Sevil: Bi dakka Ayçin ya, evlenmek de neyin nesi?
Ayçin: Evet Sevil, bugün bi komşu annemin kuaförüne gelmiş. Her şeyi anlatmış. Bana talip varmış. Üstelik tanıdık... Annemle babam bayıla bayıla kabul ederler. Üstelik bana sormazlar.
Sevil: Ee, sonuç? Hiçbi şey demedin mi annenlere?
Ayçin: Ne diyebilirdim ki? Dinlemediler bile... İki gün sonra da istemeye geliyolar.
Sevil: Ne?! Bu kadar çabuk mu?
Ayçin: Evet, yangından mal kaçırır gibi...
Sevil: Nolucak peki? Sözlenicek misin o adamla?
Ayçin: Evet, yani mecburen...
Sevil: Ee, Cenker?
Ayçin: Cenker... Cenker yok, Cenkeri unutmak şart. Bak sözleniceğimden haberi olmasın.
Sevil: Nasıl yani? Haber vermiycek misin?
Ayçin: Bak eğer şu iki gün içinde öğrenirse durumlar zorlaşır, ben de zor durumda kalırım. Hiç böyle bi işe kalkışmayalım. Ben yüzüğü takınca Cenkerin haberi olur zaten...
Sevil: Sen bu evliliğe pek meraklısın anlaşılan...
Ayçin: Sevil ne diyosun sen ya? Benim derdim benden büyük... Cenekr bilmesin, işte bu kadar...
Sevil: Ayçin, istemediğin bişeyi yapmak zorunda değilsin, biliyosun dimi? Yani buna engel olmak senin elinde...
Ayçin: Nasıl engel olucakmışım Sevil? Boşuna ümitlendirme beni, bitti işte özgür hayat...
Sevil: Benim aklıma bişey geliyo, ama sen ne dersin bilmem.
Ayçin: Neymiş o?
Sevil: Kaç!
Ayçin: Anlamadım?
Sevil: Kaç diyorum, kaç... Bildiğin kaç.
Ayçin: Nereye kaçıyım Sevilcim, Suudi Arabistana falan mı?!
Sevil: O kadar uzaklaşmana gerek yok. Sadece bu evliliği istemediğini ispatla. Sonra ailene geri dön.
Ayçin: Eğer beni yaşatırlarsa...
Sevil: Korkma bu kadar, sen onların biricik kızısın. Sana kıyamazlar. Hem Cenker de kıymetini anlamış olur, fena mı? Bakarsın sevgili falan olursunuz...
Ayçin: Olmaz, yani bu kadar zahmete gerek yok ki... Çıkarım annemlerin karşısına, "İstemiyorum, eğer beni evlendirirseniz evden kaçarım." derim. Onlar da beni evlendirmekten korkarlar.
Sevil: Eğer seni yaşatırlarsa...
Ayçin: Of ya... Bak, böyle bişeye bu kadar çabuk karar verilemez tamam mı? Yani iyi düşünmemiz gerekiyo.
Sevil: Böyle şeyleri düşünmek Ekremin işi... Ben Ekremi arıyım.
Ayçin: Ama Sevil...
Sevil kapattı. Sonra Ekremi aradı.
Ekrem: Naber güzellik? Ne o, sesimi mi özledin?
Sevil: Saçmalamayı kes. Şu anda senin zevzekliklerinden daha önemli bi mesele var.
Ekrem: Ne?! Benim zevzekliklerimden daha önemli bi mesele mi var? Olamaz! Benim zevzekliklerimden daha önemli bi mesele olamaz!!!
Sevil: Kes sesini, Ayçin evleniyo.
Ekrem: Ne? Evleniyo mu?
Sevil: Daha doğrusu zorla evlendiriliyo.
Ekrem: Ne demek şimdi bu ya? Biz hangi devirde yaşıyoruz?
Sevil: Öyle işte... Senden bunu engellemeni istiyorum.
Ekrem: Ya niye hep beni buluyosun kızım ya!
Sevil: İyi tamam, ver Erdemin numarasını, ondan fikir alıyım.
Ekrem: Ne? Erdem mi? Erdem dedi. Taktı Erdeme. Kızım unutun Erdemi. Unutun! Bak, her başınız sıkıştığında Ekremi arıyosunuz, Erdem de kimmiş?!
Sevil: Havada kıskançlık kokusu seziyorum.
Ekrem: Evet, burda öyle bi koku var. Erdem beni çok kıskanır da!
Sevil: Erdem seni? Neyse işte uzatmayalım. Benim aklımda bi fikir vardı aslında.
Ekrem: Senin aklın mı vardı?
Sevil: Bak Ekrem, sen biraz daha boş konuşursan elimden bi kaza çıkıcak.
Ekrem: Sen de eline koluna mukayet ol kızım o zaman!
Sevil: Anlaşıldı, senden bize hayır yok!
Kapattı.
Ekrem: Ana! Yüzüme kapattı, kıza bak.
Sevil Cenkeri aradı.
Cenker: Efendim Sevil?
Sevil: Cenker, sana bişey söylicem ama sakin ol tamam mı?
Cenker: Noldu? Bişey mi oldu? Ayçine mi bişey oldu?
Sevil: Evet ama...
Cenker: Ne? Nerde? Hangi hastane?
Sevil: Sakin ol diyorum Cenker! Hastane falan yok. Ayçinin sağlığı yerinde.
Cenker: Oh! Korktum bir an ya...
Sevil: Ama yine de Ayçin ruhsal olarak iyi değil...
Cenker: Nesi var?
Sevil: Evleniyo.
Cenker: Kim evleniyo?
Sevil: Ayçin zorla evlendiriliyo.
Cenker: Ne ne ne?!!! Zorla mı? Evleniyo mu? Olamaz ya, ben böyle işin... Off! Nerde şimdi?
Sevil: Evde.
Cenker: Tamam Sevil, sağ ol aradığın için. Benim Ayçinle konuşmam lazım.
Cenker Sevilin cevabını beklemeden kapatıp Ayçini aradı.
Ayçin: Ayy, haberi mi oldu acaba olanlardan? Alo?
Cenker: Ayçin... Evlenmek de ne demek oluyo?
Ayçin: Sana kim haber verdi?
Cenker: Önemi var mı Ayçin? Sen evleniyosun!
Ayçin: Mecburum Cenker.
Cenker: Nasıl mecbursun? Evlenmezsen seni öldürücekler mi?
Ayçin: Hayır ama annemle babam...
Cenker: Evlatlıktan red mi edicekler seni?
Ayçin: Ben okumadım, bi işe yaramadım. Gereksiz bi insanım ben...
Cenker: Sen gereksiz değilsin Ayçin... Sen çok özelsin. Sen çok değerlisin. Seni seven bunca insanı nasıl göz ardı edersin?
Ayçin: Beni seviyo musun Cenker?
Cenker: Şeyy, tabi...
Ayçin: Arkadaş olarak mı peki?
Cenker: Ayçin... Ben... Ayçin... Of söyleyemiyorum. Ayçin bak, ben senin evlenmene izin vermem tamam mı? Buna izin vermem. Sen benim için herhangi bi kız değilsin. Sen farklısın, sen başkasın.
Ayçin: Cenker... Ben de seni seviyorum.
Cenker: O zaman evlenme Ayçin, benim için evlenme.
Ayçin: Mecburum Cenker, benim için üsteleme daha fazla... Beni üzmemek için... Nolur Cenker, bak her şeyi zorlaştırma.
Cenker: Sen beni delirticek misin Ayçin? Asla ya, asla izin vermem. Kaçırırım seni...
Ayçin: Herkes takmış kaçmaya kaçırmaya... Sevil de aynı şeyi söylüyo. Ama ben ailemi ezip geçemem.
Cenker: Beni ezip geçersin ama...
Ayçin: Bak sen böyle yaparsan ben evlenemem ki...
Cenker: Ben de onu istiyorum zaten Ayçin. Eğer tatlı sözle anlamıyosan, zorla... O adamla, artık her kimse, o adamla evlenmiyceksin!
Ayçin: Bilmiyorum.
Bir süre sustular.
Ayçin: Cenker... Beni kaçır!!!

