Arkadaşlar bu bnm kaçıncı seneryom bilmiorum ama derslerden vakit bulabilirsem yazıcam bu arada bn eda tanıyanlar vardır seneryomu beğenmeniz dileğiyle
(arkadaşlar burdan devam edicem merak etmeyin zeynep-ekrem yapmıcam)
Zeynep'in Ekrem'i öptüğünü öğrenen Sevil,Ekrem'inde Zeynep'i öptüğünü düşünür,Ekrem Sevil'in öğrendiğini öğrenir ve açıklama yapmaya çalışır ama çok zordur,o gün derse gelmez ve telefonlarını açmaz...
Ekrem (telefonla arar Sevil'i ): Aç artık şunu aç aç aç. ! Lanet olsun. Sevil ( elinde telefon açmamakta direnir,öfkeli şekilde yatağında oturur,o gün derse hiç gelmemiştir. )
Ekrem yine arar,mutlaka anlatmalıdır gerçeği,bıkmadan usanmadan arar. Sevil daha fazla direnemez ve telefonu açar ama sadece bidaha aramamasını söylemek için.
Ekrem:Alo alo Sevil,nihayet.Lütfen kapatma,bugün her ne duyduysan sakın inanma,sadece beni dinle lütfen. Sevil: Bitti mi ? Telefonunu açtım çünkü artık aramamanı istemiyorum,söyliceklerini de duymak istemiyorum.Sana daha öncede güvenmiyordum ne kadar haklı olduğumu anladım.Bidaha arama Ekrem. Ekrem:Sevil,beni çıldırtma bu kadarmı yani,tek söliceğin bu mu,dinlemeden yargılıcakmısın.Yüzyüze konuşmamız lazım,hemen şimdi.Daha fazla bekleyemem,sizin oraya geliyorum,seni görmem lazım. Sevil:Saçmalama,aklından bile geçirme.Senin için sadece zaman kaybı olur. Ekrem:Geliyorum dedim Sevil. (Telefonu kapatır.)
Sevil endişeli şekilde odasında oturmaya devam eder.
Bir süre geçer...
Ekrem Sevil'e mesaj atmıştır.
''Evinizin ordaki köşedeyim.Konuşmamız lazım,gelmezsen bütün gece burda beklerim!.''
Sevil okur mesajı,gitmekten başka şansı yoktur,ceketini alır ve dışarı çıkar.Hafif yağmur çiselemeye başlamıştır... Çıktığında Ekrem köşede bekliyordur Sevil'i.
Sevil:Sen ne yaptığının farkındamısın ha,bi gören olucak,git burdan. Ekrem:Seninle konuşmadan gitmiceğimi söyledim. Sevil:Ya hayır ,ben cidden anlamıyorum hala ne konuşabilirizki seninle.Buraya kadar gelip açıklama yapmak zorunda değildin. Ekrem:Zorundaydım.! Zeynep sana ne söyledi bilmiyorum ama söylediği ne varsa gerçek değil.Sadece ablamla ilgili durumlardan dolayı konuşmak zorundaydık ve o sırada ben de anlamadım birden bire öptü. Sevil: Tamam,yeter anlatmanı istemiyorum,duymak istemiyorum bunları.İlgilendirmiyo hiç biri beni,anladınmı.! Ekrem( Sevil'i kollarından tutar,iyica yaklaşır ve gözlerinin içine bakar ): Sevil,ben onu öpmedim.Aramızda sandığın gibi hiçbirşey yok,olamazda.Bunu anlaman bu kadar zor mu ha,senden başkasını gözüm görür mü benim. ? Hatırlıyomusun,annen evi terkettiğinde sahilde seninle oturup konuşmuştuk ve orda sana senin ailen için ne kadar değerli ve özel olduğunu söylemiştim.Evet o anda söylediklerimin hepsi doğruydu ama eksik kalan bişey daha vardı.Sen sadece ailen için değil,benim içinde çok değerlisin ve çok özelsin. Sevil( şaşkın gözlerle Ekrem'e bakar ) :Ekrem. Ekrem (Sevil'i susturur ): Sevil,sadece dinle lütfen.Ben,ben hayatımda ilk defa bu kadar yoğun şeyler hissediyorum.Daha önce anlatamadım bunu sana ama bu böyle.Seni daha yeni bulmuşken kaybedemem. Sevil:Ekrem,biz senlee... Ekrem:Sevil senle biz,artık aramızdaki bu duruma bir son vermeliyiz,bunun sende farkındasın.Sadece bana inanmanı istiyorum,hepsi bu. Sevil ( hafifçe gülümsemeye başlar ): Sana inanmak istiyorum. Ekrem: Bana inan Sevil,çünkü SENİ SEVİYORUM.
Bu itiraftan sonra Ekrem yavaşça dudaklarını Sevil'inkilere değdirir,ikisi de ıslanmıştır.Hafif yağmur altında, masum bir öpüşmeyle gece mükemmel biter.
[...C€R€N...] çok saol tatlım beğenmene sevindim 2.bölümü yazıyorum şimdi tatli_cadi evt keşke dizide olsaydı 2 .bölümü şimdi yazıcam -fatmaNur- tmm cnm güzel bi bölüm yazıyorum
herkese yorumları için tşk ederim ama yorum isterşm şimdi yazıyorum :D
Dün geceden sonra artık herşey başkaydı.Sabah ikisi de mutlulukla uyandılar.Ders zamanı çoktan gelmişti.Sevil derse gitmek üzere evden çıktı.İlerlediğinde köşede,tam dün gece her şeyin başladığı yerde yine Ekrem bekliyordu onu. Sevil’in yüzünde kocaman bir gülümseme oluştu.
Sevil:Günaydın,sen ne zaman geldin ? Ekrem :Sana da günaydın,az önce geldim.Ben,hımm birlikte gideriz diye düşünmüştüm. (İkisi de mahçup mahçup birbirine gülümserler ) Sevil:İyi yapmışsın,gidelimmi. Ekrem :Olur.
Yolda yan yana yürürlerken,kolları birbirine değiyordu.İkisininde aklında hala dün gece vardı.O büyülü an. ! Tek kelime etmiyorlardı.Birden bire yürürlerken Ekrem yavaşça elini Sevil’in eline değdirdi ve enlini tutmaya başladı.Sevil Ekrem’e baktı ve elini çekmedi.Sımsıkı ellerini birbirlerine kenetlemişlerdi adeta.
Ekrem ( sırıtarak ) :Ne zamandır bu anı beklemiştim bi bilsen. Sevil :Şapşal seni,lafa bak. Ekrem : Ee yalanmı söyliyim ama bitanem,bekledim valla az didişmedik ne de olsa hatırlatırım. Sevil.(Elini bırakır,ekrem’i kolundan tutar durdurur,yüzüne bakar): Bi Dakka bi Dakka,sen ne dedin az önce ? Ekrem(duraksar): Ne dedim,didiştik dedim. Sevil:Yok ondan önce. Ekrem :Ondan önce ne dedim valla hatırlayamadım şimdi. Sevil: Ekreeeeeeeem.!!
Ekrem:Tamam yaa kudurma hemen. Bitanem dedim,ne var bunda.Artık sevgili değilmiyiz istediğimi söylerim,İtiraf et hoşuna gitti dimi.? Sevil:Ben napıcam seninle ya. Ekrem:Evet hala itiraf etmeni bekliyorum. Sevil (utanarak):Çok hoşuma gitti. Ekrem (şaşkın şaşkın bakar) :Gerçekten mi? Sevil:Gerçekten. Ekrem:Ee şey o zaman yürümeye devam edelim,yoksa Neşet kapıdan geri yollucak bizi.Hayır yani şimdi diyememki hocam gönül işlerinden dolayı geç kaldık falan diye. Sevil:Hadi yürü yürü. Ekrem (Sevil’in kolundan tutar ) :Sevil,ben dün gece hiç uyumadım.Yani uyudumda aklımda hep sen vardın. Sevil: Benimde. Ekrem:Bana güven demiştim ya işte,o sözümü hiç unutma olurmu.Yani kimden ne duyarsan duy ama önce beni dinle. Sevil:Ekrem,artık bunları konuşmasak.Sana güvendiğim için şu an yanındayım.
Ekrem Sevil’in elinden tutar ve Neşet’in evine gelirler…
Hoca evde yoktur,herkes bahçede beklemektedir.Ekrem ve Sevil elele bahçeye girerler.Zeynep kapıda onları görür.
Zeynep:Ooo çifte kumrularımız gelmiş,hayırdır böyle elele. Ekrem:Sen gelsene bi benle. Sevil Ekrem’i durdurur.:Ekrem bırak konuşmaya bile değmez,lütfen bulaşma hiç.Seni yıpratmasını istemiyorum artık. Ekrem:Sevil sadece bi kaç sölicem ve gelicem,merak etme. Ekrem ve Zeynep kapı önünde konuşurlar…
Ekrem:Bana baksana kızım,sen kendini ne zannediyosun ha,yalanlarını kendine sakla.Bize bulaşma anladın mı.! Zeynep:Bi sakin olsana sen önce,ne bu öfke. Ekrem:Sakin falan olamam.Bundan sonra seni Sevil’in yanında görmüycem,ona hiçbir şekilde yaklaşmıcaksın,onu üzücek hiçbirşey söylemiceksin.Ona zarar vermeye kalkarsan yemin ederim benden korkarsın. Zeynep:Bitti mi ? Ekrem:Hayır. Onu seviyorum tamam mı!. Ne sen ne de bir başkası aramıza giremez,bunu böylece bil,kafanda neler varsa hepsini unut.Bizden uzak dur.!
Ekrem hızlıca terk eder orayı,içeri girer..
Sevil merakla Ekrem’e sorar.
Sevil:Ne oldu,ne söyledin iyisin dimi.? Ablan hakkında konuşmadı yine dimi ? Ekrem:Merak etme,sen yanımda olduğun sürece ben hep iyi olurum.Takma sen kafanı artık.
Neşet derse gelir ve ders başlar.
(ARKADAŞLAR BN ŞİMDİ DERSANEYE GİDİORUM SINAVIM VAR GELDİKTEN SONRA YORUMLAR GELİRSE YAZARIM) ESENLE KALIN:)
Ve ertesi gün Ekrem arkadaşlarının dışlaması sonucu artık derslere gelmemektedir.Cihan,Sevil,Ayçin,Cenker ve Zeynep derslere devam etmektedir.Fakat derslerde kimse eskisi gibi mutlu değildir.Cihan Ekrem’le yaşadığı sorundan dolayı mutsuz,Sevil ise Ekrem’e çok kötü davranmanın ve hala sakladığı sırrından dolayı pişmanlık içindedir.Ekrem’e Zeynep’in onu öpmesini kendisine söylememesinden dolayı çok kızmıştı ama bir anda Ekrem’in yanında olmayışı,onun sesini duyamayışı kaçtığı gerçekle yüzleşmesine neden olmuştu.İstediği kadar kızsın,kötü davransın seviyordu bu adamı ! İşte o gün Ekrem derse gelmeyince bunu daha iyi anlamıştı.Kendini eksik ve yalnız hissediyordu.O gün boyunca Sevil kimseyle konuşmamış,dersle ilgilenmemiş ve ders bitince de hiçbirşey yapmadan eve gitmişti.Hemen odasına geçti,kitaplarını bir kenara attı ve yatağına uzandı.Deli gibi Ekrem’i merak ediyordu ama arayamazdı.Ona çok kızgındı çünkü ve her şeyi bitirdiğini söylemişti ona.Peki neden bu kadar mutsuzdu ? O da artık biliyordu bunun nedenini ve inkar etmeyecekti bundan sonra.Bütün gece Ekrem’i ,yaşadıklarını düşündü. Ekrem’se o gün hiç evden çıkmamıştı.Kalbi kırılmıştı çünkü,sevdiği kız onu dinlemeden her şeyi kestirip atmıştı,arkadaşları sırt çevirmişti ona.Bunları kabullenemiyordu işte.Sevil’i aramak,her şeyi anlatmak istiyordu ama yapamadı.Kırgındı çünkü… Sabah olmuştu.Herkes yine derste toplanmıştı.Eksik olan bir şey vardı yine,Ekrem.. Sevil sıranın boş olduğunu görünce,içini müthiş bir mutsuzluk kapladı yine.Daha fazla dayanamadı ve Cenker’e durumu sordu.
