Tanıtım...
Ayçin=Cenker'le sevgili..Sevil en yakın arkadaşı beraber yaşıyorlar ve butikleri var..
Cenker=Ayçin ile sevgili..Ayçin'lerin butiklerinin üzerinde bir diş polikliniği var..Ekrem en yakın arkadaşı ve ortağı..
Ekrem=Ailesi bulunduğu çevrede saygın bir aile..Şu an doktorasını yapmak için yurtdışında fakat Cenker iler ortak bir poliklinikleri var..
Cihan=İyi bir pskiyatrist..Yakın olmasada Cenker2le arkadaşlar..Sevil ile sevgililer..
Sevil=Ailesini küçük yaşta kaybetmiş..Tek ailesi ablası ve Ayçin..Cihan ile sevgilidir...
-
1. BÖLÜM
Sevil;
Yeni bir gün..Yağmurlu fakat güneşli bir gün..Her gün benim için yeni bir umut,mutluluk demekti,aynı zamandada acı!
Yatağımdan kalktım,esneyerek merdivenleri inerken Ayçin'in mutfakta döktürdüğünü anlamam için görmem gerekmiyordu..
Çok güzel kokular geliyordu..Ayçin'in yanağına bir öpücük kondurduktan sonra;
''Döktürüyorsun yine!'' dedim..Gülerek,
''Kahvaltı yaptıktan sonra spora gideceğiz unutma!''
''Öyle olsun bakalım''
Ekrem;
Londra'ya sabah ışıkları vurmadı daha..Buraya geleli neredeyse 1 yıl olmuştu fakat ben hala alışamamıştım..
İstanbul gibi değil sadece siyah ve beyaz hakim buraya..
Ben ise İstanbul'un mavi ve yeşilini özledim..
İstanbul'da çoktan sabah olmuştur düşüncesi ile Cenker'e güzel haberi vermek için mesaj attım..
''Efsanenin geri dönmesine çok az kaldı..Birkaç güne kalmaz İstanbul'dayım.''
-
BİRKAÇ GÜN SONRA...

