"High School Musical"i çoğunuz izlemişsinizdir. Tam bir gençlik tufanıydı ve ben bu filme bitiyorum. İşte bundan esinlenerek ama tabi ki üzerinde biraz da oynamalar yaparak şöyle bir senaryo meydana getirdim: Yıldızlar Takımı'ydı, ben Çakıllar Takımı'na dönüştürdüm. Üniversite hikayesiydi, ben liseye uyarladım. Müzikaldi, ben tiyatro oyunu yaptım.
KARAKTERLER Ekrem: Okulun basket takımındaki yakışıklı genç. Sevil: Okulun "Bilim ve Fen Kulübü"ndeki güzel genç kız. Ayçin: Süslü pakize Sevilin yakın arkadaşı, alımlı bir genç kız. Cenker: O da "Bilim ve Fen Kulübü"ndeki yakışıklı genç. Cihan: Basket takımı oyuncularından, Ekremin de yakın arkadaşlarından. Zeynep: Müdürün kızı. Herkese hava basıyor, gıcık yani. Ekreme sulanıyor. NOT:Ekrem-Zeynep Sevil-Ayçin Cenker-Cihan aynı sınıfta. "Okulda yapılacak olan tiyatro oyunu haberi, gençlerimizi bir araya getiriyor. Ve sonrası bir tiyatro oyunu gibi, perde perde sürüp gidiyor."
JENERİK MÜZİĞİ "Boş Ders Şarkısı"-Feridun Düzağaç Ben bir zaman kaybıyım, beni boş ver hocam. Düşlerimden geçenleri, kitaplarda bulamıycam. Hangi deniz nereye dökülüyor bana ne, Ben içimde boğulurken... Hala aşkın olduğu yer varsa söyle, dokunulmazsam ölücem. Kendimi kendimden çıkarsam sıfır kalmaz, Bu matematik bizi kandırıyor hocam... Elde var sorular, gözyaşları, boş umutlar... Hesaplar tutmaz, tutmaz hocam... *** Şu hayat bilgisi ne ağır dersmiş hocam... Düşündüm, kararlıyım, ben adam olamıycam. Madem her şey basit bi formül, Mutluluğu söylesin bakalım, neymiş kimya? Benim kimyam feci halde bozuldu, Anlamsız geliyor bana dünya... Kendimi kendimden çıkarsam sıfır kalmaz, Bu matematik bizi kandırıyor hocam... Elde var sorular, gözyaşları, boş umutlar... Hesaplar tutmaz, tutmaz hocam... [Süper bir şarkı, mutlaka dinleyin.] Eğer beğenilirse 1.bölümü yazacağım.
Ŧєуzα_єѕ
Süper Moderatör
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 9467
Rep gücü : 3369
Kayıt tarihi : 30/07/10
Nerden : Eskişehir (:
Kişisel İleti : zey ♥
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ÇAKILLAR TAKIMI :) :) [Bir Lise Öyküsü...] Paz Ekim 24, 2010 4:54 am
1.BÖLÜM Okulun ilk günüydü. İşte bütün gençlerimizin kafasında şunlar var; Sevil : Of ya, yeni bir sene, yeni bir maraton. Yine Fen Kulübü'nde olacak mıyım acaba? Ama bu son sene, sınava giricem. Kulüple mulüple uğraşamam valla. Ayçinle de konuşmadık dün. Vay be, son senem mi şimdi benim? Büyümüşüm valla. Ayçin: Ayy, kırmızı ojem nerdeydi benim? Ay ne diyorum ben ya, okulda yakalanırsam mahvolurum. Tırnak parlatıcısı neyime yetmiyor? Yok yok, ben olmadı bir beyaz oje süreyim. Saçlarımı napsam? Açık bırakıyım canım, bana en çok o yakışıyor. Allahım üniversite okumanın en güzel yanı şu salak formalardan kurtulmamız olucak galiba. Ne güzel elbiseler almıştım kendime ya, yazık oldular. Keşke okulda giymemize izin verilebilse. Ekrem: Anam şaka maka bitti tatil. Basket topumu da nasıl özledim. Bu sene takımın kaptanı olmam lazım ya... Jölem nerde benim, hah, burda! Şöyle mi yapsam? Iyy, bu ne be! Seksenlerden kopmuş gibi! En iyisi her zamanki imajım, havaya dikeyim. Kızlar nasıl acaba? Üff, bu Zeynep inşallah bu sene başka bir sınıfa geçmiştir. Ne bela kız ya... Cenker: Off! Allah'ım son seneme giriyorum, sen yüzümü kara çıkarma nolur! Kazanmak istiyorum. Şu Tıppa bir girsem kurban kesicem ya! Bu sene Fen Kulübü'ne mi girsem yine? Evet