3.BÖLÜM

S: Bu kim ya?
A: Kim kim?
S: Camı tıklatan kim?

Camda birinin başı görünür. Bu sefer Ayçin basar çığlığı. Sonra,

A&S: Tabii ki Cihan!
Ci: Merhaba kızlarrrr! Diye bağırır, sesini camın ötesindeki kızlara duyurabilmek için.
S: Hayatında kapı diye bir şey duymadın galiba. Gelsene!
Ci: Açın camı da gelebileyim ben de!
S: (kızlar gülerler) saçmalama Cihan! Hadi kapıya gel!
Ci: (o da güler) Tamam tamam…

Cihan’ı içeri alırlar. Sevil “hoş geldin” faslı bitince üçü de koltuklara yığılıp kalırlar bir süre. Sessizliği Ayçin bozar.

A: Aaa sen bana olanları anlatacaktın!
S: Olmadı işte canım ya…
A: Neden ama? Seni niye almasın ki yanına? Ne oldu Sevil anlatsana!
Ci: Cidden ya… Neden olmadı?
S: Aptalın teki yüzünden hepsi mahvoldu.
A: Ne aptalı ya? Doğru düzgün anlatsana!
S: Ya ben bekliyordum orada. Delinin biri yapıştı sülük gibi. Cihan Bey’i sevgilim sandı ve bana kötü davrandığını düşün – (Ayçin gülmeye başlayınca şaşırdı)
Ci: Ne oldu ki şimdi buna?
A: Ben… (arada hala gülüyordur) Ben… Düşünemiyorum sizi ya… haha… Cihan Bey ve sen… (yine gülme krizine girer.)
Ci: Yok canım… Bence gayet iyi bir ikili olurlardı. Der ve Ayçin daha da şiddetli gülmeye başlar.
A: Ay… tamam… tamam… devam et sen… o sana… bulaşan çocuk tatlı biri miydi? Yoksa züppe tiplerden mi?
S: (Ekrem aklına gelir ve yüzü hafiften kızarır) Aslında –
Ci: Vayyy! Kızardığına göre! Ayçin, Sevil aşık olmuş bu deliye, benden söylemesi.
S: (Savunmaya çekilir hemen) Ya hayır! Aşık falan olmadım! Yakışıklı, tatlı bir çocuk ama uyuz!
A: Hım… der imalı imalı.
S: Sen anlatsana ya! Sen kimi gördün?
A: Ay! Çok tatlı, çok masum ve çok çekingen bir çocuktu yaa…
Ci: Maşallah valla, gören görene hanımlar… Bir biz göremedik şöyle güzel bir bayan ya… Şansımız yok ki…
A: Güldürme beni Cihan. Şu cici kız (!) Aylin’e ne oldu?
Ci: Ya, git! Bırak o kızı ya! Üniversite 1’den beri peşimdeydi zaten. Çok şükür kurtuldum…
S: (Ayçin’le beraber gülerek) Haa… Şu “yapışkan” Aylin’i diyorsun demek… İyi kızdı canım…
Ci: Aman ne iyi ne iyi… Gülmeyin be!
S: Tamam ya sustuk. Ayçin anlatsana!
A: Ben senin bavullarını servisten almaya gittim işte. Bu arada taş mı koydun artık bilmiyorum ama bavulların eşek ölüsü gibiydi yani! (Sevil gülümser) işte ben onları taşımak için uğraşırken koluma çarptı. Sonra utangaç bi şekilde özür dilemeye çalıştı. Ama görseydiniz o halini ya, ne kadar tatlıydı… Biraz konuştuk… Sonra bavulu taşıdı taksiye kadar…
Ci: Bu kadar mı yani?
A: E… Evet…
S: İnsan bi telefon numarasını alırdı kızım ya…
A: Ay, ben mi alacakmışım telefon numarasını, o isteseymiş…
Ci: Kızım sen dedin ya çocuk utangaçtı diye, bi de telefon numaranı istemesini mi bekliyordun?
A: Aslında evet…
S: Üff Ayçin…
Ci: Kızlar ben iki arkadaşımı çağırmıştım bugün, sorun olmaz değil mi?
S: Yoo, sorun yok…
A: Aynen, gelsinler. Değişiklik olur…
Ci: Ayçin, biri çok utangaç, senin bugün gördüğün çocuk gibi…
S: (güler) hadi ya…

…

Onlar sohbetlerine devam ederlerken kapı çalar. Cihan alt kata inerek kapıyı açar.

Ci: Ooo. Hoş geldiniz beyler.

(bu arada kızlar da merdivenlerden inmeye başlamışlardır)

E: (kapının önünde) Ya bırak oğlum ya, ne hoşgel –

Tam o sırada Sevil karşısında belirmiştir. İkisi de şok olmuş bir halde birbirlerine bakıyorlardır. Sevil donup kalmış, Ekrem ise ağzı açık kalakalmıştır. Ne diyeceğini bilemiyordur…

Sevil ne yapacaktır sizce? Yorumlarınızı ve tahminlerinizi bekliyorum... (:

çok teşekkür ederim arkadaşlar (:
beğenmenize gerçekten çok sevindim

haftaiçi sadece ödevler olduğunda pc'ye girebiliyorum, çok kısa bi zamanda da foruma giriyorum :D o yüzden haftaiçi yazma şansım yok malesef... cuma günü koyarım yeni bölümü (: anlaştık mı? (: