-Saçmalama Candan o benim kızım ve sessiz ol duyacaklar.
Cd:Hadi gel…
-Ben gelmeyeyim baban orda şimdi…
Cd:Saçmalama anne…
Candan ve Semra Hüseyinlerin yanına gelirler.
Hüseyin’in sırtı dönüktür.
Cd:Baba…
Hüseyin geriye döner…
Hs:Se-Semra…
Sm(Heyecanlanarak):Hüseyin…
Gençler ise başka bir tarafta oturmuşlardır.
E(Zeynep’i göstererek):Bu kim?
Z:Bir ben bu değilim, iki Neşet hocanızın kızıyım üç sevgilin hasta olduğu için sana bişey demiyorum.
E:İyi ki bişey demiyorsun ama…
Hs:Senin ne işin var burada?
Sm:Kızımı kurtarmaya geldim.
Hüseyin Semra’yı kolundan tutarak oradan uzaklaştırır.
Hs:Şimdi mi aklına geldi kızın…
Sm:Ben onlara hep ulaşmaya çalıştım.
Hs:Öyle mi hanımefendi 20 senedir aynı yerdeydik niye gelmedin?
Sm:Gelemedim, geldiğimde insan gibi mi davrandın?
Hs:Kusura bakma, iyi ağırlayamadım seni…
O sırada Ekrem oradan geçiyordur.
Sm:Seninle geçmişin muhasebesini yapmayacağım, ben buraya kızlarımı kazanmaya geldim.
Hs:Sen onları çoktan kaybettin.
Sm:Karşımda bu sefer duramayacaksın.
Ekrem olduğu yerde onu dinliyordur.
Hs:Öyle mi?
Sm:Öyle…
Ekrem ani bir şekilde diğerlerinin yanına döner.
C:Ekrem sen iyi misin?
Ekrem ağlamaya başlar.
E:Ben Sevil’i kaybetmek istemiyorum, elini tutmak istiyorum, boncuk gözlerine bakmak istiyorum, o ipek saçlarını okşamak istiyorum, onu istiyorum ben başkasını değil, yine kavga edelim ama eskisi gibi dayanamayıp barışalım istiyorum, yine maç yapalım istiyorum, ilkokuldaki gibi başımı belaya soktuğumda o yanımda olsun istiyorum, şimdi o can çekişiyor, bırakıyor beni, ben onu severken o gidebiliyor.
A:O gitmiyor tamam mı bizimle kalacak o, Neşet hoca yine sefil diye dalga geçince sinirden kızaracak, sonra bana cimcime diye takılacak, yine o sert tavırlarıyla seninle maçta yapacak, gitmeyecek o, gitmeyecek…
Ayçin biraz sert çıkmıştı.
Hüseyin ve Semra karşılıklı oturmuşlar birbirlerine kötü bakışlar fırlatıyorlardı.
Ekrem ameliyathanenin önünde çökmüş ağlıyordu.
Ayçin ve Cenker yan yana oturmuşlar birbirlerinden güç alırcasına ele ele tutuşmuşlardır. Ayçin küçük bir kız çocuğu gibi sığınmıştı Cenker’e korkuyla… Cenker’se korumacıydı.
Süleyman,Hüsna ve Nisa Nur Hüseyin’in yanında oturuyorlardı.
Candan’da Semra’nın…
Zeynep babasının yanına ilişmişti, tanımadığı bu insanların acısına bakıyordu.
Neşet’se eski günleri hatırlamıştı, bu baş belası veletlere nasıl bulaştığını, geçen gerek saçma, gerek güzel, gerek kara günleri…
-
S:Bizde dedik ki bizim canımız ciğerimiz Dehşet Neşet’imiz var beraber ders alalım dedik zaten ha 2 ha 5 ne fark eder ki zaten dimi yani bizce bir sorun yok, zaten gittikleri dersanede sizden iyisini mi bulacaklar dimi?
E:Yaaani…
S:Sizle onu konuşmaya gelmiştik, der giderek azalan bir sesle…
Nh:Hadi başka kapıya…
S:Hocammm lütfen kardeş kardeş geçinir gideriz.
E:Evet hocam. A:Lütfen sizden başka hiçbir şansımız yok.
C:Lütfen kabul edin emin olun ki hepimizden emeğinizin karşılığını alacaksınız.
Ch:Bu bizim için çok önemli lütfen tamam deyin…
*
S:Ah günaydın hocam, nasılsınız hocam, iyisiniz iyisiniz bakın çocuklar gözleri resmen parlıyor.
E:Ya ya aman maşallah maşallah diyelim de nazar değmesin…
Neşet’se daha yeni uyanmış, gözleriniyse tam anlamıyla açamıyordur bile…
Nh:Yine mi siz?
S:Hoş bulduk hocam, sağolun siz nasılsınız?
Nh:Ne istiyorsunuz?
E:Demek sizde çok iyisiniz, iyi iyi Allah iyilik versin.
Nh:Sadede gelin.
S:Hocam noluuur kabul edin biz çok uslu oluruz lütfennn kabul edin sevindirin şu pıtırcıkları!
*
Nh:Ekrem Hacıoğlu, Vay Behlül çok parlak bir geçmişin var, ne bu oğlum sen hiç mi kitap yüzü göremedin.
