Üf..İyi o zaman ama bekliyorumm

Oleyy!

Başlığa bittim öncelikle (:

yb bekliyorum (:

(:

(:

nerdeydin kız

ii yaptı biz oruç tutalım sen alemlerde ohhhhhhhh

ii ne ka güzel ama ben çok acıktım yaaa

harika harika harikaaaa. :D
Bencede ümit çok hayal kırıklıgına uğrucak ztn ilk yorumumda tahminde bulunmuştum :D

İYİ OKUMALAR , BOL BOL YORUMLAR :D



21.Bölüm…
Tercihini Yapacaktın!

T: Anlamadım ?
B: Güzel bir yarış oyunu var mı diyordum ?
T: Hee. Var.
B: Getir hadi.
T: Tamam.

Gidip içeriden tüm oyunları getirdim. Bartu hepsini inceledi ve aralarından bir tane seçti.

B: Araba yarışı hiç oynadın mı ?
T: Ustası oldum.
B: Vay.. Sıkı bir rakip var demek ki karşımda.

Dedi gülerek. Sonra oyunu açtı ve oynamaya başladık. Gerçekten de Bartu’nun dediği gibiydi. Sıkı bir rakip vardı karşımda… İlk defa ustası olduğum bir oyunda bu kadar zorlanıyordum. Bir ben geçiyordum bir Bartu. Ama en sonunda ustalığımı gösterdim ve yendim.

B: Tüh be. Çok da az kalmıştı.
T: Ustayım demiştim ama.
B: Tamam o zaman yenmenin şerefine dile benden ne dilersen.
T: Bir şeye gerek yok.
B: Aa, Lütfen.
T: Hmm… Bilmem ki aklıma bir şey gelmiyor.
B: Bak ne buldum.
T: Ne ?
B: Su savaşına ne dersin ?
T: Aa, Hayıır.

Diyemeden Bartu eline aldığı bir suyu üzerime attı. Ve böylece su savaşı başladı. Evin her yanı su olmuştu. Tabi bizim üstlerimizde. Çok eğleniyordum. Kahkahalarım art arda sıralanıyordu resmen. Elimize geçen her yerden su atıyorduk birbirimize. O sıra bahçeye doğru koşarak kaçmaya başladım. Birden ayağım kaydı ve tam havuza düşecekken …

***

Özgün’le beraber onun evine geldik. Çok romantik ve duygusal bir film izliyorduk. O sıra duygulanmışım ağlamaya başladım. Kafamı çevirmemle Özgün’ün bana gülerek baktığını gördüm.

M: Ne gülüyorsun ?
Ö: Neden ağladığına anlam veremediğim için.
M: Görmüyor musun, Kızın durumunu! İçler acısı!
Ö: Sadece bir film.
M: Olsun.

Daha da gülerek yanağımdan öptü beni.

Ö: Tamam o zaman kapatalım.
M: Neden ya ?
Ö: Seni ağlatan bir filmi neden izleyelim ki!
M: Tamam tamam ağlamayacağım.
Ö: Söz mü ?
M: Söz.

Bir süre sonra gene duygusal bir sahne vardı. Ve ben gene kendimi tutamadım.

Ö: Aşkım sen gene mi ağlıyorsun ?
M: Yok ya gözüme toz kaçtı.
Ö: Tabi canım tabi.
M: Özgüün.
Ö:Efendim ?
M: Biz de böyle olmayız dimi ?
Ö: Nasıl ?
M: Filmde ki gibi. Yani baksana kızın haline çocuk acımadan bırakıp gitti. Sen de bana öyle yapmazsın dimi ?
Ö: Ben hiç seni bırakabilir miyim !
M: Seni seviyorum aşkım.
Ö: Ben de seni…

***

Bartu tutmuştu beni. Çok yakındık birbirimize Bartu biraz daha yaklaştı bana o sıra kafamı çevirmemle… Aşık olduğum o iki çift gözle karşılaştım… Biraz sinirle, Biraz şaşkınlıkla bakıyordu bana. Bartu’ya. Elinde bir demet çiçek. Diğer elinde ise kırmızı bir kutu. Üzerinde şık bir takım…
Öylece kala kaldı orada. Hiçbir şey söylemedi. Elindeki çiçekler yere düştü birden ve dağıldı. Kırmızı kutu ise… Kayboldu… Ümit. Ümit mi ? O ise gitti …

***


Israrla çalan telefon sesiyle uyandım. Yanımda yatan Özgün’e baktım. Oda uyanmıştı. Türkü arıyordu. Korkuyla açtım telefonu.

