve beni içine almışdı.Ateş topları Achor'a doğru gidiyordu.Achor bir anda görünmez oldu.Gitmişdi.Micheal beni götürmek için pencereye doğru yöneldi.Sonunda gidiyordk şu lanet olası tapınakdan.Ağzmdan kanlar akmaya devam ederken kolumdaki acı bir türlü dinmiyordu.Ağlıyordum gözümden yaşlar geliyordu.Gözümde sıcak bir yanma hissettim.Sağlam olan elimde gözyaşımı silmeye çalışrken Micheal dengesini kaybetmeye başladı.Neyseki durduğumda geri dengesini sağlamışdı.Elidme gözyaşımı sildiğimde kırmızı aktığını gördüm gözyaşlarımın.Micheal'a sölemek istemedim.Elbet görücekdi ama şimdi değil.
Kan mı akıyor diye tadına baktığımda kan akıyordu.Korkuyordum.Sonunda İyilik tapınağına gelmişdik ki.
Micheal Dengeisini Kaybedip yere düşdü.mELEKLER KURTRMAYA ÇALIŞDILAR AMA OLMADI.Yere düştüğümde bacağımın kırıldığını fark ettim.Acılar içinde kıvranıyordıum.Micheal'i gözümle aramaya başladım.Tam göremedim ama yerde kanalr içinde yatan sanırım Micheal'dı.yaklaşık beş tane melek Micheal'ı Alıp götürdüler.Benm yanımada Hannah Helena ve adını unuttupum bir çok melek wardı.Ağzımdan kan daha çok şiiddetli gelmeye başladı.beni hemen bir yere götürdüler.Odaya gidene kadar her yer kan olmuşdu.Bacağımdan,kolumdan,ağzımdan ve gözümden akan kanklar daha çok şiddetlenmiş ve acıları daha çok olmuşdu.çIĞLIK atıyordm.Helena'ya dönüp:
-Micheal Ne- ne-nerde
-Şşşşt Kaitlin.Knedini yorma.ÇOK Ağır yaralar almıısın.Birazdan tadavi edilceksin.Ozaman konuşuruz hepsini . Deyip Ağzımı kapattı.Tedaviye başlanıyordu ki sanırım herkezi odadan çıkarttılar.İlk olarak kolumdan başladıkları hissettim.O GÖrünmez yaratık öyle bir maffetmişdi ki kolumu.Sanırım 1 gün boyunca tedavi edildi yaralarım.Herşey tamamdı iyiye doğru gidiyordu ki gözümdeki yaşların niçin kırmızı renkde aktığını anlamadık.Odadan yavaş yavaş çıktığımda bir kızla karşılaşdım.
-Yardım etmemi İster misin?
-şEY Olur.
Yardım etmeye başladı.Micheal'ın yattığı odaya kadar eşlik etti.Yol Giderken bİRbİRimZLE KONUŞMAYA BAŞLADIK.
-aDIN NE?
-Roswitha
-Güzel isim
benimki Kaitlin
-Evet bliyorum
-Nerden bliyorsdun
-Seni duymayan mı kalldı :;)
-AA olabilir bak .
-Bak burası ben 1 saat snra geri gelrm Kaitlişn senle iyi arkadaş olucağız bence.Diiyip gittiç
İçeri girdiğimde Micheal'ın diznde derin bir yara gördüm.Yanına gittiğimde bana sadece gülümsedi.
-Noldu Micheal sana ?
-Bişi yok Kaitlin sadece seni senn tabirinle o görünmez yaratıkdan kurtarrken dizim yaralanmış.Uçarkende halszleşdim.Yere düşdük.Asıl bnmki bişi diil sana nolmuş böle ?
-Hiç yha normal bacak kırmalar falan filn işte.
-Anladım.
-Neyse seni ben çok yormayayım Hem Roswitha ile buluşmam lasım.Sonra görüşürüz.Diyip odadan çıkdım.Odadan çıktığımda Roswitha hemen karşımdaydı.Bana gülümsüyordu.
-Gel hadi Kaitlin Bahçeye çıkalım temiz hava al.
-Tamam 1 dk .......Hazırım ben.
Bahçeye çıktığımızda Helena Ve Hannah bizi bekliyordu. Hemen bana gelip Sarıldılar.
-Sen iyi msin?
—İyiyim Helena sadece kolum çok ağrıyor.
-Eee normal bence. Görünmez bir yaratıkla savaşan tek kişisin okadarda olsun
Hepimiz gülüyorduk. Oturup konuşmaya başladık.
-Napıcağım ben şeytanlarla savaşımıza çok az kaldı ya kolum iyileşmezse
—Evet, Kaitlin çok az bir süre kaldı yaklaşık 5–6 ay
—Olsun oda kısa
—Tabii canım çok kısa.
—Aman nese kolum iyileşir mi sizce?
—Bence iyileşir ama tam bilmiyorum yara çok ağır gibi gözüküyor.
- İnşallah iyileşir. Ama çok acıyor.
- Alışırsın Kaitlin bi zamanlar o yaratık bize de saldırmıştı.
-EE GÖRÜŞMEYELİ sizler napıyorsunuz?
- Ne uzun bir zaman Kaitlin sadece 21 saat görüşmedik
-Olabilir ama çok özledim sizi.
-Bizde seni çok özledik. ,
-Niçin sadece Helena İle konuşuyoruz biz siz Niçin bu kadar sessizsiniz. Helena, Hannah yerine cevap verdi.
-Hannah konuşamaz
-Niçin konuşamazmış?
