Ayçin’in ağzından… Evet, karar verdim. O’ndan o parayı alacağım. Emin konuşuyorum çünkü eskiden beri bana zaafı var. Bu okul parasını ondan alacağım. Çünkü bu benim son şansım… Yoksa annem ve mahallenin kadınları çok yakında bana münasip bi kısmet bulacaklar. Bütün gece bunları düşündüm… Güneş yeni doğuyor, uyuyamadım. Pencereden doğmakta olan güneşi izliyorum…
5 saat sonra…
“Anne ben çıkıyorum…” “Nereye?” “Of anne hadi kaçtım…” Dışarı attım kendimi… Anıl’ı aramıştım, bugün buluşacaktık… Hızlı ve bir o kadarda tedirgin adımlarla buluşacağımız çay bahçesine yürüdüm… Gelmişti çoktan… Belli ki dünden razıydı. Telefonda ona durumu anlatmıştım. Parayı getirmesini söylemiştim. Yanına geldim. “Merhaba” dedim titrek bi sesle karşısına oturdum. Bu adam kaç haftadır tıraş olmuyordu? Kırmızı bi gömlek giymişti. Anlaşılan yeni kavga etmiş, gözünün altı morarmıştı. “Serseri” diye geçirdim içimden… Sapık sapık bakmaya başlamıştı. “Şey… Parayı getirdin mi?” “Al” dedi önündeki poşeti bana uzatarak…”3.000 TL” Tedirgince önüme çektim poşeti… “Şimdi benim şartlarıma gelelim güzelim…” “?” Ne şartıydı bu şimdi… “Sevgilim olacaksın Ayçin…” Kulaklarım uğulduyordu, ellerim karıncalanmaya başlamıştı… Sevgilisi mi olacaktım… “Nasıl yani…” “Dediğim gibi, sana olan aşkımın sende farkındasın…” dedi ellerime uzanmaya çalışarak… Hızla çektim elimi… “Şey…” Cümlemi bitirmemi beklemeden ayağa kalktı… “Hadi görüşürüz sevgilim” dedi ve gitti, bu hali daha da iğrençti… Başa belayı almıştım…
--- Sevil’in ağzından…
“Başka şansım yok. Gurur yapma imkânımda yok… O’ndan bu parayı almalıyım… O en nefret ettiğim kişi olsa da…”
Bunları kendi kendime tekrar tekrar söylerken o kadının evine varmıştım… Ondan nefret ediyordum… Annem onun yüzünden ölmüştü. Ondan tiksiniyordum…
5 yıl önce…
“Gitmiş…”derken Semra Hanım dehşete boğulmuştu, gözlerinden zehir gibi gözyaşları dökülüyordu…
Sevil “Ne oluyor sabah sabah?” dedi, yatağından yeni kalkmıştı… Bu cümleleri derken bi yandan esniyor bi yandan da olan biteni anlamaya çalışıyordu…
“Ne diyor Allah aşkına şunu bir daha oku…” dedi babası, çok sinirlenmişti.
“Biz Emre’yle evlenmeye karar verdik. Hemen evleneceğiz, sonra da Emre’nin evine yerleşeceğim… İzin vermeyeceğinizi bildiğim için size bunu mektupla anlatıyorum… Ben siz g…”
Devam edemedi Semra Hanım mektubu okumaya, koltuğa yavaşça oturdu, gözyaşları bir bir iniyordu yüzüne…
Sevil annesinin elinden mektubu aldı… Okumaya başladı…
“Ben sizin gibi sefil bi hayat sürmek istemiyorum. Evet, belki aç değilim ama o küçücük televizyon yerinde cam gibi gösteren bi plazmada film izlemek istiyorum. Çayımı evimdeki hizmetçi getirsin istiyorum. Merdivenlerden çıkarak yatak odama varmak istiyorum. Doyumsuzca alışveriş yapmak, gezmek istiyorum… Artık sizi istemiyorum, ben Emre’yi seviyorum. Onla ömrümü rahatça geçirmek istiyorum. Elveda, Canan…”
Evdeki tek ses annesinin ağlarken çıkardığı acı hıçkırıklardı…
Babası olduğu yere mıhlanmıştı adeta…
Sevil’se elindeki mektuba “Ne demek şimdi bu” dercesine bakıyordu…
Sevil’in annesi ayağa kalkmaya çalıştı, önce sendeledi sonra yere yığıldı…
Hastaneye götürmek üzere babası annesini kucakladı…
Sevil dehşetle bakıyordu.
