2.BÖLÜM
Sevil:bütün bunlar ne demek oluyo.
S.B:kızım!açıklayabiliriz.
Sevil:dinliyorum...
babası herşeyi anlatır.
Sevil:niye bana söylemediniz,hea niye??
S.B:sen üzülme diye...
Sevil:gerçek ailem kim?
S.B:bilmiyoruz...
sevil babasını aramaya yetimhaneye gider.kapıdan girer ve
Sevil:nerede benim ailem?
Görevli:efendim,
Sevil:ailem diyorum ailem beni 20 yıl önce buraya bırakmışlar.Ailem nerde.
Hüseyin:pardon, hanfendinin kayıtlarına bakalım ilk önce.
Görevli: Nasıl isterseniz...
Görevli kayıtlara baktı. Elde ettiği raporları Sevilin önüne koydu.
Sevil raporu inceledi. Elindeki dosyada yazan tarih, Hüseyinin dosyasındaki tarihle aynıydı.
Hüseyin: Küçük hanım, DNA testi yaptırmak ister misin?
Sevil: Bilmiyorum, bilmiyorum! Kafam çok karışık...
Görevli: DNA testinde fayda var Sevilcim, en azından durumu netleştirmek açısından...
Sevil kabul etti. DNA testi yapıldı. İki gün içinde sonuçlar belli olacaktı. Sevil çok heyecanlıydı.
Okula geldi.
Ekrem: Oo, Sevil hanım. Nasılsınız?
Sevil:defol!!
Ekrem: Oo, noluyoruz Sevil hanım? Bu ne çıkışlar böyle?
Sevil: Şimdi seninle uğraşamıycam tamam mı?
Sevil tam gidecekken Ekrem kolundan tutar.
Ekrem: Benden neden kaçıyosun?
Sevil: Bıraksana beni!
Ekrem: Bak canım, şunu unutma ki, fazla naz aşık usandırır.
Sevil: Aa, gerçekten mi? Sen de usanacak surat var mı?
Ekrem: Bak kızım, bana direnme. Ben istediysem alırım!
Sevil: Al o zaman, bana ne! Aynı şey benim için geçerli değil...
Sevilin telefonu çalar.
Sevil: Alo?
Doktor: Sevil... Hastaneye gelebilir misin?
Sevil: Sonuçlar belli oldu mu?
Doktor: Gelinde konuşalım, olur mu?
Sevil heyecanla hastaneye koştu. Hüseyin de ordaydı.
Sevil: Noldu? Sonuç ne?
Doktor: Sonuç pozitif.
Sevil: Yani?
Hüseyin: Ben senin babanım kızım...
Sevil: Nee?
Sevil ne diyeceğini bilemeden kendini dışarı attı. Hüseyin peşinden koştu. Hastanenin bahçesinde kolundan tutup durdurdu.
Hüseyin: Dinle kızım...
Sevil: Neden? Ne anlatıcaksın? Beni nasıl küçücük bi bebekken bırakıp gittiğini mi? Yıllardır arayıp sormadığını mı?
Hüseyin: Kızım, seni arıyodum. İnan ki senelerdir senin izini sürüyorum.
Sevil: Buldun işte, artık gidebilirsin.
Hüseyin: Bu kadar mı? Sen de aramıyo musun bizi?
Sevil: Bizi? Kaç kişisiniz evde? Benim daha bilmediğim kaç akrabam var?
Hüseyin: Annen, kız kardeşin... Senelerdir seni arıyoruz kızım.
Sevil: Neden bıraktınız peki?
Hüseyin: Seni kaçırmışlardı kızım... Aradık, harap olduk. İşte şimdi bulduk seni...
Sevil: Kaçırmışlar mıydı?
Hüseyin: Evet... Şimdi kabul edicek misin beni? Öz babanı? Aileni?
Sevil: (Ağlamaya başladı.) Düşünmem lazım...
Hüseyin: Ağlama kızım. Gel hadi, evimize gidelim. Bi şans verelim bize, yeniden aile olabilmemiz için...
Sevil: Benim zaten bi ailem var.
Hüseyin: Ama sen,n gerçek ailen biziz. Yıllar sonra birbirimizi bulmuşken...
Sevil: Tamam. Bi şans tanıyabilirim. Ama denemek için... Olmazsa...
Hüseyin: Tamam. Her şey kabul. Ne zaman gelirsin?
Sevil: Yarın. Eşyalarımı toplamam lazım, ailemle de vedalaşmam...
Hüseyin: Tamam, sen adresini ver.
Sevil: Gerek yok. Ben gelirim, sen adresini ver.
Sevil adresi aldı. Ertesi gün buluşmak üzere ayrıldılar.
Sevil eve geldi. Ailesiyle konuştu. Annesi, babası, Cenker... Herkes çok üzülmüştü. Annesi ağlıyordu. Sevil annesine sarıldı.
Sevil: Anne, benim annem sensin. Benim ailem sizsiniz. Onlar benim... Onlar benim sadece...
Cenker: Gerçek ailen... Öz annen, öz baban... Sana daha yakın olan akrabaların...
Sevil: Yapmayın, biliyosunuz ki... (Cenkere dönerek) Sen benim her şeyimsin Cenker... Yerini öz kardeşim bile dolduramaz.
Cenker: Gerçekten mi?
Sevil: Tabi ki... (Elleriyle Cenkerin saçlarını dağıttı.) Hem okulda sıkça görüşücez zaten. Hafta sonları da görmeye gelirim.
Anne: Gelirsin dimi?
Sevil: Gelirim tabi...(Kendi kendine) Belki de temelli gelirim.