Sevil;Bu sabah yine Cihan'ın ''Günaydın Aşkım'' mesajıyla uyndım..
Cihan iyi bir insan,iyi bir arkadaş..
Fakat ben ona baktığımda hiçbir zaman kendimden geçmiyorum,midemde kelebekler uçuşuyormuş gibi olmuyorum..
Sahi aşık olanlar bunları mı yaşıyor?
Buna sadece Ayçin'in bana anlattıklarıydı..
Ben hiçbir zaman gerçek anlamda aşık olmamıştımki!
Odamdaki büyük pencerenin perdelerini açtım...
Ne kadar güzel bir gündü böyle?!
Cenker;
Ayçin'le kahvaltıya başlamak üzereyken Sevil indi aşağıya..
''Günaydın'' dedi..
''Günaydın''
Ayçin heyecanla söze karıştı..
''Biliyor musun Sevil bu gün o meşhur Ekrem Bey'imizle tanışacağız..Türkiye'ye geliyormuş!''
''Şu meşhur Ekrem!'' diye homurdandı Sevil..
''Sevil Ekrem için fazla önyargılısın , o asla parasıyla övünmez!'' dayerek araya girdim..
''O kadarını bilemeyeceğim.Ayçin ben bu gün yürüyerek gideceğim butiğe,hava çok güzel!''
''Tamam bende Cenker'le giderim..''
''Bu arada bu günkü öğle yeeğine Cihan'da gelicekmiş.Dün öyle söyledi.''
Tam ağzımı açıp Cihan'la ilgili birşeyler söyleyecektim ki Ayçin konuşmaya başladı..
''İyi olur tatlım hem o da Ekrem'le tanışmış olur.''
Sevil;
Oysa ki sabah hava ne kadarda güzeldi?
Yolu yarılamışken bardaktan boşalırcasına yağmur yağmaya başladı..
Bulunduğum ilk otobüs durağını sığındım..
Yağmurun biraz yavaşlamasını beklerken önümden siyah bir jeep geçti..Geçişte tam geçişti hani!Yolun kenarındaki tüm suları başımdan aşağı dökmüş kadar oldu!
Plakasına bakarak ''Zengin züppe nolucak?'' diye bağırdım..
Ama duyan kim??
Ekrem;
Kliniğe girdiğim andan itibaren kendimi öncesine göre kat kat iyi hissttim..Cenker yanıma gelip,
''Hoşgeldin kardeşim'' diyerek sarıldı..
Bir kan bağımız yoktu Cenker'le ama kardeştende öteydik..
''Burası biraz değişmiş mi ne?''
''Eee bir yıldır yoksun arada değişiklik yapmak gerek!''
''Yaa..Bu değişikliğin asıl nedeni yengemiz mi?''
''Onunda payı az değil!''
''Peki yengemle ne zaman tanışıyorum?''
''İstersen hemen!''
''O nasıl olucak?'' doğrusu gerçekten meraklenmaya başlamıştım..
''Aşağıda bir butik var ya hani..işte o butik onun..''
Ayçin;
Sevil'in sırılsıklam olmuş halini görünce paniklemiştim..Oysaki yağmur durmuştu!
''Sevil!?''
Sevil hemen içeri geçip üzerindeki ceketi çıkarttı..
''Aslında bu kadar ıslanmıyacaktım ama zengin züppenin teki yolun kemarındaki tüm suyu üzerime sıçratınca böyle oldu işte!''
Sinirli olduğu her halinden belli oluyordu..
Gülmemek için kendimi zor tutarak elime geçen birdar paça kot pantolonu ve beyaz bir gömleği Sevil'e uzattım..
''Git üzerini değiştir yoksa hasta olacaksın!''
Kıyafetleri aldı ve arka odaya gitti..
Ekrem;
Klinik bayağı tenhaydı..10-15 dakikalığına kliniği Mert'e bırakıp aşağıdaki butiğe indik Cenker'le..
Yeşil gözlü,güzel ve şirin bir kız vardı..Yengem bu olmalıydı..Cenker'le birbirlerini görünce gülümsediler..
''Cenker o meşhur Ekrem bu mu?''
Cenker evet anlamında başını salladı..
Elimi uzatarak:
''Merhaba ben o meşhur Ekrem!'' dedim gülerek..
''Merhaba bende Ayçin'' dedi gülümseyerek..
''Sağolsun Cenker benden bahsetmiş sana yengeciğim''
''E biraz öyle oldu!''
Daha sonra arka bölmeden bir kız (Bu kız haddinden fazla güzeldi!) yanımıza geldi..
Ayçin tanıştırdı..(Bunun için ona minnet borçluyum! :D)
''Aaa ben tanıştırıyım Sevil-Ekrem,Ekrem-Sevil..''