E:Hocam şimdi ben tam hazırlanamadın.
Nh:Niye çocuklar evde ekmek mi bekliyordu tabi Behlül kızlarla fingirdemekten vakit bulamamıştır.
E:Hocam ayıp ediyorsunuz ama…
Nh:Ayçin Gürsoy.
Nh:Bu arkadaşta baştan anlamış bir halt edemeyeceğini, sallamış hepsini dimi Çinçin kızım aferin kızıma, niye böyle oldu yavrum...
A:Şimdi hocam ben hazırlanmak için dersaneye falan da gittim ama ben derse konsantre olamıyorum, kafam başka yerlere gidiyor.
Nh:Alışveriş merkezine, kuaföre mi gidiyor aklın, iyi onlar dolaşsınlar orda sınavı da ojelerle, maşalar yapar zaten…
A:Hoc…
Nh:Cenker Bilen.
Nh:Bilememiş, matematik 32 diğerleri boş, diğerlerine noldu oğlum.
C:Hocam şimdi ben heyecanlanınca kusuyorum sınavda da öyle kusunca diğerleri kaldı.
Nh:İyi pek güzel.
E:Hocam neresi güzel.
Nh:En azından bahanesi var onu diyorum.
E:Benim de var.
Nh:Yoksa sana ayrımcılık mı yaptılar ha noldu söyle hocana bakalım.
S:Sınavda kopya çekiyordu, der ve herkes sırıtır.
E:Ben kopya çekmiyordum öndeki kız benden yardım istedi ona yardım ediyordum ben.
Nh:Eminiz öyledir.
Nh:Cihan Yılmaz.
Nh:Senin amacın ne?
Ch:Avukat olmak istiyorum.
Nh:Sen bu netlerle bakkal Hüseyin’in çırağı olursun ancak…
S:Yefik sen kaleye geç, Kamil sen forvetsin tamam mı?
E:Sende baş belasısın…
S:Merak etme sende öylesin…
-
Her zaman yan yana olmuştular, şimdi ayrılırlarsa ne yapardı Ekrem?
Ne yapacağını bile bilemiyordu Ekrem, süper ikiliydiler, fikirler Sevil’den, uygulamalar Ekrem’dendi. Bir işte Sevil varsa muhakkak Ekrem’de o işe burnunu sokmuş olurdu.
-
Sd:Bakkaldan çikolata çalmışsınız…
E:Biz çalmadık ki…
Sd:Sus yalan söyleme, bakkal sizi görmüş…
S:O adam 12 derece miyop nerden gördü ki bizi…
E:Bilmem, hem biz çalmadık ki ödünç aldık, sonra bir daha ordan çikolata almayarak borcumuzu ödemiş olacaktık.
Sd:Geçen günde kasabın camını kırmıştınız, kaçıncı vukuat bu…
E:Ooo ben o kadar sayıyı bilmiyorum ki…
-
Acı acı gülümsedi Ekrem…
Kurtarıcı meleğiydi Sevil onun…
İlkokulda kopya çekerken yakalandıkları için disipline gitmişlerdi.
Onlara göre bu kopya değil “yardımlaşma” ve “iyi dostun kara günde belli olduğunu” belirtiyordu.
Ayçin hayatında hep macera aramış bir tipti, çok cesur değildi ama heyecan istiyordu işte…
Ekrem ve Sevile karşılaştığından sonra Sevilin onları dolandırmış olmasına bile aldırmamıştı, hatta buna üzülmüyordu bile… Sevil’i kardeş olarak kabul etmişti.
Cenker’se hem Sevil’e üzülüyordu hemde başka bir tuhaflık vardı içinde, sanki başka şeylerde olmuştu…
Cihan’sa Sevil’in farklılığından ötürü ona bir ilgi duymuştu. Ama Ekrem’le olan sevgi bağlarını görünce ilgisi dostluğa dönüşmüştü. Onun için gerçekten üzülüyordu. Her zaman ki gibi sessizce bir köşeye büzüşmüştü o da…
Ameliyathane koridoru çok sessizdi.
Ekrem Semra’ya baktı.
Onun yüzünden Sevil ona dönse bile ona bakabilecek miydi, yalan söyleyebilecek miydi Sevil’e…
Semra boş bakışlarla etrafa bakıyordu.
Gerçek bir anne olsa bu koridor bu kadar sessiz olmazdı, o da Hüsna gibi ağlıyor olurdu ki koridordaki tek ses Ayçin’in hıçkırıkları, Süleyman’ın tespih sesi ve Hüsna’nın ağlayışıydı.
Doktor kapıdan çıktı.
Ekrem hemen ayağa fırlamıştı.
Diğerleri de doktorun etrafına toplanıyorlardı hızlıca…
Ekrem çatallaşmış bir sesle sordu:
E:Sevil i-iyi mi?
***
Sevil’e ne olsun siz karar verin…
Purple
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 3164
Rep gücü : 2779
Kayıt tarihi : 20/08/10
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: Her Zaman Yan Yanayız 51.Bölüm 117.Sayfa C.tesi Ara. 18, 2010 10:00 am
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: Her Zaman Yan Yanayız 51.Bölüm 117.Sayfa 
Sevile hic birsey olmasin 
