Bu aslında oldukça eski bir senaryomdu. Bir arkadaşım ile beraber yazıyorduk ve 8.bölüme kadar yayınladık. Ardından ben bıraktım. Çok kızdınız,üstüme geldiniz,devam etmem için zorladınız. Ama inadım inat. Hatta bu süre zarfında çakmalar çıktı. Bundan da haberim var. Bebekli mebekli bir senaryo vardı işte, her neyse. Ben şimdi en baştan aynı hikayeyle tek başıma başlayacağım.HER ŞEY DEĞİŞİK SADECE HİKAYE AYNI.
Mєℓєк - Dαнα Aℓєνℓєηмємιş Bιя Aşк'ıη Mєуνєѕι
Merhaba, Ben şu anda annemin karnında hızla büyümekte olan bir zigotum. Zigot ne demek bilirsiniz herhalde? Bebek. Sabırsızlıkla hayata gözlerimi açacağım o anı bekliyorum. O ana kadar çok şey yaşayacağım Annem ile birlikte. Annem,o tahmin ettiğimden de cesur bir kadın. Hem cesur hemde korkusuz. Bazı ödlek cesurlar vardır ya öyle değil. Hayatta tek başına kalmış ama asla yılmamış. Şimdi ikimiz varız... Birbirimize tutunacağımız ikimiz... Babam. Onu unutmamak gerek. O aslında çok iyi biri. Güvenilir, dürüst vede yakışıklı. İyi bir aileden gelme ama... Kim bilebilirdi ki Annem ile yollarının kesişeceğini? Böyle bir yola çıkacaklarını? Nefislerine hakim olamadılar... Hoyrat davrandılar... Suç birinde değil. İkisinde de. İyide bir canlı dünyaya getirmek suç mudur?
Tanıtım- Asi Bilgin ;
İsminin tam anlamıyla Asi. Cesur ve güzel. Fiziksel olarak onu tanımlamak zordur.Tam bir Pocahantas gibi görünse de, oldukça asil ama asi bir prenses misalidir. Yıllardır onunla birlikte olmayan ailesi bilerek koymuşlar sanki bu ismi ona. Ne Annesini, ne de Babasını tanıyor. Çocuk Esirgeme Vakıflarında büyümüş bir kız. Daha sonra da bir yurda yerleşmiş. Orada edindiği mükemmel bir arkadaşı var. Onunla tüm hayatını paylaşıyor. Arkadaşı, Eylül.
Eylül Yakın ;
Eylül... Güzelliğin simgesi olan kız. Yeşil gözleriyle her baktığı erkeği etkileyebilecek bir etkiye sahip. Bakır tonu saçları ise o muhteşem görüntüsüne hava katıyor.Teni saçlarıyla uyumlu. Cici bir kız. Liseye kadar ailesi ile yaşadı ardından hep yatılı okudu. Kendini özgür hissetmek istiyor, bu zevki yaşamak istiyordu. Kaldığı yurtta kendine fazlasıyla iyi bir arkadaş edindi. Arkadaşı Asi'nin aksine,asosyal biri değil. Çabuk arkadaşlar edinen,cıvıl cıvıl bir kız. Bu arkadaşlarından bir tanesine de abayı yakmış.Mete'ye.
Mete Akar ;
Tatlılık abidesi biri. Her kızı on km.uzaklıktan etkileyebilir. Çok serseriliği yoktur, ailesinden gelen bir etki olsa gerek. Gerçek aşk müptalası olanlardan olsada,barlardan çıkmayan bir delikanlı. Ailesi oldukça varlıklı.Yani güvencesi var. Ailesini fazlasıyla önemser. Onlar sayesinde hayatına bir çok artı kattı. Biri Eylül... Eylül dendiğinde akan sular durur onun için. Hiç bir kıza beslemediği duyguları besliyor Eylül'e karşı. Ancak bu mecnun gencimiz oldukça UTANGAÇ! Imm, diğer artı ise aşağıda,
Kuzey Gürsoy ;
Uzaylı olduğundan şüphelenen bir yaratık.Hiç bir kız onun için "insan"tanımını kullanamaz. O marslı, çünkü gereğinden fazla bir seksepalitesi,yakışılılığı,karizmatikliği var. Bu çocuğu görmek istemezsiniz. Size tavsiyem ondan uzak durun çünkü o ; istediği her şeyi -her kadını-elde eder. Bu özelliklerin dışındagerçek bir beyefendidir. Coşkun Bey? Kulağa biraz garip gelsede alışacaksınız eminim. Mete ile çok eskiden arkadaşlar. Onun imkansız aşkı Eylül ilede iyi bir arkadaşlığı var. İmkansız çünkü ; böyle giderse ancak mezarda kavuşabileceklerini düşünüyor. Telefonun rehberinde tek bir kız ismi barındırıyor. Oda annesinin ismi. Diğerleri gerçek erkekler vede çakma erkeklerile dolu. Tabii, diğer bir kaç hatınıda eklemeden edemeyeceğim.
Her şeye yeniden başlamaya varmısınız? Bu 4+1 in hayatını gözlemleyeceğiz hepsi bu. Benimleyseniz,biraz aşağıya alalım sizi, yapmanız gereken bir şeyler olabilir^^ Beni tekrardan yani Melek ile kabul ederseniz, memnun kalırız. Asi,Kuzey,Eylül,Mete + Ufaklık
En son ~Ness~ tarafından Paz Eyl. 11, 2011 12:42 am tarihinde değiştirildi, toplamda 1 kere değiştirildi
Asi; "Asiii... Canııımm... Seni dürtmek Face'de daha kolay,kızım parmağım kırıldı kalk artık." Eylül başıma ciyaklarken elime bir yastık geçirip kafasına fırlattım. "5 dakika daha Eylül. Söz sonra kalkıcam." Keşke '5 dakika daha Anne' diye sayıklama şansım olsaydı.O zaman uyuyor numarası yapabilirdim. Ama bu benim için imkansızlardan yalnızca bir tanesi. Eylül pes etmemişti. Yastık geldiği yere,benim kafama geri döndü. "Eğer biraz daha bu yatağın içinde barınırsan itfaiyeyi çağıracağım."
"Neyden bahsediyorsun sen?" Tek gözümü açıp ona baktım. Elleri belinde penceremin önünde durmuş bana bakıyordu. "Küçük bir kediyi bile ağaçtan indirdiklerine göre, seni de şu yataktan çıkarırlar sanırım. Ne dersin?" Her sabah bu seansları tekrarlıyorduk.daha fazla uzatmanın bir işe yaramayacağına kanaat getirip doğruldum ve gerinerek esnedim. "Sanada günaydın Asi!" Hışımla odamı terk ettiğinde kıkırdıyordum.Onu sinir etmekten çok hoşlanıyordum. Kalkıp banyodaki rutin işlerimi hallettim. Her zaman sadelikten yana olan ruhum dolabımdan bir jean ve buz mavisi bir kazak seçmişti. Onları üzerime geçirip saçımı bir lastik tokayla dizginledim. Yoksa pırasa gibi olan saçlarım gün boyunca sağ taraf senin sol taraf benim dolanıp duracaklardı. Merdivenlerden koşarcasına inerken Eylül'ün ailesine bir kez daha minnettar kaldım.onlar bana sahip çıkmış, Eylül ile kalabileceğimizden de büyük bir evi bizim için satın almışlardı. Koridordan geçerek bahçeye yöneldim. İlkbahar esintisi içime dolarken kahvaltı masasına kuruldum. "Günaydın canım arkadaşım." dedim tüm neşemle. Eylül sert bir bakış atıp, elindeki çatalı bir katilmişcesine domatesine sapladı. Tüylerim diken diken oldu desem,tam yerinde olurdu. "Eylüüül. Bu kadar kızmamalıydın." dedim kedi gibi pörtlettiğim gözlerimi ona dikerken. Yandan bir bakış attı ve tabağına salam alırken konuşmaya başladı. "Eğer yarın da böyle uyuşukluk ederseh İtfaiyeyi çağıracağıma yemin ederim." "Söz,söz,söz. Bir daha asla." yerimden kalkıp yanına ulaştım ve yanaklarından sulu sulu öpmeye başladım. "Kes tamam bırak. Hoşlanmıyorum böyle şeylerden Asi,biliyorsun." Bir yandanda elini tersiyle yanaklarını siliyordu. "Bu yüzden yapıyorum zaten" Zafer ile sandalyeme oturdum. Eski neşemizle kahvaltımıza başladık. Kahvaltı masasını beraber toplarken Eylül aklına gelen bir şeyi hatırlamışcasına tek eliyle kafasına vurdu. "Hihh! Nasıl unuttum ben bunu? Kalk Asi çabuk çıkmalıyız." Kolumdan tuttuğu gibi beni kapıya çekiştiriyordu. Kolumu kurtarıp durdum. "N'oluyor Eylül?" "Bak bu gün Mete'nin çok yakın bir arkadaşının doğumgünü. Akşam parti var ve bizde davetliyiz. Çıkıp alışveriş yapmamız gerekiyor." Saçını düzeltip çantasını koluna taktı ve ayakkabılarıyla boğuşmaya