Erkekler kendilerini takmayan kızları daha dikkat çekici bulurlar diyorum kendi kendime....Doğru yoldayım....
Ü:Niye kızıyorsun ki doğruları söylüyorum ben burda...
O da çantayı yere bırakıp duvara tırmanıp yanıma oturdu...Bunca zaman benimle ilgilenmedi.Ben kendi kendime delilere döndüm...Sonra bi anda her şey değişiverdi ...Benimle tek kelime konuşmazken şimdi gelip benimle konuşmaya çalışıyor...Onun ilgisini çekmek için böyle mi yapmak gerekiyor yani...Ya sırnaşıcaksın ya sataşıcaksın...Başka bi seçenek yok...Kendime inanamıyorum öyle bi dünya yapmışım ki kafamda o günahsız melek bense aptal suçlu ...Oysa tam tersiymiş,ben kendimde kabahat bulurken oysa kabahatli olan hep oymuş...Arkadaşlarımın kaç aydır anlatmaya çalıştığı şeyi maalesef yaşayarak anladım...Hala seviyor muyum?Tabi seviyorum ...O sevicek mi beni? Sevmek zorunda sevicek...Mutlu olmak istiyorsa onu seven birinin yanında olmalı...O da benim...Biraz psikopatça geliyor kulağa ama öyle..Yapmam gereken bu...
Ümit den
Ben niye bu kızla konuşuyorum anlayamadım?Önceden önemsemediğim bir kızı nasıl şimdi merak eder hale geldiğim araştırmalık bi mevzu oldu...Ben hep kızların beğendiği türden bir erkek olmuşumdur...İyi davrandığımda bana karşılık vermeyen kız yoktur...Ama Türkü bu genellemenin dışında kaldı resmen..Diğer kızlardan farklı...Hep hüzünlü bi yanı var ama saklamaya çalıştığı ve de pek beceremediği...Onu bu kadar üzen ben miyim diye hep soruyorum kendime gerçi hep değil dünden itibaren sormaya başladım kendime...Hiç fark etmedim doğrusu onun ne halde olduğunu önceden...Bana göre tüm kızlar bir süre sonra başka erkeklerle birlikte olmaya başlar.Hep daha iyisini isterler çünkü ve ne yapsalar da kendilerini bunu istemekten alıkoyamazlar tıpkı annem gibi...Benden hoşlanıyor olsa diyorum ama yani bi günlük bişeyden de bi insanın bu kadar etkilenmesi mantıksız geliyor...Tabi önceden de bi beğenisi yoksa...Acaba olabilir mi?Offf gene saçmalamaya başladım..Başka biri içindir kesin öyle olmalı...Ben aşık olunacak ya da olacak türden biri değilim çünkü..Değilim dimi?Öyle olmamak zorundayım çünkü...
T:Doğrucu Davut 1 sen 2 zaten...Senin gitceğin partiler,diskolar ,barlar yok mu ?Ne diye burda vakit kaybediyorsun?
Doğru bi yere parmak bastığının bilincinde olduğunu düşündüren alaycı bi tavırla gülüyor bana...B-a-n-a...
Ü:Bilmem belki de oralardan sıkılmışımdır olamaz mı? T:Kesin tabi...Bi anda iyi ,ahlaklı çocuk olmaya karar vermişsindir zaten...
Türkü den
Eh Türkü ben sana ne diyim?İyice kaptırdın kendini ..Bu kadar da ağır laf söylenir mi kaçıcak gidicek ya da direk bi laf geçircek yaptığınla kalıcaksın....
Ü:Kastettiğin şey ne?Yani ben iyi biri değil miyim? T:Çok iyisin walla bi kanatların eksik kalmış...Gökten inmiş melekvari bi şekilde herkese yardım eli uzatıyorsun...Ne yaptığını herkes biliyor Ümit...Bi o kız bi bu kız...İDDİA lar oyunlar partiler bi de sanki kusur kalmış gibi yine kızlar... Ü:O kadar da değil yani...(Hem bu kız bizim iddiayı nerden biliyo ya der içinden)
Ümitden Eski Bi anı
-Gitme anne ...Lütfen gitme anne... -Gitmek zorundayım tatlım... -Neden anne?Burda ben ve babam var ?Niye gidiyorsun anne? -Seni arıcam oğlum..Her gün telefonda konuşuruz seninle...Ben seni görmeye gelirim ya da sen beni görmeye gelirsin... -Anne diyorum ağlıyarak...
Ama o beni umursamıyor o zamanlar daha 4 yaşında olan oğlunu bırakıp gidiyor...Babamla kalıyorum koskoca evde...İlk günler hep annemin aramasını beni alıp kucaklamasını sarılmasını istiyorum..Gece beni yatıranın onun olmasını...Hiç gelmiyor hiç aramıyor...Babam bana belli etmemeye çalışıyor üzüldüğünü...Bir süre sonra-yaklaşık 4 ay- benle konuşması gerektiğini anlıyor...Bana gerçekleri anlatıyor...Duymak zorunda olduğum annemi beklemem için bilmem gereken gerçekleri...Annemin artık bizle yaşamayacağını çünkü kendisinin başka birini sevdiğini ve ondan çocuk beklediğini anlatıyor bana... Benimse ağzımdan tek bir cümle çıkıyor...
-Bizi kendi istekleri için mi terketti annem baba...?
Anne figürü benim için hiçbir zaman olmadı...Babam ve ben iki erkek olarak hep mantığımızla hareket ettik annem gittikten sonra...İkimiz de yaşadığımız hayal kırıklığı ve üzüntüden sonra kimseyi aramıza almadık..Babam yeniden evlenmeyi bana bi anne vermeyi hiç düşünmedi...Çünkü ikimiz de hep korktuk...Elimizdekileri kaybetmekten...Babam ve Ben aramızda kimseye yer olmadan bugünlere kadar geldik...Aşkın o ''masalsı ve güzel'' olduğu gerçeğine inananlardan değilim ben..Aşk diye bir şey yok çünkü...Hep bir taraf sever ...Diğer taraf illaki bir gün onu bırakır çünkü...Aptallar inanır aşka....
Ü:Ben gidiyorum... T:Ne güzel ...
Türkü nün yanından ayrılıp sokakta yürümeye başlıyorum yine annem olacak kadın aklıma gelmeye başladı...Anne bile denemez ya..Bencil kendini düşünen egoist erkek düşkünü kadın...Benden 5 yaş küçük bi oğlu var şimdi...O adamdan da ayrılmış şimdi yine başka biriyle birlikte ondan da 9 yaşında bi kızı var...Böyle bi kadın işte benim annem...Aileden kimse hatta anneannemler bile anmaz onun adını..Bizim için 15 yıldır var olmayan insandır o...
Dar sokaklarda ilerlemeye başlıyorum....Arkadan bi bağırışma duyuyorum sonra da bikaç erkek sesi...
-Hey sen ne kadar paran varsa ver çabuk... -Vermiyorum kardeşim diyorum... -Vermezsen biz alırız diyor biri...
Sonrada 3-4 kişi bana vurmaya başlıyorlar...
Sen Hiç Acıtmadın Ki Canımı 32.Bölüm 1.Kısım Sayfa 142
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: Sen Hiç Acıtmadın Ki Canımı 32.Bölüm 1.Kısım Sayfa 142 
Kişisel İleti
Nerden
yoksa başka bişey mi olsun acepp