Sevil:Cenker,Ekrem neden derslere gelmiyor. Cenker:Valla Sevil,dün hiç konuşmadım onunla.Sanırım Cihan’a yaptığı şeyden dolayı biraz yalnız kalmak istiyor. Sevil:Anladım,sağol.
Sevil’in mutsuzluğun gören Ayçin yanına geldi. Ayçin:Kızım ne bu hal,kendine gel biraz,yüzünden düşen bin parça. Sevil:Ayçin,iyi değilim ben ya. Ayçin:Onu görebiliyorum zaten Sevil.Ekrem dimi.? Sevil:Dünden beri derslere gelmiyor,haber alamıyorum,baksana bugünde yok. Ayçin:Ee be Sevil,sen değilmiydin bitti diyen,resti çeken şimdi niye merak ediyosun? Sevil:Evet ‘bitti’ dedim ama kızgınlıktan söyledim o lafları,sende biliyosun ne kadar kızgın olduğumu. Ayçin:Ee nolucak şimdi peki. Sevil:Bilmiyorum.Ben gidiyim yarın görüşürüz.
Sevil kapıdan çıkarken arkadan bi ses Sevil,dur diye seslendi.Sevil arkasını döndü ve seslenen Zeynep’ti..
Sevil:Ne istiyosun hala bizden,yaptıkların yetmedi mi.? Zeynep:Sevil,bi dinlermisin. Sevil:Ya sen ne yüzsüz şeysin ya,hala neyi anlatıyosun bana.! Zeynep:O gün Ekrem’i ben öptüm.Onun hiçbi suçu yok.Ondan beni affetmesi için özür diledim,ağladım.O da affetiğini söyledi.Sonra bi anda kendime hakim olamadım ve onu öptüm.Ama o karşılık vermedi.Şaşırdı,öfkelendi.Ben Sevil’leyim,bunu nasıl yaparsın dedi ve çekti gitti.O seni çok seviyo Sevil,inan sen çok şanslısın. Sevil (şaşırarak ) :Neden bunu yaptın peki.? Zeynep:Ondan hoşlandım Sevil,seni sevdiğini bile bile ondan hoşlandım.Ağzımın payını fazlasıyla aldım zaten. Sevil : Peki neden bunu bana anlattın ? Zeynep:Artık iyi biri olmak istiyorum Sevil,çevremdekilere faydam dokunsun istiyorum.Ekrem’e kızma,onun hiçbi suçu yok.Benim günlüğümden öğrendin her şeyi,sana söyleyememesi çok normal,çünkü seni kaybetmek istemiyor.Çok seviyor seni,bunu görmemek için kör olmak lazım.Bence daha fazla zaman kaybetme ve git onu bul Sevil.
Sevil Zeynep’e hiçbirşey söylemeden şaşkın bir şekilde oradan ayrıldı.Sokakta tek başına yürümeye başladı.Kendi kendine söyleniyordu. ‘Allahım napıcam ben şimdi,evet bana söylemedi kızın onu öptüğünü,ama karşılık vermediğini zaten biliyodum.Off Ekrem,napıcam ben seninle.Ee o zaman neden o olmadığı zamanlarda mutsuzum,neden 2 gün boyunca ruh gibi dolandım ortalarda,neden hep onu düşündüm o kadar kızgın olmama rağmen.. Sevil,kızım yeter artık,bal gibi seviyorsun sen bu adamı,daha neyin savaşı bu.Bi kerede kalbimin söylediğini yapıcam.Evet yapıcam…! ‘
Hava kararmıştı.Sevil artık ne yapmak istediğinden emin bi şekilde,Ekrem’in evine gitmeye karar verdi.Herşeyi konuşmak,yeniden başlamak için onu görmesi, konuşması gerekiyordu.Hızlı adımlarla yürüdü ve Ekrem’in evine geldi.Bir an derin bir nefes aldı ve zili çaldı.Kapıyı açan Nisanur’du.