-Şey Achor aramızda en çok ona zarar verdi.
-EE insanı bekletmeden söle Helena
-Ya ne zaman konuşmaya kalksa ağzından kanlar akıyor bir türlü durduramadık eziyet etti Hannah’a Achor.
-Bu doğrumu Hannahh.
Hannah sadece kafasını sallayabiliyordu.
-BENİMDE size söylemek istediğim bir şey var.
-Söle Kaitlin.
-Heidi
-Evet Heidi
- Ben Achor’la savaşırken bedenimden çıkıp Achor’la savaşmışdı.Fakat Heidi’di bedenimde okadar çok yıpranmıştı ki Achor’la savaşını kaybetmişti.Büyük bir patlama yaşandı Üstüme sadece tozlar döküldü.Ve Heidi’nin ruhu yanıma gelip.”Ben Senim Kaitlin” Diyip bedenime girdi.Achor ise “Sıra sana gelicek Kaitlin” Diyip kaçdı.Çok korkuyordum.
-Üzülme Kaitlin biz hepimiz senin yanındayız.Achor geri gelirse senden önce ilk bizle savaşması gerekicek.
- Sizi seviyorum.Hep arkamda olduğunu biliyorum.Diyip Ayrılmam gerektiğini söleyip vedalaştık.
Gece olmuşdu.Yatmak için yatağıma doğru yürümeye başladım.Kolumdaki ve bacağımdaki ağrı yürüdükçe daha çok artıyordu.Yatağıma yaklaşırken bardaki suyun titrediğini fark ettim.Yürüyüşlerim mi acaba böle bir sarsıntı yapıyor diye düşündüm.Nedense bir anda sebepsiz yere güldüm.Anlamadım neye güldüğümü.Sarsıntı durduğum halede daha çok artmaya başladı.Hemen Roswitha Helena ve Hannah yanıma geldi.
-Sen iyi misin ?
-İyiyim de noldu ?
-Sanırım Achor O Görünmez canavalarından bir kaçını yolladı.Senin bu odada kalman çok sakıncalı.Kaitlin,Bizimle gel seni Micheal’ın yanına götürüp bir kalkan içine alacağız.
-Pekala ama siz nasıl savaşcaksınız ?
-Kaitlin şu anda bizi düşünme hadi çabuk ol çok az vaktimiz kaldı.Diyip beni Micheal’ın yanına götürdüler.Bir kalkan oluşturdular ve hemen gittiler.Dışardan çok garip sesler geliyordu.Canavarların kükremesini duyabiliyordum.Acı çekiyor ve çektiriyor gibilerdi.Canavar kükrediğinde bir kız sesi yükseldi.Acılar içinde yanan bir sesdi.Sanırım bu ses Roswitha’ya aitdi.Pişman olmuşdum onları tek gönderdiğime.Helena’gilin benim için kurdukları kalkanı bozup zor da olsa sesin geldiği yöne doğru yürümeye başladım.Kapıyı açmak için kolu çevirdim.Bir anda sesler kesildi.Bir kaç ayak sesinin benim durduğum odaya doğru yöneldiğini hissettim.Dışardan “hayır” diye sesler geliyordu.Dinlemiyordum onları öle bırakamazdım.Kapıyı son bir hamle ile tam açıyordum ki 2 3 yaratığın hırlama seslerini kapının önünde hissettim.Tam kağıyı açtığımda hiçbir şey yokdu.Sağ tarafımda Helena,Hannah ve Roswitha wardı.Sanırım özel güçlerini kullanarak yaratıkları benden uzak tutmaya çalıştılar.Sanırım yine kalkan oluşturmuşlardı.Bağırıyordum.Bana su getirin DİYORDUM.Hannah’ın “Şimdi susamanın sırası değil Kaitlin “ lafı çok garip gelmişdi.”Hayır Hannah içmek için değil bükmek için istiyorum” dediğimde ise Hannah’ın suratındaki ifadeyi açıklamak için kelimelerin yetmeyeceğini anladım.UFAK BİR su damlası attıklarında su damlasını bükerek büyülttüm.Çok az eğitim almama rağmen bu kadar şeyi nasıl becerdiğimi hayla anlayamıyordum.Kendimi rüyada sanıyordum şu yaşadığım şeylerde ama bunların rüya olmadığı biliyordum.Canavarları görmeme rağmen büktüğüm büyük su parçalarını rasgele gönderdim.Sanırım gönderdiğim 2 su parçası 2 canavara da isabet etmişti.Ama Helena’gilin dediğine göre 5 canavar warmış.Durduk yere yine sebepsiz yere gülmeye başladım.
—Kaitlin iyi misin? Dediğini duydum Hannah’ın
—İyiyim Hannah sadece beceriksizliğime gülüyorum.
—Beceriksizliğine mi? Çok az eğitim alarak bunları beceriyorsun Kaitlin.
—Hayır ya ona değil. Su parçacıklarını gönderirken şurda asılı olan tabakların hepsini kırdım da onu diyordum ben .
—Of Of KaİTLİN.
—Ne doğru ama.
-Kaitlin şuanda bir saldırının içindeyiz sen neleri düşünüyorsun konsantre ol zaten tabaklar bizim değil boş ver.
—Of Tamam Helena.
—Güç kalkanını parçalıyorlar dayanacağımızı sanmıyorum.
-Doğru söylüyorsun Roswitha,Hannah Kaitlin’i al buradan uzaklaştır biz idare ederiz.
—Pekâlâ. Gel Kaitlin. Diyip kolumdan çekiştirerek hızlı bir şekilde koşmaya başladık.
