Okulun yatılı olması konusunda öğretmenlerin şüpheleri vardı… 1 yıldır bir “KATİL” dolanıyordu okulda… İlk önce kurbanını kaçırıyor… Sonra da hep aynı yere herkesin görebileceği yer olan çeşmenin yakınlarına bırakıyordu…Bir çok yerinden bıçaklanmış halde... Otopsi raporlarına göre de bir çok işkence görüyordu ölümünün öncesinde... Kurban herkes olabilirdi… Bunu birçok kişi biliyordu ve bu yüzden de okulda kimse ne yatılı kalmak ne de o okulda okumak istiyordu… O okula gidenlerin çoğu mecburiyetten gidiyordu… Artık okul müdürü çocuklara okuldan ayrılmamaları için sözleşme imzalatmaya kadar gidebilirdi… Bu konuda çok ama çok ciddiydi…
*** Bavulunu çekiştirerek ilerlemeye çalışıyordu… Bir bavul ne kadar ağır olabilirse o kadar ağırdı bavulu… Fakat çok yorulduğu için bir kuş tüyü bile ona 10 ton gibi gelecek durumdaydı… Buraya gelene kadar canı çıkmış kadar olmuştu… Buraya gelmesinin nedeni “O”ydu… Bir ayrı yumurta ikizi vardı… Onu bulabilmek için ta nerelerden gelmişti… İkizini tanıyor mu, dersiniz..? Hayır… Kesinlikle hayır… Kocaman soru işaretleriyle gelmişti bu okula… Yatılı olması da cabasıydı… İlk defa amcasından ayrı kalacaktı… Annesi gözlerinin önünde ölmüştü… Son olarak ta ona “İkizini bul kızım…” diyebilmişti… Babası zaten onu bırakıp gitmişti… Annesi öldüğünde 10, babası gittiğinde ise sadece 3, yaşındaydı… Bazen “Keşke 10 yaşına basmasaydım… 9 yaşında kalsaydım…” diyordu ancak bu pek mümkün değildi… Şimdi ise 15 ise yaşındaydı ve liseye gidiyordu…
“Lanet bavul!” dedi Hayal… Evet! Adı Hayal di… Bavulunu itti, artık okuldaydı… Annesinin mektuplarından ikiz kardeşinin burada okuyacağı yazıyordu… Evet! Annesi her şeyi planlamıştı… Nerde okuyacağını belirlemişti… Annesi ikizlerin ikisiyle ilgili her şeyi bilirken hiç birini Hayal e söylememişti… Bu Hayal in sınavıydı, belki de… Hayal ve ikizinin sınavı… Her sınavda 3 yanlış 1 doğruyu götürürken, bu sınavda 1 yanlış BÜTÜN doğruları götürebilirdi… Hayal bunun farkındaydı ve asla hata yapmaması gerekiyordu… İkizinin cinsiyetini bile bilmiyordu… Erkek ya da kız… Hangisi? O yüzden dikkatli olmalıydı… Bir erkeğe aşık olduğu varsayarsak o kişinin ikizi olması yüksek bir ihtimaldi… O yüzden bu işte hiçbir türlü hataya yer yoktu…
***
Diğdem bir yetimhanede büyümüştü… Okulda beraber olduğu çoğu kişi yetimhanede büyümüştü… Yani bütün sınıfı… Onun bildiği bu kadardı… Kendi sınıfında olmayan diğer herkesle iyi anlaşırdı… Sınav zamanlarında… Onun dışında pek uğramazlardı… Diğdem in yardımıyla sınavlardan yüksek aldıkları halde bir teşekkürü bile çok görürlerdi… Ama Diğdem e sorsanız hala onların iyi olduğu sanırdı… Arkadaşı Yağız onun gözünü geçen yılın sonuna doğru sınavlar bittikten sonra açabilmişti… Diğdem onlara ders falan çalıştırmamak için Yağız a Aras ın gözünün önünde söz vermişti… Aras a ve onun verdiği kararlara çok güvenir Diğdem… Aras ona nedensizce bir güven vermektedir… Yağız ı da kardeşten öte görmektedir… Dersleri çok ama çok iyidir… Okul 1. sidir…
***
Aras hiçbir şeyi unutmazdı… Çoğu şeyi desek daha iyi… Yağız kadar olmasa da oda bir çapkındır… Yağız la yetimhaneden arkadaşlar… Yetimhane müdürünün dediğine göre aynı gün yetimhanenin kapısına bırakıldıkları söylenir… Bu yüzden de o günü doğum günleri olarak belirlemişlerdir… Kendi aralarında 17 Ocak tarihinde doğum günlerini kutlarlar… İkisi de birbirlerine bir şeyler alırlar… Ve bir pasta… Biraz eğlence… Biraz kız… Ve doğum günü partisi bitti… Bu kadar… Onlar için bu bile yeterlidir… Hayatta aldıkları en iyi ve en güzel hediye birbirleridir… Anlayacağınız onlarınki arkadaşlıktan çıkmış, kardeşliğe dönüşmüştür… Diğdem e bir kardeş gibi görememiştir… Ama bu konuda çok fazla konuşmak istememektedir… Dersleri her zaman orta düzeydedir… Bu sene biraz daha fazla çalışıp daha yüksek notlar almaya çalışacaktır…
***
Yağız az önce de bahsettiğimiz gibi çapkındır… Mavi gözlü prensimiz okulda ki tüm kızları kendine hayran bırakmıştır… Okula geldiğinden beri kızlar Aras la ikisini rahat bırakmamışlardır… Bir tek Diğdem onlarla pek ilgilenmediği için biraz şaşırmışlar ancak sonra onu sevmiş ve arkadaştan öte kardeş olmuşlardır… Hep beraber takılmışlar ve aralarına birilerinin girmesine asla ama asla izin vermemişlerdir… Birkaç kez başkaları yüzünden araları bozulunca birbirlerine bir söz vermişlerdir… Diğdem, Aras ve Yağız artık başkalarının değil sadece birbirlerinin söylediklerine inanacaklarına dair yemin etmişlerdir… Diğdem in Yağız a verdiği söz daha farklıdır… Diğdem bir daha kendi sınıfı haricinde başka sınıflardakileri çalıştırmayacağına söz vermiştir… Derslere hep beraber çalışırlar… Bu yüzdende dersleri Diğdem in de yardımıyla düzelmiştir… Aras ve Diğdem i kardeş gibi görür…
Hayal ( Türkü TuRaN <3 Diğdem ( Melike EmiRoğLu <3 Aras ( Özgün KaRamaN <3 Yağız ( Ümit İbrahim KanTaRcıLaR <3
İLK DEFA BÖYLE BİR SENARYO YAZACAĞIM HADİ BAKALIM BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM… =) İYİ OKUMALAR İNŞ BEĞENİRSİNİZ…
[/center]
En son buketsevil tarafından Cuma Ocak 13, 2012 9:14 am tarihinde değiştirildi, toplamda 11 kere değiştirildi
mltm
Moderatör
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 11933
Rep gücü : 4139
Kayıt tarihi : 19/08/10
Kişisel İleti : Özge'm♥
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: вι®ι ќµ®вɑиıиı ɢöẕєтℓιуσ®..! ... "Bir Numara" ... SayFa 3 ... Perş. Ekim 20, 2011 5:50 am
“ Siyah İnci Gözler, Çimen Yeşili Gözlerle Karşılaşıyor…”
Bavulunu çekiştirerek ilerlemeye çalışıyordu… Bir bavul ne kadar ağır olabilirse o kadar ağırdı bavulu… Fakat çok yorulduğu için bir kuş tüyü bile ona 10 ton gibi gelecek durumdaydı… Buraya gelene kadar canı çıkmış kadar olmuştu… Buraya gelmesinin nedeni “O”ydu… Bir ikizi vardı… Onu bulabilmek için ta nerelerden gelmişti… İkizini tanıyor mu, dersiniz..? Hayır… Kesinlikle hayır… Kocaman soru işaretleriyle gelmişti bu okula… Yatılı olması da cabasıydı… İlk defa amcasından ayrı kalacaktı… Annesi gözlerinin önünde ölmüştü… Son olarak ta ona “İkizini bul kızım…” diyebilmişti… Babası zaten onu bırakıp gitmişti… Annesi öldüğünde 10, babası gittiğinde ise sadece 3, yaşındaydı… Bazen “Keşke 10 yaşına basmasaydım… 9 yaşında kalsaydım…” diyordu ancak bu pek mümkün değildi… Şimdi ise 15 yaşındaydı ve liseye gidiyordu…
“Lanet bavul!” dedi Hayal… Evet! Adı Hayal di… Bavulunu itti, artık okuldaydı… Annesinin mektuplarından ikiz kardeşinin burada okuyacağı yazıyordu… Evet! Annesi her şeyi planlamıştı… Nerde okuyacağını belirlemişti… Annesi ikizlerin ikisiyle ilgili her şeyi bilirken hiç birini Hayal e söylememişti… Bu Hayal in sınavıydı, belki de… Hayal ve ikizinin sınavı… Her sınavda 3 yanlış 1 doğruyu götürürken, bu sınavda 1 yanlış BÜTÜN doğruları götürebilirdi… Hayal bunun farkındaydı ve asla hata yapmaması gerekiyordu… İkizinin cinsiyetini bile bilmiyordu… Erkek ya da kız… Hangisi? O yüzden dikkatli olmalıydı… Bir erkeğe aşık olduğu varsayarsak o kişinin ikizi olması yüksek bir ihtimaldi… O yüzden bu işte hiçbir türlü hataya yer yoktu…