Nisanur:Aaa Sevil,hoşgeldin. Sevil:İyi akşamlar Nisanur.Rahatsız ediyorum ama Ekrem’i görmem lazım. Nisanur:Ne rahatsızlığı canım.Ekrem evde yok ama. Sevil:Aa öyle mi .Nereye gittiğini biliyomusun? Nisanur:Bilmiyorum ki,bişi söylemedi bana da.Zaten 2 gündür çok fazla konuşmuyo bizimle.Sevil,gel içeri istersen bekle biraz gelir belki biraz sonra. Sevil:Şey,rahatsız etmiyim ben. Nisanur:Aa gel lütfen.
Sevil eve girmişti.Hüsna Naile’lerdeydi o akşam.Süleyman Dede’de eve gelmemişti daha.Nisanur’la konuşmaya başladılar.
Nisanur:Ekrem çok içine kapandı Sevil.Bizimle bile doğru düzgün konuşmuyor.Yaşanılanlar onu çok etkilemiş belli. Sevil:Biz zor bi dönemdeyiz.Bazı yanlış anlamalar,kötü olaylar oldu. Nisanur:Sevil bak,ben Ekrem’i çok iyi tanıyorum biliyosun.Zeynep olayından da haberim var.Herşeyi anlattı bana Ekrem.O kız belli ki takmış kafayı Ekrem’e.Ama onun gözü senden başkasını görmüyo ki..Yaa bi kere keşke senle telefonla konuştuğu zamanlarda onu görebilme şansın olsaydı.Ben gördüm,küçük bir çocuk gibi mutlu ve heyecanlı oluyo.Daha önce de bi kaç kız oldu ama sen başkasın Sevil.Ekrem sana çok değer veriyo.Benim kardeşim asla yanlış bir şey yapmaz,sana bunu söyleyememişse sırf seni kaybetmek istemediği içindir.Lütfen sende iyi düşün,doğru karar ver ve bu işi halledin.Daha fazla uzamasın olurmu. Sevil:Merak etme Nisanur,bende daha fazla uzamasını istemiyorum artık,onun için buradayım zaten. Nisanur:Bak buna sevindim işte.Ay konuşmaktan sormayı unuttum.Ne içersin. ? Sevil:Ben bi su alabilirmiyim .? Şey, Nisanur Ekrem’in odası nerde acaba ? Nisanur:Merdivenden çık,hemen soldaki oda. Sevil:Şey,girmemin bi sakıncası var mı ? Ben sadece merak ettim. Nisanur:Aman Sevil ne sakıncası olucak gir tabi.Bizimki biraz dağınıktır ama dikkat et,heryerden her şey çıkabilir. Sevil (gülümser ) :Tahmin edebiliyorum. Nisanur:Tamam sen gir,bende gelicem birazdan. Sevil:Tamam.
Sevil merdivenleri çıkar,soldaki odayı görür.Odaya girip girmemem konusunda kararsızdır hala ama içindeki sesi dinler ve odaya girer.Odada onu bekleyen bir süprizden haberi yoktur daha…
Devamı gelicek birazdan.Büyük buluşmaya az kaldı… )
Bİ BÖLÜM DAHA EKLİYORUM YORUMLAR GELİRSE BELKİ DEVAM EDERİM
Sevil odanın kapısını açtı,içeri girdi.Dikkatle odayı incelemeye başladı.Nisanur’un dediği gibi her yer dağınıktı.Yatağına baktı,dolaplarını gözden geçirdi.Sadece Ekrem’in kaldığı odayı merak etmişti.Saat artık geç olmuştu.Ekrem hala gelmemişti.Sevil kararlıydı,bekliycekti onu ne olursa olsun.Ekrem’in yatağına oturmuştu.Sağa sola bakınmaya başladı.O anda yerde yatağın kenarında kapağı kapalı bir defter gördü. Şaşırdı Sevil,ama daha önce Zeynep’in günlüğünü okuduğu için pişmandı zaten,söz vermişti kendine kimsenin özel eşyasını alıp karıştırmayacaktı. Zaten kendi kendine söyleniyordu ‘Daha neler,Ekrem ve günlük,hadi canım’ diyerek kendini rahatlatıyordu.Ama yine de içine kurt düşmüştü bir kere,neydi o yatağın kenarında duran defter.Sevil yine dayanamadı,eğildi ve defteri aldı eline.Yavaşça sayfalarını açmaya başladı.Kalbi hızla atıyordu.Sevil ilk sayfayı açtı,yavaşça okumaya başladı.
