Hayat bir oyundu bende bu oyunda oyunda oynuyordum. Gerçeklerle dolu yasak , Aşklarla boş bir dünya , Boş bir kader. "Seni Seviyorum Roza" Deyişi Kulaklarımda çıınlıyordu. Ama Artık oyun bitmişti. Buda bir gerçekti. Ama bu Hayatta en acı Gerçekti ! Hemde en acı !
Akademimiz.
Rose HatHawy .
Dimitri Belikov
Lisa Dragomor.
Chiristen Ozera .
Adrian Ivaskov .
Mason Ashfrod.
Tasha Ozera
Mia Rinaldi.,
Victor Dashkov.
[/quote]
En son "-Cemre-" tarafından Perş. Kas. 04, 2010 12:17 am tarihinde değiştirildi, toplamda 1 kere değiştirildi
ÜmitciHayri
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 5920
Rep gücü : 2992
Kayıt tarihi : 24/06/10
Kişisel İleti : Kalbin Taşmı oldu yo
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ~ ναмpir αкα∂ємιѕι ! ~ 1. Bölüm ! ^^Yeni ^^ Çarş. Kas. 03, 2010 4:28 am
Giriş: Canlılar ölür ama her zaman ölü kalmazlar. İnanın bana, bi‐ liyorum. Bu dünyada, tam anlamıyla yürüyen ölüler olan bir vampir ırkı var. Onlara Strigoi deniyor ve eğer kabuslarınızda onları görmeye başlamadıysanız, başlamalısınız. Güçlü ve hızlı olmalarının ötesinde, hiç acımadan veya tereddüt etmeden öldürürler. Aynı zamanda ölümsüzler, bu da onları yok etmeyi çok zorlaştırıyor. Bunu başarmanın sadece üç yolu var: Kalbe saplanacak gümüş bir kazık, başlarını kesmek veya yakmak. Bunların hiçbiri kolay değil ama hiç seçenek olmamasından daha iyi. Dünyada iyi vampirler de var. Onlara da Moroi deniyor. Canlılar ve dört elementin her biriyle ‐toprak, hava, su ve ateş‐ büyü yapabilmelerini sağlayan inanılmaz bir güce sahipler. (Şey, çoğu Moroi bunu yapabiliyor ama istisnaları daha sonra açıklayacağım.) Artık büyüyü fazla kullanmıyorlar, ki bu da üzücü. Harika bir silah olurdu ama Moroiler büyünün kesinlikle sadece barışçıl amaçla kullanılması gerektiğine inanıyorlar. Toplumlarının en önemli kurallarından biri bu. Moroiler aynı zamanda ince uzun yapılılar ve güneş ışığına uzun süre dayanamıyorlar. Ama bunu telafi etmelerini sağlayan insanüstü duyulara sahipler: Görme, koklama ve işitme. İki vampir türünün de kana ihtiyacı var. Sanırım onları vampir yapan da bu. Ancak, Moroiler kan için öldürmüyor. Bunun yerine, küçük miktarda kan bağışlayacak insanlarla bir arada oluyorlar. İnsanlar buna gönüllü oluyor, çünkü vampir ısırığı vücuda insana kendini çok ama çok iyi hissettiren endorfinler salgılıyor ve bağımlılık yapabiliyor. Kişisel deneyimlerimden biliyorum. Bu insanlara besleyici deniyor ve temelde vampir ısırığı bağımlıları oldukları söylenebilir. Yine de, besleyicilerle bir arada olmak, Strigoilerin tarzından çok daha iyi çünkü tahmin edeceğiniz gibi, onlar kan için öldürüyor. Bence bundan hoşlanıyorlar da. Bir Moroi kan içerken kurbanını öldürürse, bir Strigoi'ye dönüşür. Bazı Moroiler bunu isteyerek yapıyor ve ölümsüz olmak uğruna büyü güçlerinden ve ahlak değerlerinden vazgeçiyor. Strigoiler güçle de yaratılabilir. Bir Strigoi kurbanın kanını içerse ve o kişiye karşılığında Strigoi kanı içirirse, şey... Yeni bir Strigoi elde edersiniz. Bu herkese olabilir,ne olduklarıfarketmez: Moroi, insan veya... dampir. İşte ben buyum. Dampirler yan insan, yarı Moroi'dir. İki ırkın da en iyi özelliklerine sahip olduğumuzu düşünüyorum. İnsanlar gibi güçlü ve sağlam yapılıyım. İstediğim kadar güneşte de kalabilirim. Ama Moroiler gibi, gerçekten güçlü duyularım ve hızlı reflekslerim var. Bunun sonucu olarak, dampirler en iyi muhafızlar olur, çoğumuz da öyleyiz. Bize gardiyanlar deniyor. Bütün hayatımı, Moroileri, Strigoilerden korumayı öğrenerek geçirdim. Moroiler ve dampirler için özel bir okul olan St. Vladimir Akademisi'nde bu konuyla ilgili özel dersler ve eğitimler aldım. Her türde silahı kullanmayı biliyorum ve sağlam tekmeler indirebilirim. Benim iki katım kadar iri ve güçlü erkekleri dövdüm, hem derste hem de dışarıda. Ve gerçekten, çoğunlukla erkekleri dövmek zorunda kalıyorum çünkü katıldığım derslerde fazla kız yok. Dampirlerin çok iyi özellikler miras almasına rağmen, almadığımız bir şey var. Dampirlerin diğer dampirlerden çocuğu olamaz. Nedenini sormayın. Genetik uzmanı filan değilim. İnsanlar ve Moroiler birleştiğinde, daima yeni dampirler ürer, biz de böyle doğduk. Ama bu artık olmuyor, çünkü Moroiler insanlardan uzak duruyor. Yine başka bir genetik tuhaflık yüzünden, Moroiler ve dampirler birleştiğinde, dampir çocuklar doğabiliyor. Biliyorum, biliyorum, çılgınlık. Üçte biri vampir olacak bir bebek doğacağını düşünürsünüz, değil mi? Hayır. Yarı insan, yarı Moroi. Bu dampirlerin çoğu, Moroi erkeklerle dampir kadınların birleşmesinden doğuyor. Moroi kadınlar Moroi bebek sahibi olmak istiyor. Bunun sonucu olarak, Moroi erkekler genellikle dampir kadınlarla bir ilişki yaşadıktan sonra uzaklaşıyor. Bu da tek ebeveyn olan bir sürü dampir anne anlamına geliyor ve bu yüzden birçoğu gardiyan olmuyor. Çoğunlukla çocuklarını büyütmeye odaklanıyorlar. Bunun sonucu olarak, sadece erkekler ve bir avuç kız gardiyan oluyor. Ama Moroileri korumayı seçenler, işleri konusunda son derece ciddi. Dampirlerin, çocuklanna bakabilmek için Moroilere ihtiyacı var. Onlan korumak zorundayız. Ayrıca, şey... bu onurlu bir davranış. Strigoiler kötü ve doğaüstü. Masumları avlamaları doğru değil. Gardiyan olarak eğitim gören dampirler, daha yürümeye başladıkları andan itibaren bu anlayışla büyüyor. Strigoiler kötü, Moroilerin korunması gerek. Gardiyanlar buna inanıyor. Ben de buna inanıyorum. Ve dünyada herkesten çok korumak istediğim bir Moroi var: En iyi arkadaşım Lissa. O bir Moroi prensesi. Moroilerin on iki kraliyet ailesi var ve kendi ailesinden kalan tek üye Lissa, Dragomirler. Ancak, en iyi arkadaşım olmasının yanı sıra, Lissa’yı özel kılan başka bir şey daha var. Her Moroi'nin dört unsurdan birini kullandığını söylediğimi hatırlıyor musunuz? Görünüşe bakılırsa, Lissa'da daha önce birinin varlığını bile bilmediği bir element daha var: Ruh. Yıllar boyunca, büyü becerilerini asla geliştirmeyeceğini düşünmeye başlamıştık. Ama sonra tuhaf şeyler olma‐ ya başladı. Örneğin, bütün vampirlerin başkalarını iradeleri altına almasını sağlayan ve zorlama denen bir yeteneği vardır. Strigoilerde bu yetenek gerçekten çok güçlüdür. Moroilerde daha zayıftır ve aynı zamanda da yasaktır. Ama Lissa'nın gücü neredeyse bir Strigoi'ninki kadar büyük. Gözlerini birkaç kez kırğıştırır ve insanlar onun istediği her şeyi yapar. Ama yapabildiği en güzel şey bu değil. Daha önce ölülerin her zaman ölü kalmadığını söylemiştim. Şey, ben de onlardan biriyim. Endişelenmeyin, bir Strigoi gibi değilim. Fakat bir defasında öldüm. (Hiç tavsiye etmiyorum.) Bindiğim araba yoldan çıktığı zaman oldu. Kazada benimle birlikte, Lissa’nın annesi babası ve kardeşi öldü. Ama o kargaşanın bir noktasında ‐farkına bile varmadan‐ Lissa beni geri getirmek için ruhunu kullandı. Bunu uzun bir süre bilmedik. Aslında, ruhun varlığını bile bilmiyorduk. Ne yazık ki bir kişi bizden önce bunu