1.bölüm

Elindeki kahve fincanıyla terasta oturmuş denize bakıp hayaller kuruyordu.En sevdiği şeydi hayal kurmak.Hüzün vardı biraz da içinde.Yarından sonra her sabah terasa gidip kahvaltısını yapamayacaktı.Suçluluk duygusuda vardı içinde.Hızla annesi Zerrin hanım Sevilin yanına gelip konuşmaya başladı.

Z:kızım baban geldi.Seni çağırıyor
S:tamam anne geliyorum

Boş kahve fincanını yere bırakıp salona doğru ilerdi.Babası Hüseyin Bey her zaman ki yerinde oturmuş kızının gelmesini bekliyordu.

S:efendim baba?
H:kızım uçak biletini aldım.Yarın saat 7:30
S:tamam sağol baba
H:erken aldım ki okuldaki kayıt işlemleriyle uğraşasın diye
S:tamam anladım iyi olmuş
H:biliyomusun Sevil herkese söylüyorum kızım İstanbul da üniversite kazandı.Tıp ı kazandı diyorum.Doktor olucak benim kızım diyorum
Z:bende bende içim içime sığmıyor

Gözlerini devirerek oturdu koltuğa Sevil.Canını sıkıyordu bu durum ama mecburdu.

H:kızım keşke bende gelebilseydim seninle.Ama iş...Annen gitsin
Z:evet bende geleyim mi?
S:gerek yok anne
Z:ama kızım.Daha kalıcak yerin belli değil.
S:okulun var yurdu.Ben araştırdım.Merak etmeyin.Olmadı bi ev tutarım
Z:kızım sen yapamazsın ki evde..Tek başına korkarsın
S:sonuna kadar tek başıma kalacağımı kim söyledi?1-2 ay sonra 2-3 kız alırım yanıma
H:bak öyle olur
S:ben çok yorgunum.Yarın erken kalkıcam zaten.İyi akşamlar size
Z:bavulunu topladın değil mi?Eksik birşey yok
S:topladım anne

Nasıl uyuyacaktı şimdi?Yarın yeni bir hayatı olucaktı.Lise gibi değildi ki.Ailesine yakın da olamayacaktı.Asıl kıyamet gerçekler ortaya çıkınca yaşanıcaktı.Saklıyordu Sevil...Tıpı kazanmamıştı.Gizli gizli girdiği yetenek sınavlarını kazanmış,oyunculuk okuyacaktı.Ailesine gerçeği söylese hayatta izin vermezlerdi biliyordu.Yalan söylemişti.Birgün kesinlikle doğruları öğreneceklerdi.Ama şimdi değil.Ailesine fazla yük olmamak için burs da alacaktı.Belki part time iş de yapacaktı.Düşündükçe heyecanlanıyor göğüsü denizin dalgaları gibi bir inip bir çıkıyordu.sonunda siyah boncuk gözlerini kapattı,bedenini uykuya teslim etti.


Sabah olmuştu...Zerrin Hanım kızını uyandırmak için odaya girdiğinde Sevil çoktan giyinmiş,odasını toplamıştı.Şimdide saçını yapıyordu..

Z:ne zaman büyüdün sen?
S:oldu baya

Anne-kızın kısa bir duygusal anından sonra kahvaltıya oturmuşlardı.Kimse birşey yemiyordu.Sevilin bir yandan suçluluk duygusu ağır basıyor bir yandan da ilk defa ailesinden ayrı kalacağı gerçeği içini paramparça ediyordu.Zerrin hanım ise arada mutfağa gidip ağlıyordu.Hüseyin Bey kızına güveniyordu.Hayatı boyunca Sevilin karnelerinden,davranışlarından,kızından gurur duyuyordu.Tek çocuktu Sevil...Zordu bir aile için çocuklarını başka bir şehre göndermek.Ellerinde olsa Seville beraber İstanbula taşınacaklardı.Ama ne İzmir onları bırakıyordu nede onlar İzmiri.Hüseyin beyin ağır işi vardı.Gidemezdi İstanbula.Emekliliğine de az kalmıştı üstelik.Sıkıcaktı dişini.
Hüzünlü bir kahvaltıdan sonra havaalanına gittiler.Kahvaltı ne kadar sessiz sürdüyse yolculukta öyle sessiz sürüyordu.Zerrin hanım arada sırada kızının saçlarını okşuyordu.Sonunda ayrılık vakti yaklaşmıştı.Duygusal anlardan sonra sevil göz yaşlarıyla uçağının anonsunu duydu ve ağır ağır arkasına bakmadan gitti.Biliyordu çünkü.Arkasına baktığı zaman haykırcaktı içindeki gerçekleri.Hayallerini yarıda bırakıp tekrar eve dönücekti.Zerrin hanım ve hüseyin bey ise havalanan uçağa bakmakla yetindiler...


Merhaabaaaaa
Yeni senaryom budur.
İnşallah 1.bölümü beğenmişsinizdir.
Aklıma geldi bende yazayım dedim.
Yorumlar olursa 2.bölüm kısa zamanda gelir.
Şimdiden teşekkür ediyorumm:D

ben cok begendim konun hayirli olsun.

ellerine saglik cnm

ellerine sağlık çok güzel ama diğer senaryolarunuda unutma
yeni bölüm bekliyorum

beğenilmedi mi ki?Ben çok hevesle yazacaktım bu senaryoyu üzüldüm şimdi

hayırlı olsun canım,devamm

devammmmmmmmmm