M: Türkü bir şey mi oldu ?

Sesi çok kötüydü. Ağlıyordu. Anında sıçradım yerimden.

M: Türkü!
T: Ü-ümit.
M: Ne oldu Ümit’e ?
T: Ü-mit yok!
M: Nasıl ya ? Dünden beridir kayıp mı ?
T: Hayır.
M: Anlamadım ?
T: Melike bize gel ne olur.
M: Tamam tamam geliyorum hemen.

Hızla hazırlanmaya başladım. Özgün’de kalkmıştı yerinden. Karma karışık Özgün’e de anlattım bir şeyler. Daha sonra hızla Türkü’lere gittik. Salonda oturmuş ağlıyordu. Beni görünce hemen yanıma geldi. Sarıldı.

M: Türkü ne oldu ?
T: Ümit gitti…
Ö: Ne demek gitti! Nereye gitti ?
T: Bi-bilmiyorum.
M: Tamam sakin ol. Gel otur şöyle. Özgün su getir.

Özgün’ün getirdiği suyu içirdim Türkü’ye. Biraz daha sakin gibiydi.

M: Şimdi sakince anlat her şeyi…

***

Her şeyi anlatmıştım Melike’ye ve Özgün’e. Artık ağlamaktan sesim gitmişti. Gözlerim şişmişti. Telefon elimden düşmüyordu. Ümit’i arıyordum ama açan yoktu. Mesaj atıyordum ama cevap vermiyordu. Nerede olduğunu dahi bilmiyordum. Sadece yanlış anlaşılma yüzünden kaybedemezdim onu…

Ö: Ümit seni uyarmıştı ama! Tercihini yapacaktın! Ya o çocukla hiç görüşmeyecektin ya da Ümit’i unutacaktın!
M: Özgün yeter artık! Zaten kötü. Üzerine gitme bu kadar!
Ö: Tabi ki de kötü olacak! Şimdi Ümit’i nasıl bulacağız heh ? Ya kendine bir şey yaptıysa!
T: Ü-miiit.
M: Özgüüüün! Tamam anladık haklısın ama git artık ya da sus!
T: Haklı çok haklı!
M: Tamam tatlım sakin ol sen.
Ö: Off! Ya bu çocuk nerden girdi ki hayatımıza! Peki o nerde şimdi ?
T: K-kim ?
Ö: Kim olucak bunların sebebi olan salak!
T: Bi-bilmiyorum. Ben Ümit’in peşinden gitmiştim. Geldiğimde de yoktu zaten.
Ö: Evi nerdeydi şunun ?
M: Ne yapıcaksın ?
Ö: Madem bunlara o sebep oldu. Ümit’i de o geri getiricek!
M: O nerden bilsin Ümit’in nerde olduğunu!
Ö: Bilmese bile bulucak!
M: Of Özgün! Bak şuan hepimiz perişanız ve sağlıklı düşünemiyoruz. Otur bir sakin olmaya çalış!

O sıra kapı çaldı. Hepimizin gözlerinde yeniden bir ümit doğdu. Ben hemen koşarak kapıyı açtım…

Harika olmuş.Bayıldım ama bence gelen ümit değil Bartu gıcığı.
Zaten o gıcıkta bence bunların hepsini sırf türkü ve ümit ayrılsın diye yapıyo.
Çok pis gıcık olduuum :D

OHA ! :D Mükemmeeeeel !!! Lütfen bugün bir bölüm daha gelsiiin !

Bugün bir bölüm daha gelsin. Lütfeeen. :D

oh ohhh

müsaitseniz bartuyu öldürebilirmiyim??

harika olmuş

süperrrrrr de H kim lan