Arkama bakarak koştuğum için yolun yarısında düşdüm.Hannah beni kucağına alıp koşmaya devam etti.Bi anda beni kucağından attı.Ne olduğunu anlamaya çalışıyordum.
—Olamaz o canavarlardan ikisi bizi takip etmiş.
—Tamamda niye beni bu kadar sert yere attın?
-Aaa özür dilerim Kaitlin.
—Neyse Sorun değil alışkınım da napacağız nerdeler?
—Buraya yaklaşıyorlar. Çabuk şu dolabın içine gir Kaitlin.
—Of Hannah sen delirdin mi o dolap değil çekmece ve nasıl gireceğim içine?
—OF bilmiyorum
—Yanında hiç su var mı?
—Var al.
Suyu bükmeye başladım. Büyük bir kalkan oluşturdum.
-Hannah çabuk elini uzat ve kalkan oluşturmama yardım et!
—Tamam al.
-*Büyük bir ışık oldu. Kalkanı oluşturduk ve devam ettik. Bir anda Roswitha Ve Helena’nın arkamızda olduğunu fark ettim. Onlarda bir olup bizim arkamızda bir kalkan oluşturdular. Küçük bir kutu içinde gibiydik. Kalkan kurmuşduk 2 yanımızda kapalı idi. Nasıl olduysa bana görünmeyen yaratıklar bir anda bana görünmeye başladı yavaş yavaş bunu yüreğimde hissettiğimde hepsini görüceğimden emindim. Hissetmeye çalışdım. Ve canavarların tamamını gördüm. Berbat bir şeydiler. ÇOK iğrençtiler midemi bulandırıyorlardı. Iyy. BİR Anda başım dönmeye başladı dengemi kaybetmeye başladım yavaş yavaş gözlerim kapanmaya başladı. Hannah “İyi misin? “ diye bağırıyordu fakat cevap veremiyordum. Bir anda kendimi yerde buldum. Benim yanıma gelemediler eğer yanıma birisi gelseydi kalkan çok bağışıksız olucakdı ve canavarlar içeri girip hepimizi parçalıcaklardı. Yerde baygın baygın yatıyordum. Hannah durmadan aynı şeyi diyordu
—İyi misin Kaitlin ne oldu? Tam cevaplamak için ağzımı açtığım da ağzımdan kanlar döküldü. Bir anda kalbimde büyük bir acı hissettim. O acıyı başka hiçbir yerde yaşamamıştım. ÇOK kötü bir acıydı. Dayanamıyordum. Cayır cayır yanıyorum sanıyordum. Kalbim parçalanıyordu sanki.Bir anda gözümden yaşlar aktı.Ağlarken bile gözlerimin içi çok yanıyordu.Olamaz yine başlıyoruz.Gözlerimden akan birkaç damla bile hem acı veriyordu bana hem de gözyaşı değildi bu kandı.Dayanamıyordum artık.Ölmek istiyordum.Gözümü tam kapattığım sırada annemle babamı gördüm.Onlara sesleniyordum.Gitmeyin beni bir daha yalnız bırakmayın diye.Dinlemiyorlardı.Sadece “Sen Bunu becerceksin,biz gitmicez,biz hep senin yüreğinde yaşıcağız.Sen bunu gerçekden becerirsen ayakda kalabilirsen acıya dayanırsan biz hep yanında olucağız.Eyer Dayanamayıp kendini ölümle yalnız bırakırsan biz gidiceğiz.Bir daha yanında olmucağız.Herşey bittiğinde sen öldüğünde senle beraber bizde öleceğiz”Diyip buhar olup gittiler.Ailemi bulmam lazımdı.İnsanlarn bana ihtiyacı wardı.Buna dayanmalıydım.Ölmemeliydim ailem için herkez için ayakda kalmalıydım.Bunu yapabileceğimi yüreğimde hissettiğim anda bedenimden büyük bir ışık çıkdı.Havaya doğru yükseliyordum.
-Başardı işte demişdim size.
-Hannah henüz başarmış değil. Eyer bunu eski haline dönene kadar böle devam ettirirse kurtulur. Ama Eyer dengesini kaybederse veya konsantresini kaybederse her şey biter ölür.
-Helena Böle deme Kaitlin bunu başarcak.
-Hannah’a katılıyorum başarcağına inanıyorum.
-Roswitha,Hannah Bakın bende başarmasını istiyorum.Ama Achor, istediği zaman Kaitlin’i bulabilir.Bu savaşı şuanda burada bitirebilir isterse.O yüzden son kalan gücümüzle Kaitlin’i korumalıyız.Kalkan oluşturmalıyız.