başladı. "Dur bir saniye. Tamam sen git yap alışverişini. Ama ben bu gece pijamalarımı giymiş,önümde patlamış mısırlarım ile Titanic'i izlemek istiyorum. Sana iyi eğlenceler Eylül'cüğüm." Geriye doğru dönüp salona yol aldım. Tamam gidemedim. Ama denedim. Bu da bir başarı sonuçta. Eylül kolumdan tuttuğu gibi girişe çekti ve önüme ayakkabılarımı bıraktı. "Dinle. Bu tür partileri sevmiyorsun ama buna sende davetlisin. Mete ikimizi de çağırdı.Eğer sensiz gidersem olmaz,yalnız kalır Mete'nin etrafındaki kızları izlerken yangın çıkartırım.Hem Kaan'ı da kutlamak istiyorum. Asi, bu arkadaşına bir güzellik yapsan olmaz mı yani? Bir gececik bir parti işte. Lütfeeeennn!" Tüm herşeyi bir solukta anlattı.Ardından bir feryat koptu dudaklarından. Herşeyi süzgecimden geçiriken idrak etmeye çalışıyordum. Yavaşça yere eğilip spor ayakkabımı giydim.Eylül anında sevinçle gülücekler atmaya başlamıştı. Bür gece Asi. Ne olur ki? Yalnızca bir partiye katılacağız. Hem Mete'de var orada. Hiç bir şey başımıza gelmeyecek. İçimde bastırmaya çalıştığım kötü bir his var.. Allah'ım yardım et, yarın sabah sapa sağlam uyanalım. Lütfen...
Kuzey; Gömleğimin yakalarını düzeltirken aynada son kez kendime baktım. Bu gecenin güzel biteceğini eminim. Yatağıma baktım çarşaflar değiştirilmişti, güzel. Saçımın önünü son kez elimle düzeltip çıktım. Mete beni bekliyordu. Koridordan geçerken yanımdan geçen yardımcılardan birini durdurdum. "Buyrun Kuzey bey." "Her şey hazır mı? Bahçe, kokteyller, müzik sistemi?" "Hepsi hazır efendim. Dediğiniz gibi tüm hafta boyunca çalıştık. Şimdi son süsleri yerleştirmemiz gerekiyor." Memnun bir şekilde kafamı salladım ve kadını serbest bıraktım. Koridoru tamamlayıp Mete'nin yanına ulaştım. Ayakkabılarımı yukarıda giymiştim. Anahtarı alıp arkadaşıma döndüm. "Kuzey, ben alışveriş merkezine gidiyorum. Daha hediyemi almadım." dedi sırıtarak. "Tamam bende geleyim." "Ne? İyimisin abicim sen az mı uyudun?" Yüzünde anlaşılmaz bir ifade vardı. "Ya hediyeni görecek halim yok. Ayrılırız ben de parfüm filan alıcaktım." "Bana bak peşime düşmiceksin değil mi?" "Hayır abi. Ben uğraşamam. Direk ajanları dedektifleri ha bürde FBI'yı peşine takıcam." derken kapıyı açıp dışarıya çıkmıştım. Peşimden çıkarken bana öfkeyle bakıyordu. "Bakma öyle yürü yürü." Arabaya ulaşıp sürücü koltuğuna yerleştim. Mete'de ağır ağır gelip bindi. Kontağı çevirirken Mete'ye döndüm. "Bence sana pil taktırmalıyız , işimizi görür." Sırıtarak önüme döndüm. "Bence sanada pitbullara takılan çeneliklerden taktırmalıyız. İşimizi görür"
Alışveriş Merkezinde buluşmamız için sözleştiğimiz cafeye gelmiştim. Çok geçmeden Mete'de ufukta göründü. Elinde küçük bir torba vardı. Ne yani, 10 senelik arkadaşına ufacık bir hediye mi almıştı? "Selam." ses tonu keyifli çıkmıştı. "Hey, bunu bana almadığını söyle." "Hediyeyi görmeden nasıl fikir verebiliyorsun canım arkadaşım?" Elinde tuttuğu torbayı aldım ve ebatını göstererek ; "Çocukluk arkadaşına böyle birşeyi mi uygun gördün yani?" dedim. Güldü ve kafasını alayla iki yana salladı. "Sen hala bazı şeylerin farkına varamadın