İnsan yalnızken anlıyor sevdiğinin değerini
Gittikten sonra birşeyler değer kazanıyor gönlünde
Ama olan olmuş giden gitmiş oluyor
Umut treninden hiç beklenen gelmiyor.
Gittği yerden geri dönmüyor geriye.
Zaman geçtikçe değer kazanıyor
Ve beraberinde umutlarıda götürüyor
Birdaha dönmemek üzere..

Umut treni nedense hiç umut bırakımıyor gerisinde
Hep acı veriyor hep keder bırakıyor geride.
Unutulmayan sevdaları çalıp gidiyor
Bir daha geri getirmemek üzere...

Sevgiliye yapılan her elveda
Sonsuzluğa zincir vuruyor adeta.
İnsanın içinden ölmek geliyor
Ama onuda başaramıyor hayasızca yaşıyor.

Bakışların yakıyor içimi ben sensizim
Umutlarım köreltiyor acımı ben sensizim
Yangın oluyor artık gözyaşlarım içimi acıtıyor ben sensizim
Kendime sensizliği alıştırıyorum ben gerçekten sensizim.

Yorgun oluyorum içimdeki savaştan her çıktığımda
Sensiz oluyorum geçen her dakikada
Bekliyorum gelmeni ama sen yoksun ya yanımda
Artık biliyorum bir daha olmayacaksın yanımda
Ben hep sensiz olacağım...