******
Söz nişan bir arada yapılacaktı. Ama gençlerimiz plan yapmışlardı. Ekrem ve Cenker nişan yerinin arka tarafında biraz ötesinde arabayla bekleyecekti. Ayçin de Sevil de süslü püslü hazırlandı. Ayçin misafirler arasında dolanırken Sevil Ekremlerin yanına geldi.
Ekrem: (Eliyle gözlerini kapayarak) Ah!
Sevil: Noldu be?
Ekrem: Gözlerim kamaştı. Ne bu güzellik kızım? Kime süslendin böyle?
Sevil: Belki bulurum bi tane hazır buraya kadar gelmişken...
Ekrem: Ya... Sen sevgili mi arıyosun?
Sevil: Bakınıyorum öyle...
Ekrem: Ben tam sana göre birini tanıyorum aslında...
Sevil: Kimmiş o?
Ekrem: (Kendini anlatarak) Mavi gözlü, yakışıklı, karizmatik...
Sevil: (Aslında anlamıştı ama inadına) Erdem'den mi bahsediyosun?
Ekrem: Sen benim inadıma mı yapıyosun?
Sevil: Evet! Sen de kıskandın ama!
Ekrem: (Sevili kendine çekip) Kıskandım tabi...
Sevili dudaklarından öptü.

