SONBAHAR

Şu son günlerde içimde tatlı bir hüzün var. Kalbimde de sonu başı belirsiz
bahar yelleri. Belki de yaşımın bir hayli büyük olmasından kaynaklanan
bu durum sonbaharı anımsatıyor bana. Ne zaman gelip ne zaman biteceği
belli olmayan sonbaharı, sonsuzluğu belki de.


Ağaçlarım aceleyle yapraklarını döküyor, sanki biri onları kovalıyor –zaman
durmuyor, nehir olup akıyor-. Hayatımdaki renkler de birer birer
soluyor. Sonsuzluğa karışıyor. Ama çiçeklerimin ne zaman doğacağı
belirsiz. Acaba ne zaman gökkuşağı olacak yüreğim?


Kimdaha iyi daha iyi ifade edebilir ki kimi zaman geçmek bilmeyen bazense
saniyelere sığdırdığımız zamanı. Önemli olan zaman makinesi yapabilecek
zekâya sahip olmak mı yoksa buna ihtiyaç duymadan zamanı zekice yaşamak
mı? Huzur evinde yaşayan biri için mi daha anlamlıdır zaman yoksa yeni
doğmuş bir bebeğin yaşam ümidi içinde beslediği mutluluk daha mı
anlamlıdır ondan? Parmaklıklar ardına hapsolmuş biri için mi daha zor
geçer zaman yoksa bir insanın kapısına dayanınca ölüm daha mı zorlaşır
yaşamak?


Zaman sadece doğumla ölüm arasında etkili olan bir araç mı gerçekle yaşayan
yalanla büyüyen ve pişmanlıklarla acıya dönüşen? Hayatımız sona
erdiğinde zamanın önemi hatırlanacak mı? Veya zihinlerde kalabilen bir kahraman olabilecek mi zaman?


Zamanın kıymetini insanlar dostlarını yitirdiklerinde anlıyorlar, ağaçları
yapraklarını düşürdüğünde. Zaman yardımcı bir dost mudur, yalnızlıklarda
yaşayan? Veya zaman uçsuz bucaksız bir bahçe. Ve bu bahçede neler yapabileceğiniz sadece sizin elinizde.


Zaman; dilsiz bir arkadaş, sıcacık bir kalbi olan. Dilsiz olsa bile o sıcacık
kalbiyle hep gerçekleri anlatan. Acı tatlı doğruları her zaman bizimle
paylaşan hiç bıkmadan. Galiba yakınmamızın sebebi de sadece bu,
şikâyetçiyiz ondan. Bize her zaman doğruları söyleyen tek kişi olduğu
için bu yaptığımız haksızlık değil mi ona? O olmasaydı hayatımız birer
yalandan ibaret olmaz mıydı yoksa?

Yalanlarla yaşamak mı daha anlamlı , yoksa gerçeklerin serüveniyle yeni maceralara
koşmak mı ? İşte yeni maceralara atılmalıyım belki de , kalbimdeki
sonbahar son bulmalı ve ilkbaharıma gözümü açmalıyım büyük bir şevkle.

Nehir İdil Yüksel

kalemin daim olsun.
başka şiirlerini de bekleriz

Şiir değil yazı ama paylaşmak istedim )

Teşekkürler )

çok içten yazmıssın.

Kimdaha iyi daha iyi ifade edebilir ki kimi zaman geçmek bilmeyen bazense
saniyelere sığdırdığımız zamanı. Önemli olan zaman makinesi yapabilecek
zekâya sahip olmak mı yoksa buna ihtiyaç duymadan zamanı zekice yaşamak
mı? Huzur evinde yaşayan biri için mi daha anlamlıdır zaman yoksa yeni
doğmuş bir bebeğin yaşam ümidi içinde beslediği mutluluk daha mı
anlamlıdır ondan? Parmaklıklar ardına hapsolmuş biri için mi daha zor
geçer zaman yoksa bir insanın kapısına dayanınca ölüm daha mı zorlaşır
yaşamak?

çok güzel olmuş, güzel yazıyorsun (:
yüreğine sağlık kalemin daim olsun devamını dilerim (:

Hepinize çok teşekkür derim Bazı edebiyat dergilerine zaman zaman yazılarımı şiirlerimi yolluyorum