İçimden bir his bugün dedemin yanında bulunmam gerektiğini söyleyip duruyordu. Zaten canımda sıkılmıştı hem zaman öldürürüm. diye geçirdim içimden. Hazırlanıp yola koyuldum. Sonunda dedemin fevkale dükkanına geldim. Tam içeri girecekken, dışarı çıkmak üzere olan kızı gözüm biryerden ısırıyordu. Ama nereden ? Ahhh ! Tabi bu sınav günü çarptığım kızdı. Acaba dedmin dükkanında ne işi vardı ki ?
Ona daha dikkatli bakmaya başladım. Oda gözlerini benden alamıyordu.

Bu oydu sınav günü bana çarpan ukala dümbeleğiydi. Burda ne işi vardı ki ? Aman bana ne canım ne yapıyorsa yapıyor . Herhalde sevgilisine espresso makinası almak için geldi.
Bana sanki yiyecek gibi bakıyordu. Bende gözlerimi ondan alamıyordum açıkçası. O masmavi gözleri adeta beni büyülüyor gibiydi.
Tam çıkacakken Süleymen Amca'nın sesiyle irkildim.

SÜ: Sevil kızım bekler misin 1 saniye? Seni tanıştırmak istediğim biri varda .[/b]
Arkamı döndüm ve Süleyman amcaya doğru yaklaşmaya başladım. O'nun hala yerinde kaldığını hissebiliyordum.

[b]S: Ne oldu Süleyman amca. Benimle kimi tanıştıracaksın?
SÜ: Seni torunumla tanıştırayım adı Ekrem . Ben olmadığım zamanlarda dükkana genelde Ekrem bakar.
S: Ekrem ?
SÜ: Yaklaşsana oğlum. Bu tatlı kız yeni çırağımız sen olmadığın zamanlarda bana o yardımcı olacak.

Ne ?!?! Bu bir kabus olmalıydı. Bu züppe benim patronumun torunu mu şimdi. Yani patron yarısı. Acaba işten mi çıksam? Saçmalama ne çıkması zaten zor buldun senin bu işe ihtiyacın var.

Zorda olsa gülümsemeye çalıştım. Pek başarılı olduğum söylenemez ama idare ederdi galiba.

Büyüklerimizin dedikleri gibi Dünya gerçekten küçükmüş. Yine karşılaştık. Hemde dedemin dükkanında ! Herhalde annesine ev hediyesi almak için gelmişti. Neyse ben onu dedemden öğrenirdim daha sonra. Şimdi yapmam gereken çok önemli birşey daha vardı. Onu birkez daha kaçırmamak... Dedem sessizliği bozdu tam o kapıdan çıkacakken .

SÜ: Sevil kızım bekler misin 1 saniye? Seni tanıştırmak istediğim biri varda .

Dedemin bu sözü üzerine kapıdan çıkmaktan vazgeçti ve dedeme doğru bir hamle yaptı.
Demek adı Sevil'di haa. Adıda kendi gibi güzelmiş...

SÜ: Seni torunumla tanıştırayım adı Ekrem . Ben olmadığım zamanlarda dükkana genelde Ekrem bakar.

Dedemin bu sözü beni tekrar kendime getirdi. Sanki olaylar karşısında dilimi yutmuş gibiydim . Ben mi dedem olmadığında dükkana bakar mışım? Galiba kızın karşısında ezilmemek için böyle söyledi çünkü ben dedemin yanına sadece işim düştüğü zaman ve arada sırada kafam eserse giderdim.
Adımı tekrar etti.Ama bu tekrar daha çok soru cümlesi gibiydi.

SÜ: Yaklaşsana oğlum. Bu tatlı kız yeni çırağımız sen olmadığın zamanlarda bana o yardımcı olacak.

Ne ?!?! Çırak mı ? Sevil mi ? Bu hayatımda duyduğum en güzel haberlerden biriydi.Ama birileri galiba pek sevinmemiş gibiydi. Gözlerindeki telaşla dedeme bakakalmıştı ve zorla gülümsemeye çalışıyordu. Bende hemen söze atılıppp.

E: Merhaba tanıştığımıza memnun oldum. Hayırlı olsun.

Elimi ona uzattım. Yanlış anlaşılmasın tokalaşmak için yani :D Biraz tereddütten sonra oda elimi sıktı.

S: Merhaba. BENDE tanıştığımıza memnun oldum. Sağolun.

BENDEyi üstüne basa basa dişlerini sıkarak söylemişti.

S: Benim şimdi gitmem gerek. Yarın görüşürüz Süleyman amca . ( Bana dönüp ) Ekrem bey.

Kahkahalara boğulmamak için kendimi zor tutuyordum. Bana Ekrem Bey demişti. Nedense bu çok hoşuma gitmişti hele ondan duymak. Ondan... Sevil'den...

Ama.Ama benden kurtulmak bu kadar kolay değildi. İlkinde beni öylece bırakıp gitmişti ama bu sefer onu öyle kolay kolay bırakmayacaktım. Dükkandan çıkınca bende peşinden çıktım. Kolundan tutup kendime çevirdim.

E:Sevil !