۞Eternal Sunshine of the Spotless Mind /Sil Baştan۞



TÜRKÜ
Dışa dönük ve iç güdüleriyle hareket eden biridir.İki yıldır Ümit'le birliktedirler.
Ama sonradan sorunlar başlar.O zaman bir karar verir...Sevgilisini hafızasından sildirecektir.





ÜMİT
İçe kapalı ve mantıklı biridir.iki yıldır Türkü'yle sevgili.
Türkü'nün onu hafızasından sildirdiğini öğrenince hayal kırıklığına uğrar ve o da Türkü'yle ilgili tüm anılarını unutmak ister.
Fakat,o uyurken yürütülen işlem sırasında bazı anılarını kaybetmek istemediğini anlar.
Türkü'yü içinde tutmak ister.
Ancak uykudayken sesini duyuramaz.Sevgilisini zihninde tutabilmek için uğraşır.
Birbirlerini kaybetmemeye çalışırlar...

-1. BÖLÜM-

Ümit güçlükle gözlerini açtı.
Giyinip dışarı çıktı.Her yerde şu 14 Şubat saçmalığından vardı.
Acaba Nil'i terk etmese miydi?
Kumsal fazlasıyla soğuktu.
Tabi soğuk olacak,Şubat ayındayız diye geçirdi içinden Ümit.
Kayalıklardan birine oturdu.
İki yıldır hiç yazmamıştı.Defterin boş bir sayfasına bir şeyler karaladı.
Zaten hayatı da karaladığı şeyler gibi değil miydi?
Tek renk....
Defteri kapatıp kaldırdı.
Denize daldı okyanus gözleri.
Kayalıklardan kalkıp denize daha da yaklaştı.
Fazlaca dalgın bakan mavi gözleri bu soğukta ondan başka kumsala gelen diğer bir kişiyi görmedi ya da o an için önemsemedi.
Neden sanki bana birazcık ilgi gösteren bütün kadınlara aşık oluyorum diye kendini paylamaktan da geri kalmadı.Bu bir gerçekti.Belki de her erkek için...
Zaten hayatında önemli bir yer edinecekti bu mavi saçlı çılgın kadın.
Yalnızca ikisinin de haberi yoktu.
Şapkasından dışarı çıkmış kulaklarını sıcak şapkasının altına sokup tramvaya bindi.
Kız da tramvaydaydı.
'Merhaba' dedi kız bir kaç koltuk ötedeki adama.
'Ne?' dedi Ümit şaşkın şaşkın.
'Sadece merhaba dedim..hey,yakınına otursam rahatsız olur musun?' dedi ve cevap beklemeden çantasını alıp Ümit'in bir önündeki koltuğa oturup arkasına döndü.
'Nereye gidiyorsun?'
‘Ataşehir’ dedi hiç tanımadığı biriyle konuştuğunun farkına yeni yeni varırken.
‘Aaa ben de!’
‘Seni nereden tanıyorum?’ dedi ardından genç kadın.
‘Dur, hiç Yıldız Alışveriş Merkezi’ne alışverişe gidiyor musun?’ dedi heyecanla.
Hiç susmadan konuşmuştu genç kadın.
Birkaç dakika önce Ümit’in söylediği gibi; neden ona biraz ilgi gösteren her kadına aşık oluyordu ki!?
‘Ah,evet giderim.’ Dedi Ümit hala tane tane konuşuyordu.
‘İşte!!Seni orada gördüm.Ben orada çalışıyorum’ dedi biraz yüksek sesle heyecanlı heyecanlı konuşurken.
‘be-ben seni hatırlayamadım’
‘Sık sık saç rengimi değiştiririm,bundan olabilir.’
‘Hmm.’
‘Evet evet kesinlikle bundandır’ dedi genç kadın.
Karşısında duran güzel yüzlü ve kesinlikle fazlasıyla güzel fizikli kadının saçlarına baktı.
Evet,fazlasıyla çılgındı.Saçları maviydi şu an.
‘Ben Türkü’ dedi kadın kocaman bir gülümsemeyle ona bakarken.
‘Ben de Ümit.’
‘Dalga geçmeyecek misin?’
‘Nedenmiş?’
‘Adımla ilgili…’ derken havada piyano çalarmış gibi parmaklarını hareket ettirip bir şeyler mırıldandı.
‘Hi-hiç duymadım’ dedi adam.
Türkü sadece gülümsemekle yetindi bu sefer.
‘Bence çok güzel bir adın var’ dedi Ümit , Türkü’nün güzel yüzüne bakarken.
‘Fazla masum değil mi?’ dedi Türkü ,Ümit’in gözlerinin derinliklerine doğru yol alırken.
‘E-evet.’
‘Oysa ben fahişenin tekiyim’
---
Buz tutmuş göle doğru çekiştiriyordu onu.
‘Ya kırılırsa?’ dedi Ümit onu çekiştiren sevgilisine karşı koymaya çabalarken.
‘Kırılmayacak’ dedi Türkü ve koşa koşa buzların üstüne ilerledi.
Hızla buzların üstünde koşarken birden yere kapaklandı.
Ümit endişeyle yanına gitti.
‘iyi misin?’
‘iyiyim’ dedi Türkü gülerken.
‘Bak kırılacak,çatlayacak bir şey olacak’
‘Kırılmaaz!Çok kalın bir tabaka var’
İkisi yerde birbirlerinin ellerini omuzlarına atıp uzandılar.
‘Bana takım yıldızlarını göster’ dedi Türkü o cıvıl cıvıl sesi soğuk havada yankılanırken.
‘Ama çoğunun ismini bilmiyorum’
‘Bildiklerini göster’
‘bak şu -şuradaki- Orion.Görüyor musun?’
‘nerede?’
‘Şuradaki yayı ve gövdesi.Gördün mü?’