çok güzel olmuş 3 bölümüde daha yeni okudum

mary-jane3 demiş ki:

Yeni okuyucularım hoşgelmişler (:
Bilgisayarımda bir türlü halledemediğim sorunlar var. Neden bilmiyorum ama her siteye girerken buraya giremiyorum.
Şimdide kuzenlerdeyim.
Sorunu halledene kadar yeni bölüm ekleyebileceğimi zannetmiyorum.

o sorun bende de var canım vtunnel ktunnel gibi sitelerden giriyorum üstelik sadece bu site değil çakıl taşları adı altında olan sitelere de giremiyorum ben

ybbbbbbbbbbbbbbb

cnm yeni ne zmna

hey bu genç yeni bölümü hemencecik istiyor ona göre :D

ybbb nolurrr walla intar ederim

5. BÖLÜM

Mina ortama hakim olan iş konusundan fazlasıyla sıkılmış, çareyi etrafa göz atmakta bulmuştu. Ama o da ne? Bir çift yeşil göz ona bakıp bir şeyler söylüyordu.

“Benimle gel!” Kerem karşısında outran genç kızın sıkıldığını kolayca anlamış, olaya el atmaya çalışmıştı. Abisine kaldıysa kara güne kalmıştı çünkü!

Kerem önde Mina arkada evin bahçesine ulaşmışlardı. İkiside birbirlerine minnettardı. Mina o can sıkıcı ortamdan kurtulduğu için, Kerem ise kendisini kırmayıp bahçeye çıkabildikleri için.

“Teşekkür ederim.” Ortamdaki sessizliği ilk bozan Mina olmuştu.

“Ne demek.”

“Şey, bu arada ben Mina. Sevil’in kuzeniyim.”

“Bende Kerem. Ekrem’in kardeşiyim.”

Kerem kendine uzatılan eli nazikçe sıkıp gülümsemeyi de unutmamıştı.

***

“Odamı beğenmen hoşuma gitti ama istersen değişiklikler yapabiliriz.” Ekrem ortamdaki sessizlikten sıkılmış, konuyu değiştirerek Sevil’i az da olsa yerin dibinden çıkarmıştı.

“Şey…”

“Ne?”

“Biz yani şey…” Sevil sesli bir şekilde yutkunarak “Evlenince… Burada mı yaşayacağız? Annenlerle?” dedi.

Ekrem duyduklarıyla kendini gülmemek için zor tutuyordu. Bir cümleyi kurabilmek için nasılda kıvranmıştı öyle.

“Evet. Yani eğer istemezsen ayrı evede çıkabiliriz. Sana bağlı her şey.”

“Ben-Benim için farketmez.” Tanımadığı insanlarla yaşama fikri onu biraz germişti. Kendi evlerinde otursalar belki onlar için daha iyi olurdu. Ama bu düşüncelerini dile getirmektense susup boyun eğmeye karar vermişti Sevil. Her zaman yaptığı gibi…

Ekrem karşısındaki güzelliğin bu fikri beğenmediğini rahatlıkla anlamıştı. Zaten oda kendi evlerine çıkmak istiyordu. Güzelliğini meleklerden almış karısıyla –kendi- evlerinde başbaşa vakit gerçirmek istiyordu.

“Ben istemiyorum ama. Yani kendi evimize çıksak daha iyi olur bizim için… Birbirimizi daha iyi tanırız. Olmaz mı?” Sevil’in duyduklarından sonra ister istemez yüzü aydınlanmış, dudakları kıvrılmıştı. Kesinlikle Ekrem’in doğa üstü güçleri vardı. Düşünceleri okuyabiliyordu!

Sevil tam –memnuniyetle- düşüncelerini dile getirecekken aşağıdan gelen ‘yemek hazır’ sesi onu durdurmuş aklında kurgulladığı cümleyi yutup yemek konusuna yoğunlaşmıştı.

“Hadi aşağı inelim! Bizim için beklemesinler.”

Ekrem konuşmanın gidişatından o kadar memnundu ki günlerce aç kalıp Sevil ile konuşabilirdi ama O’nu düşünmeliydi. Karısını… Artık sorumlulukları vardı. Kendinden önce karısının sağlığını düşünmeliydi.