Arkadaşlar eğer yorum gelirse heme 2. bölümü koyucam

2. BÖLÜM
Ekrem;
Tüm içtenliğimle ve şirinliğimle gülümseyerek elimi uzattım..
''Tanıştığıma memnun oldum!''
''Yaa..bende'' dedi soğukça..
Karşılık vermeyince elimi indirdim..
''Çok sıcakkanlısınız..'' dedim gülerek..
Tam ağzını açmış cevap vericekken sehbanın üzerindeki telefon çaldı..Sevil telefonu eline aldı..
''Cihan..'' dedi ve arka odaya gitti..
''Cihan kim?'' diye sordum Ayçin'e..
''Sevigilisi..''
Bir anlığınada olsa yüzümün asıldığını anladım..
Ne bekliyordun ki lan Eko?Manken gibi kızı sana mı bırakacaklar?Kapan kapmış işte!
Ayçin;
Ekrem iyi birine benziyor..10 dakikalık sohbetimizde bile beni ve Cenker'i fazlasıyla güldürmeyi başarmıştı..
Sevil ise her zamanki Sevil işte! Önyargılı!Ama eminim tanıdıkça o da anlar Ekrem'in zengin züppesi olmadığını..
Ekrem ve Cenker kliniğe gittikten sonra gelebildi ancak..
''Nerdesin Sevil ya?''
''Cihan'la konuşuyordum!''
''Bu arada Sevil insan en azından çocuğa elini uzatır..Belli etmesede çok bozuldu çocukcağız!''
''Valla üzüldüm diyemiyeceğim Ayçin..''
Cihan;
Bu günkü öğle yemeğini beraber yiyeceğimiz için önce Sevil'kerin butiğe gittim..
''Merhaba aşkım!'' dedim kapıdan içeri girerken..
''Hoşgeldin canım..''
''E hadi gidelim neyi bekliyoruz?''
''Cenker ve Ekrem gelecek.'' dedi Ayçin.
''Ekrem kim?''
''Cenker'in ortağı.Hah işte geldiler!''
Kapının önünde Cenker ve o (Ekrem) vardı.Dışarı çıktık..
''Ekrem-Cihan,Cihan-Ekrem..''diterek tanıştırdı Cenker.
''Memnun oldum'' dedi umursamaz bir tavırla.
''Bende!''..
Sevil;
Karşı kaldırımın orada duran siyah jeep dikkatimi çekti.
Bu sabahki züppenin arabasıydı.Plakasıda aynıydı.
''Cenker şuradaki siyah araba kimin biliyor musun?''
''Benim çok mu hoşuna gitti?'' gülerek söze karıştı Ekrem.
Offf!! Bu çocuk heryerden çıkmak zorunda mıydı? Birda züppe değil diyordu Cenker!
''Yaa..Demek senin?''
''Sevil noluyo?'' dedi Cihan
''Önemli bir şey yok canım.Bu arada Ayçincim arkadaş sabah sabah yolun kenarındaki tüm suları üstüme boşaltan arkadaş!''
''Yoldaki tüm sular?Sen? Ekrem fazlasıyla şaşkın görünüyordu bir o kadarda şirin!
''Eğer bir dahaki sefere sadece önüne deği etrafınada bakarak arabanı sürersen çok mutlu olurum!''
''Ben-ben özür dilerim.'' dedi nazikçe.
Olayı daha pfazla uzatmanın alemi yoktu.
''Neyse bu konuda kapansın artık.Hadi Sevil sen Cihan'ın arabasına bin.Bizde Cenkerin'kisiyle geliriz''
İlk tanıştığımız andan itibaren Ekrem'e çok mu kaba davranmıştım ne?
Aslında iyi birine benziyordu.Şimdide üzgün gibiydi.
Yaptığım kabalıkları telafi etmek istercesine konuşmaya başladım.
''Ekrem bu arada araban güzelmiş!''
Bir anda yüzü aydınlandı ve güldü.
''Biliyorum''
''Benim arkadaşım böyle çok mütevezidir!''dedi Cenker.
''Eee hadi!'' dedi Cihan sabırsızca.
Gülümseyerek arabasının kapısını benim için açtı.
Arabaya binerken bir çift mavi gözün üzerimde olduğunu anlamamak için kör olmak gerekirdi..
Ekrem;
Cenker ve Ayçin'in anlattıklarına bakılırsa Sevil'in soğuk birisi olduğunu anlamak neredeyse imkansız.Sanırım benden pek hoşlanmadı.
Yemek yerken Ayçin ve Cenker'in ilişkileri hakkında bir sürü soru sordum.Hepsini sıkılmadan cevapladılar.
''Eeee siz ne zamandır berabersiniz?'' diye sordum Sevil ve Cihan'a isteksizce.
Cihan Sevil'in masanın üstündeki elini tutup.
''Biz Ayçin ve Cenker kadar eski değiliz.Daha 3 ay oldu.'' diye cevap verdi Cihan.
''Aileleriniz nerede oturuyor?'' diye bir soru daha yönelttim.
Sevil'in bir anda renginin attığını farkettim.Daha sonra ne olduğunu anlayamadan izin isteyip ceketini ve çantasını alıp çıktı restoranttan.
''Baravo Ekrem!'' dedi Cihan.
''Ben bir gidip bakayım'' diye ayağa kalktı fakat Ayçin kolundan tutup yerine ottutturdu.
''Bırak biraz yalnız kalsın..''
''Biri bana neler olduğunu anlatabilir mi?''
Sevil'e karşı ne hata yaptığımı bilmeliydim..
''Aslında senin bir suçun yok Ekrem.Biz herşeyi sana daha önce anlatmalıydık.Sevil ailesini küçük yaşta kaybetti..'' diye açıkladı Cenker.
''Nasıl yani?''
Tüm ailesi derken neyi kastediyordu?
''Zincirleme büyük bir kaza.Bir gün tüm ailesiyle gidilen bir piknik sonrası zincirleme bir kaza oldu.Arabaları şarampolden aşağı yuvarlandı.Bu kazadan sadece Sevil ve ablası kurtuldu..''
''Başka bir akrabaları?''
''Hayır.Hepsi o kazada öldü.Bunu üzerine 5 yaşındaki küçük kız ve 10 yaşındaki ablası yurtta büyümüş.Bu yüzden kolay olmuyor olmazda!''
''Bu çok çok kötü bir şey helede 5 yaşında bir çocuk için!''..
''Ayçin hala gelmedi.Nerede olabilir ki?'' endişelenmişe benziyordu Cihan yada öyle görünmeye çalışıyordu.
''Sanırım ben nerede olduğunu biliyorum!''
Sevil;
Gelmiştim en sonunda.Bu büyük harabe evde beni çeken bir şeyler vardı.Belkide buranın annem ve babamım ilk evi olmasınında katkısı vardı burayı sevmemde.
Dizlerimi karnıma çr-ekip kollarımı etrafına sararak oturdum odalardn birinin köşesine.
Annemle ve bamanla yaşadığım sadece tek bir anıyı hatırlamaya çalışıyordum , ama olmuyordu işte!Tek hatırladığım kaza anındaki çığlıkları oluyordu!
Daha sonra üzerime bir ağırlık bastı.Hava soğumuştu.Ceketime sıkıca sarılıp kendimi içinden çıkamayacağım bir kabusun içerisine bıraktım..
Ekrem;
''Ne yani şimdi Sevil burada mı?'' bu soru Cihan'dan gelmişti.
''Evet..''
Ayçin Sevil'i çok iyi tanıyor olmalıydı.
''Buranın ne özelliği var ki?Burası resmen harabe!''
''Burası Sevil'in annesi ve babasının ilk evi!''
Harbenin içine girdik.Burası her an üzerimize yıkılabilirdi.
Odaların birinin köşesinde Sevil vardı....