Bedenimden ışık çıkıyorken acım dinmeye başlamışdı.Bir şey olmuşdu Sanki.Birşey acımı bitiriyordu.Bi anda çevremde ateşden bir kalkan oluştuğunu hissettim.Dostlarım son kalan güçleriyle beni koruyorlardı.Bi anda büyük bir ses ile duvarlar yıkıldı.Konsantrem bozulmuşdu.YERE çok hızlı bir biçimde düşüyordum.Yere düşmüşdüm.Çok halsizdim.Gözlerim kapanıyordu yavaş yavaş.Bir anda büyük bir güç beni duvara hızlıca itti.Duvara çarptığımda artık her şeyin bittiğini anladım.Yeteri kadar kendime inanmamışdım.Az da Olsa gözümü açtığımda Achor’ın Hannah,Helena Ve Roswitha ile savaştığını gördüm.Achor 2 kat daha fazla güçlenmişdi.Bir patlamadan sonra Helena Ve Roswitha’nın yerde baygın yattığını gördüm.Hannah son gücüyle saldırmaya kalkmışdı.Achor büyük bir ateş topunu Hannah’a göndermişdi.Hannah hızlı hareket edip başka tarafa gidememişdi.Bi anda yerde baygın yattığını gördüm.Ruhu bedeninden çıkıp göklere doğru süzüldü.”HAYIR!!!!” diye bağırıp bir anda vücudum ateş ile çevrelenmeye başladı.tüm gücümle Achor’a Saldırdım.Tüm gücleriimi her şeyi Hannah İçin Ailem için Helena İçin Roswitha için kullanmışdım.Achor “Daha bitmedi” Diyip bir anda kayboldu.Helena Ve Roswitha Enerjilerini toplayarak hemen yanıma geldiler.İyi olup olmadığımı sordular . Ama şuanda önemli olan benim iyi olmam değildi Hannah’ın İyi olmasaydı. Hannah’ın baygın yattığı tarafa doğru hızlıca koşarak gittik.Bana En son Hannah’a ne olduğunu sordular.Bense sadece “Achor’la savaştı.Fakat yenildi.Ruhu göklere uçtu.” Diyebildim.Gözlerimdeki Yaşlara engel olamadım.Helena’nın bana dönüp “Kaitlin elinden geleni yapdın sen Hannah ölmüş.Bir daha onu hayata döndüremeyiz.”Dediğini duydum.Çığlık atıyordum “HAYIR” DİYE bağırdm.“Hepsi Benim yüzümden oldu bunların” Dedim.Helena Bana destek çıkmaya başladı.Başımı omzuna koYdum . Kendimi suçluyordum bunun için.Niçin ben yaşıyordum ki hayla Ailemden birisi ölmüşdü benim için .Buradan uzaklaşmamız gerektiğini sölediler.Roswitha Bir yatak gibi bir şey oluşturdu.Hannah’ı İçine koydu.Kanatlarımı çıkarıp Uçmaya başladık.İyilik Tapınağına varmışdık.Bir anda gözümün önünde Hannah ile yaşadığımız şeyler gelince kendimi kötü hissettim.Dengemi kaybettim.Aşağı doğru düşdüğümü fark ettim.Ama bir anda havada asılı kaldım.Nolduğuna bakmak için gözümdeki yaşları silip başımı kaldırdığımda Michael bana sihir yaparak havada tutuyordu.Aşağıya indiğimde Micheal’a sarıldım ve ağlamaya başladım.
-Kaitlin sakin ol her şey geçiçek güven bana.
-Nasıl sakin olabilirim! Her şey geçicek Siz Hannah’ı unutcaksınız fakat ben unutmucam.Benim için kendi hayatını feda etti o .
-Kaitlin ama o sadece senin için değil hepimiz için canını verdi.
-Nasıl ? Anlamıyorum.
-Yani eyer Hannah orda canını feda etmeseydi Achor’un dikkatini dağıtmasaydı.Şu anda sadece Hannah Değil Sen de ölmüş olcakdın.Senin Ölümünle birlikde Melekler’de 100 yıllık bir uykuya dalıcakdı.100 yıl sonunda senin gibi bir savaşçı doğucakdı.Ve ozaman bizde geri canlanıcakdık.
—Ah Hatırladım. Ölüm Günü’nde yaşanan olaylar biliyorum.
-Şimdi biraz sakin ol kendini toparla.Achor yine geri dönücek ve bu sefer döndüğünde Daha güçlenmiş olucak.Ona hazırlıklı olmasın.Ailen için Hannah İçin ve bizim için.Kendini toparla Ve Achor’un bir daha ki yapacağı saldırısına karşı hazırlan.Kendini toparla.Git Biraz dinlen.Enerji topla.Yarına kadar kendini toparlaman gerekiyor.
—Niçin Yarına kadar? Ne olacak ki yarın?
-Yarın bişi olmucak.Ama Achor her an geri gelebilir.Yani hazırlıklı Olmalıyız.
—Hı tamam pekala. Ben odama gidip dinleneyim.
—Dur seninle geleyim. Senin Yanında Kalayım bu gece.
-Ama seninde dinlenmen gerek.
-Kaitlin sana söylemem gereken bir şey var.
—Ne oldu? Kötü bir şeymi? Bir şey mi oldu?
—Hayır kötü bir şey değil.
—Ne Peki ozaman?
—Benim dinlenmeye ihtiyacım. Yok, Biz Melekler ve Şeytanlar Uyumayız.
—Ne? Ne diyorsun sen?
-Sen Kendini garip hissetme diye uyuyor gibi yapıyorduk.Fakat Achor gece gelip sana zarar verir diye dışarıda bekliyorduk hep.
—Ah… Ne diceğimi bilemiyorum. Hiç mi uyumuyorsunuz?
—Hayır. Hiç uyumuyoruz.
-Benim Dinlenmem Gerek Michael hadi artık gidelim.
-Tamam Pekala.
Odaya Vardığımızda pencereler,bardak her şey kırılmışdı.Biraz şaşkındım.Ama niçin olduğunuda sonradan hatırladım.Görünmez yaratıklar.Doğru ya.Hemen yatağıma girip uyumaya çalışdım.Gözlerimi kapattığımda Hannah’ın benim için hayatını feda edişi geliyordu aklıma.Uyumak istemiyordum buna daha nasıl katlanırdım bilmiyordum,vicdan azabı çekiyordum.Tam Uyumaya başlıcakdım ki bir anda büyük bir sarsıntı ile yatağımdan yere düşdüm.Micheal’a baktığımda benim aksine o hiç kıpırdamamışdı bile.Ancak baya bir endişeliydi.
