39.Bölüm

E:Sen çok güzel olmuşsun.

S:Teşekkür ederim.

Ders öyle böyle bir şekilde bitmişti.

Bizim teletabiler dışarı çıktılar tabi…

Herkes Sevil’e bakıyordu.

S:Hadi söyleyin çok mu çirkin olmuş, ben demiştim sana Ayçin…

Nn:Nihayet cinsine uygun davrandın, çok güzel olmuşsun ablacım ama benim gitmem lazım annem çok kızıyor sonra hadi bay…

Nisa Nur gitmişti.

Ch:Çok güzel olmuşsun…

C:Bence de, Ayçin sende bugün çok güzelsin!

A:Ne yani bir tek bugün mü güzelim?

Cenker telaşla kekelemeye başlamıştı.

C:Ben öyle demek istemedim!

Ayçin muzırca gülümsedi…

A:Şaka yapmıştım, teşekkürler…

Ch:Benim gitmem lazım…

A:Bende eve gidiyim, Sevil dediğim gibi annem seni bekliyor bir gün…

S:Tamam.

C:Ben seni bırakıyım!

A:Olur…

Ekrem ve Sevil tek başlarına kalmışlardır.

Bir süre susarlar.

S:Bişey demeyecek misin?

E:Ne diyebilirim ki, sen çok güzeldin, şimdide farklı bir güzel olmuşsun bamAŞKa…

Bir süre daha bakıştılar.

S:Ben eve gidiyim görüşürüz, dedi ve tam giderken Ekrem onu kolundan tutup kendine çekti.

E:Bu güzel kızı hiçbir yere bırakmam…

Sevil ikileme düşmüştü şimdide…

Ekrem ona mı yoksa yeni stiline mi ilgi gösteriyordu.

Aslında Ekrem Sevil’de ki bu değişimden destek alarak ona yakınlaşmaya çalışıyordu.

S:Hım nereye?

E:Bilmem, sahile inelim mi?

S:Olur…

SAHİL

Ekrem durup durup Sevil’e bakıyordur.

Sevil şakacı bir tavırla;

S:Ne!

E:Ya çok değişik geldi…

S:Hım…

---

A:Sen buradan dön istersen annem görmesin…

C:Tamam, seni özleyeceğim…

A:Bende…

Ayçin mutluluk kelebeği halinde içeri girer.

Can yanında biter hemen;

-O çocuk kimdi Ayçin?

---

Sevil eve gelmişti.

Babası evdeydi…

İçerden seslendi.

Hs:Sevil…

S:Benim babacım…

Hüseyin içerden geldi.

O da gözleri giderek büyüyenlerdendi.

Hs:Sen?

S:Nasıl olmuş babacım?

Babası bir süre sessiz kalmıştı, baba oğul gibi yaşadığı, maç seyrettiği kızını şimdi karşısında gerçek bir “genç kız” gibi görmek onu etkilemişti.

Hs:Çok değişik olmuşsun sen…

S:Güzel mi yani!

Onu erkek gibi yetiştiren babasıydı, herkes kızına bebek alırken o araba alırdı.Bunun nedenini Sevil’de bilmiyordu aslında…

Hs:Sen nasıl buldun bilmiyorum ama eski halin daha güzeldi, yoksa birinden mi hoşlanıyorsun sen?

S:Nerden çıkardın ki bunu, yok öyle bişey, yani güzel olmamış mıyım?

Hüseyin hem kızını kırmak istemiyordu hemde onu vazgeçirmek istiyordu.

“AMA NEDEN?”

Hs:Bilmem ama benim eski kızım daha güzeldi sanki…

Sevil hayal kırıklığına uğramıştı.

S:Yani olmadı…

Hs:Şey ımmm bence senin her halin güzel, merak etme boncuk gözlüm sen çirkin olamazsın, neyse ben uyuyacağım eee artık baban yaşlandı gece nöbetlerini kaldıramıyor, dedi ve içeri gitti.

Hs:(sessizce)Tıpkı annene benzemişsin.

Sevil boynundan çıkarmadığı yıldızlı kolyesine baktı.

S:Acaba sen nasıldın anne, hiç mi bir resim dahi kalmaz ki!