Okuyan arkadaşlar yorum atarsa sevinirim

ben bu bölümü okumuştum bundan sonrakinide hatırlıyorum

yeni bölümleri koyucakmısın?

evet tabiki!

bekliorm

3. BÖLÜM
Ekrem;
Hemen yanına gittim.Hava çok soğuktu.Nabzına baktım.,yavaşlamıştı.
Üzerimdeki montu çıkarıp etrafına sardım.Soğuk bedenini tek hareketle ve kolayca kaldırdım.
Ardından Cihan geldi.Sevil'i hemen kollarımdan alıp arabasına doğru yürümeye başladı.Zorlandığı belli oluyordu ama yardım etmeme izin vermedi.
Ayçin iyice paniklemişe benziyordu.Hastaneye doğru yola çıktık..



Ayçin;

Sevil fiziksel olarak iyiydi.Sadece biraz üşütmüştü.Ablasına haber verip vermemekte başta kararsız kaldım ama daha sonra söylememeye karar verdim.Sevil için endişeleniyordum,haklıydımda..Son günlerde o eve sık sık gittiğini biliyordum ama bir şey söyleyemiyordum.
Bu gece Cenker'de bizde kalmasını istedim.Beni fazlasıyla sakileştiriyordu.Cihan'da kalmak istediğini söyledi fakat ben buna gerek olmadığını, en küçük bir olaydan bile onu hemen haberdar edeceğimi söyleyip Ekem ve Cihan'ı yolcu ettik..
Salona geçtik.Başımı Cenker'in omzuna yasladım...
''Sevil uyuyor mu?''
''Evet..'' dedim.
Kısa bir sesiizlikten sonra;
''ÇOk zor şeyler yaşamış gerçekten!''
''Evet..Bazen kendimi onun yerine koyuyorumda..dayanamazdım heralde!''
''Ama maddi yönden hiç sıkıntı çekmedinz?''
''Evet çekmedik.Ailesindende büuük bir miktar para miras kaldı ama kuruşuna dokunmadı.Ablasıda..Zaten ablasının ihtiyacı yoktu kocasının şirketi var zenginler yani..''
''E o parayı harcamadıysa butiği..?''
''Eniştesi ve ablasının hediyesi.Biraz zor oldu ama en sonunda kabul etti!''
''Bayağı ilginç bir hayat..''
''Evet fazla ilginç ve hüzünlü..''
Daha sonra yukarıdan Sevil'in çığlıklarını duymayabaşladık.Hemen yerimizden fırlayıp yukarıya çıktık.
Yine kabus görüyordu.Uyandırıp su içirdim.Cihan'ın verdiği haplardan birini içirdim.Tekrar uykuya daldı.Sessizce odadan çıktık.
''Daha önce böyle olmuşmuydu?'' diye sordu Cenker.
''Evet.Ama önceleri daha sık oluyordu.''
''Rüyasında ne görüyor acaba?''
''Hiç anlatmadı.Bende sormadım.Zaten anlatmezdeda.Ama bana klırsa kaza anıyla ilgili bir şeyler görüyor.''
Sevil;
Gözlerimi araladığımda kendimi yüz yıldır uyuyormuş gibi hissediyordum.Her yerim uyuşmuştu.Yatağımda doğrulup zorla yutkundum.Yavaşça odadan çıkıp merdivenlerden inmeye başladım.Salona girdiğimde Ayçin ve Cenker'in sarılıpuykuya daldıklarını gördüm.Yine sessizce mutfağa doğru giderken kapı tıkladı.Ev sessiz olmasa bu sesi asla duyamazdım.Kapıyı açtım.Mavi gözleri beni iyice inceledikten sonra;