-Noldu Michael ?
-Kaitlin ,Achor sanırım Achor geldi.
-Sen ciddi olamazsın daha yeni geldik niçin hemen gelmiş olabilir ki ?
-Senin Şu anda zayıf olduğunu halsiz ve kötü olduğunu bildiği için gelmişdir.Seni yok etmek için.
-Ah bunu yapamıcak.!
-Kaitlin sakin ol Kaitlin kendine zarar verebilirsin.Hey beni dinle burada kal .!
Michael arkamdan ne kadar bağırdıysada onu dinlememişdim.Bedenimden bir anda ateşler çıkmaya başladı.Ne zaman sinirlensem veya da sevdiğim kişilere düşmanım zarar verse hep böle oluyordu.*Bunca savaşa bunca kötü şeylere nasıl dayanacağımı bilmiyordum.Bir anda dizlerimin üstüne düşdüm.Hiç bişi göremedim.Sadece ileride beyaz bir ışık wardı.İçinde gerçek ailem,Hannah,Heidi ve benim için hayatını vermiş olan bir çok melek vardı.Onlara doğru yürürken bir anda omzumda bir ağırlık gibi bir şey hissettim.Beyaz ışık Hannah ve geri kalan herkez bir anda gözümün önünden kaybolmuşdu.Omzumdaki ağırlık ne diye baktığımda Bir el gördüm elin kime ait olduğuna bakmak için döndüğümde Micheal’dı.Sadece gözümden yaşlar gelmişdi.Micheal beni hiç yalnız bırakmıyordu.Bir anda hızla bize gelen ateş topunu gördüm geri çekilmeye bile fırsatımız olmamışdı.Bir anda arkada duran çivili duvarlara doğru uçuyordum.”Hayır Bu Olamaz”diye bağırıyordum bir yandan da.Micheal hızla benim arkama geçdi.Micheal’a bağırıyordum.”Git lütfen bunu bana yapma “ diye . Ama beni dinlemiyordu.Duvara çarptığımda ben sadece yere düşmüşdüm.Ama Michael,duvarda çivilere saplanmışdı.Kollarıma düşdü bir anda.Her yer kan içindeydi.Achor kahkaha atıp bir anda kayboldu.Ona ölümü tatcağımı bilsem bile haddini bildircekdim.Bir anda gözyaşlarım bir adını koyamadığım bir şeye dönüşdü.Ve Michael ile benim kalbime doğru girdi.Micheal ve ben bir anda büyük bir ışık ile havaya doğru yükselmeye başladık.Helena ise köşeden bizi seyrediyordu.Micheal bir anda gözlerini açtı ve bana sarıldı.
-Seni seviyorum Kaitlin beni kurtardın.
-Bende seni seviyorum.Ama ben seni nasıl kurtardım.
-İkinizde birbirinizi çok sevdiğiniz için.Birbirinize olan inancınızdan dolayı Kaitlin Micheal’ı çok sevdiğinden dolayı Micheal’da seni çok sevdiği için aşk bağlarınız güçlü olduğu için kurtuldunuz.Daha doğrusu Michael kurtuldu.İkiniz artık birsiniz.Yani Kaitlin sana bşi olduğunda Micheal’ın da canı yancak.Micheal’a bişi olursa seninde canın acıcak.Sen Ölürsen Micheal’da Ölür.Birsiniz artık.
-AH.Böle bir şey olmucak.Değilmi? Ölüm falan ?
-Kaitlin örnek verdim sadece.
-Aa tamam ya aklım falan karıştıda.Bu aralar cidden garip şeylerle aklımı yoruyorm.
-Mesela Hayla benle evlenmek istediğinde garip bişi değilmi?
-Micheal!!
-Efendim canım.
-Off çok gıcıksın gerçekden.
-O senin gıcıklığın.
-Helena gitsekmi acaba ?
-Tamam gidelim hadi.
-Helena’ya sormuşdum Michael
-Tamam Ama cevap vermedi ki
-Off Michael nese hadi gidelim.
Giderken Michael ve Helena kikirdiyolardı.Niye kıkırdadıklarını sorduğumda bilmek istemediğimi sölediler.Israr etmeye başladım.
-Ya hadi ama söleyin.
-Ya Kaitlin boşwer.
-Sölüyor musun ? Sölemiyor musun?
-İyi peki.Ya biz melekler ve şeytanlar lavaboya gitmiyoruz.Fakat seninde lavaboya gitmen gerekiyor utanıyorsun.Ve kaç gündür kederli kederli seni gördüğümde hep bunu düşünüyordun.
-AA nSe ya gidelm biz.
-Lafı değiştiriyor bak .
İyilik tapınağına varmışdık.Bütün melekler bir anda yanımıza geldi.İyi olup olmadığımızı sordular.Micheal’da olanları büyük bir gurur içerisinde anlatmaya başladı.
-İşte ondan sonra ben tabi böle karizma falan Achor’a gidiyorum.Kaitlin Helena falanda tabi arkamda saklanıyor.Tabi ben de Achor’u dövüyorum.Tamam gidicem bırak lütfen diye.Tabi ben …
-Lafını kesiyorum Michael ama Senmi Achor’u dövdün yoksa o mu seni benzetti.?
-Helena Sen bir sussana.EE nerde kalmışdık ben.