evet, gireyim. Çünkü tıp alanında kendime hazırlık yapmış oluyorum. Hem matematik zekamı da geliştirmiş olurum. Evet, en iyisi yine kulübe girmek. Cihan: Of ya, yine bir sene daha. Keşke üniversitede olsaydım şimdi. Ne kadar tekdüze bir hayat be kardeşim! Cenkerle aynı sınıfta olmasam liseye katlanamazdım valla! Zeynep: Nasıl oldum? Çok güzel oldum her zamanki gibi... Ya şu okulu kim çıkardıysa ben onun... Töbe Ya Rabbi! Neyse ya, ders çalışmam gerekmiyor nasılsa. Allah'tan babam okulun müdürü, yoksa şimdiye kaç kez sınıfta kalmıştım! Torpil büyük nimet ya! Ee, ayrıcalıklı olmak böyle bir şey işte... ****** Altı genç de okul geldiler. Okulun bahçesi kalabalıktı. Sevil: Ya kış ne çabuk geldi! Hava yağmurluydu. Şemsiyesini kapatmaya çalışıyordu. Sevil: Hay Allah, bozulucağın tuttu senin de! Şemsiyeyle bir savaşımın içine girmişken Ekrem kapıdan çıktı. O sırada şemsiyenin ucu Ekreme battı. Ekrem: Ahh! Anam, noluyor be! Sevil: Pardon, yanlışlıkla oldu. Ekrem: Bir de bilerek olsaydı! Sevil: Abartma istersen, özür diledik ya! Ekrem: Sen bir pardona özür mü diyorsun? Sevil: Ayaklarına mı kapanayım beyefendi? Ekrem: Ben öyle mi dedim şimdi?! Sevil: Öf, iyi ki bir şemsiye değdi koluna, ne kız gibi ağlaşıyorsun? Ekrem: Değdi mi? Ne değmesi kızım? Kılcal damarlarıma kadar soktun şemsiyeyi! Sevil: Biraz daha abart! Deli mi ne! İçeri girdi. Ekrem: Şişşt, kız, baksana! Sevil: Ne be ne! Vaktimi çalıyorsun, işim gücüm var benim! Ekrem: Ayakkabının bağı çözülmüş, dikkat et, düşme, diyecektim. Ama düşsen de fena olmazdı hani, biraz gülerdik. Sevil: Salak! Kenara çekilip ayakkabısını bağlamaya çalıştı. ****** Ayçin caddenin kenarında dikilmiş, öylece duruyordu. Ayçin: Ayy, bilseydim yağmur yağacağını şemsiye alırdım, saçlarım bozulucak ya! Cenker: Bakar mısın, bir şey sorucam. Ayçin: Ne? Cenker: Burdan minibüs geçer mi okula? Ayçin: Ay ne bileyim be! Yolu karıştırdım zaten, yağmura tutuldum bu da yetmezmiş gibi! Cenker: Şemsiyem var ama... Minibüs geçmez mi burdan? Ayçin: Bilmiyoruz dedik ya oğlum! Çatlaklar da gelir beni bulur! Cenker: Çatlak değilim ben! Ayçin: İyi iyi hadi, değilsin anladık. Gazla! Cenker: Asıl çatlak sensin! Ayçin: Ay bu hala burda ya... Cenker ters ters baktı. Sonra şemsiyesini açtı. Yürümeye başladı. Ayçin: Ay bunun şemsiyesi var! Peşinden koşup şemsiyenin altına girdi. Cenker: Sen naptığını sanıyorsun? Ayçin: Bence sen çok akıllı bir çocuğa benziyorsun, bak ben insanın gözünden anlarım. Cenker: Sen de çok fırsatçı bir kıza benziyorsun, ben de anlarım insanın gözünden. Gördün şemsiyeyi, koştun dimi? Ayçin: Ne var okula kadar şemsiyenin altından yürüsem? Cenker: Bana ne! Alsaydın şemsiye! Ayçin: Aman iyi be, iyi ki bir şemsiyesi var! Şemsiyenin altından çekildi. Cenker önce bir baktı, sonra dayanamadı tabi. Cenker: Tamam tamam, bak şu köşede durabilirsin, izin veriyorum. Ayçin: (Ters ters bakarak) Allah razı olsun! Bir iyilik yapıyorsun, tam yap bari! Bak yarım açıkta kaldı, ıslanıyorum. Cenker: İyi, gel hadi. Biraz yürüdüler. Ayçin: Sandığım kadar kaba değilmişsin, aferin! Cenker: Kaba mı görünüyorum? Ayçin: Bende o izlenimi uyandırdın ilk karşılaşmada! Cenker: Hangi sınıf? Ayçin: 12-B, sen? Cenker: 12-A... Ayçin: İyi, tanıştığıma öyle pek bir memnun olmasam da fena sayılmazsın. Cenker: Allahım bu nasıl bir şey ya?! ****** Zeynep: Yavaş be! Çizmelerimi su içinde bıraktın! Cihan: Pardon, yağmurdan kaçıyordum. Zeynep: Önündeki su birikintisini de mi görmüyorsun? Kör! Cihan: Hoop, yavaş gel! Anladık, mahvettim çizmelerini, özür dilerim. Ama kime dikleniyorsun? Kör sensin! Zeynep: Ay pek de bilmiş bir şeysin sen ya! Cihan: Kendine bak çiroz! Zeynep: Keser misin yer cücesi? Biraz sonra seni babama şikayet ettiğimde her şeyin mahvolucağını bilmeni isterim. Cihan: İlkokul çocukları gibi babana mı şikayet ediceksin beni? İyi git, şikayet et, hatta selamımı da söyle! Zeynep: Aslında okulunun müdürüne benimle selam göndermene gerek yok. İlk katta, koridorun sonundaki odada zaten babam. Cihan: Nasıl yani? Sen... Zeynep: Evet canım, ben Müdürün Kızı! Saçlarını savurarak dönüp gitti. Cihan: Şimdi sıı... ****** Ayçin: Seviiill! Sevil: Noldu kız, ne bu telaş? Ayçin: Sabah bir çocukla karşılaştım, ... Sevil: (Lafını keserek) Görmen lazım... Bir tatlıydı ki, bir yakışıklıydı ki, sarı saçları, mavi gözleri, çapkın bakışları... Ayçin: Yok canım, bu o cinsten değil. 12-A'daymış bu çocuk. Sevil: Oo, Allah muhabbetinizi artırsın! Ayçin: Amin amin! Ama nasıl şeker bir şey bir görsen! Sevil: Ayçin şu çocuklardan minik bir kedi yavrusu gibi bahsetmesen! Ayçin: Şemsiyesinin altında yürüdük. Sevil: Oo, bu ne acele? Tanımadan etmeden... Ayçin: Yok kız! Ben şemsiye almamıştım yanıma, ıslanmayayım diye beni şemsiyesinin altına aldı. Sevil: Demek öyle? Ayçin: Öyle canım, öyle... İçimden bir ses ne diyor biliyor musun? Sevil: Bilmiyorum hayatım. Ayçin: Bu çocukla bir kez daha karşılaşacaksın diyor. Sevil: Ay ne alakası var Ayçin? Ayçin: İçindeki sese kulak ver Sevilcim. Mesela sen daha önce hiç böyle bir şey yaşamadın mı? Sabahleyin tesadüf eseri karşılaştığın biri, yeniden karşına çıkıyor ve... Sevil: Aman aman, Allah korusun! Ayçin: Noldu be?! Sevil: Sabah bir çocukla karşılaştım. Bir daha da karşılaşmayayım. Ayçin: Nasıldı çocuk? Sevil: Mavi gözlüydü galiba. Ayçin: Ayy, süper! Artist gibi çocuk desene! Sevil: Of Ayçin, sus ya! Hadi derse gecikmeyelim. Bak beş dakika kaldı. Ayçin: İyi ya, daha beş dakika var. Sevil: Off, çok konuşmaa! ****** Zeynep: Ekremm! Ekrem: Zeynep?! :S Zeynep: Naber canım? Ekrem: İdare ediyoruz işte... Zeynep: Tatilde hiç konuşamadık. Ekrem: Niye konuşucaktık ki? Zeynep: Özlemişim seni valla. Ekrem: Hiç sorma! Zeynep: Sen de beni özlemedin mi ama? Ekrem: Zeynep bir çekil ya! Üstüme bindin! Zeynep: Bu sene yan yana oturur muyuz? Ekrem: Aynı sınıfta mıyız yine? (İçinden) Allahım nolur hayır desin, nolur! Zeynep: Ne mutlu ki aynı sınıftayız tatlım!! Ekrem: Ben aslında bir erkekle oturmayı tercih ederdim Zeynep, hani furbol muhabbeti, kız muhabbeti... Zeynep: Ben senin her muhabbetine uyarım tatlım benim! Ekrem: :S Of yaa!!! ****** Sevil: Bak sınıfların kapıları kapanmış Ayçin, inşallah hoca girmemiştir! Ayçin: Ay yok be, baksana gırgır şamata tüm sınıflar! Cenker göründü. Cenker: Seviil? Sevil: Aaa, Cenker? Ayçin: Aaa, seen! 1.BÖLÜM SONU
çikolata.
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 597
Rep gücü : 586
Kayıt tarihi : 02/09/10
Nerden : İST.......
Kişisel İleti : Aşkın gelişi, aklın
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ÇAKILLAR TAKIMI :) :) [Bir Lise Öyküsü...] Paz Ekim 24, 2010 9:19 am
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: ÇAKILLAR TAKIMI :) :) [Bir Lise Öyküsü...] 
Sevilin yakın arkadaşı, alımlı bir genç kız. 