******
Ayçin: Demek yarın geliyo, çok heyecanlıyım. Nasıl bi kız baba? Saç rengi, göz rengi nasıl? Bana benziyo mu?
Hüseyin: Annenin gençliğine benziyo daha çok... Sana hiç benzemiyo.
Ayçin suratını asarak: Hiç şaşırmadım. Zaten bu dünyada benden bi tane daha bulunabilir mi? Ben türümün son örneğiyim.
Güldüler. Herkes heyecanlı ve mutluydu.
ERTESİ GÜN...
Sevil ailesiyle vedalaştı. Cenkeri de yanına alarak yola çıktı. Cenker ve Sevil eve geldiler. Kapıyı hizmetiler açtı.
Hizmetçi: Buyrun, hoş geldiniz. Kime bakmıştınız?
Sevil: Hüseyin Terzioğlu... Burası onun evi değil mi?
Hizmetçi: Evet burası... Kim diyeyim?
Ayçin geldi.
Ayçin: Kim geldi Elmas abla?
Ayçin çok şaşırdı, karşısında okulda tartıştığı kız duruyordu.
Cenker ilk bakışta Ayçinden çok etkilendi.
Sevil: Ben Sevil... Sevil "Terzioğlu"...
Ayçin çok heyecanlandı.
Ayçin: Yani... Be-benim kardeşim...
Sevil utangaç gözlerle baktı.
Ayçin: Niye içeri almıyosun Elmas abla?
İçeri girdiler.Semra geldi.
Ayçin: Anne, Sevil geldi. Ve?
Cenker: Ben Cenker... Sevilin kardeşiyim. Yani kardeşiydim...
Sevil: Meraba...
Semra: Kızım!!!
Semra Sevile sarıldı. Kokusunu içine çekti. Hüseyin de geldi.
Hüseyin: Hoş geldin kızım...
Sevil: Merhaba...
Bunlar böyle kaynaştılar falan...Cenker Seville beraber Sevili odasına çıkar.
Cenker.Ben böyle bi güzellik görmedim.
Sevil:Ne görmedin?
Cenker: Kız kardeşini diyorum,çok güzel.Bu arada Ayçin kapıyı dinlemektedir.
Ayçin:Allahım karşıma ne çıkardın sen böyle?:D
Sevil:Güzel olduğu doğru....
Cenker:Neyse ben gidiyim.
Cenker gider.Ayçin Sevilin yanına gelir.
Ayçin:Meraba Sevil,
Sevil:Meraba, girsene.
Ayçin: (İçeri girip oturur.) Aramızdaki tatsızlığı unutmamız lazım... Çünkü biz kardeşiz. Her ne kadar kavga etsek de bi kan bağımız var. Ayrıca belki de yeni bi başlangıç yapabiliriz.
Sevil: (Gülümser.) Bence de...
Ayçin: Sert göründüğüme bakma. Ben aslında göründüğüm gibi değilim. Beni yanlış tanımanı istemem.
Sevil: Zamanla birbirimizi tanıycaz zaten...
Ayçin: Evet. Ama ben baştan söyliyim dedim. Ben bazen böyle asi olurum falan... Ama ailevi meselelerimiz vardı. Sen geldiğine göre bu meseleler halledilebilir.
Sevil: Noluyodu ki?
Ayçin: Seni bulamıyolardı, öldüğüne de inanmıyolardı. Ki hiçbirimiz buna inanmıyoduk. Annem bi ara deliricek oldu. Aile denen bi kavram yoktu. Babam ya seni arıyodu, ya da işleriyle ilgileniyodu. Annem içine kapanmıştı. Bi de kuzenimiz var.Amcamızın oğlu... Aynı üniversitedeyiz, bu yüzden bizde kalıyo.
Sevil: Nerde şimdi?
Ayçin: Takılmıştır bi kızın peşine... Senin anlıycağın, ben hep yalnızdım. Senin iyi kötü bi ailen vardı, gerçek olmasa da... Bende o da yoktu.
Sevil Ayçine sarıldı.
Sevil: Ama artık senin de bi ailen var.
İki kardeş birbirine sarıldı. Semra girdi.
Semra: Ayçin, hadi alışverişe çıkalım. Sevil sen de gelmek ister misin kızım?
Sevil: Yok, ben banyo yapmak istiyorum.
Semra: Tamam, hizmetçiler evde. Biz çıkalım. Akşam Sevilin şerefine bi kutlama yemeği yiyeceğiz.
Sevil: Gerek yoktu.
Ayçin: Aa, öyle deme. Neyse, sen işine bak. Biz de alışverişe çıkalım.
Semra: Bişey ister misin kızım?
Sevil: Yok, sağ olun.
Herkes çıktı. Evde kimse kalmamıştı. Hizmetçiler de alışverişe çıkmışlardı. Sevil banyo yaptı, üzerinde bornozuyla aşağı indi. Bakındı, hizmetçileri göremedi. O sırada biri anahtarla kapının kilidini çevirdi. İçeri Ekrem girdi. İkisi de çok şaşırdı. Ekrem Sevili bornozuyla görünce hafif sırıttı.
Sevil: Nasıl yaa?
2. BÖLÜM SONU
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: "SEN AŞIK OLAMAZSIN Kİ!!!" 
Nerden
Kişisel İleti
ama kuzen olmalari biraz tuhaf kaçmis olmamis yanee ama 
yinede çok gzl senaryoo devammmmm :D 
eleştiri yapmak gerekirse hızlı bi başlangıç yapmışsın...yani olaylar çok çabuk olmuş...ayrıca kim kimin kızı kim kimin kardeşi biraz karışık olmuş çünkü isimlerdede hata yapmışsın...olsun ama güzel bir senaryo devamını bekliyorum=)))