“Hadi, bavulcuğum. 3 deyince o delik zımbırtısından çıkacaksın! Anlaştık mı?” dedi… Evet, biraz saçmalıyordu… Ama her zaman yaptığı şeydi… 1, 2, 3 derken top bavula çarpıp yükseldi… Hayal artık sinirleniyordu… Bir de çocuğun ona seslenip, “Hey! Şu topu atsana!” demesi sinirlerini daha da tepesine çıkarmıştı… Bir-iki nefes alıp verdi Hayal… Sinirlenmesi demek burayı ayaklandırmak demekti bunu çok iyi biliyordu… Topu alıp çocuğun tam kafasına attı Hayal… Çocukta taa yanına gelmişti…
“Nedir senin derdin?” “Benim bir derdim yok. At dedin attık işte daha ne?” dedi Hayal. Çocuk onunla konuşmaya çalışmasa sinirlerini yatıştırabilecekti belki de… Ama olmadı işte… “Kafama at demedim!” “Olabilir. Ona bakarsan şurama at da demedin!”
Lafı yapıştırmıştı Hayal… Ama oda hak etmişti… Şimdi burun burunaydılar… Çocuğun masmavi gözleri vardı… Bakışmalarını başka bi çocuk böldü…
“Mete!” dedi mavi gözlü bir çocuk… Mete denen çocukta diğer çocuğa baktı… “Noluyor burada?” dedi mavi gözlü tekrar… “Sorun yok!” dedi Mete denen çocuk… “Hayır! Var! Hem de kocaman bir sorun!” dedi Hayal. Artık canına tak etmişti… “Buyurun hanımefendi” dedi mavi göz… “Bu mu hanımefendi? Ah, Yağız! Sen hanımefendi görmemişsin… Az önce topu kafama attı!” dedi Mete… “Çabuk ondan özür dile Mete!” dedi Yağız… Mete, Yağız ı neredeyse takmamıştı… Yağız “Çabuk!” diye Mete ye kızınca… “Özür dilerim…” “Ee… Devamı…” dedi Yağız… “Bayan…” dedi Mete ve Yağız ın bir baş hareketiyle yanımızdan gitti… Ve Yağız konuşmaya başladı… “Az önce olanlar adına-“ “Önemli değil…” dedi Hayal… Yağız tekrar konuşmaya çabaladıysa da Hayal onu susturdu… Yağız ın da yardımıyla bavulunu delikten çıkarmayı başardılar… “Teşekkürler… Her şey için…” dedi Hayal… “Asıl ben özür dilerim… İlk günden böyle bir şey yaşamanı istemezdim… Ama oldu bir kere… Ben Yağız… Sen de-“ “Hayal. Adım Hayal…” “Senin hayal olmadığını söyle Hayal” “Ha ha ha! Hiç komik değil” demesiyle gülmeye başladı… Tabi ki sinirden gülüyordu… “Komik değil mi? O zaman neden gülüyorsun?” “Sinirden… Gerçekten… Sinirden gülüyorum…” hala gülmekteydi… Bunlar olurken izleniyorlardı ama ikisi de bundan bihaberdi…
***
Diğdem kıyafetlerini bile yerleştiremeden Aras la gezmeye karar verdiler… Daha doğrusu Aras karar vermişti ve Diğdem i gezmeye ikna etmişti… İşte Diğdem bu huyunu sevmiyordu… Çok fazla iyi niyetliydi… Çoğu zamanda bu yüzden kaybetmemiş miydi..? Neredeyse Yağız dan oluyordu… Yağız ın arkadaşlığından… Diğdem bunu kabul edemeyecek durumdaydı… Bu yaşına kadar kimseye bu kadar bağlanmamıştı… Evet… Aras ve Yağız a bağlanmıştı… Şimdi Aras ın esprisine gülüyordu…
“Off! Aras, saçmalama…” “Saç malanmaz taranır canımcım…” dedi Aras… “Üşüyorum. Aras burası buz gibi oldu. Fark ettin mi?” dedi Diğdem… “Gerçekten mi?” Diğdem e inanmıştı Aras… “Şaka yaptım, seni şapşal” dedi Diğdem şapşalı şaka maksatlı söylemişti ancak arkadaşı onu yanlış anlamış gibi gözüküyordu…
Aras alınmamıştı ama öyle davranıyordu bir nevi arkadaşının iyi niyetini suiistimal ediyordu ancak onun amacı, onu sömürmek değil gülümsetmekti… Aras Diğdem i biraz süründürdü ancak sonra arkadaşının özrünü kabul etti…