Kuzey." Sinirle gürledim. "Bir örnek ver bana Mete!" Kaşlarını yukarıya kaldırıp bana yaklaştı "Tıpkı..." gözleri arkamda bir noktada takılı kalmıştı. Birden gözlerinin parladığını gördüm. Dönüp baktığımda iki bayanın bu tarafa doğru ilerlediğini farkettim. Hey! Bu Eylül. Diğerini tanımıyorum. Gülerek Mete'ye döndüm. Oda dikkatini bana verebilmişti sonunda. Bazen şu kızı kıskanıyorum, arkadaşımı her an benden çalabilir. Çalmıştır belki de, kim bilir. "Tıpkı?" dedim onu bekler bir şekilde. Gözleri tekrar Eylül'e döndü "Tıpkı...gerçek aşkın farkına varamadığın gibi." Gülmeye başladım, bu çocuk abayı yakmıştı. Mete Eylül'e doğru ilerlerken bende tekrar onlara döndüm. Eylül ve Mete sarılmış merabalaşıyorlardı. Kahkahamı dudaklarımı ısırarak engelledim ve yanlarına ilerledim. "Eylülcüğüm, bu ne güzel tesadüf?" diyerek ona eğildim. Sarıldıktan sonra Mete'ye bir bakış attım. Şu an Eylül'den başka kimseyi umursamıyordu. "Ah Kuzeyciğim, bugün karşımıza çıkarak bizi onurlandırdın." Sahte gülümsemesi yüzüne yayıldı. Tamam, kabul. Eylül ile bir türlü yıldızlarımız barışmamıştı. "O şeref bana aittir." Aynı başarılı oyunculukla ona karşılık verdim. Eylül birden silkelendi ve "Ah Asi kusura bakma hayatım" diyerek yanındaki kıza döndü. Tanrım! Ben bunu nasılda fark etmemiştim? Boyundan dolayı olabilir ama bu, bu, bu da neydi böyle? Mete tam o gülümsemesi ile kıza kendini tanıtacaktı ki buna engel oldum. Kızın o gülümsemeye takılıp kalıcağını ve bana hiç dikkat etmeyeceğini biliyordum. Bu yüzden ilk sırada ben olmalıydım. "Merhaba güzel bayan."diyerek ona yaklaştım. Bir yandanda elini nazik bir şekilde kavrayıp dudaklarıma dokundurmuştum. "İyi günler"dedi biraz şaşırmış vede...afallamış bir şekilde. İşte bu güzel diye geçirdim içimden. "Ben Kuzey, Kuzey Gürsoy.Eylül'ün arkadaşıyım." Bunu söylerken Eylül'e de en dost canlısı bakışımı atmıştım. O da "tabii,tabii" der gibi başını sallayıp dudaklarını büzmüştü. Bir ars bu kıza hesap sormalıydım. Ne hakkında? Neden yeşil oje sürdüğü hakkında olabilirdi, ya da neden buz mavisi topuklu ayakkabının üzerine kırmızı jean giydiğini. Ah , uzaylı gibi görünüyordu. Gözlerimi ondan çevirip,önümde ki afete odaklandım. Biraz daha uzun olsaydı kusursuz olabilirdi ama daha uzunlarını görmüştüm. Siyah uzun saçları ipek gibi parlıyordu. O zeytini andıran gözleri ise sanki sonradan gelip kondurulmuş gibiydi.Yüzüne kondurulan iki küçük nokta. Çok egzotik bir havası vardı. (yada fantastik olabilir, ben olsam öyle derdim, tabii ben değilim o Kuzey, ama ben olmalıydım, ney? Erkek mi? Kuzey? Yoo, hayır. Of, ben her hikayeme dalmak zorunda mıyım?sanırım şizofrenim. Meltem tatilden çabuk dön!) "Memnun oldum ben de Asi." Asi... Waov. Acaba her hangi bir sosyal paylaşım sitesinde varmıydı. Böylece onu rahatlıkla takip edebilirdim. "Şey Asi, soyadını öğrene bilirmiyim?" Bana sanki mirasını sakladığı kasanın şifresini istermişim gibi bir bakış attı. Sonra Eylül'e döndü. Eylül ve Mete konuşuyorladı hiç farkında değildim. Ondan sinyal alamayınca bana döndü. "Bilgin.Asi Bilgin."