Kaldığı yerden devam


Zeynep: (Şaşkın bir şekilde Ekrem’e bakar ve dedesine bir şey çaktırmamak için) İnşallah dedeciğim. Belki aynı okulu bile kazanırız …

…

--Aynı sırada Sevil Ekremle konuşamadığı için Cihan’ı arar.-

Sevil: Selam Cihan nasılsın?
Cihan: İyiyim Sevil. Hayırdır ne oldu?
Sevil: Ya… Ben yarın derse gelemiyecem de onu söyliyeyim dedim. Neşet sorar şimdi…
Cihan: Peki, söylerim de sen niye gelmiyorsun?
Sevil: (önce bir duraksar ve sonra) Hi..ç. Dün Süleyman amcaya söz vermiştim yarın tüm gün çalışıcam diye de o yüzden …
Cihan : Kolay gelsin diyeyim o zaman.
(içerden Doğan’ın sesi gelir)
Doğan : Nerdesin be Cihan? Koş yardıma gel.
Cihan : Sevil ,abim çağırıyor kapatmak zorundayım. İyi geceler .
Sevil: Sana da

-Ertesi gün -

-Ekrem,Zeynep ve Nisanur evden çıkmak üzere kapının önündedirler. O sırada Hüsna yanlarına gelir.-

Hüsna : Nereye gidiyorsunuz bakiyim hı?
Ekrem tam uyduracak bir şeyler düşünürken Zeynep atılır.
Zeynep : Ekrem , Nisanur ve beni gezdirmeye götürecek. Çok ısrar ettim de.
Hüsna : Ne güzel etmişsiniz. Oy benim düşünceli oğlum. Ablasıyla kuzenini de gezdirirmiş.
-Hüsna Ekrem’i severken Nisanur ve Zeynep gözlerini devirmiş onları seyretmektedir-
Ekrem: Sultanım. Hadi bırak da biz gidelim dimi. Sonra sıcağa kalırız.
Hüsna: Aman yavrum güneşin altında gezmeyim öyle tamam mı?
Ekrem,Zeynep ve Nisanur hızlıca tamam der ve çıkarlar.

Cenker ve Ayçin Neşet’in kapısının önünde oturmuş diğerlerini beklemektedir.

Ayçin: Cenker …
Cenker : Ee…efendim.
Ayçin : … Şey … Dün beni savunduğun için teşekkür edecektim.
Cenker: (biraz utanarak) Ö..önemli değil canım. Yani Ekrem çok yüklendi zaten orada. Ben demesem diğerleri de derdi herhalde …
Ayçin: Yok… (Cenker’in elini tutar) Bence senden başka kimse bunu yapmazdı … Sağol.
Cenker : (İlk defa cesaretini toplayıp Ayçin’in elini bırakmaz daha da kavrar ve) Ööö…önemli değil…
-Ayçin şaşırır,kızarır ve gülümser. Cenker de ona gülümser ama suratı kıpkırmızıdır. Birkaç saniye sonra Ekremlerin sesi duyulur. Cenker ve Ayçin aynı anda ellerini çekerler. Bu sırada Zeynep Cenker’i görür.-

Zeynep: Cenkoooooooooooo!
Cenker: ( şaşırmış bir şekilde) Zeyynoo?!!

-Zeynep bahçe kapısından hızlıca girer ve Cenker’in boynuna atlar.Cenker bir süre donup kalır sonra o da Zeynep’e sarılır. Ayçin ise bi hayli şaşkındır.-

Zeynep: (Cenker’in omzuna vurur) Ay Cenko valla en son görüştüğümüzde liseye yeni geçmiştik. O çocuktan böyle bi yakışıklı çıkmış vay be.
Cenker: ( Çok neşelidir. Gülümseyerek) Bana diyorsun ama sen de fıstık gibi olmuşsun. ( Ayçin Cenker’e büyük bir şaşkınlıkla bakmaktadır)
Zeynep: (Cenker’in yüzüne bakar) Gözlüklerin nerde?
Cenker : Lense geçtim. (gözlerini devirerek)Annemle babamın üniversite hediyesi.
Zeynep: Hım şu mesele. Neyse ya güzel olmuş. (Cenker’in kulağına eğilir) Daha da yakışıklı olmuşsun. ( Ayçin’e döner) Merhaba. Ben Zeynep. Ya da şöyle söyliyeyim şu arkadaki şahısın (Ekrem’i işaret eder) kuzeniyim.
Ekrem : Benim bi adım var bir kere. Arkadaki şahısmış. Hıh.
Ayçin: (Gülmemek için kendini zor tutarak) Ben deAyçin. Memnun oldum Z.. Zeynep.
Zeynep Cenker’in yanına gelir. Kulağına doğru eğilir.

Zeynep: Sevgilin mi?
Cenker : Yo..ook canım.Ne sevv..gilisi?
Zeynep: Hadi hadi. Yemezler küçük bey. Bu arada çok güzel kız,yakışıyorsunuz.
(Ayçin denilenleri duyar ama çaktırmaz.Yüzünde hafif bir tebessüm oluşur.)
Cenker : (Utanarak) Ya Zeynep. Nerden ç…

-Bu sırada Cihan gelir-

Cihan: Selamlar herkese. (Gözü Zeynep’e takılır. Bu kim dercesine Ekrem’e bakar.)
A-C-N-E-Z: Hoş geldin.
Ekrem : Tanıştırayım. Cihan (Zeynep’i işaret ederek) kuzenim Zeynep. Zeynep (Cihan’ı göstererek) arkadaşımız Cihan.
-Cihan ve Zeynep el sıkışır-

Cihan: Memnun oldum.
Zeynep : Ben de.

Ekrem: Sayın Sevil hanım ne zaman teşrif edecekler acaba?
Cihan : Sevil bugün gelmiyecekmiş.Dedene söz vermiş bütün gün onun yanında çalışacakmış.
Ayçin : Sen nerden biliyorsun bunu Cihan?
Cihan : Dün akşam Sevil aradı beni o söyledi.

Ekrem: Niye seni arada ki?
Cihan : Nerden bileyim yahu? Bu ne hepiniz sorguya çekiyorsunuz beni?

Ekrem: Aman tamam bir şey demedik.

Bu sırada Neşet evden çıkar. Hepsine şöyle bir bakar. Gözü Zeynepte takılır. Gözleri büyümüştür. Aynı şekilde Zeynep’in de gözleri büyümüştür. Onlar birbirine diğerleri de onlara şaşkınlıkla bakarken Cihan’ın telefonu çalar. Arayan Sevildir.

Sevil : Cihaannn herkese haber ver. Süleyman Efendi şu anda oraya geliyor. Durduramadım.

Cihan’ın gözleri iki kat daha büyür.

Cihan : Neeeeeeeee?!!!
Ekrem : Noldu oğlum?
Cihan: Süü..leyman Eee…efendi buraya geliyormuş.

Son sahnedeki suratlar. :D Mor yazma eşiliğinde :D

(Zeynep,Nisanur ve Neşet yok ama idare edicez :D )