“Gıcık! Gıcıksın olum sen… Hem de alasından gıcık…” “Öyle bir tabir var mıydı, canım arkadaşım?” “Olmaz mı? Senin gibilere deniyor o alasından gıcık…” “Sen öyle diyorsan öyledir canım… Sen zaten bizim ııı neydi o adamın adı… Hani devamlı dil çıkarıyor ya ondanımızsın işte…” Diğdem i gülme krizine sokmuştu Aras…
“Nabersiniz millet?” dedi yanlarına yeni gelmiş olan Yağız… Yanında da bir kız vardı… “Ooo… Yağız efendi de buradaymış… Nerdesin olum sen..? Hem Diğdem i ikna et dışarı çıkalım diyorsun hem de ortalıklarda yoksun…” dedi Aras yeterince sinirlenmişti arkadaşına… “Sen de bir güzel kafiye uyduruyorsun…” dedi Yağız “Dışarı mı? Yok, daha neler?” dedi Diğdem Aras sadece bahçede dolaşacaklarını söylemişti… “Sevgili yapmışsın” dedi Aras Yağız ın yanında ki kızı kastederek ve kız suskunluğunu böldü; “Sevgili mi? Yok, daha neler?” “Yaa olum sen de yanımda gördüğün her kızı sevgilim sanma…” “Anlayamadım…” Aras şaşkınlığını böyle ifade edebilmişti… “Bir arkadaş yeni tanıştık daha nereye sevgili oluyoruz… Ama ilerde neden olmasın?” “Anlayamadım…” Hayal de kızgınlığını böyle ifade etmişti işte… “OHA, sana Yağız! Daha bismillah nerden nereye geldin yaa… İyice saçmalıyorsun ama…” dedi Diğdem Yağız ın yaptığı münasebetsizliği bombayla patlatmak isterdi… Sonra kıza döndü;
“Sen onlara bakma… İkisi de boşboğazlıdır… Adım Diğdem ve diğer boşboğazlı da Aras… Yağız la zaten tanışmışsınız…” “Evet” diyebildi Hayal… “Neyse canım… Hadi dolaşalım…” dedi Aras havayı yumuşatmak istercesine… Ama pek başarılı olamamıştı… “Pardon ya… Ben adımı söylemedim…” dedi Hayal böyle bir hata yaptığı utanıyordu… Utanmalı mıydı, onu bile bilmiyordu… “A evet…” dediler hep bir ağızdan… Hayal buna gülmek istedi ama gülmedi… Aras ve Diğdem merakla beklerken Yağız bildiğinden kaynaklanan bir meraksızlıkla Hayal i dinliyordu… “Adım Hayal…” “Vay ismin çok güzelmiş” dedi Aras… Büyüdüğünde kızına bu ismi koymayı bile düşündü… “Güzel… Beğendim… E Yağız bu isme bir şeyler demedin mi? Herhangi bir şey…” dedi Diğdem Yağız a… “Senin hayal olmadığını söyle Hayal” dedi Hayal... “Ooo… Yağız bu ne böyle bunu bebem bile uydurur…” dedi Aras arkadaşıyla dalga geçmeye bayılıyordu… “Kolaysa sen bul Aras Bey…” diye kendini savundu Yağız… Espri gerçekten de bayattı… Bunun üzerine Aras sustum işareti yaptı… Arkadaşı Diğdem de ona gülüyordu işte… “Diğer esprilerine noldu senin?” İki kahkahanın arasında söylemişti bunları… “Cennetten düşerken canınız yandı mı bayan?” dedi Diğdem Yağız ın taklidini yaparak… Aras ta kız taklidi yaparak; “Efendim, anlayamadım…” demişti… “Ya tam… Kaçtı yaa…” dedi Diğdem… Tam sayıyı hatırlamaya çalışıyordu ki Aras tan beklenen yardım geldi… “5” “Tam 5 kızı bu espriyle tavlarken, Hayal i tavlamak için bulduğun espri bu mu yani? Ayıp… Ayıp yaa…” “Şey… Sohbetinizi bölüyorum ama müdür beyin odasını biri bana gösterebilir mi?” dedi Hayal… Sohbet iyiydi, hoştu ama müdürle de konuşmak istiyordu… “Hee… Tamam… Ben seni götürürüm…” dedi Yağız… Bu konuşma ne kadar uzarsa kendisi o kadar yerin dibine batacaktı… Kızlar öne geçmişti şimdi… Bavul Yağız daydı…
