8.Bölüm

Kimliği belirsiz adam, telefonun rehberine bakar:
“Ahmet”
…
“Gamze”
“Hasan”
“Hüseyin” (Bulduktan sonra hemen arar…) -Kimliği belirsiz adam: “K” şeklinde :D-

K: Alo, Hüseyin nasılsın?
H: Ooo, sen arar mıydın beni? İyiyim, sen nasılsın arkadaşım?
K: Aslında pek iyi sayılmam Hüseyin…
H: Hayırdır, ne oldu?
K: Yoldan geçiyordum, senin kızı, iki erkekle beraber bankta otururken gördüm Hüseyin… Biriyle de baya samimi görünüyorlardı.
H: Ne? Karıştırmış olmayasın… Emin misin? Büyük kızı gördün değil mi?
K: Hayır canım… Ne gördüğümü biliyorum, hatta emin olmak için bir ağacın arkasından baktım… Sevil’di.
H: Olamaz, hayır… Sevil yapmaz öyle şey, okula gider o… Benzettin sen başka bir kızla kesin.
K: İnanmıyor musun şimdi bana?
H: Ya arkadaşım, inanmamak değil… Benzettin diyorum.
K: Peki, sen bilirsin… Ama senin yerinde olsam, iyi bi sorgudan geçirir dikkat ederdim. Çünkü erkeklerden biriyle baya anlamlı bakıştılar…
H: Bugün Sevil’le kapıda karşılaşmıştım… Giydiği kıyafetleri söyler misin?
K: … (En ince ayrıntılarına varıncaya kadar anlatır)
H: Evet… öyleydi, der sıkıntılı ve düşünceli bir sesle… Sağol arkadaşım, dikkat edicem, sağol…
K: Bir şey değil Hüseyincim… Arkadaş böyle günde belli olur… Bir gün bekleriz, Semra’yı da al gel…
H: …
K: Orda mısın? Bekliyorum dedim, kaytarma bak bozuşuruz. Hem benim hanım da Semra’yı özledi, görüşürler…
H: … Tamam… Gelmeye çalışırız… Görüşmek üzere…
…
Sevil her şeyden habersiz yürümeyi sürdürürken Ekrem plan kurmaya çalışıyor, Cihan’sa ne olup biteceğini bir an önce öğrenmek için yanıp tutuşuyordur… Diğer yandan dükkandaki şaşkınlar bi birbirlerine bir de Anıl’a bakıp duruyorlardır… Ama artık Anıl’ın sabrı kalmamıştır. Kapıyı tüm gücüyle zorluyor; fakat o pis sırıtışına devam ediyordur…
…
Ayçin’in babası sabah çıkmadan önce hala kalmamış olan Nergis’i gördüğünde onu uyandırır. (Dün olan bitenleri Nergis çok farklı bi biçimde anlatmıştır. Tansiyonunun düşüp başının döndüğünü, farkında olmadan malzemelere çarpıp düşürdüğünü söyler. Eğer gerçeği anlatırsa tam bir kaos ortamı olacağını biliyordur çünkü…)
M: Hadi kalk Nergis… Geçmedi mi başının ağrısı hala? Dükkanı ne yapacaksın?
Nrgs: Bi dur Melih, allahını seversen… Başım dünkü kadar olmasa da ağrıyor…
M: Dükkana gelenler o ortalığın halini görünce ne yapacaklar peki?
Nrgs: Ayçin dükkanda canım… Ben hiç öyle bıraktırır mıyım dükkanı… Ele güne rezil oluruz valla…
M: Peki, tamam… İşim bitince uğrarım ben dükkana o zaman…
Nrgs: Aman canım, uğra…
M: Ben çıktım… Hadi allahaısmarladık…
Nrgs: Güle güle…
…
Cihan, Sevil ve Ekrem üçlüsü dükkana çok yaklaşmışlardır ve henüz Ekrem plan bulamamıştır. Cihan ve Sevil sabırsızlıktan ölüyorlardır.
Ci: Ya Eko söylesene! Plan ne!?
S: Evet iyice yaklaş… son heceyi söylerken Ekrem eliyle Sevil’in ağzını kapatır. Çünkü köşeyi dönmüşlerdir ve tam karşılarında dükkanı ve dükkanın kapısını zorlayan Anıl’ı görmüşlerdir.
E: (sessizce) şişşt…
S: (Ekrem’in elini hızla çeker ve o da sessizce) yandık! Ne yapıcaz şimdi?
Ci: (ikisini de bi köşeye çeker. Yazmıycam artık hepsi sessiz konuşuyor şimdilik)
S: Ekrem!
E: Buyrun Sevil Hanım…
S: Şimdi gıcıklık modundan çıkıp planı söyler misin?
E: …
Ci: Bi planın var dimi? Var dimi?! (sesini biraz yükseltir)
E: Bağır bağır da duysun Anıl i*ti!
S: Bağırır hak ediyosun! Sen soruya cevap ver hemen!
E: Ya tamam üstüme gelmeyin ya!
Ci: Yolda gelirken ne düşündün Ekrem? Plan ne! Çıldırtma insanı söylesene!
E: … (aslında bütün yol boyunca planı hazırlamaya çalışmıştır; ama Sevil’in o bakışı, bütün o plana engel olmuştur. Eğer bunu Sevil’e söylerse sonunun hiç de iyi olmayacağını da biliyordur. Hemen beyaz bi yalana sarılır)
S: Ya söylesene! [bu sırada (onlar plan nedeniyle göremiyorlardır) Anıl telefonundan birini arar. Cenker ve Ayçin’in gittikçe korkmaya başlarlar çünkü Anıl’ın ne konuştuğunu duyamıyorlardır.)
E: Bakın… Cenko için o kadar endişeleniyodum ki…
S&Ci: Eeee
S: Dur bi dk. O kadar endişeleniyordun ki plan yapamadın dimi?
E: (rahat bi şekilde) Evet ya… Aynen… Ne güzel bi tahmin…
Ci: Ekrem kes yalakalığı da hemen bi plan bul!
E: Pat diyince de gelmez ki plan ya…
(bi süre sessiz kalırlar. Bu sırada Anıl telefonu kapamıştır)
S: (sessizliği bozar) Tamam yeter!
E: Bi şey mi buldun yoksa küçük hanım…
S: (kızgın bakışıyla) Evet!
Ci: Eee? Ne buldun?
S: O tek kişi değil mi. Gidip bişeyler yapalım işte! Tek başına bişey yapamaz!
E: Plan bu mu yani?
S: Beğenemedin mi?
E: (bilmiş edalarına bürünerek) Basit ama akıllıca… İlerleme kat edilebilir…
Ci: Ya susun şimdi! Hadi gidelim!

[Üçü birlikte Anıl’a çullanırlar... Anıl ellerinden kurtulabildiği beş saniyelik anda bi ıslık çalar ve beş iri yarı adam yanlarına gelip çember oluşturur. Biri Sevil’i, ikisi Cihan’ı diğer ikisi de Ekrem’i tutar. Ayçin ve Cenker’se bu olayı saniyesi saniyesine görmüşler ve ayağa fırlamışlardır.]

Anl: (Elini patlayan kaşına koyarak içerdekilere seslenir) Hemen kapıyı açmazsanız bu üçünü bi daha göremezsiniz! Der.
E: Dinlemeyin onu! Bırakın kızı! Ne işiniz varsa bizimle halledin!
Anl: Olur mu canım! Merak etme sen… Ona daha iyi bakarız eğer bu korkaklar kapıyı açmazlasa!
Sevil’i tutan adam, ellerini onun ağzına koyup konuşmasına engel oluyordur. Ekrem’in aklı tamamen karışmıştır. Bi yanda Sevil ve Cihan, bi yanda Cenker ve Ayçin vardır… O sırada Anıl ağzından akan kanı tükürmek için arkasına döner ve o sırada bi taksinin durduğunu görür ve taksinin kapısı açılır…


Aşırı uzun bi bölüm oldu... Hızımı alamadım :D Yorumları bekliyorum... "sevil_ekrem12" senden 10 yorum ;)