(Hem hırçınım hemde akıllıyım diyo sağa kuzey adagsfa) Sözünü bitirir bitirmez dudaklarının ucu yukarı doğru kıvrıldı.Böyle mükemmel bir gülümseme görmedim ben. Gülümseyince o küçük zeytinler biraz daha kaybolma yolunda ilerledi. Bu kadını gülerken görmeye kalbim dayanmazdı. Ciddiyim erken yaşta kalp krizinden tahtalı köye yolcu olma riskim vardı. "Öhö, ımmm...şey...bu akşam doğum günü partim var ve sende gelmeye ne dersin?" huh! Bir anda hepsini söylemiştim. Gülümsemesi silinmedi, güzel. Hatta arttı. Kuzey hazırla oğlum kendini şimdi gülecek. Birden güldü ve hafif kıkırdama seslerini duydum. Artık kendime gelmeliydim. Ellerimi ceplerime soktum. "Bunda komik ne var?" "Ben zaten davetliyim." Hönk? (Zırt eren köy böhöhöyt) "Nasıl?" "Aslında Eylül , Mete'nin ikimizi de davet ettiğini söylemişti." masum bir şekilde gülümsedi. 1.Mete ile önceden tanışmış onun o mükemmel gülümsemelerine tanık olmuştu. 2.Eylül ile çok yakın olmalılar, ki buda benimde Eylülcüğüm ile çok yakın olmam gerektiği demektir. 3.Eğer bu afet doğum günüme geliyorsa bu gece o büyük,güzel,mis kokulu yatak kesinlikle boş kalmayacaktı.
Asi; "Yok bu olmadı böyle." diye yakındım. Aynadaki yansımama bakarak; üzerimde ki kırmızı uzun dekolteli elbiseyi çekiştirdim. Eylül arkadam gelerek gülümsedi. "Son bir elbise kaldı onada bakalım." Sevinçle gülerek banyoya koştum. Siyah bir elbise beni bekliyordu. bütün öğleden sonrayı alışveriş yaparak ve Kuzey , Mete ile sohbet ederek geçirmştik. Akşama hazırlanmak çok zor olacaktı benim için. Kuzey’ de çok farklı bir hava vardı. Ukala,çapkın, ama... Beyefendi ve kibar. Bu iki kişilik bir beden de buluşunca kalbim ve beynim bir çatışmaya girmişti. Bu beden ise tüm gün benimle konuşmuş ilgi göstermişti. Yoo, hayır. Benden hoşlanıyor olamazdı. Mete ve Eylül'ün durumunu biliyor olmalıydı, bu yüzdende onları yalnız bırakmak için benimle ilgilenmişti. Ah Asi!onun gözlerinde ki parıltıyı gördün. Çünkü, aynısı sende de oluştu. Elbiseyi giymiş tekrar ayna karşısına geçmiştim. Cidden,harika bir elbiseydi. Straptez, bele oturan ve eteği kabarık , kısa bir modeldi. Saçlarımı dalgılandırırsam harika bir iş çıkartmış olacağım demektir. Eylül de benimkine yakın bir tepki verdi. Biraz daha....coşkulu! Herşey hazırdı. Şimdi Mete'yi bekliyorduk. O gelip bizi alacaktı. Eylül aynanın başından kalkmıyordu. Gidip yanına oturdum. "Onu seviyorsun." Birden bana döndü. Korkmuştu. Toparlanıp önüne baktı. "Nerden çıkardın bunu, saçmalama." güldüm. "1.si evet sevmiyorsun. 2.si çünkü ona aşıksın.3.sü biliyorum, çünkü onun kim olduğunu hemen anladın. Mete!" Utançla başını eğdi. Al al olan yanaklarını sıktım. "Bak allığada gerek kalmadı" Gülerek boynuma sarıldı. Bende sırtını okşadım. "Seni çok seviyorum Asi." "Ben de seni çok seviyorum Eylül." Bizi birbirimizden ayıran şey, aşağıdan gelen korno sesiydi.Eylül ayağa fırladı kendini son kez kontrol edip koşarak inmeye başladı. "Koşma! Düşersen tüm gece mahvolur" diye cıyakladım peşimden. Yeşil eteğini sürüyerek çıktı evden. Ben de ışığı kapattım ve çantamı alarak çıktım. Bakalım başımıza neler gelecek? "Hey, Asi çabuk ol!" "Geliyoruummm!"