Ekrem’in ağzından;
‘Sevil… İsmini yazarken bile beni heyecanlandıran tek kız.Eğer bu dolandırıcılık mevzusu olmasaydı onu asla tanıyamayacaktım.O kadar farklı,o kadar başka ki. Hem inatçı,hem dobra,hem duygusal,tuttuğunu koparan,aksi ama bir o kadar da kalbi güzel..Ne zaman hissettim ona karşı böylesine derin duygular bilmiyorum ama hissediyorum işte.Bugün derste kolu koluma değmişti mesela.Sonra kimle buluşçağını bile söylemeden çekti gitti,deli gibi kıskandım onu.Ne kadar inkar etsemde kıskanıyorum onu.! .................
Bugün ilk defa bana yakın davrandı.Ailesiyle sorunları vardı ve onunla sahile gittik.Başını omzuma yasladı,benimle derdini paylaştı.Onu öyle görmek içimi parçaladı ama ilk defa yakınlaştık.Oğlum Ekrem, yavaş yavaş kız yola gelicek sanırım…
.....................
‘Arkadaş,nasıl bir kız bu yaa.! İlk defa gerçek anlamda birşeyler hissettiğim bir kızı öpmek istedim ama tokat yedim arkadaş.Ama olsun,ona dokundum ya,işte o anda tüm zaman durdu adeta.Aramızda birşeyler var,bu kesin.Ama anlatamıyorum ki Sevil hanıma.Ama pes etmek yok Eko,kırıcaksın bu kızın inadını .!
...........................
Sevil,sayfaları karıştırmaya devam ediyor,okudukları karşısında adeta şaşkına dönmüştü.İnanamıyordu Ekrem’in yazdıklarına.Hem şaşkındı,hem de yüzünde kocaman bir gülümseme oluşmuştu.Böyle bir şeyi Ekrem’den hiç beklemiyordu.O haylaz,şımarık görüntüsünün altında hissettiği duyguları kağıda dökmüştü Ekrem.Sevil okumaya devam ediyordu.Her okuduğu satırda kendisinin Ekrem için ne kadar değerli olduğunu anlıyordu. ............................
‘Bugün tüm yalanlar ortaya çıktı,ailelerin hepsi gerçekleri öğrendi.Artık derslere gitmemiz imkansız,her şey sona erdi.Ama ya Sevil.Onu birdaha göremezsem nolucak ? Yine bana istediği lafları söylesin,kızsın ama yeterki yanımda olsun… ...............................
‘Zeynep sayesinde hayatımın en kötü gününü yaşadım.Sevil bana inanmadı.Beni dinlemeden her şeyi bir anda sildi attı.Onu nasıl sevdiğimi görmezden geldi.Sırtını döndü bana.Bundan sonra napıcam bilmiyorum,çok kırgınım ona ama onu kaybetmek istemiyorum.Hayatımda ilk ve tek defa aşık olduğum kızı bulmuşken onu kaybetmek istemiyorum…
Sevil,gözlerinden akan yaşlarla defteri kapattı.Hala ağlıyordu.Ekrem’in böylesine büyük duygular içinde olduğunu işte o an anlamıştı.Ve pişmanlığı kat ve kat artmıştı.Onu çok kırdığının daha da iyi farkına vardı.Defteri aldı ve çantasına koydu.Gözyaşlarını sildi ve odadan çıktı.Sessizce merdivenleri indi.O anda aşağıda Nisanur telefonla konuşuyordu.