Hastaneye getirdiler annesini… Bi odaya almışlardı Semra Hanım’ı…
Doktor dışarı çıktı bi süre sonra… Babası Hüseyin ve Sevil hemen doktorun yanına koştular... “Hastanız kalp krizi geçirmiş, onu kaybettik.”
Sevil arkasındaki duvara yaslandı, acı acı ağlamaya başladı…”
-
Sevil bunları getirdi aklına… Bi kez daha iğrenmişti ablasından…
-
Kapıyı çaldım. Hizmetçi açmıştı. “Buyrun” “Canan Hanım’ı görmeye gelmiştim.” “Kim diyeyim?” “Kard… Sevil diyin” Ben kardeşi değildim onun… İçeri gitti kadın… Bi süre sonra geri geldi… “Buyrun yukarda sizi bekliyor” dedi nazikçe… Yukarı çıktım. “Hım kimler gelmiş.” “Şey ben seninle bişey konuşmak istiyorum.” “Otursana” dedi… Beyaz koltuğu göstererek… Eve şöyle bi baktım... Beyaz rahat koltuklar, siyah bi masa ve onun istediği gibi odanın başköşesinde duran bi plazma…” “Şey hemen konuya girsem iyi olacak” dedim onun evinde geldiğim için kendimden utanıyordum, çok fazla kalamazdım burada.” “Evet” dedi. “Ben özel bi üniversiteyi burslu kazandım.” “Üniversiteyi asla kazanamayacağını düşünmeye başlamıştım” dedi dalga geçercesine… Ağzımı açtım tam lafı yapıştıracaktım ki onun yardımına ihtiyacım olduğu aklıma geldi. “Sadece kayıt parası istiyorlar, 3.000 TL” dedim sesim titriyordu… “Ha anlaşıldı” dedi fakir ama gururlu gence gaddarca davranan zengin fabrikatör edasıyla… “Ben senden başka kimseyi bulamadım bu parayı almak için, borç olarak tabi iş bulunca ödeyeceğim…” Pis bi kahkaha attı. “Benden yardım isteyeceğin hiç aklıma gelmezdi, yanakların kıpkırmızı oldu, şu an çok komiksin…” Kan beynime sıçramıştı… “Sende ki kalbin taşlaştığını unutmuştum, iyi günler” diyip giderken ayağa kalktı kolumu tuttu… “Bekle” dedi. Elinde bi poşetle geri döndü girdiği odadan… “Al” “Ben…” “Al işte madem ihtiyacın var, borcunu her ay getirirsin artık” dedi paran varsa her şey senin elinde havasıyla… Parayı uzattı. Aldım. Nefret ettim kendimden… Başka çarem yoktu, aldım tiksinerek… Kaçarcasına çıktım oradan… “Özür dilerim anne, özür dilerim baba…”
nslnr61
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 1117
Rep gücü : 1126
Kayıt tarihi : 15/08/10
Nerden : Bize Her Yer Trabzon
Kişisel İleti : Bu kız seçici biri y
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: nslnr61*Çakıl Taşları 11. Bölüm Sayfa 34 Ptsi Ağus. 30, 2010 4:48 am
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: nslnr61*Çakıl Taşları 11. Bölüm Sayfa 34 
Nerden
Kişisel İleti