-Achor sana yalvarıyordu bırak gidim die .
-He işte ben tabi bırakmıyorum bunu dövüyorum.Bi daha bize karışcanmı falan diyorum.
Michael abarta abarta ne olduysa tersini anlata anlata kendi halinde konuşuyordu.Lafını kesmeye kalktığımda şarkı söylemeye başlayıp ve seni duymuyorum diyordu.O yüzden bizde hayalindeki olayları anlatmasını dinliyorduk.En sonunda dayanamayıp lafını kestim.
-Micheal yeter bence .Çok abarttın.Ve Achor’da dayak yemedi sende yemedin sadece çivilere saplandın okadar.
-Ama o çivilere saplanıpda hayatta kaldım.
-Micheal Kaitlin olmasaydı şuanda ölmüşdün.
-Of iyi tamam ya . Tüm havamı söndürdünüz.
Michael ‘ın suratındaki ifade çok güzeldi.Biz Helena ile tabi Micheal’ın bu durumuna gülüyorduk.Bir anda şimşek çakdı.Hafifden bir ürperti hissettim . Sonra bir anda şiddetli bir yağmur yağmaya başladı.Micheal saçı bozuldu diye sinirli sinirli tapınağın içine girerken biz Helena İle sohbet ediyorduk.Yağmur daha da çok şiddetlenmeye başlayınca bizde tapınağa girdik.Micheal etrafda bişi arıyordu.
-Micheal ? Ne oldu ? Ne arıyorsun ?
-Jolemi .
-Melek ve Jole ? İlginç . Aramaya devam et ozaman sen.
Micheal telaşlı telaşlı jolesini ararken bir ses duyduk dışarıda.Çok büyük ve ürkütücü bir sesdi.Dışarı baktığımda sadece her taraf karanlıktı.Ve dışarıdaki melekler havada asılıydı.Dışarı çıktığımızda bir ateş ile yanan mızraklar üstüme doğru gelmeye başladı.Ne kaçıcak bir zamanım ne de kalkan oluşturucak kadar zamanım vardı.Mızraklar çok yakınımdaydı.Çok az kalmışdı ölümüme,derken bir melek önüme atıldı ve beni geriye attı.Ona karşı koyamadım.O melek artık ölmüşdü.10 mızrakda kalbine saplanmışdı çünkü.Kim olduğuna bakmak için ileri doğru yerde süründüğümde.Bunun Helena olduğunu fark ettim.Artık bütün o kardeşlerimin ölümünden sonra çok sinirlenmişdim.Achor’a saldırmaya başladım.Bütün mızrakları , ateş toplarını tüm gücümü tüm enerjimi her şeyi Achor’a gndermeye başladım.Achor’a olabildiğince odaklanmaya başladım.Achor yerde etkisiz halde yatıyordu.Son hamlemi yapmak için son enerjimi tam kullanacağım sırada bir anda ortadan kayboldu.Helena’nın yanına gittiğimde çokdan ruhu uçup gitmişdi.Onunda cansız bedeni kalmışdı sadece.Kendimi bir anda Son Durak filminde gibi hissettim.İlk Ailem sonra Bnm için canını veren melekler,Snra Hannah ve Helena.Sanırım bundan snraki kurban da Roswitha Olucakdı.Sonudna ise Michael ve ben ölücekdim sanırım*.Helena’yıda Hannah’ın olduğu Yere göndermiştik artık.Sadece ben Roswitha ve Michael vardı.Gece yatmak için odama doğru yürürken bir anda Michael önüme çıkmışdı.Bu gece benimle vakit geçirmek istediğini söyledi.Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu.Hiç düşünmeden evet demişdim.Odama gittiğimizde Michael benden önce koltuğa oturmuş beni yanına çağırıyordu.Biraz uzağında oturduğumda beni kendine biraz çekti.Ve kulağıma “Sensiz bir hayat düşünemiyorum.”Diye fısıldadı.Kalbimin yerinden çıktığını sanmışdım.Okadar hızlı çarpıyordu ki …Micheal’ın Kulağına doğru yükselerek “ Ben De Sensiz Bir Hayat düşünemiyorum.”Dedim.Micheal’ın yüzünde kocaman bir gülümseme belirdi.Geceyi Michael ile birlikde geçirmişdim.Her şey çok güzeldi.Sabah olduğunda büyük bir sarsıntı ile uyandık.Üstümüze bir şeyler giyip hemen dışarı çıktık.Achor yine saldırıya geçmişdi.Benim heralde çok güçlü bir rakip olacağımı bildiği için ehp beni zayıf noktalarımdan vurmaya çalışıyordu.Yani en yakın dostlarımı öldürerek vicdan azabı çekmemi istiyordu.Büyük bir kalp kırıklığı ile yalnız kaldığımda ise beni bulup gafil avlıyacakdı.Micheal ve Roswitha beni arkalarına aldılar ve kanatlarını çıkartıp Achor’un olduğu yöne doğru hızlıca uçmaya başladılar.Achor çok hızlı davranıyordu.Ancak Micheal’da çok hızlıydı.Achor tam Roswitha’ya ateş toplarını göndericek sırada Michael hemen Roswitha’yı kolundan tutup çekti.Ancak Achor’un gönderdiği ateş topları beynindeki hedefe çarpmadan durmuyordu.Benimde artık bir şey yapmam gerektiğini biliyordum.Kanatlarımı çıkarıp Roswitha’giln olduğu tarafa uçdum.Neyseki ateş