''Sevil!?''
''Geçsene içeri.Dışarda bekleme.''
Ona mutfağı gösterdim.çünkü gerçektem açtım.
''Ayçin'le Cenker nerede?''
''Onlar daha uyuyorlar.''
''Senn.. İyi misin?''
''Evet..''
Ardından Ayçin ve Cenker mutfaktan içeri girdiler.Sesimize uyanmış olmalıydılar..
''Günaydın!''
''Günaydın.'' dedi Ayçin.
''Sen hangi ara uyandın ve sende hangi ara geldin?''
Ekrem'le aynı anda.
''Az önce!'' dedik.
Bu gerçekten komik bir durumdu.Hep beraber gülmeye başladık.
Tekrar KAPI!!
''Ben bakarım.'' dedi Cenker.
Gelen Cihan'dı.Yanağıma bir öpücük kondururken;
''Günaydın aşkım!Nasılsın?''
Normalde bu kadar samimi değildir Cenkerler'in yanında.Değişen neydi?Sanki birine nisbet yapıyordu.
''İyiyim..'
Ekrem;
Hep beraber kahvaltı yaptık.Daha sonra Cihan'a bir telefon geldi ve özür dileyerek gitti.Hangi iş sevdiği kadının sağlığından önemli olabilirdiki?
"Siz içeri gidin,biz masayı toplayıp geliyoruz." dedi Ayçin.
Salona geçince başta huzursu...z bir sessizlik oldu.
"Ben dünkü yaptığım eşeklik için özür dilerim!" diyerek lafa girdim.
"Hangisi?"
"Sevil çok kötüsün ya!En son yaptığım şeyden bahsediyorum!"
"Ha yaptığın tüm eşeklikler arasında bir tek onda suçun yoktu işte!"
Gözüme önümdeki sehpanın üzerindeki tavla çarptı.
"Tavla oynamayı biliyor musun?" diye sordum merakla.
Cenker ve Ayçin kapıdan içeri girdiler.Son sorduğum soruyu duymuş olmalıydilar.
"Ekrem ne yaptın ya?Bu soru Sevil'e kavgada bile sorulmaz!"
"Ya demek oynayabiliyor?"
Şu an sinirlendiği her halinden belliydi.Bu hali hoşuma gitmemiş değildi..
"Bakalım oynayabiliyor muyum?" dedi ve tavlayı önüme koydu..
Ona dünü unutturabilmek,gözlerine yerleşmiş hüznü silebilmek için herşeyi yapabilirdim şu an.
Ama benim asıl anlamadığım daha dün tanıştığım biri için bunu neden istiyordum??
Sevil;
Doğruyu söylemek gerekirse Ekrem zorlu bir rakipti.Ama tavlayı tam anlamıyla öğrendiğimden beri kimseye yenilmemiştim,yine öyle oldu.Uzun zaman sonra ilk defa bu kadar eğlenmiş ve huzurluydum.
Ayçin bu gün butiğe gitmeme izin vermedi.Tüm ısrarlarıma rağmen!Anlaşılan sıkıcı ve kabus dolu bir gün beni bekliyordu!
Ekrem;
Ben arabayı kullanırken Ayçin'in bana gülümseyerek baktığını farkettim.
''Ne oldu Ayçin?''
''Çok çok teşekkürler Ekrem!''
''Ne için?''
''Sevil uzun zamandır bu kadar eğlenerek tavla oymamamıştı.''
''Ah yapma teşekküre falan gerek yok!Hem o da benim ... arkadaşım değil mi?''
''Evet arkadaşın.Yani Sevil'in tersliği tutmadığı sürece! :D''
Sevil;
Mutfağa girmiş kek,kurabiye birşeyle yapmaya karar vermiştim.
Bir mesaj geldi.Cihan'dandı.''Bu sabah çok önemli bir işim çıktığı için gitmek zorunda kaldım özür dilerim.Bu akşam bana gel uzun zamandır yalnız kalmadık..''
Gitmek istemiyorum!Ama hayırda diyemem!
Tekrar işimin başına dönmüştüm ki bu kezde telefonum çalmaya başladı..

4. BÖLÜM

''Alo abla?''

''Sevil sen kaç gündür nerelerdesin?Sesin solupun çıkmıyor!''

Eyvah!Ayçin dün yaşananlardan bahsetmiş olabalar miydi?

''İ-işler biraz yoğunduda ablacım.''

''Sevil sen çok çalıştık bu sıralar.Biraz buraya gelde tatil yap.Hem buralar sıcak.

''Ama şimdi o kadar...''

''İtiraz kabul etmiyorum Sevil!Birkaç gün içerisinde buradasın!'' diye lafa karıştı eniştem.

''Ama enişte..''

''Seviill geliyorsun dedim o kadar'İstersen ben gelip alıyım yada şöfor falan gönderiyim?''

''Gerek yok ben gelirim..''

Gitmek istemediğim bir yer daha!

Şimdi buradaki işimim bitirip butiğe gidiyim.Hem iyi bir bahane!

Ayçin;

Butik bu gün sakindi.Elinde paketle Sevil içeri girdi.

''hayrola Sevil?!''

Elindeki paketi sallayarak;

''Konuşmamız gereken şeyler var.Hem bak sana bir sürü mama yaptım.'' dedi gülümseyerek.

Paketi sehbanın üzerine koydu ve karşılıklı koltuklara oturduk.