“Neden bu okula gelmek istedin..?” diye sordu Diğdem… “Bu biraz özel… Sonra söylesem olur mu..?” dedi şu anda bu konuları konuşmak falan istemiyordu hem de yeni tanıdığı birine ne kadar güvenebilirdi ki… “Burada okumak istediğinden emin misin Hayal..?” “Evet!” Biraz fazla mı çıkışmıştı? “Yani… Evet, çok istiyorum… Hiçbir kuvvet beni bu okuldan ayıramaz…” dedi bundan emin olduğunu belli etmek istercesine… “Katil olmasına rağmen bu okulda kalmak isteyecek misin bakalım..?” Bunu sadece kendinin duyabileceği bir sesle söylemişti… Araya Yağız girdi… “Yaa… Diğdem şu bavulu biraz da sen taşısana…” “Hayır… Cezalısınız beyefendi…” dedi Diğdem sesi gayet ciddi geliyordu… “Of, ya! Bu yine efendi bağladı… O zaman iş yaş…” Diğdem in güldüğünü görünce üstelemeye başladı Yağız… Diğdem de aynı şekilde karşılık veriyordu… Yağız devamlı “Lütfen…” derken, Diğdem “Hayır…” diyordu devamlı… Hayal bunların kavgalarından sıkılınca Aras a yöneldi…
“Bunlar yine mi başladı..?” dedi Aras, Yağız ve Diğdem e bakarak… “Bu bunlara mı özel?” “Yani evet… Bir de ben ve Diğdem arasında oluyor… Aslına bakarsan sanırım bu sadece Diğdem e özel…” dedi gülerek… Hayal de ona gülerek karşılık verdi… “Burada ki herkes yetimhanede büyüdü…” dedi Aras Hayal in önceden bilmesi gerektiğini düşünüyordu… “Ne? Gerçekten mi?” “Evet… Gerçek ve bir şey daha öğrenmek ister misin?” “Tabi… Neden olmasın?” “Burada ki herkes bana hayran…” “Ne?” “Ben ve Yağız burada ki tüm kızların gözdesiyiz…” “Yaa… Belli zaten… Bu kadar hava şeyde büyümüşlerde pek olmaz ama…” “Söyle, söyle… Yetimhane de büyüyenler de olmaz de ancak zaten biliyorum…” “Ben seni üzmek istemedim…” “Burada herkesin geldiği yer aynı… Peki sen?” “Ben yetimhane de büyümedim ama orda büyümüş kadar var desem yeridir… Annem ben 10 yaşındayken öldü…” “Baban?” “Babam… Ben 3 yaşındayken terk…” “Bilmiyordum…” “Önemli değil… Yetimhaneye say…” “Babanı hiç tanımıyor musun? Resimleri falan yok mu hiç?” “Yok. Nedenini bilmiyorum… Hiç görmedim ama annemin anlattığı kadarıyla gözleri çimen yeşiliymiş… Anneme baktığı zaman annemin yüreğinden geçermiş… Bir bakışıyla kendine çekermiş babam annemi… Öyle söylerdi…” “E Diğdem in gözleri de çimen yeşili…” “Nee..? Diğdem in gözlerinin içine bakmak istiyorum…”
Bunlar konuşulurken yanlarından 2-3 erkek geçti… Aras hemen Hayal in omzuna kolunu attı… Hayal de Aras a bakıyordu… Hayal sessizce;
“Napıyorsun?” dedi. “Seni onlardan kurtarıyorum… Şimdi ben bir şey söylediğimde gülümseyeceksin… Tamam mı?” “Tamam…” “İşte biz buralarda böyle dolanıyorduk… O karşımıza çıktı tabii, onu orda bir korkuttuk ki çocuk 5 gün kendine gelemedi…”
Hayal gülmeye başladı… Çocuklar geçtiğinde Aras Hayal den ayrıldı…
“Bu neydi şimdi?” “Seni onlardan kurtardım… Sana nasıl baktıklarını gördüm, seni etkilemeye çalıştığımı sandıkları için sana yanaşmaya gözleri yemez… Eğer 12 ve 11 lerden de kurtulmak istiyorsan Yağız la görünmen gerek… Onu da hallettiğin zaman rahatsın…” “Özür dilerim ama ben kendimi koruyabilirim…” “Olsun ben yine de işimi sağlama alayım…”
Aras Diğdem le Yağız a baktı… Hala kavga ediyorlardı… Arkadan ağızlarını kapattı Aras…
“Şimdi pause diyeceğim ve bu iş burada kesilecek…” İkisinin de kafa sallamalarıyla Aras Diğdem ve Yağız ın ağızlarını açtı… Tam başlayacak gibilerdi ki Aras onları susturdu… “Şimdi… Hayal Diğdem in gözlerinin içine bakmak istiyor…” “Neden ki..?” dedi Diğdem… Böyle bir şeyi beklemiyordu… “Babasının gözleri çimen yeşiliymiş… Görmek istiyor…” “Bana döner misin Diğdem..?”