biliyordu. Ölmek üzere olan bir Moroi prensi, Victor Dashkov, Lissa’nın güçlerini keşfetmiş ve onu bir yere kilitleyerek kendi özel şifacısı yapmak istemişti, bütün hayatı boyunca! Birinin onun peşinde olduğunu anladığımda konuya kendim el atmaya karar verdim. Okuldan kaçarak insanların arasında yaşamaya başladık. Kaçak hayatı yaşamak sinir bozucu olsa da, aynı zamanda da eğlenceliydi. Bu şekilde iki yıl boyunca kaçtıktan sonra, nihayet St. Vladimir’den yetkililer izimizi buldu ve birkaç ay önce bizi geri getirdiler. İşte o zaman Victor asıl hamlesini yaptı ve Lissa'yı kaçırarak isteklerini yerine getirmesi için ona işkence yaptı. Bu süreçte inanılmaz önlemler aldı, örneğin bana ve Dimitri'ye (öğretmenim, ona daha sonra değineceğim) şehvet büyüsü yaptı. Victor, Lissa'yı zihinsel açıdan tutarsızlaştırmak için ruhu kullanmanın da bir yolunu buldu. Ne var ki bu bile, kendi kızı Natalie'ye yaptıklan kadar kötü değildi. Kaçışını gizlemek için, onu bir Strigoi'ye dönüşmeye teşvik edecek kadar ileri gitti. Sonunda kız kazıkla öldürüldü. Daha sonrasında yakalandığında bile, Victor bu konuda pek fazla suçluluk duymuyor gibiydi. Ona baktıkça, babasız büyümenin çok da büyük bir kayıp olmadığını düşünüyorum. Şimdilerde yine Lissa'yı Strigoilerden ve Moroilerden korumak zorundayım. Ne yapabildiğini sadece birkaç yetkili biliyor ama onu kullanmak isteyecek başka Victorlar çıkacağından eminim. Neyse ki onu korurken güvenebileceğim fazladan bir silahım var: Geçirdiğim kazadan sonra iyileşirken, ruh sayesinde aramızda psişik bir bağ oluştu. Onun deneyimlediği şeyleri görüp hissedebiliyorum. (Ama sadece tek yönlü çalışıyor. O beni hissedemiyor.) Bu bağ sayesinde gözümü sürekli üzerinde tutabiliyorum ve başı dertte olduğunda anlıyorum. Ancak, bazen başka birinin zihninin içinde olmak tuhaf hissettirebiliyor. Ruhun yapabildiği daha birçok şey olduğundan eminiz ama henüz ne olduklarını bilmiyoruz. Bu arada, olabileceğim en iyi gardiyan olmaya çalışıyorum. Kaçtığımız için eğitimimde geri kaldım, bu yüzdenkaybettiğim zamanı telafi etmek için fazladan ders alıyorum. Bu dünyada, Lissa'yı güvende tutmaktan daha çok istediğim bir şey yok. Ne yazık ki arada bir eğitimimi altüst edebilecek iki şey var. Biri, bazen düşünmeden hareket etmem. Bundan sakınmakta giderek iyileşiyorum ama bir şey beni kızdırdığında, önce yumruk atıp sonra kime vurduğuma bakıyorum. Önem verdiğim kişilerin tehlikede olduğu durumlarda... şey, kurallar tercihe bağlı görünüyor. Hayatımdaki diğer sorun da Dimitri. Natalie'yi o öldürdü ve tam bir serseri. Aynı zamanda da çok yakışıklı. Tamam, yakışıklıdan fazlası. Çok seksi, sokakta yürürken aniden size çarpacak bir arabayı bile umursamadan durup bakacağınız türden biri. Ama dediğim gibi, o benim öğretmenim. Ve yirmi dört yaşında. Bu iki nedenden dolayı, ona aşık olmamam gerek. Yine de, dürüst olmam gerekirse, en önemli neden, mezuniyetinden sonra Lissa'yı Dimitri'yle birlikte koruyacak olmamız. Eğer birbirimizle ilgilenirsek, Lissa'yla kimse ilgilenmiyor demektir. Onu içimden atmak konusunda pek başarılı olamadım ve onun da bana karşı duygularının aynı olduğundan eminim. Bunu zorlaştıran şeylerden biri, şehvet büyüsüne girdiğimizde ikimizin de çok fazla etkilenmiş olmamız. Victor, Lissa'yı kaçırırken dikkatimizi dağıtmak istemişti ve işe yaramıştı. Ben bekaretimden vazgeçmeye hazırdım ve Dimitri de almak için hevesliydi. Son anda büyüyü bozduk ama o anılar daima zihnimde kaldı ve bazen dövüş hareketlerine odaklanmamı zorlaştırıyor. Bu arada, adım Rose Hathaway. On yedi yaşındayım, vampirleri korumak ve öldürmek için eğitildim, kesinlikle yanlış adama aşığım ve en yakın arkadaşım tuhaf büyü güçleri yüzünden kafayı sıyırmak üzere. Hey, zaten kimse lisenin kolay olduğunu söylemedi ki. 1.Bölüm
1.Bölüm Strogilerle Kapalı bir oda lissa ve ben . Ne kadar zor olsada gerçek buydu. Dimitri yok ! Dimitri mi ? Onu seviyorum fakat yaş farkı. strogiler kazıqı kalbime vurdu. Öldüm... Öldüm.. Rose Hathawy öldü ! "Rose kalk egitime geç kalacaksın " dedi lisa. "Ölmemişim " Dedim gülerek "Egitime mi geç kaldım ? " "Evet " dedi lisa sarı saçlarıyl her zaman ki gibi muhteşemdi. Hemem kalkıp üstümü giydim. Eqitim sınıfı'nın önüne gittim. Fakat ? Dimitri yoktu . Onun yerine yakışıklı bir adam gedi. Dimitri kadar deqildi ! "Sen Rose Hathawy olmalısın ." dedi gülerek. "Evet benim ." "Ben yeni hocan ted gired." "Yeni hoca mı ? Dimitri yok mu ? " Dedim Üzüldüqümü belli etmemeye çalışarak . "O artık derse girmeyecek. Onun yerine ben gelecegim. Derse başlayalım ." Off Dimitri yoktu. Bunu neden yaptıgını biliyordum Benden uzak durmak için ama bu gerçek olmazdı . İlk ders kolaydı . Dimitri ile dersleri anlattım . Böylelikle ders çabucak bitti. Kantine gittigimde Dimitri ,Annem , Tasha yemek yiyordu. Ona sinirli bi şekilde bakmak istedim ama çoçukça oldugunu düşündüm onun için bu saçmalıktan vazgeçtim . Lisa'nın yanına gittim. "Ooo çok mutsuzsun " Dedi chiristen . "Çok mu düşünüyorsun ?" Diye sordum . "Atışmayı bıraakın " Dedi mason . "Eee Rose nasıldı ilk gün bence hoca çok seksi "Dedi lisa Chhiristen'ın öfkelendigini anladım . "Bence Yakışıklı" dedim "Bence hiç ilgi çekici degil" dedi chiristen . Böylelikle kantinde gün bitti. Akşam odama dogru yönelirken dimitri geldi. "Rose seninle biraz konuşabilirmiyiz ? " diye sordu. "Tabiki" Dedim sonra kendimi tutamayıp . "Ted çok iyi biri ... Sen.." derken sözlerim yarıda kesiildi. "Hmm iii süper anlaşmışsınız benim boşluğumu güzelce doldururr ! " dedi Dimiitri . "Sen ne diyorsun ya ! " "Bak rose o Hocayı ben ayarladım Senden artık uzak durmalıyım anladın mı ?. Artık seni sevmiyorum Rose ! " "Sana o zaman .... Tasha ile mutluluklar Tam senin tipin. Git unut beni Bende artık eski günlere geri dönerim ." "Rose bitti oyun bitti ! " "Eveeet bitti. S.ktir sende digerlerinden farkılı değilsin ! " dedim bagırarak. işte o an suratıma bir tokat yemiştim siyah saçlarım neyseki yüzümü kapatmıştı. Bu ann çok acıydı. Hemen gözyaşlarına bürünüp odama dogru yol aldım. !
Bilemedim Aşkların 3 Günlük Olduqunuu !
yumy_225
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 7716
Rep gücü : 5150
Kayıt tarihi : 28/08/10
Nerden : Marmara Üni.den (:
Kişisel İleti : Michael Jackson. ♥
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ~ ναмpir αкα∂ємιѕι ! ~ 1. Bölüm ! ^^Yeni ^^ Perş. Kas. 04, 2010 12:29 am
Ben kitabı okudum. Sen sadece tanıtımı almışsın oradan. Hatta kitap şu an elimde... Devamına baktım. Diyaloglar aynı değil.İlk bölümü beğendim. Yeni bölüm ne zaman gelir? Bu arada bir şey soracağım. Ben Vampir Akademisi' nin hastası oldum. Son Fedakarlık çıktı mı? Haberin var mı? Amerika'da çıkmış. Ama daha Türkiye'de çıkmadı galiba. Ben burada bulamıyorum.
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: ~ ναмpir αкα∂ємιѕι ! ~ 1. Bölüm ! ^^Yeni ^^ 
![[...C€R€N...]](https://2img.net/u/3015/11/97/00/avatars/3338-94.jpg)