topu tam Roswitha’ya çarpıcakken,ateşden bir kalkan oluşturdum.Böylece ateş topu hedefe çarpmış gibi yok olmuşdu.Achor büyük bir sinirle en büyük ateş toplarını durmaksızın üstümüze gönderiyordu.Kalkanı daha ne kadar tutabilirdim hiç bilmiyordum.Artık çok zorlanmaya başlayınca.Dayanamadım.Yere doğru düşmeye başladım.Ancak henüz pes etmiş değildim.Yere düşmeden önce tprağı bükerek ayakda kalmaya çalışdım.Roswitha’dan bir anda büyük bir ışık çıkdı.Roswitha sanırım bu olanalra çok sinirlenmişdi.Gerçekden Achor’u yenmek istediği için kalbinin derinliklerindeki özel gücünü dışarı çıkarabilmişdi.Sonunda bunu başarmışdı.Ne zamandan beri özel gücünü keşfetmeye çalışıyordu.Sanırım sonunda bunu başarmışdı.Roswitha’ya inanıyordum.Bunu başaracağını biliyordum.Özel gücünün ne olduğu tam merak ederken güneşin bütün enerjinin olduğunu gördüm.Çünkü kör edici derecelikde bir ışıltıya sahipdi.Rakibi böle de alt edebilirdi.Ona ne kadar çok güvenirsek özel gücü daha çok artıyordu,güçleniyordu.Artık büyük darbelerde benim yaptığım ateş kalkanı gibi oda güneşin enerjisini kullanarak bir kalkan oluşturabiliyordu.Ve ben kendi kalkanımla onu birleştirip Tapınağımızı koruyacak kadar güç sağlayabilcekdik.Diğer meleklerde bizim kalkanımızın arkasında bir kalkan daha oluşturarak Achor’un bir daha gelmesine mani olucakdı.Hemen yanına uçararak ateş ve güneş enerjisinin olduğu bir kalkan oluşturarak Achor ve diğer şeytanları dışarı atabilmiştik.Ancak Roswitha çok yorgun düşmüşdü.Onu hemen yere indirip oturmasını sağladık.
-Roswitha iyi misin? Bak başarcağını buradaki herkez biliyordu.
-İyiyim Kaitlin teşekkürler.Evet sonunda başarabildim.Ancak bunu başarmamın tek sebebi sizin bana olan güveniniz.
-Şimdilik sizin kurduğunuz bariyer aşılmaz bir halde en azından şu anlık.
-Evet Michael doğru söylüyor.Çünkü Achor şu anda güçsüz bir durumda.Kalkanı aşıcak kadar gücü yok.
-Doğru ozaman şimdilik biraz dinlenelim.Kaitlin senin çok uyumaya ihtiyacın war.Biliyorsun biz melekler uyumasakda olur ancak sen insansın ve şimdilik sen git dinlen.
-Pekala ama Roswitha sende lütfen dinlen . Diyip odama doğru gitmeye başladım.Yastığıma başımı koyduğumda Ölüm Günü’nü düşünmeye başladım.Herkez bana bu kadar güveniyorken ya Achor’u yenemezsem? Peki ozaman napıcakdım ben.Bunları düşünürken uyuya kalmışım.Kalktığımda sabah olmuşdu bile.İlk defa günüme bu kadar güzel bir başlangıç yapdım.Çünkü buraya geldiğimden beri geceleri yatamaz olmuşdum.Dışarı çıkıp Hemen Michael ile Roswitha’Yı aramaya başladım.Ve sonunda onları bulmuşdum.Yanlarına gittim.
-Günaydın.Kaitlinn.
-Günaydın Roswitha.Micheal nerde?
-Birisi benimi arıyor acaba?
-NasıLsın
-İyiyim canım sen nasılsın.
-Bende iyiyim şey biraz yürüyelimmi?
-Tamam gel gidelim.
Michael ile biraz yürümeye başladık.Herkezden uzak bir yerde durduk.
-Micheal senle hayatımızı birleştirdik.Sana zarar gelirse bende o acıyı çekicem.Bana zarar gelirse o acıyı sen yaşıcaksın.O yüzden sana zarar gelmesini istemiyorum.Sana en ufak bir zarar gelise kendimi asla affetmem.
-Kaitlin.Bunları mı düşünüyorsun sen hala? Bak senin için ben canımı düşünmeden verebilirim.
-Micheal ama Achor ikimizin zayıf noktalarından vurmaya çalışıcak.
-Kaitlinnn.Bunları düşünmeyelim bak güzel bir gün,senle beraberiz .Şimdi bunların sevincini yaşayalım.
-Peki.
Micheal’la 2-3 saat beraber geçirdik.Hayatımın en güzel günüydü.Tapınağa geri döndüğümüzde her yer alev içindeydi sadece yine mi bari bugün böyle bir şey olmasaydı diye düşünüyordum.Etrafda hiçbir melek göremiyordum.Sadece çığlık seslerini duyuyordum.Micheal ile kanatlarımızı çıkarıp hemen çığlıkların geldiği yöne doğru gitmeye başladık.İlerledikçe sesler daha yakından geliyordu ve çok acı çekiyorlardı sanki.Çığlığın geldi yöndeydik ancak çevrede Michael ve benden başka hiç kimse yoktu.Bir anda arka tarafımızda bir siyah ruhun oluştuğunu fark ettim.Arkamı döndüğümde Achor’un olduğunu fark ettim.
-Kaitlin gerçekden çok safsın.Ya Micheal’a ne demeli sizden bunu beklemezdim.Yine oyuna getirildiniz.