''Siz gittikten sonra ablamla eniştem aradı.''

Yüzümü ekşittim.Eniştesinden pekde hoşlandığım söylenemezdi.Sevil de anlamıştı durumu.

''Enişteme bende bayılmıyorum ama ablam..''

Cümlesini devam ettirmesine gerek yoktu.

''Orada kısa bir tatil yapmama içni çok ısrar ettiler..''

Gitmek istemediği belliydi.Benim itiraz etmemi bekliyordu heyecanla ama bu tatil ona çok iyi gelebilirdi.

''Aslında hiç fena olmaz Sevil.Biraz dinlenirsin.''

''Biraz derken ne kadar?''

''Aylarca değil merak etme!Sadece bir kaç hafta!Hem çabuk gelmezsen ben seni özlerim!''

Ekrem;

''Ekrem hadi yemeğe çıkalım artık!Çok acıktım!''

''Valla bende acıktım Cenko!''

Ayçin'i almak için önce butiğe indik.Burayı seviyordum.Nedeni neydi peki?

Sevil'in tatil yapması gerekmiyor muydu?

Ayçin bakışlarımdaki soruyu anlamışçasına cevap verdi.

''Evde tutamıyorum işte!Bu arada beyler bu öğle yemeği Sevil'den!'' dedi gülerek.

''Hayret Sevil senin insanlara laf atmaktan başka becerilerin var mıydı?Ayçin zehirlenmeyelim?''

''Ha ha ha ha!'' dedi Sevil sinirle.

Sevil;

Kapıyı Cihan açtı.Elinde içki bardağı vardı.Yanından geçerken üzerine sinmiş alkol kokusunu almamak imkansızdı.Ama yinede hiç bir şey söylmedim.Hatta salona girdiğimde sehbanın üzerindeki büyük içki şişelerinden birinden kendimede doldurdum.Koltuğa oturduğumda Cihan'da yanıma oturdu.

''Sen içer miydin?'' dedi.Sesinde meraktan eser yoktu.

''Normalde hayır.''

''Şimdinin özelliği ne peki?'' dedi yüzünü yüzüme çevirirken.

''Mutsuzum.''

Tam yüzünü yüzüme yaklaştıracakken.

Telefon!Bazen gerçekten bu telefona minettar kalıyordum.

''Alo?''

''Alo Sevil?Ben Ekrem!''

''Ekrem?!''

İyide ben ona numaramı vermemiştim.Ahh!Tabiki Ayçin!

''Ya ben senin numaranı Atçin'den aldım.Sorun olmaz değil mi?''

Tamda tahmin ettiğim gibi!

''Yoo hayır.Sen bir şey mi söyliycektin?''

''Aaa evet.Eğer yarın müsaitseniz sizi yarın yemeğe davet edicektim.''

''Sen mi yapacaksın?''

''Evet!'' dedi.Gülüşünü duyabiliyordum.

''İmtikamım acı olucak!''

''Yani geliyorsun?''

''Aslında bilmiyorumÖnce Ayçin'e sormam gerek..''

''Yengeciğimle biraz önce konuştu.O geliyor.''

''E o zaman bende geliyorum!''

''Aman maşallah maşallaaah!Öyle yemekler yapacağımki parmaklarınızı yiyeceksiniz!''

''Hadi bakalım!Görelim!''

Telefonu kapattığimda Cihan yüzünde garip bir ifadeyle beni izliyordu.

"Ekrem'le ne zamandan beri bu kadar yakınsınız?"

"Ne yakınlığı Cihan?"

..."Öyle aramalar, şakalaşmalar,yemek yapmalar ne oluyo öyleyse?"

"Sen iyice kafayı yedin Cihan!Sen hiç bir kız arkadaşınla yemeğe gitmedin mi?"

"Aynı şey değil!" diye bağırdı.

"Sen iyi değilsin!" dedim ve çantamı alıp yerimden fırladim.Fakat Cihan kolumdan tuttu.