Nisanur:Ekrem nerdesin,merak ettim? Ekrem (telefonda) :Abla merak etme iyiyim ben.Biraz yalnız kalmak istiyorum. Nisanur:Nerdesin,istersen yanına geliyim konuşalım.. Ekrem:Sahildeyim abla.Ama dedim ya yalnız kalayım biraz ,lütfen. Nisanur:Sahildemisin ? Tamam sen bilirsin Ekrem ama çok geç kalma lütfen. Ekrem,bu arada sana bişi söylemem lazım. Sevil burada. Ekrem:Nasıl ya,ne işi var orda. Nisanur:Seninle konuşmak için bekliyor. Ekrem:Abla söyle gitsin lütfen,şu anda kimseyle konuşmak istemiyorum.Yerimi de söyleme sakın. Nisanur:Off Ekrem,tamam hadi kapatıyorum.
Sevil telefonda konuşulanları duymuş,Ekrem’in nerde olduğunu duymuştu.
Sevil:Nisanur gideyim artık ben geç oldu,sonra konuşurum Ekrem’le. Nisanur:Tamam sen bilirsin,hala haber alamadım Ekrem’den ama geç gelir herhalde. Sevil:Teşekkür ederim Nisanur,yarın hallederiz artık,iyi geceler…
Sevil koşar adımlarla evden çıktı,taksiye bindi.Sahile varmıştı. Hızlı hızlı koşmaya başladı,nefes nefese kalmıştı.Ve ilk gittikleri zaman ki gibi ,bankta tek başına oturuyordu Ekrem.Hava soğuktu. Sevil Ekrem’i gördü,kendini toparladı ve yavaşça yanına yürümeye başladı.Gözleri hala dolu doluydu..
Ve işte efendim,istediğim gibi olmasa da,nacizane ES kavuşması.Allahım bir çifti yazarken bile insanı böyle heyecanlandırır mı yahu. !
ve devamı
Ekrem arkasına baktı ve karşısında duran Sevil’di.Hali kötü görünüyordu.Ekrem hiçbirşey söylemeden tekrar yüzünü denize doğru döndü,Sevil’le ilgilenmemişti bile.Sevil’de hiçbirşey söylemeden Ekrem’in yanına oturdu.İkisininde kolları birbirine değiyor ama gözleri hala buluşmuyordu.İkisinin de o anda aklında olan tek şey,orada ilk yakınlaştıkları andı.Sevil büyük bir güvenle başını Ekrem’in omzuna yaslamıştı,şimdi ikisi de orada oturmuş birer yabancı gibiydiler,belki de o ana,o zamana dönmek istemişlerdi.Saat gecenin 1o’u olmuş ve hava soğumuştu.Kısa bir duraksamanın ardından;
Ekrem (yüzünde ciddi bir ifadeyle,Sevil’e bakmadan):Neden buradasın ? Sevil:Seninle konuşmak için. Ekrem:Herşeyi silip atmadın mı,neyi konuşucaz hala.Nisanur’a söylememesini söylemiştim ama çenesini tutamamış anlaşılan. Sevil: Ona kızma,o bir şey söylemedi merak etme,ben duydum.2 gündür derslere gelmedin,sana ulaşamadım ve en sonunda evinize geldim ama yoktun. Ekrem: Derslere neden geleyim ki,daha da hakaret işitmek için mi.Ne kadar ikiyüzlü,aşağılık bi adam olduğumu bidaha söylemen için mi.! Sevil:Ekrem yapma bunu,o gün sana söylediklerimin hepsi sinirden söylenen sözlerdi,hiçbiri gerçek değildi.
Ekrem ( daha da sinirlenerek,Sevil’e döndü ) :Ya sen benimle dalga mı geçiyorsun ? Ağzına geleni söyledin o gün,keşke hayatımda olmasaydın,keşke seni tanımasaydım dedin,sildin attın sen o gün beni Sevil..Şimdi karşıma geçmiş,hepsini sinirden söyledim diyosun.Artık sıkıldım anladın mı, sana bi türlü kendime inandıramaktan,bana güvenmemenden sıkıldım.Daha napıyım ben ya allahaşkına.Artık istediğin şeye inanabilirsin,umrumda değil artık.
Ekrem:Ya Sevil neyi dinliycem ya.Hep aynı şeyler.Yine gelip öfkeni kusucaksan hemen git,şimdi .Ya sen benim kendimi anlatmama izin bile vermedin ki.Zeynep konusunda beni hiç dinlemedinki.Ya sen ona inandın Sevil.! Senden sakladım evet ama neden sakladığımın senin için bi önemi yok dimi.Ama ben yine de söyliyim Seni kaybetmemek için sakladım.Tek suçum bu.
Sevil:Biliyorum,Zeynep bana anlattı herşeyi.Ben,… Ekrem:Ha söyledi öyle mi..Şimdi ikna oldun mu,Zeynep söyleyince inandın mı,beni dinlememiştin ama onu dinledin öyle mi.! Çok güzel ya valla çok güzel. Sevil (Ekrem’in yüzünü kendine doğru çevirerek):Ekrem,ben çok pişmanım.Söylediğim her söz için , sana kötü davrandığım her an için çok pişmanım. Ekrem: Sevil,biz senle çok farklı şeyler yaşayabilirdik ama sen bana güvenseydin.Sana değer verdiğim kadar bana değer verseydin çok farklı olurdu her şey.
Sevil:Hala olabilir Ekrem. Ekrem:Ben o kadar emin değilim artık. Sevil:Ama ben eminim.
Sevil,çantasından günlüğünü çıkarır ve Ekrem’e uzatır.
Sevil:İşte bunun için eminim anladın mı.! Ekrem(günlüğü alır): Sen ,sen bunu nerden buldun .? Sevil:Seni odanda beklerken buldum. Ekrem:Okudunmu diye sormıycam,okuduğunu biliyorum.
Sevil:Okudum.Ekrem orda yazılanların hepsi çok özel.Ben senin böyle bi adam olduğunu tahmin etmemiştim.Yani,orda yazdığın her satırı okuyunca,ben daha iyi anladım.Sana nasıl haksızlık yaptığımı daha iyi gördüm.Seninde diğer erkekler gibi olduğunu düşünmüştüm hep ama bunu okuduktan sonra her şey değişti Ekrem. Hani en son yine burada bana özel olduğumu,değerli olduğumu söylemiştin ya,sende öylesin Ekrem.Sen , sen çok özelsin.
Ekrem:Keşke bunları söylemen için bunu okumana gerek kalmasaydı,keşke gerçekten içinden geldiği için bunları söyleseydin.Ama dedim ya artık bi önemi yok,sorun şu ki senin duygularına inanmıyorum artık Sevil.Birini sevebileceğine,ona değer vericeğine inanmıyorum.
Sevil:Ekrem,bunları söylemek zorunda olduğum için söylemiyorum.İçimden geldiği için söylüyorum.Ben artık senin yanında olmak istiyorum.
Ekrem:Hani demiştin ya bana daha önce,senle ben olamayız diye.İşte o zaman haklıydın.Senle ben olamayız Sevil,sana inanmayı çok isterdim ama olmaz.
Ekrem banktan kalkar gider,yürümeye başlar.Sevil kalakalmıştır,ağlamaklıdır. Bir anda yerinden kalkar,çantasını fırlatır ve Ekrem’i döndürür.Dudaklarını hızla onun dudaklarına değdirir,öpmeye başlar.
Ekrem olduğu yere mıhlanmıştır adeta,Sevil’in gözlerine bakar,Sevil’de ona.
Sevil:Hadi söyle,peki buna da mı inanmadın ,söyle.! ?
Ekrem cevap vermemiştir,ne yapacağını bilemez.
Sevil:Anlaşıldı,buna da inanmadınSeni sevdiğime inanmıycaksın.Sen bilirsin.Buraya kadar gelip senle konuşmakla hata etmişim,özür dilerim.Bidaha karşına çıkmam.
Sevil yerdeki çantasını aldı ve yürümeye başladı.Hayalkırıklığı ve üzüntü içindeydi. Tam çevirdiği taksiye binecekken arkasından seslendi Ekrem yalvaran gözlerle…
-Gitmeeee. !!
Sevil döndü,Ekrem’e baktı,Ekrem’de ona. Koşar adımlarla Ekrem’in yanına gitti , sımsıkı sarılmaya başladılar.
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Sevdiği Karekter
Konu: ~~ÇAKIL TAŞLARI~~(BEĞENMENİZ DİLEĞİYLE) 
![[...C€R€N...]](https://2img.net/u/3015/11/97/00/avatars/3338-94.jpg)
Kişisel İleti