Bu sözleri dediğinde kalbimde bir acı hissettim.Micheal’ı yine tehlikeye atmışdım çok üzgündüm.Snirle Achor’a bağırmaya başladım.
-Seni aşağılık pislik.Sen sen nasıl bir şeysin ya.
-Şeytan ….Sadece şeytanım.
-Meleklere ne yaptın!!
-Sakin ol Kaitlin.Meleklere hiç bir şey yapmadım.Merak etme birazdan sizi öldürceğim zamanki çığlıklarınızı duyup gelirler.
Daha ne demek istediğini düşünürken bir anda ateş ve şimşek toplarının üstüme doğru geldiğini fark ettim.Bir anda çevremde bir kalkan oluştuğunu fark ettim.Melekler erken gelmişlerdi.
-Achor ne diyordun ? Ölceğimiz zaman melekler ancak mı gelirler diyordun?
-Bunun olması imkansız . Hiç ses bile çıkartmadınız sizi nasıl bulmuş olabilirler?
-Beyin dalgası.Daha henüz hiçbirşey bilmiyorsun diyip kalkanın içinden fırladım.Micheal’da arkamdan tam geliceği zaman sen diğer şeytanların dikkatini dağıt ben Achor; ile ilgilenirim diye bağırdım.Melekler ve Michael şeytanları başka yöne çekerken Achor sadece ben kalmışdım.Achor’a okadar çok sinirlenmiştim ki Onu burada tüm enerjimle alt etmeye çalışabilirdim.Tüm elementlerin bir arada olduğu bir silah oluşturup Achor’a attım.Ancak Achor nerdeydi göremiyordum.Arkamdan bir anda ses gelince ürkmüştüm.”Kaitlin daha hızlı olmalısın” diyip beni yere fırlattı.Yere mümkün olduğunca yavaş inmeye çalıştım ki Micheal’ın acı çekmesini istemiyordum.Achor gitmişdi.Nereye gittiğini bilmiyordum ancak diğer şeytanlarda gitmişdi.Niçin Achor böyle yapıyor anlamamışdım beni korkutmayamı çalışıyor yoksa beni her fırsatta öldürmeye çalışacağını mı ? Şuanda bunları düşünmemeliydim.Hemen meleklerin yanına gittim.Öyle hızlı gitmeye çalışıyordum ki yanlarına giderken taşa takılıp düşdüm.Micheal Ve Roswitha hemen yanıma geldiler ve hep bir ağızdan “Sen İyİmiSin “dediler.
-Nolcak ya sadece taşa takılıp düşdüm.
-Biz onu demiyorduk hep başına gelen bir şey biz Achor’u diyorduk.
-Hı iyiydi .Ancak beni köşeye fırlatıp her zamanki gibi kaçdı.
Roswitha ile konuşmaya devam ederken Micheal’ın yanımızdna üzgün bir halde üzüldüğünü gördüm.Roswitha ‘nın yanından ayrılıp Micheal’a doğru koşmaya başldım.Micheal bi yere oturunca yanına hemen oturdum.Ve sohbet etmeye başladık.
-Mİcheal niye bu kadar üzgünsün?
-Yok bişi Kaitlin git yanımdan!
Diye bana çok sert bir biçimde çıkıştı.
-Ah? Ne diyorsun mİCHEal biz senle sevgiliyiz birbirimizi birleştirdik niçin böyle davranıyorsun ?
-Kaitlin senle artık şuandan itibaren sevgili falan değiliz.
-Micheal ! pekala sinirlerin yatışınca konuşuruz.Diyip odama doğru hızla koşmaya başladım.Hemen uyumuşdum zaten.Akşam yemeği için üstümü değişip bir şeyler yemek için Tapınak’taki yemek odasına doğru gitmeye başladım.Ancak Tam odaya girerken Roswitha ile Micheal’ın konuşma seslerini duydum ve istemesemde kulak misafiri oldum.
-Niçin KAİTLİN’E böyle bir şey yaptın MİCHEAL!!
-Bir anda oldu.Jennifer başdan çıkarıcı göründü bana, dayanamadım onla yattım.
-Kaitlin bunu öğrense nasıl olur biliyormusun.
-Bu Yüzden öğrenmicek.Öğrenirse seni öldürürüm.Jennifer beni başdan çıkarmak için bir sürü şey yaptı ve ona aşığım.
-SEN ROSWİTHA’YA BİRŞEY YAPAMAZSIN! YAPARSAN ONUN ACISI SENDEN ÇIKARIRIM BUNU SENDEN HİÇ BEKLEMİYORDUM MİCHEAL NASIL YAPABİLDİN?
-Kaitlin ne işin var burada?
-Kaitlin bir dakika beni dinle yanlış anladın.
-Hiçde yanlış anlamadım MİCHEAL.Yarın ruhlarımızı birbirinden ayıralım.
-Ama Kaitlin.
-Roswitha benimle gelir misin.
-Tabiki gelirim.
Roswitha ile dışarıda yürümeye başladık.Gözlerimden yaşlar süzülüyordu.Micheal niçin bana böyle yaptı ki.Jennifer niçin aramızı bozmaya çalıştı.Artık hayatımda sadece Roswitha var.Hep benim yanımdaydı ve sanırım şuanda da öyle.Benim tek dileğim Achor’ı yenmek.Eyer Achor’ı yenersem öz ailem gelmicek ama Helena,hannah ve daha bir çok melek yaşıcak.Tekrar geri dönücekler.
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Sevdiği Karekter
Konu: Ölüm Günü 
Kişisel İleti