"Ben gayet kendimdeyim o çocuğun sana nasıl baktığını gördüm!"

"Nasıl bakıyormuş?"

"O sana ... aşıkmış gibi bakıyor!"

Bir süre duraksadım.Doğru olabilir miydi?Ahhh!Saçmalama Sevil!Sadece 2 gündür seni tanıyan birisi sana mı aşık olacak?

Ona doğru eğilip,yüzümü yüzüne yaklaştırdım.

''Sen tam bir paronoyaksın!'' dedim ve arkama bakmadan evden çıktım.

**2 GÜN SONRA**

Cihan dünden beri arayıp duruyor.Ama hiçbirini açmadım.Son çare olarak telefonumu kapatıyordum.Eve veya dükkana geldiğinde kendime girecek birer delik buluyordum.

En başında onu gerçekten yani onun beni sevdiği gibi sevmeye çalışıyordum.Çünkü onun bu sevgiyi hakettiğini düşünüyordum.Ama olmadı işte sevemedim.Zaten artık onun bu sevgiyi hakettiğine dair şüphelerim var.

Ekrem'in yemeklerine gelince, eğer çalışırsa iyi bir ahçı olabilir hatta daha fazlasını ama gece boyu onu sinir etmek için yorum yaptım ama tam tersine bu yorumlar onu mutlu etmekten başka bir işe yaramadı!Ters tepki dedikleri şer bu muydu acaba?

**1 HAFTA SONRA**

Antalya'ya geleli 5 gün oldu.5 gündür Cihan binlerce kez aradaı fakat hiçbirini açmadım.Çoğu zaman telefonumu kapatmayı tercih ediyorum.Sadece Ayçin'le konuşurken açık oluyor.Bir kaç kez de Ekrem aradı.

Günlerim deniz sefaları,çeşitli geziler ve küçük yeğenlerimle geçiyordu.

Sabah uyandıpımda kimse yoktu evde.Daha doğrusu ben öyle sanıyordum.Ablam çocuklarıda alıp alışverişe gitmiş.Üstümde geceliğimle merdivenlerden aşağı iniyordumki, eniştemi gördüm.

Salonda televizyonun karşısına oturmuş sabah sabah bira içiyordu.Hemen dönmeye davrandım.O da beni görmüştü.Apar topar kaçmayı yakıştıramadım kendime,ayıp olacaktı.''Günaydın.'' dedim gönülsüzce.

''Sevil.'' diye mırındandı üzerimde gezinen bakışlarıyla.

''Ne kadar benziyorsun ablana!''

Bu kadarı çok fazlaydı.

''Bir kahve alıyım ben.'' diye mutfağa yürüdüm.

Öfkeyle titreyen ellerim fincanla tabağı üstüste koymakta zorlanıyordu.İşte o anda soluğunu ensemde duydum.Kollarıyla arkadan sarılıvermişti.Tüm gücümle ittim.Sarsıldı,sendeledi, geri geri gidip mutfak masasına dayandı.Tekrar üzerime doğru geldi.Anaktarın sokak kapısının kilidi içinde dönmesi bile kendine getiremedi onu.Son bir gayretle üzerimden itip geri çekildiğinde mutfak kapısının eşiğinde sıralanmış, şaşkınlıkla izleyen ablam ve çocukları gördüm.Ne biyik bir utanç!

Mutfaktan çıkıp odama koşmamla üstüme bir şeyler geçirip dışarı fırlamam arasında iki dakika geçti geçmedi..

Ekrem;

Bu gün klinikten her zamankinden geç çıktım.Cenker ve Ayçin yemeğe gitmişlerdi zaten.Sokağa indiğimde ilk olarak butiğin kapısını açmaya çalışan bir yandanda hıçkırıklara boğulmuş bir kadın dikkatimi çekti...
SBS yüzünden yazamadım kusura bakmayın

gueldi eglenceli devamini dilerim

Güzel olmuş devamını bekliyorum (=