Hayal Diğdem in gözlerine bakınca o kadar mutlu olmuştu ki… Bunu dışarıdan bakan herkes görebiliyordu… Hayal elini kalbinin üstüne koyarak;
“Tam buradan geçiyor Aras… Delip geçiyor… Aynı annemin dediği gibi…” dedi ve gözlerini tekrar Diğdem in gözlerine dikti…
Diğdem o gözlere baktığında ona gerçekleri söyleme isteği duydu… Ama söyleyemedi… Sözcükler boğazını düğümlemişti sanki… Ne söyleyeceğini bilemedi… Onu böyle bir yere gelmesini de istemiyordu… Bu okulda bir katilin dolandığını bilmek onunda hakkıydı… Katilin bir sonra ki kurbanı Hayal olursa diye korkmaya başladı… Kendisi için korkmuyordu… Kabul korkuyordu ama ölümden değil ölüm öncesi olacak işkencelerden…
Kızlar birbirine sarıldılar… İkisi de ağlamamak için kendilerini tutuyorlardı… Hayal, babasının göz rengine en yakın rengi gördüğü için; Diğdem ise bunları Hayal e söyleyemediği için kızların ağlamalarına ramak kalmıştı…
Kızların sarılmaları bittiğinde ikisinde gözünde de bir damla yaş yoktu… Bu bir başarıydı, ikisi içinde…
Oradan müdürün odasına gittiler… Hayal direk odaya girdi… Diğdem pişman olmuştu… Söyleyemediği için pişman olmuştu… Bir şeyler yapmalıydı ama ne? Ve birden ampul yandı… Aklına bir fikir gelmişti…
Hayal direk odaya girdi… Diğdem pişman olmuştu… Söyleyemediği için pişman olmuştu… Bir şeyler yapmalıydı ama ne? Ve birden ampul yandı… Aklına bir fikir gelmişti… Ve tiyatro başlar… Hayal içeri girmiş tam konuşmaya başlamıştı ki, Diğdem içeri daldı… Oldukça telaşlıydı…
“Hocam..! Hocam..! Aras..!” Şimdi Hayal de telaşlanmıştı… İlk defa birisine bu kadar açılmıştı…
“Aras mı..? Noldu ona..?”
Hayal bunları söylerken çoktan dışarı Aras ın yanına gitmişti. Tabi, Diğdem de peşinden… Müdür Aras la ilgilenirken Diğdem, Hayal i bir kenara çekmişti…
“Hayal!! Konuşmamız lazım…”
“Ama Aras-“
“Onu merak etme. Benim sana bir şey söylemem gerek ondan önce…”
Arkadaşından daha önemli ne olabilirdi ki Diğdem için..? Az önce çok yakınlardı halbuki… Diğdem in şu anda Yağız dan daha perişan olması gerekiyordu… Çünkü Yağız da pek perişan görünmüyordu… Hatta her an gülebilecek gibi bir kapasitesi bile vardı…Dur bir dakka..! Neler oluyordu burada..? Hayal in bu 5-6 cümleyi geçmeyen şeyi düşünmesi sadece 1 saniyesini almıştı… 1 saniye de ne kadar da çok şey düşünüyordu böyle… Buna kendi bile şaşırdı…
“Dinliyorum…”
“Bunu sana daha önce söylemem gerekirdi… Biliyorum ama yapamadım… Ama sonra bunu yaptığıma da pişman oldum… Ben senden özür dilerim-“
“Benden özür dilemeyi bırakta asıl konuya gelsen diyorum artık…”
“Bu okulda bir katil var..!”
“Ne var..? Ne var..?”
“Katil var..! Kurbanlarını kaçırıp öldürüyor… Ve tabi işkence yaptıktan sonra…”
“Ne zamandan beri var..?”
“Geçen seneden beri…”
“Geçen seneden beri mi..?” Diğdem, Hayal in şaşırdığını anladığından “Evet!” demeye lüzum görmedi… Hayal yıkılmıştı… Diğdem bunu Hayal in gözlerinde gördü…
“Hala burada kalmak istiyor musun, Hayal..?”
“Evet…”
“Ne..? Gerçekten mi..?”
