çok güzel

ay çok sağolun arkadaşlar iftardan sonra koymaya çalışıcam

yazarlığı hobi olarak düşünüyorum :D

iyi günler

TüRKüMiT <3 demiş ki:

harika olmuş devamm ;)

bencede kesinlikle dvm :D

saat 9a doğru koyucam arkadaşlar :D

1saat 50 dk var :D

pist saat 21:39

Bnde daha yeni okudum ama gerçekten çok güzel bir senaryo olmuş hemen yazarsan çok sevinirim

21.53 oldu nie yazmıosun ölcem burda lütfen hızlı yaz ve uzun yaz

ck qzl olmus dwm et cnmm

ewt ne zaman koyarsın yada kaçıncı sayfaya

çook güzel olmuş canım... (: devamını bekliyorum

heralde yarina kaldi

bugün koyar mısın acaba?

arkadaşlar çok özür dilerim internette sorun oldu bağlanamadım
özür

evet şimdi devam


Bölüm 4
Ekrem'in ağzından...


Bugün malum gündü. Cenker’le uydurduğumuz “İlim İrfan Üniversitesi” nin tanışma toplantısı vardı.
Bugüne kadar çoğu kez yalan söylemiş, dolandırıcılık yapmıştım ama bu kez büyüktü gerçekten… İnternet sitesi, okul tanıtım kitapçıkları, davet mektupları hepsi hazırdı.
Öğrencilere okulu ben tanıtacaktım(!)
Şüphesiz Cenker bu iş için uygun değildi.
Sabah erkenden kalktım. Siyah bir pantolon, krem rengi bir ceket ve mavi bir gömlek giydim. Saçlarımı jölelerken dünkü olay aklıma gelmişti.
O cadı nasılda ıslatmıştı, rezil etmişti beni…
Sinir olmuştum ama sanırım etkilemişti beni…
Acaba tekrar karşılaşır mıyız?
Ekrem ne diyosun oğlum…
Kimselere görünmeden evden çıktım.
Sokağın başında beni bekleyen Cenker’i gördüm.
Yanına gittim.
“Günaydın Cenko”
“Ya oğlum yapmasak mı”?
“Artık çok geç be benim sivri zekâm…”
“Oğlum Eko ben çok kötü hissediyorum, vazgeçsek…”
“Tırsaklık yapmak hadi eve git, konuşuruz sonra…”
Cenker uzaklaşmıştı.
Çocukluktan beri en yakın arkadaşımdı. Çok çekingendi. Hele heyecanlanmaya hiç gelemez kusardı. Çok zekiydi ama her sınavda kustuğu için bi türlü giremedi benim gibi üniversiteye…
Durağa vardım, otobüse bindim.
Okula geldiğimde 20-30 kişi beni bekliyordu. Ortalarına gelip
“Ben İlim İrfan Üniversitesi öğrenci birliği başkanı” dedim.
Herkes bana bakıyordu.
O sırada arkası bana dönmüş beyaz elbiseli bi kız bana doğru döndü. Dönerken kahverengi saçları havada dalgalanmıştı.
Ama ama bu…
Şaşkınlıkla bakıyordum ona…
Evet, bu oydu. Fatura kuyruğundaki cadı…
Bi süre bakıştık…
Sonra normale döndüm…
Okulu gezdirmeye başladım. Avrupa Birliği, teknoloji merkezi bişeyler anlatıyordum işte ama gözüm hep o kızdaydı…
Okulu gezdirme faslı bitmişti…
En sonunda “4 yıllık eğitim için 3.000 TL kayıt ücreti alıyoruz.” Dedim.
Zayıf, pespaye bi çocuk el kaldırdı…
“Parayı kaç taksit yapıyorsunuz?”
“Taksit yapmıyoruz, peşin” dedim.
Bu çoğunun yüzünü düşürmüştü.
“Başka sorunuz yoksa iyi günler” dedim, dağılmaya başladılar…
O cadıda gidiyordu…
Yanına yaklaştım…
“Dünya küçükmüş gerçekten…”
“Evet öyle…”
“Dün özür bile dilemedin…
“Ne?!? Sırama geçip ukala ukala konuştun bide senden özür mü dileyecektim?”
“Beni herkesin içinde ıslattın, rezil ettin…”
“Daha fazlasını hak ediyordun ama…”
“Cadısın ya sen”
“Sende delisin o zaman…”
Yine beni yolun ortasında bırakıp kendi yoluna yönelmişti.
Onu görünce dün hissettiğim şeyi hissettim. Farklı, kıpır kıpır bi duygu...

tekrar çok özür diliyorum

süpersin devam

Çok güzel devamm