1.Bölüm(Merhaba arkadaşlar… Senaryoda fazla bişey değiştirmiycem. Umarım beğenirsiniz. Yorum yapın lütfen, iyi kötü ne olursa; eğer beğenirseniz yazabildiğim kadar devam edicem. Bütün yorumlarınıza açığım, size göre hareket edicem. Şimdi karşınızdaaa ilk bölüm :D )
Her zamanki gibi yine Neşet’le ders yapılıyordur. Fakat Neşet hocaya bi telefon gelir.
N: Bugünlük bu kadar beyler bayanlar, hadi dağılabilirsiniz. Der.
Ayçin tam Neşet’e soru sormaya yeltenirken Sevil kolundan tutup çeker. Bahçeye çıktıklarında,
E: Bişeyler yapalım o zaman, bi yerlere gidelim. Ne dersiniz?
Ni: Ben eve gidiyim Ekrem, annem bişey demesin yine.
E: Tamam abla, ben geç gelirim söylersin anneme.
Ni: Oldu Ekrem bey başüstüne, başka bişey rica ederler mi beyim?
E: Abla ya…
Ni: İyi tamam be, bişey demedik. Görüşürüz çocuklar.
…
C: Eee, nereye gidicez?
A: Bi cafeye falan gitsek.
Ci: Bakın ne diycem. Annemle babam hayattayken hep beraber gittiğimiz bi yer vardı. Oraya gitmek, gezmek ister misiniz?
S: Tamam, hem değişiklik olur, bana uyar. Yalnız benim Süleyman amcadan izin almam lazım, der ve Süleyman amcayla konuşmak için biraz uzaklaşır.
E: Nerde peki gitceğimiz yer?
Ci: Ya bi kere de bilmeyin, ne olucak? Sürpriz. Hadi gidelim…
Hep beraber yola düşerler. Fazla uzun sürmeden gelirler. Burası gerçekten çok güzel bi yerdir, fakat biraz kalabalıktır. Gezerler, dolaşırlar; fakat biraz da yorulmuşlardır.
A: Nolur bi yerde oturalım, iyi güzel hoş da ayaklarım ağrıyo, lütfen.
E: Tamam da neden öyle topuklu giyiyosun ki? Bile bile işkence kızım ya…
A: Allah Allah ya! Sana ne! Anlamazsınız siz… Cenker lütfen oturalım ya…
E: (Son cümlenin taklidini yapar.) Cenkerciği, lütfen bi yere oturt şu kızı… der.
Ci: Şu ilerde bi cafe var oraya gideriz, der.
…
Ayçin’in ağrıyan ayakları ve şikayetleri hepsini bıktırır.
S: Ya yeter kızım ya, geldik işte ya!..
A: Kızım bi şey deme ya! Uğraşamam seninle, ayaklarım koptu zaten.
S: Bana ne ya, benim ayaklarım mı, hem sen podyumda mısın kızım ya derse geliyoruz biz, ne bu süs merakın senin ya, gören de akşam sahneye çıkıcaksın sanır.
A: Senin gibi olmaktansa, ayaklarımın ağrısına katlanırım.
S: Neyim varmış ki benim, ne demeye çalışıyosun kızım?
Durumun daha da kötüleşeceğinden korkan ve tehlike kokusu alan Cenker ve Cihan, kayıtsız kalmayı tercih ederler. Ama sonunda Ekrem dayanamaz.
A: Ooo kızım bi sayarsam şimdi hikaye olur burada…
S: A hadi ya, bi saymayı denesene! Hm o hikaye değil roman canım!
A: Aman be her neyse işte.
E: Ya yeter ama ya, gezmeye geldik buraya, of. Bırakın tartışmayı, der ve ikisinin de aralarına girerler.
…
Büyük bi kalabalığın arasından geçerler. Cenker ve Ayçin önde, diğerleri geride kalır. Kalabalıktan çıktıkları zaman karşılarında süper bi cafe görürler.
E: Aman maşallah maşallah, cafeye bak be! Gördün mü cadı, geldik işte, gözün aydın, der Sevil’e. Fakat bi yanıt alamayınca şaşırır. Dönüp arkasına bakar, bu durum onu iyice şaşkına çevirir…
Ne dersiniz? Nasıl sizce? Devamı gelmeli mi? Yorumlarınıza göre devam edip etmiycem… 
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Sevdiği Karekter
Konu: BEŞİ BİR YERDENİN AMANSIZ MÜCADELESİ--Acımasız Veda- (Final) 
Nerden
Kişisel İleti