“Evet, tabi…”
O sırada hala Aras ın başındaydı… “Suni tenefüs yapabilirim. Okulda öğretmişlerdi bir ara…”
Aras bunu duyunca;
“Tamam… Ben iyiyim… Hem de hiç iyi olmadığım kadar… Sağ olun hocam ama hiiiçç gerek yok…”
Aniden ayaklanınca başı dönmüştü… Yağız arkadaşını tuttu ve aynı zamanda gülmemek için de kendini zor tutuyordu…
“İyi misin Aras..?” İki farklı ses çıkmıştı bir anda… Yağız ve Hayal aynı anda aynı soruyu aynı şekilde sormuşlardı…
“Perfecto Yağız… Thank you Hayal…” Bunun üzerine Hayal ufak bir kahkaha patlattı…
“İstersen revire git Aras…” dedi müdür ilgiyle…
“Tabi hocam. Biz üçümüz gideriz…”
“Sizi ayırabilene aşk olsun…” dedi müdür…
“Hocam Allah korusun…” dedi erkekler aynı anda…
Kızlar tüm sinirlerini boşaltırcasına gülmeye başladı… Gülme faslını ilk bitiren Hayal;
“Hocam, biz artık-“
“Tamam kızım. Hadi gidelim…”
“Hataya düşmeni istemiyoruz, Hayal…” bunu söyleyen Yağız ın ta kendisiydi…
“Böyle bir yer… Biz mecburiyetten buradayız, Hayal..?” dedi Aras üzüntüyle…
“Hayal..? Emin misin, gerçekten..?” dedi Diğdem…
“Emin değilim…” dedi Hayal… Bunu duyan 3 arkadaş resmen şoka girmişti… Emin olmadığı bir şeyi nasıl da yapardı..? Ve Hayal devam etti…
“Hayal im…” Şen şakrak bir şekilde içeri girdi Hayal… Bundan sonra hayatın ona neler getireceğini bilmeden yaşıyordu 3 genç… Buda hayatın onlara cilvesiydi belki de… Fazlasıyla cesur bir kız daha girmişti hayatlarına…
***
Hayal müdürün yanından daha yeni çıkmıştı… Hemen kapının ardında onu bekleyen 3 meraklı yüz gördü… Bu şekilde onunla ilgilenen 3 arkadaşı daha olmuştu…
“Hangi sınıf..?” dedi Yağız merakla…
“Bilmiyorum… Bugün ayarlayıp öyle söyleyecek müdür bey…”
“Yaaa…” dedi Diğdem.
“İnşallah bizim sınıfta olursun. Bizde şunun dilinden kurtuluruz…” Bu ses Aras tan geliyordu…
“Demek öyle… Bundan sonra daha çok dırdır edicem… Yağız bana hatırlat, oldu mu..?”
“Dırdır ettiğini kabul ediyorsun yani…” dedi Aras…
“Yaaa… Evet… Kabul etmiyorum…”
“Bak..! Böyle ol işte… Ney..? Kabul etmiyorum mu dedin..?”
“Evet… Kabul etmiyorum dedi… Hem ne var ki bunda… Kural No: 1. Hiçbir kadın –bizim durumumuzda kız oluyor- hiçbir kız dırdır etmez… Sadece karşısındaki adam-“ dedi Hayal…
“Bizim durumuzda erkek oluyor…” diye tamamladı Yağız…
“Çok doğru… Anlamadığı için uzunca bir açıklama yapmak zorunda kalırız…” diye de devam etti…
“Yok, daha neler..?” diyerek şaşkınlığını belirtti Aras…
“Az önce bizim dediğimizin aynısını demedi mi..?”
“Ben de fark ettim…” dedi Diğdem… Kızlar gülüştüler…
“Ayy..! Bende sizinle aynı sınıfta olmayı öylesine istiyorum ki…”
“Ne diye uzatıyorsun “Bende istiyorum” desen olmuyor mu..?” dedi Yağız…
“Olmuyor..! Hem sana ne..?”
“Boşboğazlı olduğunu söylemiştim demi..?” diye sitem etti Diğdem… O sırada biriyle çarpıştı…
“Pardon..!” dedi adam ve devam etti…
“Küçük hanım nerdeydiniz..? Dört buçuk saattir seni arıyorum…” Adam önce ‘küçük hanım’ tabirini kullanıyor, sonra ‘sen’ diye de devam ediyor… Diğdem adamın kesinlik ve kesinlikle bir Türkçe dersi alması gerektiğini düşündü…
“Dostum, sen ne zaman geldin..? Ve o dört buçuk saat değil, biz daha çok yarım saattir deriz… Aklında bulunsun…”
“Farklı olmayı severim…” dedi adam gülerek…
“He… Ben müdür beyle görüştüm… Haberin ola…”
“Birde ben görüşeyim… Fazla görüşme göz çıkarmaz…”
“Sanırım, onlar kendilerini tanıtabilirler… Değil mi..?”
“Onlardan duymak daha iyi olur tabi…”
“Ben Aras…”
“Ben de Yağız…”
“Bu çocuklara iyi bak..! Bunlar çok can yakar, benden söylemesi…” dedi adam…
“Off..! Amca, sadece tanışsanız… Yorum yapmasan…”
“Neee..?” dedi adam…
“Bende Diğdem… Çok iyi bir gözlemci olduğunuzu anlamak zor değil… Evet! Haklısınız, çooookkk can yakıyorlar… Ve arkalarını toplamak tabi ki bana kalıyor…”
“Bende Hakan…” Diğdem in uzattığı eli öpmüştü farkında olmadan…
“Yurt dışında biraz fazla kaldı da… Amca..! Ben sana demedim mi..? Buralarda pek hoş karşılanmıyor… Bu çocuklar çok can yakar bu doğru ama bir o kadar da koruyucu tipler…”
“Ben özür dilerim…” dedi Hakan… Hala gözlerini Diğdem in gözlerinden ayıramıyordu… Hayal bunu fark etmişti…
“Evet, amca… Babamın gözlerine çok benziyor… Şimdi bakmayı keser misin..?”
“Tamam… Kestim…”
“Sen müdürle konuş… Biz de Diğdem le okul kıyafetlerini almaya gidelim… Olur mu..?”
“Tamam, canım… Gidelim…” Kızlar ve Hakan gidince 2 erkek yalnız kalmıştı…
“Eee…” dedi Yağız… “Napak..?”
“Ne biliyim olum ben ya…”
“Off… Gel lan buraya…” Yağız kolunu Aras ın omzuna atmıştı…
“Ayy..! Amcam kızar mı bu kısalığa..? Yok, canım… Ne diye kızsın… Of, zaten bir kızıyor sonra unutuyor… Tamam, bunu alıyorum…” dedi Hayal… Biraz sesli düşünüyordu…
“Tamam, canım… Sen bilirsin…” dedi Diğdem…
“Hadi bizimkilerin yanına gidelim… Onlar bizsiz ölmüşlerdir sıkıntıdan… Bulaşacakları kimse yok ya…” dedi gülerek Diğdem… Hayal de aynı şekilde karşılık verdi Diğdem e… Tüm her şeyi hallettikten sonra kızlar erkekleri aramaya başladılar… Ama ilk buldukları Hakan’dı…
“Nerede olabilirler..?” dedi Hakan…
“Şu anda bize doğru geliyor olabilirler, mesela…” dedi Diğdem… Hakan ilk önce ne demek istediğini anlamamıştı… Ta ki kendilerine doğru gelen Aras la Yağız ı görene kadar…
“Heh, çocuklar sizi gördüğüm iyi oldu…” dedi Hakan…
“Noldu ki..?” dedi Yağız merakla…
“Ben gidiyorum artık…”
“Nereye..?” dedi Hayal…
“E, müdürle de görüştüğüme göre artık eve gidicem, dostum…”
“Uff, iyi…” dedi Hayal…
Herkes Hakan la vedalaşmıştı… Bir tek Hayal kalmıştı…
“Bu kıza iyi bakın ha… Gözü pektir… Deli cesareti var ya ondan var işte…” dedi Hakan…
“Off, amca, abartmasan… Sahi sahi anlayacaklar…”
“E, kızım yalan değil ki…”
“Of, amca… Hani sen gidiyordun..?”
“Bak, beni nasıl kovuyor… Gitmiyorum. Var mı..?”
“Of, dostum… Hadi…”
“Hadi baaayyy… Sonra tekrar gelirim… Görüşürüz çocuklar…”
Hep bir ağızdan “Görüşürüz…” dediler… Sonunda Hayal le yalnız kalmıştı Hakan…
“Bana bak! O kızı ilk sıraya al…”
“Hee..? What dedin gulum..?”
“Bir sıralama yapacağım diyordun… Bana göre Diğdem o listenin başında olmalı… Sonra Aras gelebilir bak… Annenin gözleri siyahtı… Yağız ı da al o listeye bizim ailede mavi gözlü pek yok ama işini şansa bırakmazsın sen… Ben koy demeden koymuşsundur bile…”
“Sen söylemeden koydum bile… Hepsini… Ancaaakkk Diğdem Bir Numara…”
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: вι®ι ќµ®вɑиıиı ɢöẕєтℓιуσ®..! ... "Bir Numara" ... SayFa 3 ... 
Nerden
canım... Beğenmene sevindim...