“Tamam inelim.”

“Hadi!”

“Sevil?”

“Efendim?”

“Yarın öğlen… Benimle yemek yemek ister misin?”

***

“‘Elbisem nasıl olmuş Mina? Abartılı olmamış değil mi? Saçımı toplayayım mı yoksa açık mı bırakayım? Ben bu ayakkabıları giymeyi düşünüyorum ama bunun farklı renkli olanları da var. Sence hangisi…?”

“Seviiiil ! Sakin ol ! Beni deli etme !” Sabahtan beri kuzeninin odada dört dolanmasından başı dönmeye başlamıştı artık Mina’nın. Sevil’de ki heyecanın nedenini gayet iyi anlıyordu ama bu kadarı oldukça fazlaydı. Çok fazla…

“Ne yapayım Mina çok heyecanlıyım. İlk defa Ekrem ile baş başa bir şeyler yapacağız!” Teknik olarak ilk sayılmazdı geçen gün –Ekrem’in odasında- başbaşaydılar. Ama bu Sevil’in heyecanını dindirmeye yetmiyordu. Ekrem ile bir şeyler yapacağını bilmek kalbinin hoyratça çarpmasına neden oluyordu.

“Sen zaten her halinle güzelsin bebeğim. O yüzden no problemo.”

“Mina’m iyi ki varsın!”

“Sende iyi ki varsın!”

İki kuzen birbirine sevgiyle sarılmıştı. Onların arasındaki bağ oldukça kuvvetliydi. Gün geçtikçe birbirlerine daha fazla bağlanıyorlardı.

“Öhö öhö.”

Meriç sabahtan beri kızların odada tıkılıp ne yaptıklarını çok merak etmiş, soluğu oda da almıştı. Karşılaştığı manzara çok hoşuna gitmişti. Kardeşinin ve kuzeninin birbirlerini sevdiğini biliyordu ama gözleriyle görünce yinede mutlu olmuştu.

Sevil ve Mina, Meriç’i kapıda görünce isteksizce ayrıldılar birbirlerinden.

“Kıskanıyorum ama!” Meriç yalandan dudaklarını büzüp, küçük çocuk edasıyla söylemişti cümlesini.

“Gel buraya koca oğlan!”

***

“Hoş geldin!” Ekrem kapıda Sevil’i gördüğü andan beri içindeki kelebekler özgürlüğünü ilan etmiş, özgürce gezintiye çıkmıştı.

“Hoş buldum! Çok bekletmedim değil mi?” Sevil insanları beklemekten ve beklemekten hiç hoşlanmazdı o yüzden böyle bir soru sorma gereği duymuştu.

“Yok bende daha yeni geldim!”

Yeni gelmek? Ekrem yaklaşık 1 saattir orada Sevil’in gelmesini bekliyordu. Ama geçen süre onun için önemli değildi. Onun için önemli olan şu anda karşısında oturan güzellikti. Hem ne demişler ‘sabreden ekrem, sevil’ine kavuşmuş!’

Yanlarına gelen garsona siparişlerini verdikten sonra sessizce birbirlerinin ilk adımı atmasını beklediler. İkisi de heyecandan ne diyeceğini bilemiyor, öylece birbirlerini seyrediyorlardı.

“Böyle pat diye konuya girmekten hoşlanmam ama bir yerden başlamalıyım.” Sevil Ekrem’in konuya bodoslama dalmasına biraz şaşırsa da bu denli açık sözlü olduğu için minnettardı ona.

“Dinliyorum.”

“Ben bitirene kadar bölmeden dinle lütfen olur mu?”

“Tamam.”

O kadının evine gittiği günden beri içi sıkılıyordu. Kalbi ve mantığı ilk defa iş birliği yapıp tüm olanları Sevil’e anlatması için diretiyordu. Ekrem de daha fazla dayanamayıp anlatmaya karar vermişti. Onların arasında gizli saklı bir şey olmamalıydı.

“Seni istediğimiz günün gecesi kafamı dağıtmak için bara gittim. Bir kadın yanıma yaklaştı beni evine davet etti. Bende neden bilmiyorum ama kabul ettim. Sonra evine gidince çok büyük bir hata yaptığımı fark ettim. Hemen orayı terk ettim. Yapamadım. Aramızda hiçbir şey olmadı yemin ederim!”

Sevil duyduklarıyla büyük bir şoka girmişti. Kulaklarını inanamıyordu. Böyle bir şeyi ona nasıl anlatabilirdi? Gözlerine hücum eden gözyaşlarını güçlükle geri itip kendini konuşmaya zorladı.

“Bunu…Bunu bana neden anlatıyorsun?”

“Ben…Ben bilmiyorum ama içimden bir his bunu bilmeye hakkın olduğunu söylüyor. Başkasından duymanı istemem!” Ekrem sevdiğinin yüzünün bembeyaz olduğunu görünce içinden kendine bildiği tüm küfürleri saydırmaya başladı. Daha ilk dakikadan aralarındaki köprülerin yıkılmasını memnuniyetle başarmıştı. Teşekkürler Ekrem!

“Yani aranızda bir şey olmadı öyle mi?”

“Tüm onurum üzerine yemin ederim bir şey olmadı!” Sevil genç adamın doğruyu söylediğine inanmak istiyordu. Ama içinde kopan bir şeyler ona asla güvenmemesi gerektiğini hatırlatıyordu. Daha 1 haftadır tanıdığı adama ne kadar güvenebilirdi ki?

“Pekala. Benim şimdi gitmem lazım. Güle güle.”

“Tamam. Görüşürüz.”

Ekrem her ne kadar gitmesini istemese de Sevil’in yalnız kalmasının daha akıllıca olduğunu düşündüğü için gitmesine diretmeden izin verdi.

Her şeyi berbat etmişti!

Sevil’i üzmüştü!

Kendisini üzmüştü!

Bir anda aklında o kadının söyledikleri geldi. ‘Onu sakın üzecek bir şey yapma. Çünkü ondan çok sen üzülürsün bunu sakın unutma!’ Haklıydı kadın. Sevil’i belki üzmüştü ama kendi Sevil’den daha çok üzülmüştü…



---5. Bölüm Sonu---

hayatım bölüm çok güzel olmuş (: ellerine sağlık sadık bir okuyucu olduğumu göstermeye çalışıyor ve yeni bölümü merakla beklediğimi belirtmek istiyorum (:

ayy neka güzel neka güzel

heart vacancy demiş ki:

hayatım bölüm çok güzel olmuş (: ellerine sağlık sadık bir okuyucu olduğumu göstermeye çalışıyor ve yeni bölümü merakla beklediğimi belirtmek istiyorum (:

Teşekkür ederim benim sadık okuyucum (:
Beğenmene sevindim tatlım (:

daha14 demiş ki:

ayy neka güzel neka güzel

Teşekkürler (:

spr olmuş

Balııım (:

Her zamanki gibi yine upuuzuuun yorumun için teşekkür ederim (:

Ekrem fazlasıyla cesaretli ve kendine fazlasıyla güveniyor (:

Yaşadığı o iğrenç günü anlattığı için şimdi pişman olabilir ama ilerde bunu yaptığı için kendisiyle gurur duyacak -Ufak bi tüyo mu oldu ne :D-

Sevil'in yerinde ben olsam tokadı yapıştırırdım valla. İyi dayandı. Ama oda biranda

masadan kalktığı için ilerde pişman olacak .

Bu kadar tüyo yeter sanırım :D



Araları düzelecek tabiki :D Ekrem de şeytan tüyü var her şeyi halleder o :D

Doğru düşünüyorsun tatlım (:



Uzun süredir ekleyememiştim bölümü bari bugün ekleyeyim dedim (:

Tekrardan teşekkür ediyorum tatlım

Bende seni iyiki tanıdım, iyiki varsın, seni çook seviyorum



İlham perileri için teşekkür edip şapu şupur öpüyoruum

Kendine iyi bak tatlım!

yb ne zaman