"Bir kadeh daha istermisin canım?" "Kuzey, bu kadarı yeterli. Alışkın değilim çok gelir." Gülümseyerek koltuğundan kalktı ve kadehimi alıp içkiliğe götürdü. Ben de sonunda şu evi düzgünce inceleyebilme şansına erebildim. Gerçekten de çok büyük vede.... 'lüks'tü. Koltuklar, duvarlar ile uyumlu krem-kahverengiydiler. Sehpa, modern işlemeli kahverengi renkteydi. Duvarlar krem renginde. Kocaman bir LCD ekran televizyon duvara monte edilmişti. Burada savaş filmi izlemek vardı. Şöyle Cesur Yürek, ya da Avatar filan. Hayali bile güzel gerçekten. Hemen arkamdan bir el uzandı ve kadehi uzattı. Ben istemediğimi söylemiştim değil mi? Yüzümü yavaşça çevirdiğimde cam mavisi gözler ile karşılaştım. Bana arzuyla bakıyorlardı. Gözleri gözlerimden ayrıldı ve dudaklarım üzerinde gezindi. Yavaşça kafamı sallayarak , hızla kadehi aldım ve önüme döndüm. BEN KOLAY BİR KIZ DEĞİLİM! Nasıl eve gelmiştik biz? Güzel bir soru... Doğum günü bahçede son hızıyla devam ederken Kuzey sıkıldığını söylemişti. Elimden -dikkat çekerim elimden- tuttuğu gibi bir bara götürdü. Orada biraz oyalandık ve ne oldu ne bitti diyemeden evdeydim. Onun evinde. Kuzey karşı koltuğa oturmak yerine yanımda oturdu.Çok yakınıma. Bir kaç milim öteme.Tanrım, nefesini hissedebiliyorum... Yüzümü önüme eğdiğim için o beni göremiyor. "Ben...içmesem daha iyi. Yani, sarhoş olunca pek iyi sonuçlar çıkmıyor da." Kısık bir gülüş duydum. Kulağımın dibinde. Tüm vücudumun ürperdiğini, her bir tüyümün kalktığını hissettim. "Ne gibi sonuçlar?" Nefesini kulağıma verirken kendimi kastım.Huzursuzca kıprandım. "Şey gibi...bilincimi kaybedebiliyor, saçmalıklar yapabiliyorum.Halının ortasına kusmak gibi." Kahkahası yükselmişti. Kolunu omzumun gerisinde hissediyordum. Elinde ki viski bardağını sehpaya bırakıp eski pozisyonunu aldı. "O halde içmeyiz." Gülerek kadehimi alıp sehpaya koydu. Viskinin yanına. "Geç oldu. Artık gitsem iyi olur Kuzey." devam etmek için yüzümü ona çevirdim. Nefesimi tuttum.İstem dışı nefesim kesilmişti. Bu adam böylesine güzel olmayı nasıl başarabiliyordu? Yavaşça elini kaldırıp şakaklarıma koydu. Başparmağı ile şakağımı okşarken sessizce fısıldadı. "Nasıl oluyor da, böylesine güzel olmayı başarabiliyorsun?"
Uzun uzun geldi ilk bölüm , keyfinize bakın (:
En son ~Ness~ tarafından Çarş. Eyl. 14, 2011 5:57 am tarihinde değiştirildi, toplamda 1 kere değiştirildi
Bu niye Kuzey'e Kaan dedi şimdi onu anlamadım? Ha bide bundan sonrasını biliyoruz malumunuz Türkü içmedende sarhoş olucak aşk sarhoşu Her neyse güzel olmuş Nesli (: Ellerine sağlık (:
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Mєℓєк - Dαнα Aℓєνℓєηмємιş Bιя Aşк'ıη Mєуνєѕι 1.Bölüm; Karşılaşma - 2.Sayfa 