******
Yüzüklerin takılmasına az bir zaman kala, Sevil gizlice Ayçini arka tarafa götürdü. Ayçin arabaya bindi.
Cenker: Bi pürüz çıkıcak diye çok korktum.
Ayçin: Ben de...
Ayçin-Cenker: :D
Ekrem: Aloo! Birbirinize kur yapmayı bırakın da, hazırlanın. Gaza basıyorum.
Son hızla, uçar gibi uzaklaştılar.
******
Sevil koşarak Nergisin yanına geldi.
Sevil: Nergis teyze, Ayçin kaçtı!
Nergis: Nereye kaçtı kızım? Makyaj tazelemeye gitmişti.
Sevil: Ya gördüm Nergis teyze, ön taraftan çıktı, bi arabaya binip gitti. Seslendim ama duymadı.
Yalandı, aslında Ayçin arka taraftan kaçmıştı. Herkes telaşla arabalara doluşup ön taraftan çıktılar. Sevil Ayçini aradı.
Sevil: E tabi kapalı olcak salak Sevil... Kız telefonunu açık tutar mı?
Bu sefer Ekremi aradı.
Ekrem: Efendim aşkım?
Ayçin: Aşkım mı?
Cenker: Aşkım derken?
Sevil: Her şey tıkır tıkır işliyo, burda bi sorun yok. Herkes dağıldı, gelip beni alın.
Ekremler gelirken...
Ayçin: Aşkım mı? Siz sevgili mi oldunuz?
Ekrem: Eh, çok bile zaman kaybettik.
Cenker: Oh be! Şu günü de atlatalım bişey istemiyorum.
Ayçin: Ben bi de ailemle aram düzelsin, her şey yoluna girsin istiyorum.
Sevili aldılar.
Sevil: Harika! Her şey yolunda...
Ayçin: Peki ben napıcam?
Ekrem: Kızım evleniceğin zaman öyle diyodun, seni evlenmekten kurtardık. Sen hala öyle diyosun.
Sevil: Kızın halinden anla biraz...
Cenker: Tamam Ayçin, bi yolunu bulucaz. Sen üzülme. Bak, her şey dünden daha iyi en azından...
Ayçin: Kendimi öyle avutuyorum zaten...
Arabayla bir pansiyona geldiler. Ayçini bir odaya yerleştirdiler ama yalnız kalmaması için Sevil de yanına yerleşti. Sadece iki gün kalacaklardı. İki gün sonra Ayçin de ailesinin karşısına çıkacaktı.
3 GÜN SONRA...
Ayçin ailesinin karşısına çıkmıştı, Melih de Nergis de kızlarını çok merak ettikleri için ona kızamadılar bile. Sadece mahallede dedikodu çıkmasına sebep olduğu için kızmışlardı ona. Ama her şey yolundaydı.
Ayçin ve Ekrem açıköğretim sınavlarına girmeyi düşünüyorlardı. Arada Erdem engeli olmadan hep beraber çalışmaya başladılar.
Bu sene kazanacaklardı; kararlılardı, azimlilerdi, isteklilerdi, ümitlilerdi.
Bu sene kazanacaklardı.
Ama kazandıkları en değerli şey birbirleri olmuştu.
Aşkları olmuştu.
Ekrem-Sevil
Cenker-Ayçin

SON

spr cnm

Ayy finalmiydi bu Olsun ama yinede çok güzeldi...

süperrr :D

cnm senaryonu daha yeni okudum süper gidiyosun dewam

final miydi :S:S

yok yha ne finali
final değildi dimi

finaldi ne yazık ki...
okul başladığından beri senaryolara yetişemez oldum, birini bitirmek zorundaydım.

cok guzel bir final yapmissin cnm tebrikler cok guzeldi:)

yha keşke final yapmasaydın

Keşke final olmasaydıı..
ama çok güzeldi :D

ayyyyyyyyyyyyyyyy final olmasın yaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa